"Bryan, ik heb vanmiddag een afspraak gemaakt met dokter Wind. Ik wil dat je dat weet," zei Jennifer op een morgen ongeveer een maand na haar ontmoeting met Thomas.

"Schat..." begon ik, maar ze gaf me een blik die me vertelde dat ze dit absoluut niet wilde bespreken.

Natuurlijk was ik daar de hele dag mee bezig en toen ik die avond thuiskwam, hoopte ik dat ze in een stemming zou zijn erover te praten. Maar ze was bezig met het eten en hield zich daarna bezig met de kinderen. Toen die naar bed waren gebracht verdween ze snel in de badkamer.

Het was pas op het moment dat we in bed lagen dat ik eindelijk de kans kreeg. "Heb je dokter Wind gesproken?" vroeg ik.

"Ja," antwoordde ze slechts.

"Oké... uh... kun je mij er ook iets over zeggen?" vroeg ik met een ondertoon van irritatie.

Na een paar tellen draaide ze zich op haar rug en ging tegen haar kussen zitten. "Ik heb haar alles verteld over wat er gebeurd is," zei na me even aangekeken te hebben.

"Oké," antwoordde ik.

"Alles. Jouw gedram, Thomas' gedram, mijn gedachten en reacties en jouw reactie toen ik het je vertelde," legde ze uit.

"Oké. Nou, ik denk dat dit waarschijnlijk nodig was," reageerde ik. "Hoe verliep het gesprek?" Ik probeerde haar te steunen, maar gevoel van bezorgdheid bouwde zich op.

"Ja, het was zeker nodig," zei ze met een strenge houding.

Ik dacht er eigenlijk over het gesprek maar te laten uitsterven omdat het erop leek dat ik de zwartepiet toegespeeld zou krijgen, maar ik kon me niet inhouden. "Wat hebben jullie besproken? Wat was haar advies? Haar raad?" wilde ik weten.

Opnieuw zweeg ze even en keek me enkele seconden aan. "Ze wilde weten waarom ik het gedaan had en wat nu boos maakte," zei ze dan.

"En? Wat heb je haar gezegd?" vervolgde ik.

"Ik vertelde haar het aanvoelde of ik me naar beneden had laten halen door jouw fantasieën en Thomas' geflirt, maar dat ik ook nieuwsgierig was," zei ze, waarna ze me aankeek voor een reactie.

"Oké. En verder?" vroeg ik omdat ik wilde dat ze verderging, ook al was het net als tanden trekken.

"Ze vroeg of ik ervan genoten had," ging Jennifer verder en daar stopte ze even om me aan te kijken. "Ik vertelde haar, dat als ik eerlijk moest zijn, ik moest toegeven dat ik er inderdaad van genoten had. Verder wilde ze weten waarvan ik dan genoten had. En ik vertelde haar dat het de fysieke aspecten waren en de nieuwsgierigheid omdat ik het alleen nog maar met jou gedaan had."

Het slot van haar verklaring voelde als een steek in mijn hart, maar ik liet het gaan. "Oké, ik begrijp het," zei ik slechts.

Maar ze was nu op stoom gekomen en besteedde nauwelijks aandacht aan mijn opmerking. "Dan wilde ze weten wat mij dan zo boos maakte... waarom ik een gesprek met haar wilde. Ik vertelde haar dat het niets voor mij was. Het was mijlenver van al mijn waarden en normen, zelfs als ik toestemming had van mijn man."

"Oké," zei ik zachtjes, beseffend dat mijn fantasie waarschijnlijk uit de lucht was geschoten. "Wat zei ze?" zei ik na een korte pauze.

"Ze zei dat ik een intelligente vrouw was en dat ik dat zelf ook wist. Ze zei dat in mijn geval, omdat er geen verborgen dingen in onze relatie zijn, de keuze eenvoudig was: de kijk op mijn waarden en normen aanpassen of het niet nog eens doen," legde Jennifer uit.

"Nou... eh... ik denk dat dit een vrij eenvoudig en... uh... praktisch advies is," antwoordde ik. Het was een zeer teleurstellende boodschap, maar zeker niet onverwachts. Het belangrijkste was dat het geluk van mijn vrouw veel belangrijker was dan de ene of andere vreemde fantasie.

