De regen kletterde hard tegen de voorruit. Het was verdomme al juli, maar het leek herfst. Wat deed ik hier in vredesnaam op deze carpoolplek in de buurt van Gorinchem?

Hoe had ik zo dom kunnen zijn? Hoe kon ik in zo’n absurd verhaal getrapt zijn? En daarvoor had ik vanochtend tegen mijn eigen vriendin gelogen.

Misschien kon ik beter gewoon teruggaan. Ze waren al 10 minuten te laat en kwamen vast niet meer.

Hoe was ik hier terecht gekomen? Eigenlijk begon het een paar weken geleden toen in vanuit het niets een mailtje kreeg van ene Roland. Ik had mijn wenkbrauwen gefronst. Ik kende niemand met die naam.

“Hallo Mickey, jij bent toch die gast van die melkmachine?”.

Een melkmachine? Ik stuurde terug dat ik niets van melkmachines wist. Niet veel later stuurde hij mij een linkje van de site met erotische verhalen waar ik wel eens wat op publiceer en ja inderdaad ruim 3 jaar geleden heb ik daar een verhaal geplaatst over een melkmachine.

Dus reageerde ik dat ik inderdaad ‘die gast van die melkmachine’ was.

Roland stak van wal. In 2021 had hij onder dat verhaal gereageerd dat hij en ‘zijn sletje’ dat ook wel eens mee wilden maken. Ook ene Linda had iets dergelijks geplaatst. Daarna hadden ene Pat en Nancy die beweerden een melkmachine te bezitten aangeboden, hen te ontvangen.

“We hebben besloten in te gaan op de uitnodiging en gaan binnenkort bij hen op bezoek in België”.

“En wat heb ik daarmee te maken?” stuurde ik terug.

“Jij bent de schrijver van het verhaal. Dus ik dacht: misschien vind je het leuk om erbij te zijn”.

“Daar moet ik over nadenken. Waarom pas na 3 jaar?” stuurde ik terug.

“Eerst die pandemie die er toen nog was, daarna verwaterde het contact, totdat het uiteindelijk toch van een afspraak kwam”.

Ik beloofde nogmaals om erover na te gaan denken.

De hele dag bleef het door mijn hoofd spelen. Het was 1 van de meest vreemde verhalen die ik verzonnen had. Toen ik het die avond teruglas en door de reacties bladerde, las ik dat ene Mo had gereageerd met:

“Wat een geil apart extreem verhaal! Hoe krijg je het verzonnen!!!”.

Ik denk dat dat het goed samenvatte, maar ik had dus een klein groepje mensen geïnspireerd om hier echt iets mee te gaan doen.

Al snel merkte ik aan mijzelf dat ik te nieuwsgierig was om deze kans voorbij te laten gaan. Dit wilde ik niet missen.

De volgende dag stuurde ik terug dat ik graag met hen meewilde om dit te gaan aanschouwen.

“Het is een verrassing voor mijn sletje. Dus hou het geheim tot we er zijn” zei hij.

Zo was ik dus vanochtend vertrokken. Ik had vrij gevraagd op het werk, maar dat had ik niet tegen mijn vriendin gezegd. Ik had gewoon gedaan als andere dagen. Wel had ik gezegd dat het laat kon worden vandaag.

“Je bent wel erg….casual?” had ze gezegd.

“Moet kunnen op een dag als dit” was de enige reactie die ik kon bedenken en zo vertrok ik. Ik merkte aan haar dat ze het niet helemaal geloofde. Wat voelde dat kut om tegen haar te liegen.

Ik reed weg in de richting van mijn werk, maar draaide toen de snelweg op. Richting de carpoolplaats waar ik met Roland had afgesproken. Dit alles zou een verrassing zijn voor ‘zijn sletje’ Sanne.

Zo was ik dus op die parkeerplaats terecht gekomen. Ik wilde mijn auto weer starten en vloekte op die Roland die me mooi in de maling had genomen.

Toen kwam er een auto het terrein op rijden. Een Golfje volgens mij.

Hij parkeerde vlak voor me en de deur zwaaide open.

“Maikel?”.

“Roland?”.

“Dat klopt en dit is Sanne”.

“Aangenaam, ik dacht dat jullie niet meer zouden komen” zei ik.

“Werkzaamheden” zei Roland.

Ik was blij dat ik niet in de maling was genomen en stapte achterin de auto.

Ik bekeek hen eens goed. Roland leek me ergens in de 50. Sanne veel jonger, misschien net halverwege de 20.

