Stephan trommelde met zijn vingers op tafel terwijl hij zat te wachten. Hij had gehoopt dat alles achter de rug zou zijn, maar zelfs na Theo's veroordeling zat het hem nog steeds niet lekker. Zijn nieuwe advocaat had het hem afgeraden zolang het proces liep, maar inmiddels was alles afgerond. Op dit ene dingetje na.

Stephan hoorde de deur openen, maar hij keek niet om. Ook bij het horen van de naderende voetstappen bleef hij roerloos zitten.

Theo schoof de stoel aan de andere kant van de tafel naar achteren en ging zitten.

“Ik hoop dat ik je niet stoorde,” merkte Stephan toonloos op.

Theo keek hem uitdrukkingsloos aan. “Ik had een open gaatje in mijn drukke schema,” antwoordde hij sarcastisch. "Wat kom je doen? Een kopje koffie kan ik je niet aanbieden.”

Stephan negeerde de bewaker die bij de muur kwam staan. “Ik wil weten waarom je het hebt gedaan,” zei hij. “We kennen elkaar al jaren.”

Theo leunde tegen de rugleuning en sloeg zijn benen over elkaar. “Ik had geld nodig,” antwoordde hij simpelweg. “Het was niks persoonlijks.”

Stephan vernauwde zijn ogen. “Niks persoonlijks? Ik vertrouwde je.” Hij spuugde de woorden bijna uit.

Theo knikte kort. “Daarom was het juist zo eenvoudig. We kennen elkaar inderdaad al jaren en regelmatig wreef je me onder mijn neus hoe goed het ging. Elke paar jaar een andere auto, de knapste vrouwen die voor je vallen en regelmatig naar een duur restaurant. Om nog maar te zwijgen over die rijke cliënten van je.”

Stephan balde zijn vuisten. “Die cliënten hebben zelf voor mijn kantoor gekozen. Dat zij goedlopende bedrijven hebben, is niet mijn schuld. Ik dacht dat je het leuk vond als ik je mee uit eten nam om bij te praten. Ik heb hard gewerkt voor mijn bedrijf. Dat had je ook kunnen hebben als je je cliënten niet zou naaien.”

Theo glimlachte flauwtjes. “Ik heb nog nooit een cliënt genaaid,” antwoordde hij. “Jij was de eerste. En het zou me gelukt zijn zonder die verdomde broer van je.”

Stephan dwong zichzelf om te blijven zitten. “Mijn broer heeft zijn verantwoordelijkheid genomen voor zijn daden. Dat kan ik van jou niet zeggen. Maar gelukkig heb je nu een paar jaar de tijd om daarover na te denken.” Hij kwam overeind. “En mijn broer zal nooit iemand naaien voor geld.”

“Pas maar op met die vriendin van je,” waarschuwde Theo terwijl ook hij opstond. “Ze viel wel erg snel voor de eigenaar van het bedrijf en zijn rijke cliënten.”

Stephan raakte hem met zijn vuist op zijn kaak. Theo viel achterover en de stoel kletterde over de vloer. De bewaker kwam snel naar voren en greep Theo bij zijn bovenarm. “Geen woord over Sofie,” zei Stephan toonloos. Hij wreef over zijn knokkels en kalmeerde zichzelf. “Bedankt voor je zorgen, maar ik ben degene die haar naait. Gemiddeld drie keer per dag.”

Na die woorden draaide hij zich om en liep weg.

Terug op kantoor liep Stephan gelijk naar de werkruimte om koffie te pakken. Hij keek de ruimte even rond terwijl hij op de koffie wachtte. Simone zat aan de telefoon, Roy was iets aan het opschrijven, Sofie knipoogde naar hem terwijl ze zat te typen en Jeffrey was op zijn telefoon bezig.

“Hoe is het gegaan?” informeerde Jeffrey zonder op te kijken.

Stephan zuchtte. “Het luchtte op,” antwoordde hij ontwijkend. Hij pakte zijn beker, liep naar Sofie om haar een kus te geven en ging op een stoel zitten.

