Via een bevriende relatie maakte ik kennis met een echtpaar, of beter gezegd, met de man van het stel. Hij was een beschaafde, verfijnde heer – een echte gentleman. Hoewel hij al in de zestig was, straalde hij nog steeds een opvallend charisma uit. Zijn vrouw, daarentegen, bevond zich ergens in de veertig. Het leek een klassiek verhaal: een succesvolle man die twintig jaar geleden een sprankelende twintiger had ontmoet. Een charmante partner die perfect aansloot bij zijn succes.

Twintig jaar later bleek hun liefde stand te hebben gehouden. Ze had de veelgehoorde titel van golddigger – een oordeel dat haar destijds vaak was opgeplakt – absoluut niet waargemaakt. De werkelijkheid was dat ze oprecht plezier hadden in elkaars gezelschap en een hechte band hadden opgebouwd.

Er was echter een probleem, en in de lobby van het bekende hotel De Cantharel, nabij Apeldoorn, vertelde Roland (66) mij zijn verhaal. Zijn hulpvraag kwam niet volledig als een verrassing. Van de persoon die ons had geïntroduceerd, had ik vooraf al een idee gekregen van de aanleiding.

Het kwam erop neer dat mijn reputatie me was vooruitgesneld. Roland deed een beroep op mijn coachende vaardigheden, mijn ontwapenende aanpak, mijn uitgebreide ervaring en netwerk, mijn vermogen om doortastend en dwingend op te treden wanneer nodig, mijn respectvolle benadering, discretie en creativiteit. Daarbij de belangen van alle betrokkenen, inclusief de persoon in kwestie en partner, niet uit het oog verliezend.

Het verhaal was helder, maar pijnlijk. Zijn vrouw, Daphne (48), had hem verteld dat hij niet langer in staat was haar behoeften te vervullen. Die boodschap had Roland diep geraakt. Hij had haar gevraagd wat die behoeften precies waren, maar de oorzaak en conclusie bleken vrijwel hetzelfde: Roland was te lief voor Daphne.

Hoewel ze nog steeds veel van hem hield, voelde Daphne dat hij haar niet kon bieden wat ze nu nodig had. Misschien had dat vroeger anders gelegen, maar nu niet meer. Ze was, zoals ze het zelf beschreef, een beetje uitgekeken op de perfectie van Roland. En nu, terwijl ze zich nog in de bloei van haar leven voelde, verlangde ze naar een ontdekkingsreis, een avontuur dat verder ging dan hun huidige relatie.

Na vele gesprekken was er een compromis: Daphne zou niet zelfstandig op zoek gaan naar avontuur, maar Roland zou het initatief nemen en in haar nabijheid blijven of op gepaste afstand over haar veiligheid waken. Hij realiseerde zich als geen ander dat het noodzakelijk was dat hij zich niet zou op dringen, zou laten zien dat ze de vrijheid en het vertrouwen had om zichzelf te gaan herontdekken. Ook Roland zou zichzelf opnieuw moeten uitvinden, maar had zich berust in het feit dat hij het zijn Daphne zo gunde. Hij wilde haar niet kwijt.

Waar precies de wensen van Daphne lagen, was voor Roland niet helemaal duidelijk – en eerlijk gezegd wist Daphne het zelf ook niet precies. Ze had hem verteld dat ze “alles” wilde ervaren. Ze benadrukte dat ze niet meer zo lief behandeld wilde worden. Ze wilde pijn voelen, de controle uit handen geven, en een alter ego ontwikkelen waarin ze zichzelf volledig kon laten gaan. Het idee van niet weten wat of wie er zou komen, trok haar aan. Ze wilde grenzen opzoeken, tot het uiterste gaan.

Tegelijkertijd wilde ze uiteindelijk weer terugkomen bij de liefde van Roland. Samen op de bank zitten, knuffelen, zoals ze altijd deden. Maar de balans tussen die twee werelden ontbrak. Roland behandelde haar altijd als een prinses, terwijl zij nu verlangde naar de eenvoud en kwetsbaarheid van een “slet,” zoals ze het zelf uitdrukte. Voor dat proces van ontdekken en balanceren had ze begeleiding nodig – en dat was de kern van de hulpvraag.

Roland liet me op zijn telefoon een paar foto’s van Daphne zien. Een leuke vrouw, absoluut, maar haar uiterlijk maakte niet direct een overweldigende indruk op me. Haar kledingstijl kwam wat conservatief over, maar ze had een goede lengte. Ik schatte haar op ruim 1,75 meter.

Roland had me verteld dat ze geen kinderen hadden, en dat was te zien aan haar figuur. Niet superslank, maar ook niet mollig. Op een van de foto’s kon ik haar goed bekijken: ze droeg een klassieke kokerrok, wat haar een tijdloze uitstraling gaf. En ik kon een goede inschatting maken van de proporties.

