“Als ik jouw hersenen in de bolognesesaus zou draaien zou het zonde zijn van de tomaten! Ik maak trouwens nooit bolognesesaus.”
“Hoe bedoelt u chef?”
“Ik heb zonet je leven gered!”
“O danku chef.”
Magnus liet wanhopig zijn niet begrijpende sous-chef ter plaatse achter, en vervolgde tot zijn gasten:
“Zo, mevrouw de kabinetchef, waar waren we gebleven?”
“O maar noem me gerust Thérèse, meneer Kärcher, als chefs onder elkaar, hihi,“ antwoordde ze giechelend.
“Met alle plezier Thérèse, als jij me Magnus noemt?” knipoogde hij, en hij keerde zich tot de groep:
“Zo dames, welkom op het Gastrogeniaal Kookatelier. Uw bent als groep ingeschreven, heb ik begrepen. Ja? U bent allemaal lid van dezelfde vereniging of club? Nee? Uw komt van hetzelfde bedrijf? Dit is een teambuilding? Ah! Het ministerie. Olala! U bent allemaal medewerkers van de minister. O, hij is er zelf niet bij?”
Esmeralda, die vooraan stond, onderbrak Magnus.
“Meneer Kärcher, u heeft niet op het journaal gezien dat de minister na het metoo-schandaal voor onbepaalde termijn op verlof is en al zijn bevoegdheden heeft overgegeven aan zijn kabinetchef?”
“O, nou, ik volg de actualiteit zo niet. En is die kabinetschef erbij vandaag? Waar is hij?”
“Maar meneer Magnus, ik zei het toch al, ik ben de kabinetschef, en dus waarnemend minister, maar noem me gerust chef… nee, Thérèse hihi…”
“Prima Thérèse! Dus, dames, welkom. Jullie zijn met veertien, dat is deelbaar door vier, dus zal ik jullie meteen verdelen in vier groepen. Elke groep zal met één van mijn bekwame sous-chefs een eigen gastrogeniaal gerechtje leren klaarmaken, onder mijn alziende leiding. Dames, jullie drieën, hier aan dit fornuis zullen jullie samen met Miguel een consommé van kreeftenbloesems klaarmaken. Miguel? Miguel? Verdomme, waar is Miguel?”
“Baas, hier ben ik, ik heb de veertien plat-kes in de oven gezet. Ik ben alvast begonnen.”
“Miguel idioot, dit is een kookatelier. Deze drie lekke… bevallige dames moeten het zelf doen. En waar is Pascal? Pascal?”
“Chef, ik ben hier, ik ben de pollepels op grootte en kleur aan het sorteren zoals u gevraagd had."
“Had ik dat gevraagd? Oen! Je moet niet alles letterlijk nemen! Jij moet deze vier bevallige nimfen begeleiden… Excuseer dames, Pascal is er even niet met zijn hoofd bij. Pascal je hoofd! Hoofd? Nee, kop! Kruip terug in de baarmoeder van je moeder! Je kop zou passen maar de rest niet meer. Nee, dat kan ik ze niet aandoen. Ze is al genoeg gestraft. Ze heeft je al moeten zogen en opvoeden. Vergeefs weliswaar. Je hoofd, sorry, kop, is nutteloos geworden. Zo, dames, waar waren we gebleven?”
Magnus organiseerde de derde groep onder leiding van Gunther. Hij ratelde erop los, bevelen en instructies gevend en zich ondertussen driedubbel excuserend tegenover de dames van het ministerie.
Pascal kwam ongevraagd tussen: “Baas, mijn mama heeft een vasectomie gehad zegt ze. Ze heeft geen baarmoeder meer. Wat nu?”
Magnus sloeg de GSM uit Pascal’s handen en riep wanhopig:
“Oen! Als ik een IQ-test moest opstellen voor mentaal gehandicapte gerbils zou ik jou gebruiken als calibratiepunt voor nul!”
“O danku chef.”
“Nee! Niet ‘danku chef’! Wat heb jij? Vroeger was jij de pienterste van heel de staf! Wat is er met jou gebeurd?”
En tot Thérèse: “Excuses. Ik heb probleempjes met mijn mannelijk personeel.”

Thérèse glimlachte.

Magnus richtte zich tot het laatste groepje. “Lieve dames, ja jullie vieren. Ik denk dat ik jullie bij Dieter steek. Dieter is… Wat doe jij daar??”
Dieter was met veel interesse een boek aan het lezen. Magnus greep het uit zijn handen en las de titel “Ons Kookboek. Wat? Jong, dat is voor beginners!?”
“Ik vond het best interessant baas. U zei toch dat we ons permanent moeten bijscholen? Dit is het kookboek van mijn mama.”
Magnus kon het niet meer aan. “Jouw moeder heeft zich laten insemineren met sperma van de witte producten!”
“O? Is er nu sperma van de witte producten? Ik heb dat nog nooit zien staan in de rekken.”
“Dat staat bij de biovoeding, gefrituurde kamperfoelie! Glutenvrij, laagcholesterol! Djiezes! Wat gebeurt er hier? Thérèse, verontschuldiging, maar mijn staf is niet meer wat ze waren. Dit gaat mis. Dit gaat absoluut mis!”
“Ach meneer Kärcher, het is zo moeilijk om geschikt personeel te vinden.”
“Ik weet niet wat er gebeurt. Sinds een paar weken zijn mijn sous-chefs zo mak als gecastreerde pitbulls met reuma. Ik snap niet wat er met hen gebeurd is. Waar is hun punch? Hun creativiteit? Al wat ze kunnen is hun vanbuiten geleerde lesje opzeggen… En zelfs dat niet meer.
Sorry, ik ben er even niet goed van.”

Magnus begon te snikken.
Thérèse legde een vriendschappelijke arm om zijn schouder. Magnus keerde zich naar haar en liet zijn tranen lopen. Thérèse liet haar hand over zijn rug gaan, tot helemaal op zijn kont, en gaf dan een vriendschappelijk tikje. “Komt goed Magnus, komt goed. Wacht, misschien kan ik je helpen.”
“Ja?” mompelde Magnus.
“Ik ben toevallig zelf een goede kokkin. En Esmeralda zéker. En deze twee dames ook. Als wij jouw keuken nu eens overnemen? Wij zijn veel betere souschefs.”
“En ikzelf dan?”
“Jij, Magnus,” zei Thérèse, “Jij mag superviseren zonder in te grijpen in het kookproces. Maar je mag wel tussen ons komen staan voor de diversiteit…”
Magnus begreep het niet. Esmeralda gaf hem een knipoog. “Je mag hier in daar in een potje roeren. En met je andere hand mag je ons… heu mij althans, betasten. U begrijpt toch?”
“Maar niet té intiem hé? Gewoon een klein beetje intiem…” voegde Thérèse eraan toe.