Simone legde de telefoon neer. “Vertel, hoe is het gegaan?”

Stephan nam voorzichtig een slok koffie. “Het kwam erop neer dat hij jaloers was en geld nodig had,” bromde hij.

Roy trok een wenkbrauw op. “Ik had verwacht dat je er met zijn vrouw of zus vandoor was gegaan,” zei hij. “Maar het ging om geld?”

Stephan knikte. “Blijkbaar wel.”

Sofie snoof. “Maar waarom per se bij jou? Hij zal toch wel meer cliënten hebben gehad?”

Stephan haalde zijn schouders op. “Wij kenden elkaar al jaren, dus ik vertrouwde hem. Ik zal wel een makkelijk doelwit zijn geweest. Ik kan het nu niet meer vragen. Er is me gevraagd om niet meer bij hem op bezoek te komen.”

Jeffrey keek op van zijn laptop. “Was hij zo van streek?”

Stephan twijfelde. “Ik heb hem misschien een goede knal tegen z'n kaak gegeven,” gaf hij toe.

Roy schoot in de lach. “Wauw, jij hebt mazzel dat je daarmee wegkomt!”

Jeffrey keek Stephan aan. “Volgende keer harder slaan,” moedigde hij hem aan.

Sofie keek Jeffrey aan. “Wil je hem niet zo opjutten? Ik zit er vanavond nog mee.”

Stephan keek haar over zijn koffiebeker aan. “Pas op, schatje. Hier op de werkvloer ben je redelijk veilig, maar na 5 uur zijn je kansen verkeken.”

Sofie glimlachte liefjes. “Beloof je dat?”

Roy rolde met zijn ogen. “Jullie stiekeme kantooraffaire beviel me beter, daar hadden wij niet zo'n last van. Kunnen jullie dat niet terug oppakken?”

“Wie zegt er dat we zijn gestopt?” merkte Stephan op en hij knipoogde ondeugend naar Sofie. “Ge je even mee naar het magazijn?”

Jeffrey keek op. “Zoek lekker een andere plek. Ik heb het magazijn al gereserveerd. Nemen jullie het trappenhuis maar.”

“Of Roys bureau,” merkte Sofie droogjes op. “Dat wordt ook eens tijd.”

Roy wreef over zijn slapen. “Het zijn er twee,” kreunde hij.

“Familietrekje,” merkte Stephan droog op en hij dronk zijn beker leeg. “Gaan jullie allemaal mee lunchen?”

Simone knikte. “Het volledige team, plus één.”

Stephan zuchtte. “Welja, laten we er een familie-uitje van maken.”

Jeffrey keek zijn broer kalm aan. “Jij neemt je vriendin mee, waarom zou ik dat dan niet mogen?”

“Sofie werkt hier!” wierp Stephan tegen.

Jeffrey grijnsde. “Ik kan mijn schatje een contract aanbieden. Ik kan wel wat hulp gebruiken als ICT'er. Ik ben de enige hier, weet je dat?”

Stephan knikte. “Ik heb die functie toegevoegd om je die baan te kunnen geven.” Hij keek op de klok. “Ik moet even naar mijn kantoor. Ik ben er over een half uurtje weer voor de lunch.” Hij stond op en verliet de werkruimte.

Hij had er wel eens aan zitten denken om een bureau in te richten in de algemene werkruimte, maar had toch voor zijn afzondering gekozen. Zijn cliënten waardeerden de privacy en hier kon hij nog eens met Sofie zitten vozen. Ze had iets waar hij geen genoeg van kon krijgen. Hij ging op zijn stoel zitten en startte zijn computer op.

Zijn blik viel op de lade van zijn bureau, die een stukje open stond. Was er iemand in zijn kantoor geweest? Hij trok de lade open. Er lag een rode string in met een memobriefje erop geplakt.