Ze was stevig, maar vooral haar enorme borsten vielen me op die gescheiden werden door de gordel. Ongelofelijk, wat een tieten!

“Jullie zijn een stel?” vroeg ik voor de zekerheid.

Sanne draaide haar hoofd naar mij toe.

“Ja, ik werd zwanger toen ik net 18 was en die jongen wilde van niets weten. Via via kwam ik in contact met Roland en die heeft me opgevangen”.

“Dus nu wonen jij en je kind bij hem?”.

“Ja, en we hebben samen nog een kind gekregen” zei Roland.

“En over 7 maanden…” voegde Sanne er aan toe. “Nummertje 3”.

“O gefeliciteerd” zei ik.

“Wat mij betreft zijn we dan nog niet klaar. Ik ben dol op zwangere en lacterende vrouwen” zei Roland.

Ik knikte alleen om niet de verrassing te verpesten.

Sanne draaide een beetje met haar ogen. Op dat moment reden we de Belgische grens over. Niet ver daarna stuurde hij de auto naar een parkeerplaats aan de kant van de weg.

“Ik moet echt even pissen” zei hij.

Hij stapte uit en liep naar het tankstation. Ik bleef achter met Sanne in de auto.

“Hij zegt dat hij dol is op zwangere en lacterende vrouwen, maar het is echt een complete obsessie van hem” zei ze tegen mij. Ze fluisterde een beetje.

“Ik had daar geluk mee, want zo’n aanstaande tienermoeder met een bolle buik en opgezette melktieten kon hij natuurlijk niet in de kou laten staan” lachte ze een beetje spottend.

Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. “Roland is wel goed voor je? Voor jullie?”.

“O echt wel!” zei ze een beetje geschrokken van het feit dat ze misschien een andere indruk had gewekt. “Hij is heel lief voor ons, maar die fascinatie. Soms…”.

Ik schonk haar een glimlach.

“Ik ben al 7 jaar non stop aan het kolven” zei ze wijzend op haar borsten. “Het leek hem een goed idee om de melk te verkopen en zo wat geld binnen te krijgen. We zijn er nooit mee gestopt”.

“Wie koopt zoiets?” vroeg ik.

“Mannen. Bijna allemaal zeggen ze dat ze sporters zijn en het doen voor de eiwitten en bla bla. Ik weet wel beter, ook al wil ik het eigenlijk niet weten. Slechts een enkeling zegt dat hij moedermelk gewoon geil vindt”.

Ik knikte, de complexiteit van hun relatie overpeinzend. Er was een soort machtsverhouding en afhankelijkheid tussen die 2 en voor nu ging ik er maar vanuit dat alles vrijwillig en in overleg gebeurde. Wat was mijn eigen leven dan toch saai.

"Interessant," mompelde ik, meer tegen mezelf dan tegen haar. De regen tikte ritmisch tegen de autoruiten. Op dat moment kwam Roland er weer aangerend door de regen.

“Hij ving me op nadat ik onverstandige dingen had gedaan. Zelfs mijn vriendje, de vader van mijn eerste kind liet me vallen, maar Roland was er. Hij nam de controle over om mij tegen fouten te beschermen”.

Ze werd stil toen Roland het portier weer opende. Ik wist niet goed of ze van hem mocht vertellen wat ze mij zojuist verteld had. Ik had nog zoveel vragen, maar besloot ze nu niet te stellen.

Roland starte de auto weer. We reden verder. Nog een stukje snelweg, daarna een binnenweg langs een aantal dorpjes. Ik had geen idee wat de bestemming was. Vlaanderen was het enige wat Roland mij verteld had.

“Je lijkt diep in gedachten?” vroeg Roland die in de spiegel keek.

“Ik denk gewoon na, over vandaag, over onze bestemming” zei ik zacht.

“Ik ben ook enorm benieuwd” zei Sanne. “Maar ik moet zo wel kolven, ik voel weer stuwing”.

“We zijn er bijna” zei Roland die haar op haar stevige been klopte.

Ik hoorde het rubber van de ruitenwisser piepen over de voorruit. Het was plots opgeklaard en best zonnig. Roland zette het ding uit.

Ik hoopte dat deze plotselinge stralende dag symbolisch zou zijn voor vandaag.

"Daar zijn we dan" zei Roland die een lange weg richting een erf op reedt. Ik zag een boerderij die duidelijk verbouwd was. “Het gaat vandaag allemaal echt gebeuren, Mickey”.