"Je kunt dat accepteren?" vroeg ze, me strak aankijkend.

"Dat kan ik accepteren, schat," zei ik. "Jouw geluk gaat voor mij boven alles." Ik was blij dat ik daarbij een glimlachje over haar gezicht zag trekken.

Dus net toen ik dacht dat er een grote doorbraak had plaatsgevonden, werden mijn verwachtingen volledig in de grond geboord en had het Jennifer overstuur gemaakt. Bovendien was het fantasierollenspel nu ook gedaan. Ik had duidelijk te veel aangedrongen. Achteraf gezien had ik het gewoon daarbij moeten laten.

Natuurlijk is het leven met mijn lieve vrouw en kinderen op zich fantastisch, dus concentreerde ik me daarna er op een goede man en vader te zijn. Het duurde enkele maanden, maar langzaam scheen Jennifer over die gebeurtenis heen te komen en keerde alles terug naar normaal.

Het was haar zelfs gelukt het uit te praten met Thomas, zodat ze konden blijven samenwerken na hun seksuele ontmoeting.

Het was dan ook een enorme verrassing toen mijn vrouw, tijdens een late vrijpartij, schijnbaar uit het niets me begon te prikkelen. "Ik ben vandaag bij Zach langs geweest," fluisterde ze in mijn oor, terwijl ik haar rustig neukte en genoot van het gevoel van onze samensmelting.

"Wat was er dan mis met je auto?" vroeg ik me niet gelijk beseffend waar ze op aanstuurde.

"Niets bijzonders, hij had het zo gefikst," antwoordde ze met een zacht, sexy stemmetje.

Dan pas drong het plotseling tot me door wat ze aan het doen was, maar het gebied was zo gevaarlijk dat ik huiverig was om te reageren. In plaats daarvan focuste ik me op waar ik mee bezig was, drukte mijn lippen tegen haar hals en begon zachtjes het gevoelige vlees daar te zoenen en te likken terwijl ondertussen mijn gedachten op hol sloegen.

"Heb je... heb jullie iets gedaan?" vroeg ik uiteindelijk met hese stem.

"Mm... Hij kuste me en stak zijn hand in mijn blouse," antwoordde ze terwijl het puntje van haar tong mijn oorlel kietelde.

"Is dat... eh... is dat alles wat er gebeurd is?" dwong ik mezelf te zeggen en het voelde aan of mijn lul een paar centimeter groter werd.

"Hij wilde wel meer, maar ik weigerde. Had ik hem zijn gang moeten laten gaan?" teemde ze toen mijn stoten harder werden.

Ik gaf geen antwoord. In plaats daarvan pakte ik haar handen en duwde die tot boven haar hoofd, waarop ik haar de volgende paar minuten hard neukte. Tot haar lichaam verkrampte en ze na een reeks hoge kreetjes plotseling haar mond tegen mijn arm drukte om de geluiden van haar hoogtepunt te dempen.

Haar zo klaar te zien komen, bracht mij ook over de rand en ik deponeerde zoveel sperma in het condoom, dat ik me zorgen begon te maken over de capaciteit daarvan.

"Waar komt dit ineens vandaan?" vroeg ik uiteindelijk toen we wat hersteld waren.

"Vergeet niet wat dokter Wind eens gezegd heeft: als ik je een beetje geef, kan ik alles krijgen wat ik wil. Ik kan alleen niet te veel geven," antwoordde ze, een giechel onderdrukkend.

"Aha, en wat wil je dan?" vroeg ik.

"Dat je me zaterdag meeneemt naar dat nieuwe restaurant," kondigde ze aan.

Het was een heel mooi maar duur restaurant en we hadden al langer dan een maand het idee om daar een keer heen te gaan, maar dat was hier niet het punt. Mijn vrouw had zojuist aan me laten weten dat alles echt weer helemaal in orde was en dat ik vanaf nu weer af en toe de ondeugende Jennifer te zien kreeg, de vrouw die me uitdaagde en weer in was voor fantasietoneelspelletjes.