Explicitere foto’s had Roland niet – die hadden ze in al die jaren samen nooit gemaakt.

Met Roland sprak ik af dat ik haar eerst wilde leren kennen. Ik wilde met haar in gesprek gaan, haar observeren en een inschatting maken van haar mogelijkheden, grenzen en de omvang van haar comfortzone. Hoe kon ik haar gedragspatroon doorbreken? Wat zou effectief zijn en wat niet? Hoe kon ik haar raken op een manier die verandering teweeg zou brengen?

En, het allerbelangrijkste: zou er een wederzijdse klik zijn? Een essentiële verbinding die nodig is om een transformatie in gang te zetten? Die vragen stonden centraal bij de eerste ontmoeting. Met Roland plande ik een eerste ontmoeting.

Om een geforceerde kennismaking te vermijden, stelde ik aan Roland voor om Daphne mee te nemen naar een etentje. Het plan was dat ik daar “toevallig” langs zou komen en hen zou zien zitten. We zouden een spontane ontmoeting in scène zetten, waarbij we deden alsof we elkaar kenden van een autoclub. Dat verhaal zou geloofwaardig zijn, aangezien Roland en ik allebei een passie deelden voor klassieke auto’s.

Twee weken later was het zover. Ik zag hen aan tafel zitten, en in het echt maakte Daphne meteen een interessantere indruk dan op de foto’s. Ze was lang, droeg een strak coltruitje met daarover een jasje voorzien van gouden knopen. Haar gezicht had een natuurlijke charme, met een vleugje make-up dat haar uitstraling niet overdreven, maar juist subtiel benadrukte. Ik zou haar omschrijven als een natural beauty, met een licht conservatieve uitstraling. Als ik het goed zag, droeg ze ook een opvallende grote boezem. Ja, ze was wat truttig, maar ik zag direct de potentie. Ik was een aantal tafels verderop gaan zitten. Roland had mij wel gezien. Het gaf mij de mogelijkheid om deze dame eens goed te observeren.

Na het hoofdgerecht besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en liep ik op hen af. Met uitgestoken hand liep ik op Roland af, “Hi, volgens mij kennen wij elkaar. Ben jij toevallig in het bezit van een klassieke Jaguar”. Roland en ik begonnen meteen een geanimeerd gesprek waar hij ook Daphne aan mij voorstelde. “Dit is Daphne, mijn betere helft” zei hij met een knipoog. Ik keek Daphne indringend aan en hield haar hand net iets steviger vast dan normaal zou zijn. Daarna negeerde ik Daphne weer en vervolgde mijn gesprek met Roland. Na een paar minuten zei hij “ik ga even naar het toilet, wil jij mijn vrouw even gezelschap houden?”. En weg liep hij.

Dit was het signaal. Het spel kon beginnen. “Zo, leuk om kennis te maken. Geniet je een beetje van de avond” vroeg ik haar. Ze antwoorde sociaal wenselijk. En na het uitwisselen van wat oppervlakkige vriendelijkheden gooide ik de knuppel in het hoenderhok: “volgens mij ben jij een heel ondeugend meisje met verborgen verlangens”. Ze keek me verschrikt aan en met het “voor jou een vraag voor mij een weet” antwoord ging ze er niet verder op in. Daar nam ik uiteraard geen genoegen mee en diende haar direct van repliek: “ik weet meer dan je denkt” en bleef haar strak aankijken. Ze begon onrustig op haar stoel heen en weer te bewegen. “Roland komt voorlopig niet meer terug, je bent voorlopig voor mij” liet ik haar weten. Ze pakte haar telefoon en belde haar Roland, maar zijn telefoon had ik. “Ik nam demonstratief en uitdagend de telefoon op…hallo..hallo…”.

Met een beheerste toon legde ik haar uit wat de bedoeling was. Daphne keek me met grote ogen aan en legde haar telefoon terug op tafel. Langzaam leek ze iets te ontspannen, al was er nog een zweem van verwarring over wat haar nu precies overkwam. Op dat moment kwam de serveerster langs om het nagerecht op te nemen. Ze bracht een boodschap over: “Het diner is aangeboden door die knappe meneer die net is vertrokken. Hij vroeg me te zeggen dat hij van je houdt en dat je plezier moest hebben.”

Daphne en ik bestelden een toetje en raakten in gesprek. Tot mijn verrassing verliep het gesprek heel soepel. Daphne gaf zich bloot, niet letterlijk natuurlijk, maar emotioneel. Ze deelde haar gevoelens en gedachten. Na een halfuurtje en voldoende witte wijn was ze veel spraakzamer en leek ze zich op haar gemak te voelen.

