Roel Brouwer keek de twee meisjes aan de overkant van zijn bureau één voor één aan. “Laten we de zaken nog even op een rijtje zetten”, zei hij. “Jullie willen mijn kasteel voor één weekend huren, om er een klassenweekend te houden met jullie klas, 4 atheneum B van het st Marnixcollege. Jullie zijn op de hoogte, dat in het kasteel elke ruimte is voorzien van verborgen camera’s. De opnamen zijn voor mij, ik mag ze echter alleen gemanipuleerd gebruiken, want de meeste deelnemers aan dit klassenfeest zijn nog geen achttien. Ik lever iemand, die het programma verzorgd, waarbij enige erotiek niet uit de weg wordt gegaan. We maken gebruik van ons speciale drankje, een sterk verbeterde uitgave van Spaanse vlieg overigens. Jullie ondertekenen nu het contract”. De printer begon te ratelen en spuugde een papier uit en Tessa deed een greep naar de pen, die op het bureau lag. Maar Roel hield haar hand tegen. “Nee, meisje, niet zo”, zei hij. Ik wil, dat jullie het ondertekenen met je tiet”.”Met m’n tiet?”vroeg Sandra verschrikt. “Jazeker”, vervolgde Roel.”Jullie weten net zo goed als ik, dat dit contract niet rechtsgeldig is. Jullie zijn minderjarig. Dan heb ik in ieder geval dit. En ja, ik weet, dat het pervers is, maar dat zijn zo veel erotische dingen. En dit is nu een keer mijn afwijking”. Even keken de meisjes elkaar wijfelend aan. “Kom op dan”, zei Tessa. Ze trok haar topje en behaatje naar boven en ontblootte haar borsten. Roel nam een stempeldoosje en duwde die op een tepel. Daarna boog ze zich over het papier en stempelde als het ware haar tepel op het contract. Sandra volgde haar voorbeeld, ze maakte een grimas, omdat ze het absoluut “weird” vond. Maar de heer Brouwer scheen ermee tevreden. Hij drukte op een bel, en even later verscheen een man, die ze beiden kenden, Joris. “Joris zal voor de catering zorg dragen”, sprak Roel. “En ik stel een ceremoniemeester aan, die het hele gebeuren vanaf binnenkomst tot vertrek zal leiden”. “Ik heb wel hulp nodig”, vond Joris. “Alleen red ik het niet met zo’n groep”. “Ik heb wel een ideetje”, opperde Sandra. “Uw hulp van de vorige keer, is die acceptabel?” “Zeker, maar ook met z’n tweeën zullen we de handen vol hebben”. “Nou ja, springen wij toch bij”, vond Tessa.

