Ik ben Lady Marjory Mackay. Maar mijn Nederlandse vrienden noemen me nog steeds Marjoleintje omdat ik nogal klein ben. Ik ben naar Engeland geëmigreerd om daar te studeren en om bij mijn grote liefde Peter Mackay te kunnen zijn. En na een aantal jaren verloofd te zijn geweest ben ik met hem getrouwd. Mijn moeder is me gevolgd en woont nu in een mooie cottage in de buurt van ons landhuis bij Salisbury en we hebben een grote schare vrienden waar we vaak mee optrekken, veelal uit oude Schotse families zoals de Sinclairs, Caithness en de MacDuffs.

Wat hieraan vooraf ging:

De dag voor het feest van Virginia Mackay, waar Marjoleintje en haar vrienden naar toe zouden gaan, was Charlotte Westerveld terug naar Nederland gevlogen. Ze zat tijdens de vlucht te mijmeren over wat ze had meegemaakt. Ze had het graf van haar geliefde Jan bezocht samen met haar dochter en in zijn voormalige logeerkamer in het slot van de Sinclairs had ze zijn aanwezigheid bijna fysiek gevoeld. Ook had ze daar zijn vulpen die ze hem jaren geleden geschonken had gevonden en die zat nu veilig in haar tas tezamen met het mysterieuze briefje dat aan haar en Marjolein gericht was en waarin met diezelfde vulpen geschreven stond ‘Liefde overwint alles’. Ze kon die dingen niet verklaren, behalve door te geloven in die tekst. En telkens als ze daaraan dacht kreeg ze een warm gevoel van geluk.

Terug in Wassenaar belde ze haar broer Ben en vroeg hem om met zijn vrouw Tine bij haar te komen. Hij was altijd haar steun en toeverlaat geweest in de moeilijke tijden die ze had meegemaakt, maar hij wist nog iets essentieels niet van haar, en ze vond dat daar een eind aan moest komen. Ze had zich voorgenomen om hem en zijn vrouw Tine alles te vertellen. En omdat ze dichtbij haar woonden kwamen nog de volgende avond naar haar toe.

Charlotte had ze met dikke knuffels en omhelzingen begroet en liet ze plaatsnemen in de comfortabele chesterfields met een drankje.
“Je maakt me nu wel nieuwsgierig” zei Ben want over de telefoon zei je dat je ons iets wilde vertellen wat je nog nooit hebt verteld aan iemand.”
“Daar kom ik straks op. Maar eerst moeten jullie weten dat Taco en Marjolein niet langer een stel zijn, maar Taco is gevallen voor Deirdre Mackay en Marjolein voor Peter Mackay. Dat zijn zoals je kunt vermoeden broer en zus en ze zijn afkomstig van de Mackay clan, en dat is niet zomaar iets in Schotland.
“Ik had al een paar appjes en een paar foto’s gekregen” zei Tine, “dus ik wist het al, maar wat een beeldschone meid is dat zeg!”
“Ja inderdaad en die Peter mag er ook zijn!” voegde Charlotte er aan toe.
“Maar wat ik jullie ook nog wilde vertellen is ook heel belangrijk. En het kan misschien wel als een schok komen.
Jullie weten dat ik nadat Jan was vertrokken helemaal verdoofd was en toen uit een soort van eenzaamheid met Frans ben getrouwd. Dat dat een enorme vergissing was daar begon ik al snel achter te komen. Ook omdat hij al bijna meteen over kinderen begon. Ik heb me toen laten ompraten en ben met de pil gestopt. Gelukkig lukte het niet om zwanger te worden en ik begon me steeds vaker af te vragen of het wel een goed idee was. Maar toen gebeurde er plotseling iets. Ik kreeg op een dag een sms’je van Jan “Ik ben een paar dagen in Nederland en ik wil je graag zien.” Het was twee jaar nadat we uit elkaar gegaan waren maar toen ik zijn berichtje las voelde het alsof de bliksem bij me insloeg.
Je kunt je voorstellen dat mijn leven op z’n grondvesten schudde. Ik moest en zou hem ontmoeten! Alleen kon ik Frans echt niet vertellen dat ik Jan ging zien, daarvoor wist hij teveel van mijn geschiedenis. Maar gelukkig moest Frans een paar dagen naar Italië voor zaken en ik wist dat Jan in zijn oude huis zou verblijven, dat had hij altijd aangehouden als pied-a-terre. Dit huis dus.
Dus toen ben ik hierheen gegaan.
Ik belde aan en het duurde best wel een tijdje voor er werd opengedaan. Ik stond te sidderen van de zenuwen dat zal je begrijpen. Maar toen hij de deur opendeed en we elkaar voor het eerst na die jaren weer zagen viel ik bijna flauw van geluk. Ik sprong in zijn armen en we kusten elkaar overal waar we konden. Het volgende dat ik me herinner is dat we in elkaars armen in onze slaapkamer stonden en we de kleren van elkaars lijf rukten. Daarna doken we op het bed en bedreven de liefde met elkaar ‘as if there was no tomorrow’.
Ik was zo vruchtbaar als ik maar zijn kon en het was nu of nooit: Ik wist het en mijn lijf wist het en Jan voelde het.
Toen hij in me explodeerde heb ik hem onafgebroken aangekeken ik heb jankend van geluk zijn sperma in mijn baarmoeder voelen kolken. Daarna hebben we even in elkaars armen liggen uitpuffen en heb ik Jan verteld dat Frans en ik nadat ik de laatste keer ongesteld geweest was het niet meer met elkaar gedaan hadden omdat ik hem steeds afwees, omdat ik diep in mijn hart helemaal geen kind van Frans wilde. Maar ook vertelde ik dat ik op het moment dat ik onderweg naar dit huis mijn eisprong voelde alsof mijn lijf wist wat er ging gebeuren en dat na onze explosie van liefde van even daarvoor mijn eitje lag te badderen in het zaad dat hij zojuist in me had gespoten en nu een leuk dikkopje aan het uitzoeken was om zich door te laten bevruchten.
Hij keek me aan en we verdronken in liefde. “Dit is de Charlie die ik ken; je doet het gewoon! Maar we nemen geen risico” fluisterde hij grijnzend, “we doen het nog eens.” En daarna hebben we elkaar drie dagen lang bemind in de zekerheid dat ik daarna zwanger naar Frans terug zou gaan in de wetenschap dat een stukje van Jan altijd bij me zou zijn.“