Ik vertelde haar over het gesprek dat ik eerder met Roland had gevoerd en benadrukte dat ze zich bij mij altijd veilig kon voelen. Dat ik hen zou begeleiden in dit proces. Daphne ging uitgebreid in op haar gevoelens en behoeften, en het gesprek verliep veel natuurlijker en makkelijker dan ik van tevoren had verwacht.

Hoewel ze niet in detail aangaf wat ze precies wilde, werd het me al snel duidelijk dat het erop neerkwam dat ze verlangde naar overheersing. Ze wilde zichzelf volledig kunnen overgeven en behandeld worden alsof ze een gebruiksvoorwerp was, zonder de controle te hoeven behouden.

De constante prinsessenbehandeling, zo vertelde ze, was ze eigenlijk spuugzat. Ze hunkerde naar iets wat totaal anders was, iets wat haar uit haar comfortabele rol zou halen. Ze wilde een hoerige slet zijn. Roland deed altijd precies wat zij wilde en dat was haar opgebroken.

Ik kon een glimlach niet onderdrukken bij het horen van haar woorden. Het was duidelijk dat ze hier lang over had nagedacht en dat ze voelde dat er een verandering in haar leven aan zat te komen.

“En hoe wil je dat ik je daarbij help?” vroeg ik haar direct. Ze slikte, zocht naar de juiste woorden en antwoordde uiteindelijk: “Volgens mij ben je al op de goede weg. Dit is de eerste keer dat ik er zo open over praat met iemand. Zelfs tegen Roland ben ik nooit zo eerlijk geweest, uit angst voor zijn reactie. Ik hou van hem en wil hem niet kwetsen”.

Ik complimenteerde haar uitvoerig. Ik liet haar weten dat ik haar moed bewonderde en dat ik begreep wat ze nodig had. Ik gaf aan dat ik mogelijkheden zag en dat ik haar kon helpen. “Als je er klaar voor bent,” voegde ik toe, “kunnen we zelfs meteen aan de slag en begint vandaag je opleidingstraject als slet”.

Ze knikte. “Graag, maar wees ook lief voor me”. Ik knikte eveneens. “Roland is er voor de liefde. Vanaf nu doe je gewoon wat ik van je vraag, is dat begrepen?”. Daphne knikte bevestigend en ik zag een traan over haar wang rollen. Ik stond op en boog me naar haar toe. Met een servet veegde ik de traan van haar wang. Ze glimlachte. Samen stonden we op en samen liepen we langs de receptie van het hotel richting de parkeerplaats.

Roland en ik stonden vlak bij elkaar geparkeerd helemaal achterop de parkeerplaats en hij was, zoals ik met hem had afgesproken, nog niet vertrokken. Het was inmiddels als een beetje schemerig en er waren geen andere mensen. We liepen naar mijn auto en passeerde daarbij de auto van Roland. “Blijf staan” zei ik op strenge toon tegen Daphne. Voor de auto van Roland stond ze stil. Hij deed zijn koplampen en toen pas had Daphne door dat haar man nog in de buurt was en in de auto zat.

Achterlangs pakte ik Daphne bij haar polsen en zette haar handen op de motorkap. Op die manier keek zij Roland aan, maar ze kon hem niet goed zien. Hij zat in het donker. Ik liep naar de portierzijde waarna Roland het raam liet zakken. Ik overhandigde hem zijn mobiele telefoon en vertelde hem dat ik de controle had over zijn Daphne. “Kijk maar, ze gehoorzaamt”. Ze wilde welliswaar naar Roland toe, het liefst bij hem instappen, maar ik had haar tijdens de korte wandeling diagonaal over het parkeerterrein al duidelijk gemaakt wat de bedoeling was, althans in hoofdlijnen. Daphne gehoorzaamde zoals ze zelf verlangde en keek toe hoe Roland mij een weekend tas overhandigde.

Ik zette de tas op de motorkap en ritste deze demonstratief open. Hier zat lingerie in, diverse werktuigjes, koord en ook kwam een mooie metalen buttplug te voorschijn. Daphne stond nog immer voorovergebogen met haar handen over de motorkap. Terwijl Roland toekeek droeg ik Daphne op haar kleren uit te doen. In de buitenlucht op een parkeerplaats van een hotel. Ze keek me aan en aarzelde net te lang. Ik pakte haar bij haar kin. “Wat wil je, hou je je kleren aan en stap je weer bij Roland in òf doe je wat ik van je vraag en stap je straks bij mij in. De keuze is aan jou”. Ik zag de twijfel in haar ogen. Wat moest ze doen?

