Ik ben Nancy net 35 geworden.

Ik word nu iets ouder en denk erover na om mijn lichaam zoals het nu is te laten vastleggen. Ik zou dus heel graag eens een fotoshoot doen en foto’s van mezelf laten maken. En ja ik wil zelfs naaktfoto’s hebben, mijn volledig lichaam mag vastgelegd worden.

Ik contacteer een fotograaf die portret foto’s maakt. Ik val achterover van de prijzen die hij vraagt voor een shoot van een uurtje. Dan krijg ik ook maar 10 foto’s mee.

Ik ga dus op zoek via zoekertjes sites en vind best wel wat advertenties van amateurfotografen die op zoek zijn naar dames die willen poseren. En hun diensten zelfs gratis aanbieden.

Ik reageer op een aantal advertenties, een paar krijg ik een nogal rare reactie van, die willen duidelijk meer dan foto’s maken. Deze personen zitten er dus ook tussen, bedenk ik.

Bij twee fotograferen heb ik wel een goed gevoel, ze stellen de juiste vragen en vooral ze stellen me op mijn gemak.

Tenslotte is dit een hele stap voor mij, even naakt gaan poseren voor een onbekende man.

Na wat over en weer gemaild te hebben maak ik een afspraak met een van hen. We spreken af op een zaterdagmiddag. Hij heeft een mooie locatie waar we de shoot kunnen doen, een leegstaande loft die hij mag gebruiken voor zijn fotoshoots.

Walter, zo heet hij, geeft me nog wat tips. Zoals geen spannende kledij dragen om striemen op het lichaam te vermijden, geen alcohol, geen overdreven make up, gewoon natuurlijk er uit zien dus.

Die zaterdag ochtend neem ik super zenuwachtig de bus naar Walter. Hij woont niet zo ver daarom koos ik hem ook uit de twee die me wel een goed gevoel gaven.

Ik heb een los kleedje aangetrokken met daaronder een mooi setje witte lingerie. Een witte string, witte bh, en een bijpassend hemdje.

We spreken af bij de loft en Walter staat me op te wachten als ik er aankom. Het is een goed uitziende man van 52 jaar. Vriendelijk begroet hij me en stelt me meteen op mijn gemak.

Hij neemt me mee naar boven en we komen in de loft. Het is een mooie grote ruimte. Zijn fotomateriaal staat er al. Hij maakt ons een koffie en vertelt over zijn fotografie en wat hij zoal fotografeert naast portret fotografie.

Dan praten we over onze shoot vandaag en ik bevestig nog eens aan hem dat ik volledig naakt wil gaan voor zijn lens.

De zenuwen gieren door mijn keel en Walter merkt hoe gespannen ik ben. Weer stelt hij me gerust. “We bouwen dit rustig op, en als je je ergens niet goed bij voelt gewoon aangeven, als je toch niet al je kledij wil uittrekken straks is dat ook goed.” Zegt hij.

We beginnen aan de shoot en hij neemt een hele reeks foto’s, ook zijn belichting regelt hij bij tot hij tevreden is over het resultaat.

Ik vind het eigenlijk een beetje saai en ben blij als hij zegt dat we nu echt kunnen beginnen.

Walter vraagt me om mijn kleedje uit te trekken. Mijn schoenen met een klein hakje mag ik aanhouden.

Nu toch weer zenuwachtig trek ik mijn kleedje uit en sta voor hem in mijn string, bh en het dunne hemdje erover.

Walter neemt weer een hele reeks foto’s en vraagt me om bepaalde poses aan te nemen. Soms staand, soms zittend op een barkruk, soms liggend op de zetel. Ik ontspan helemaal en ga op in de flow van het poseren. Walter neemt foto na foto.

Dan vraagt hij om het hemdje uit te trekken. Ik doe het en weer neemt hij veel foto’s van me in bh en string.

Nu kan Walter mijn billen wel goed zien, bedenk ik.

Ik heb er geen probleem mee dat hij me zo ziet en geniet ervan.

Die aandacht die volledig op mij gericht is. Ik die zo onzeker en introvert ben. Mijn lichaam tonen aan deze onbekende man is een hele uitdaging voor mij, en toch gaat het bijna vanzelf nu.

Ik ontspan steeds meer.

Dan legt hij zijn toestel neer en vraagt me of ik eraan toe ben om mijn ondergoed uit te trekken.

Ik slik even en een moment denk ik, “nee, dit kan ik niet, mijn borsten hangen al wat door nu en zonder bh gaat hij dat zien, en ook mijn slipje uit..”, dat idee beangstigend mij. Walter moet het gemerkt hebben dat ik aarzel en zegt me dat het niet hoeft als het niet ok aanvoelt.

Dat overtuigt me en ik trek mijn bh en string uit. Met enkel mijn schoenen nog aan sta ik nu voor hem, mijn armen naast mijn lichaam en hij bekijkt me aandachtig. Ik had hem al verteld dat ik me schaam voor mijn borsten.

“Die borsten zijn toch prachtig, niets om je voor te schamen.” Zegt hij. Ik bloos helemaal en weet niet hoe ik me moet gedragen. Walter staart naar mijn borsten en ik voel me er ongemakkelijk bij.

Dan neemt hij zijn fototoestel weer en begint te fotograferen, ik ontspan steeds meer en luister naar zijn stem die zachtjes zegt wat ik moet doen en hoe ik moet poseren.

Hij neemt heel veel foto’s van mijn naakte lichaam, ook een aantal liggend op bed. De foto’s zijn allemaal mooi, artistiek naakt. Je ziet mijn borsten wel, maar niet zo vaak eigenlijk. Mijn kutje is op geen enkele foto expliciet te zien. Walter slaagt erin om me steeds mooi in beeld te brengen zonder dat het vulgair is.

Nochtans besef ik wel dat hij zelf wel vaak goed mijn kutje kan zien tijdens de shoot. Soms ga ik zelfs met mijn benen wat open liggen, maar telkens vraagt hij om ze te sluiten voor de foto.

Zo sluiten we de middag af, we zijn meer dan 4 uur bezig geweest. Ik schrik dat er al zoveel tijd voorbij is. Het leek veel korter.

We drinken nog een koffie en overlopen de foto’s samen op zijn computer. Zo praten we nog wat na. Ik realiseer me zelfs niet dat ik de hele tijd gewoon naakt bij hem zit. Zo op mijn gemak voel ik me dus.

Ik kleed me terug aan en neem afscheid. De foto’s krijg ik mee op een usb stick. Op de bus naar huis denk ik na over de shoot. Het was heerlijk om te doen.

Thuis bekijk ik mijn foto’s en krijg toch ergens het gevoel dat het meer mag zijn. Het zijn mooie foto’s maar ik mis iets. Mijn kutje is nooit te zien, dat deel van mijn lichaam mag ook vastgelegd worden vind ik. Ik had dat moeten aangeven natuurlijk, dat als ik met mijn benen open ging liggen, hij me daartussen ook mocht fotograferen.

De shoot voelde zo goed, ook voor mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen dat ik besluit om die tweede fotograaf waar ik mij goed bij voelde opnieuw te contacteren.

Ik mail naar Wim. Ik vraag hem of hij nog steeds een shoot met me wil doen. Zenuwachtig wacht ik zijn antwoord af….