‘Ik ben je voor geweest. Voor je verzameling. S’

Hij grinnikte en wist meteen waar ze op doelde: als hij op kantoor haar slipje uittrok, bewaarde hij die in de onderste lade van zijn bureau. Betekende dit dat Sofie al die tijd geen slipje aan had? Het was maar goed dat hij dat niet eerder had geweten. Hij stopte het slipje in de onderste lade en legde het memobriefje erbij.

Hij opende zijn e-mail en stuurde Sofie een mailtje.

‘Mijn geile vriendinnetje liet een leuk cadeautje voor me achter.’

Hij hoefde niet lang op haar reactie te wachten: ‘

‘Meneer de eigenaar boft maar. Ik heb niks gekregen.’

Stephan glimlachte. ‘Je werkgever heeft nog wel wat onder zijn bureau verstopt voor je.’

Hij opende een mailtje van een cliënt en las het door. Hij maakte een aantekening in zijn agenda en ging verder naar het volgende mailtje. Hij opende net de bijlage toen zijn telefoon ging. Hij keek op het scherm wie er belde, nam op en zette hem op de speaker. “Anton, zeg het eens.”

“Goedemorgen, Stephan,” hoorde hij Anton zeggen. “Ik ben bezig om alle papieren te verzamelen voor de kwartaalaangifte. Wat heb je precies nodig? Hoe moet ik het aanleveren?”

Stephan rolde met zijn ogen. Elk kwartaal weer… “Kort gezegd heb ik al je inkomsten en uitgaven nodig,” antwoordde hij geduldig. “Liefst gescheiden van elkaar. Vorige keer had je twee insteekhoesjes in een schoenendoos gedaan, dat was goed genoeg. Denk aan je vaste lasten, maar ook je personeelskosten, declaraties, reiskosten… Alles.”

De deur ging open en Sofie kwam binnen. Stephan hield zijn vinger voor zijn lippen en wees op de telefoon.

“Moet ik die op een bepaalde volgorde leggen?” vroeg Anton.

Stephan hield zijn ogen op Sofie gericht, die om zijn bureau heen liep en op een stoel op een meter afstand ging zitten. Hij liet zijn blik naar haar benen gaan. Ze had een zwarte kokerrok aan met zwarte kousen, waarvan hij een klein randje onder haar rok vandaan zag komen. En geen slipje, wist hij…

“Nee hoor,” antwoordde Stephan zijn cliënt. “Zolang de inkomsten en uitgaven maar gescheiden zijn.”

“Geweldig, dank je wel. Ik ga ermee aan de slag,” zei Anton.

Sofie liet haar hand over haar rok glijden en trok de onderkant een stukje omhoog. Stephan kon zijn ogen niet van haar af houden. “Kan ik verder nog iets voor je betekenen, Anton?”

“Nee hoor, dank je wel. Ik stuur morgen iemand langs om het te leveren.”

“Laat het maar afgeven aan de balie en zet je naam duidelijk op de doos.” Hij had inmiddels een onbelemmerd zicht op haar kousen. Hij rondde het gesprek af en verbrak de verbinding. “Kom je me van mijn werk houden?” vroeg hij. “Of kom je hier een leuke show geven?”

Sofie deed haar benen een stukje uit elkaar. “Wil je dat ik stop?” vroeg ze liefjes.

Stephan keek haar aan en leunde achterover in zijn stoel. “Heb ik je ooit gevraagd om te stoppen?”

Sofie grinnikte. “Gisteren nog, toen ik je bleef pijpen na het slikken.”

Stephan voelde zijn pik reageren bij de herinnering. Fuck, wat was hij gevoelig geweest na haar heerlijke mond. Hij kwam overeind, boog voor voren en kuste haar zacht op haar lippen. “Ik zou je nooit tegenhouden.”

Ze grijnsde ondeugend. “Weet je dat zeker?” vroeg ze liefjes. Ze maakte de knoop van zijn broek los en trok de rits naar beneden.