Na enkele ogenblikken zag ik dat ze aanstalte maakte om haar kleren uit te doen. Ter motivatie legde ik wat lingerie klaar en haar pumps met hoge hakken. Dit was heel erg uit haar comfortzone. “Moet ik je helpen, Daphne. Waarom duurt het zolang?”. Zichzelf realiserend dat het zo wel erg lang zou duren en de kans bestond dat er mensen voorbij zouden komen maakte ze tempo en zo stond ze daar in de schemering van het parkeer terrein. Naakt. Ik overhandigde haar de fraaie schoenen en gebaarde naar Roland dat hij het de koplampen weer aan moest doen. En zo stond zijn Daphne letterlijk en figuurlijk in de spotlights. Ik bekeek haar eens goed. Wat een verdomd lekker wijf zat er onder die truttige kleding. Een paar geweldige natuurlijke tieten, zeker een Cup F met de unieke feature van naar boven wijzende tepels. Prachtig. Ook was ze gezegend met een prachtige kont. Een kutje met een bescheiden streepje haar erop.

Ze was nerveus en wilde zo snel mogelijk in een auto gaan zitten, maar ik nam de tijd om haar goed in mij op te nemen. Ook in de wetenschap dat Roland in zijn auto toekeek hoe ik zijn vrouw tot het uiterste zou drijven. Ik ging achter haar staan, pakte haar bij haar met een hand bij haar nek en mijn andere hand liet ik over haar grote tieten en haar buik naar beneden glijden. Zeer grof liet ik mijn hand over haar kut gaan. Ik voelde dat ze zeer nat was. Mijn vingers gleden er dan ook zo in en ik deed waar ik goed in was: haar kutje bewerken met mijn handen en vingers. Met het vrijgekomen vocht liet ging ik ook door haar bilnaad heen op zoek naar dat andere neukholletje. Met haar eigen kutgeil smeerde ik haar sterretje in en demonstratief pakte ik de buttplug en toonde deze aan Roland. Ik hield hem omhoog, haalde hem door het kutje van Daphne en sleepte hem naar het kontgaatje van Daphne. Ik drukte de buttplug door en trok Daphne daarna overeind. In al haar kwetsbaarheid toonde ik haar nog een keer aan Roland. Die startte zijn auto en reed vervolgens weg, zijn aan mij toevertrouwde echtgenote bij mij achtergelaten.

Op mijn gemak bracht ik de weekend tas naar mijn auto, deed de kofferklep open en liet Daphne nog even staan. Op mijn commando kwam ze vervolgens naar me toe. “Heb ik het goed gedaan?” vissend naar een bevestiging. Ik complimenteerde haar en gaf aan tevreden te zijn over deze eerste uitspatting. Ik kon het niet laten om nog even haar tieten goed te bekijken, ik moet zeggen dat direct onder de indruk was. Speels pakte ik haar tepels vast en kneep daar in. Ze gaf echter geen krimp. Ik gaf op beide tepels een ferme tik, waarna ze een kreetje gaf, maar niet meer dan dat. “En nu?” vroeg ze, duidelijk de smaak te pakken. “Stap maar in”, we hebben nog een hoop werk te doen. Daphne stapte geheel naakt en met een buttplug in haar anus bij me in, zichzelf schikkend in haar rol.

Inmiddels was het al na 21.00 uur en we moesten nog een stukje rijden – op weg naar een vrijstaande woning in de buurt van Epe. Onderweg hadden we een fijn gesprek en voelde het goed. Ze was wel nieuwsgierig naar wat zou gaan komen, maar ik liet daar niets over los. Wel gaf ik haar opdracht om haar kutje goed nat te houden maar dat leek geen enkele moeite te kosten. Ook trok ze af en toe aan haar tepels en kneedde ze haar tieten.

Ik nam haar mee naar een privé party van een stel wat ik al een tijd ken. Ik had hen vooraf verteld dat de mogelijkheid er zou zijn dat ik een ‘slet-stagiair’ mee zou nemen die ik tot het uiterste moest drijven. Dit koppel had voor de gelegenheid een ander koppel uitgenodigd en vier heren. Met mij erbij dus zeven heren en twee andere dames. De woning had veel privacy en was daarom perfect geschikt om Daphne de tijd van haar leven te geven. Ik hoefde gelukkig zelf niet zoveel te doen – want voor de gelegenheid was de leiding in handen van een ervaren meester. Ik zou me beperken tot het maken van foto’s, het begeleiden van Daphne, waken over haar veiligheid en haar observeren.

Hoe Daphne het er vanaf gaat brengen lezen jullie in een volgend verhaal, maar ik kan jullie alvast vertellen dat het intens is geworden.

Heel intens.