Even later waren de meisjes op weg naar de uitgang. Tessa liet haar fiets steigeren, zoveel plezier had ze in de gelukte onderhandelingen. Zij en Sandra hadden gezegd, het klassenuitje van dit jaar te organiseren, maar tot voor kort hadden ze geen idee gehad wat dan. Tot de recente gebeurtenissen. Toen was er iets gaan broeien bij Tessa, in dit kasteel, met al zijn mogelijkheden…jaja. En toen ze Sandra in haar plannetje betrok was die direct enthousiast geworden. Met als gevolg de recente bespreking. Ze fietsten langs de rododendrons. “” Hier begon het”, zei Tessa. “Waar precies, en hoe?” Tessa stapte af, en stapte, gevolgd door Sandra de bosjes in. “Ik moest zo nodig plassen”, vertelde ze.”Dus ik liet het portier openstaan, rende hiernaartoe en liet het lopen. Ralf had ik niet gezien, die stond te loeren”. “We spelen het na”, vond Sandra. “Ik ben Ralf. Ik sta hier”. “Iets verder, ik kon hem niet zien, hij mij wel. Maar ja, ik had mijn aandacht heel ergens anders”. Tessa hurkte weer neer, maar had geen aandrang te plassen. Eensklaps begonnen haar ogen ondeugend te schitteren. Ze reikte onder haar rokje en trok haar onderbroekje tot op haar enkels naar beneden. Toen riep ze:”San, kun je me even helpen?” Sandra kwam aangesneld. “Waarmee, Tes, wat is er aan de hand?” Tessa liet zich achterover op het mos vallen, de benen gekromd, de voeten bijeengehouden door het broekje rond haar enkels. “Ik voel me heel opgewonden, Sandra. Wil je me daar vanaf helpen, of verleen je alleen damesdiensten aan onbekende Chinese meisjes en laat je je BF in de steek”. “Nooit”, bromde Sandra, terwijl ze voor haar vriendin op de knieën viel. Ze rukte het broekje van de enkels en gooide het met een achteloze zwier opzij. Toen boog ze zich voorover naar het kutje van Tessa. “Ik zal je beffen, minetten, je damestuintje bewateren, wat je wil. Maar hoezo hier? Hoezo nu”. “Omdat ik nog nooit iets in het openbaar heb gedaan. Buiten. Omdat jij mijn beste en vertrouwdste vriendin bent, maar vooral, omdat dit kasteel me opwindt, en ik het heerlijk vind daar iets mee te doen. Vrijheid, lieve San, daar gaat het om. En wil je me nu alstublieft kuttebutten”. Sandra glimlachte. “Je vocabulaire is er op vooruit gegaan. Vroeger zou je gezegd hebben: cunnilingus. Watch me, here I come!” Ze boog voorover, spreidde Tessa’s benen iets wijder, zodat ze beter bij haar doel kon komen, en wreef met een vinger over de lipjes. “Beetje droog”, mompelde ze, en ze liet een kloddertje spuug op het sneetje vallen. Daarna ging het makkelijker de vinger het voorstrijkwerk te laten doen. Ze duwde de lipjes uit elkaar, bekeek alles wat ze deed aandachtig, haar middelvinger glipte naar binnen, ja het werd natter nu, ze haalde haar vinger heen en weer, Tessa begon lichtjes te hijgen. “Je tong, ik wil, nee, ik eis je tong”, knerste ze tussen haar tanden door. En daar kwam de tong. “Het is hier wel een glad gietvloertje”, zei Sandra nog, en daarna drukte ze haar lippen op het sneetje van haar vriendin, duwde haar tong naar binnen, streek langs de wanden. Ze ontdekte het genotsknobbeltje, hetgeen Tessa een diepe zucht van welbehagen deed slaken, en daarna ging ze op zoek, dacht ze na, even maar, wat ze zelf fijn zou vinden, maar liet de gedachten los en gaf zich over aan de natuur, de natuur, die haar vertelde wat ze moest doen, en de zuchten en zachte kreetjes, de spanning in de benen rond haar hoofd vertelden haar, dat het goed was. Tessa keek naar het bewegende blonde koppie in haar schoot, ze voelde het gewoel in haar vagina en ze genoot, o, ze genoot. Het gevoel kwam langzaam op, maar ging toen als een vloedgolf door haar heen, en met een machtige kreet kwam ze, hoorde ze vaag de uitroep van haar vriendin: “Verdomme, Tess, wat doe je, je zijkt me onder”. Maar het was geen plas. Voor het eerst in haar leven squirtte Tessa. Ze lag languit achterover, benen en armen gespreid, en haalde diep adem om weer tot zichzelf te komen. Toen ze weer een beetje bij was, en overeind wilde komen zag ze Sandra. Haar schoenen lagen naast haar, ze zat op haar billen en haar spijkerbroek zat al om haar enkels, terwijl ze hem verder uit trok. “Voor wat hoort wat, dame”, zei ze, en ze keek Tessa met zo’n blik aan, dat die niet hoefde nadenken over wat er gebeuren moest.

Een kwartier later fietsten ze naar huis. “Nu zijn we BBFF’s”, zei Sandra, en op de vragende blik van haar vriendin: “Beffende Best Friends Forever”.

Twee weken later, vrijdag rond het middaguur. Een uitgelaten groep jonge mensen fietste langs het kanaal. Wel netjes twee aan twee, en af en toe een lange sliert, als er auto’s voorbijkomen. Toen Sandra en Tessa met het plan kwamen, van een klassenweekend op een kasteel, hadden ze elkaar verbaasd aangekeken, bedacht, dat het veel te duur zou zijn, en daarna gejuicht. Zeker toen verzekerd werd dat de prijs voor niemand een bezwaar zou zijn. Over de inhoud van het programma werd niets bekend gemaakt. Alleen het thema.”Diepere kennis van jezelf en de ander, teneinde meer één klas te worden”. Ook de docenten, die ervan hoorden waren hier tevreden over. En ook over het feit, dat er een professionele activiteitenbegeleider zou zijn. “Jammer, dat jullie ons niet mee willen hebben”, zei Thijssen, docent geschiedenis. Minder tevreden waren sommige de klasgenoten over het idee met de fiets te gaan, en dan geen elektrische, maar ála. Toen gezegd werd de telefoons thuis te laten ging er een storm van protest op. Maar na de uitleg van Tessa, dat telefoons mee betekende a: minder aandacht voor elkaar, want om de haverklap zouden mensen op de telefoon zitten, en b: door de aanwezigheid van opname apparatuur en foto mogelijkheden konden mensen geremd worden in hun uitingen, waardoor aan het doel van het weekend werd voorbijgeschoten, werd er schoorvoetend toegegeven. “Mocht iemand toch stiekem een telefoon meenemen, dan gooi ik hem persoonlijk in de slotgracht”, voltooide Tessa. “Als je niet zonder kunt, blijf dan maar thuis”. Hoewel dat natuurlijk ook niet aan het doel van het weekend zou beantwoorden. Maar niemand bleef thuis. Dit wilden ze niet missen. Achteraan de stoet fietste Anne-Fleur. Ze was door Sandra gevraagd, Joris te helpen in de keuken, en dat wilde ze meteen. Ze had zelfs twee vriendinnetjes meegevraagd, Sarah en Merel, die het ook leuk vonden, er nog een zakcentje mee te verdienen. Hoefde er ook niemand van de klas bij te springen. En zo draaiden ze het hek van het kasteel in.