Tine had haar hand tussen haar benen en keek me met half geloken ogen aan. Dus je hebt je getrouwd en wel met die Frans gewoon door je geliefde Jan zwanger laten maken. “Oooohww wat heerlijk… en wat een moed!
Charlotte keek haar schoonzusje aan “Je komt bijna klaar hè?” grinnikte ze.
“Jaahhooow” wat geil om zoiets te doen, en dan met een volle buik naar Frans…”
“Blijven jullie slapen?” fluisterde Charlotte “ik heb behoefte aan warme handen op mijn lijf, en eigenlijk nog veel meer” waarop Tine enthousiast knikte. Ze hadden al vele jaren lang heerlijk met elkaar gevreeën, en ze verlangden nu heel erg naar elkaar.
Maar Ben keek Charlotte aan en grinnikte “dus Marjoleintje is een èchte Westerveld”
Charlotte knikte en fluisterde “dat was ook het eerste dat Marjolein zei.”

Een paar jaar later

Ik was, nadat ik het atheneum had afgemaakt naar Engeland gegaan, nu met het doel om daar te gaan studeren. In de tussentijd had ik elk vrij moment in Engeland of Schotland doorgebracht en de relatie met Peter had het allemaal doorstaan. Die van Taco en Deirdre helaas niet. Die had nu alweer een hele tijd een relatie met Shawn MacDuff, en ze waren van plan om zich te gaan verloven.
Maar nu was ik weer bij Peter en Deirdre in de cottage waar de kinderen Mackay zich altijd terugtrokken als ze privacy wilden. De cottage had een leuk zwembad in een mooie omheinde tuin. Ik lag samen met Deirdre in bikini op een zonnebed te bakken in de zon toen ze opeens vroeg “Jouw moeder en Jan Westerveld scheelden wel veel in leeftijd hè?”
Ik knikte en vertelde hoe mama bij hem ingetrokken was om te studeren, maar ook dat dat een vooropgezet plan van hem was geweest omdat hij al een hele tijd stiekem van haar hield. En ook hoe daarna haar liefde voor hem was ontstaan en hoe de bom was gebarsten toen mama’s ouders er achter kwamen.
Ik zag Deirdre nadenken “wanneer jullie gaan trouwen, zou je moeder dan niet liever bij jou in de buurt zijn? De enige familieleden die ze heeft in Nederland zijn de ouders van Taco en van wat ik heb begrepen heeft ze niet heel veel echte vrienden, behalve de mannen die ze oppikt op de hockeyclub, en daar kan ze toch ook niet eeuwig me door gaan. En hier is ze zo half en half familie van zowel de Sinclairs als de Mackays.”

Ik dacht na. Er kwamen beelden voor mijn ogen van het tv programma ‘Escape to the Country” en ik zag me al met m’n moeder samen op zoek naar een woning voor haar met een mooi uitzicht en een beetje in de buurt.
“Dan moeten we wel een huis voor haar vinden”
“Ik denk dat we wel een leuke cottage voor haar hebben” zei Deirdre “zoiets als deze, ik zal het eens aan pa vragen, die weet misschien wel iets”

En bij navraag bleek dat er in het omvangrijke vastgoed bezit van de Mackays een mooie cottage beschikbaar was voor mama.
Het huis in Wassenaar werd de nieuwe woning van Ben en Tine. Het bleef eigendom van Charlotte, want het was door haar geliefde Jan aan haar nagelaten, maar ze wilde graag dat haar broer en schoonzus er zouden wonen want ze wist dat het bij hen in goede handen was.

Tien jaar later zaten Charlotte en Marjolein in Schotland in de tuin van het slot van de Mackays. De Sinclairs waren er op bezoek en ook Deirdre, nu Lady MacDuff en haar man Lord Shawn MacDuff waren er.
Op het grasveld speelden Marjoleins zoon Ian met Kates dochter Charlotte die door iedereen in de familie Charlie genoemd werd.
Plotseling voelde Charlotte twee handen op haar schouders en hoorde de stem van Nicola Sinclair die zei “En dat allemaal omdat jouw Marjory toen op die vakantie Kate en Ken heeft ontmoet en dat dat meteen klikte. Ik zou willen dat Jan had mogen meemaken hoe zijn kleinzoon met onze kleindochter aan het spelen is.”

Charlotte keek omhoog naar haar en knikte “hij weet het, dat voel ik.”