“Nooit,” herhaalde hij. “Maar je moet wel afmaken waar je aan begint.”

Sofie liet haar hand in zijn broek glijden. “Alsof ik me door jou laat tegenhouden.”Ze trok zijn broek een klein stukje naar beneden om zijn inmiddels stijve pik te kunnen bevrijden. Ze zette haar lippen om zijn eikel en liet haar tong langs de rand glijden. Hij legde zijn hand op haar hoofd en keek genietend op haar neer.

Ze zoog aan zijn pik en nam hem dieper in haar mond. Ze drukte haar tong tegen zijn pik en zoog er krachtig aan.

“Probeer je me zo snel mogelijk te laten komen?” vroeg hij genietend.

Ze grinnikte en nam hem als antwoord dieper in haar mond. Ze pakte zijn pik vast en bewoog met haar hand mee waar ze met haar mond niet kon komen. “Fuck, Sofie, niet zo hard.” Op deze manier zou het niet lang duren voor hij zou klaarkomen.

Ze zette wat meer druk met haar vingers. Hij kreunde zacht en probeerde het nog even uit te stellen. Hij keek op haar neer om te zien hoe ze hem aan het pijpen was.

Uiteindelijk deed hij een stap naar achteren, waardoor ze hem wel los moest laten. Nog voor hij iets hoefde te zeggen, kwam ze al overeind en ging ze met gespreide benen op zijn bureau zitten. Ze had inderdaad geen slipje aan. Hij kwam bij haar staan, pakte haar knieën en trok haar wat dichter naar de rand. Ze keek hem opgewonden aan en spreidde haar benen wat verder.

In plaats van in haar te stoten, hurkte hij voor haar neer. Hij zoog aan haar clitje. Ze kreunde zacht en liet zich achterover op haar ellebogen zakken. Hij liet zijn tong tussen haar lipjes glijden en genoot van haar zoete, ziltige smaak. Ze legde haar hand in zijn haren en keek hem met een opgewonden blik aan.

Zijn tong gleed over haar gevoelige clitje. Ze kreunde toen ze twee vingers naar binnen voelde gaan. “Oh Stephan,” bracht ze genietend uit. “Ik wil je in me.”

Stephan negeerde haar. Hij wilde maar al te graag zijn pik diep in haar kutje stoten, maar hij wilde haar ook proeven. Zijn pik was keihard. Met twee vingers vingerde hij haar terwijl hij haar clitje likte en eraan zoog. Hij hoorde haar kreunen van genot.

“Oh fuck,” bracht ze genietend uit. “Ik kom bijna.”

Ze greep zijn haren vast en drukte zijn gezicht dichter tegen haar kutje aan. “Laat me komen,” spoorde ze hem aan.

Hij haalde zijn vingers uit haar kutje en wreef ermee over haar clitje. Ze hapte naar adem en onderdrukte een gil van genot. “Fuck, ik kom!” bracht ze uit. “Stephan!” Ze trok een beetje aan zijn haren en tilde haar benen op. Hij voelde haar beenspieren spastisch samentrekken terwijl ze klaarkwam.

Hij kwam overeind, hield zijn pik bij haar kutje en drukte hem met één stoot naar binnen. Ze hapte naar adem en keek hem met een geile blik aan. “Ja, doe maar,” spoorde ze hem aan. “Harder.”

Hij grijnsde en neukte haar krachtig. Haar mond viel open in een stille schreeuw. Ze greep de rand van het bureau vast en sloeg haar benen om zijn middel. Ze probeerde wanhopig om niet te kreunen.

Hij leunde naar voren en drukte zijn mond op die van haar. Ze kreunde in zijn mond en sloot genietend haar ogen. Ze ademde krachtig door haar neus terwijl hij haar genadeloos bleef neuken.

“Ik kom bijna,” zei ze met haar mond tegen die van hem.

Plotseling stopte hij en haalde zijn pik uit haar kutje. Ze zuchtte teleurgesteld en keek naar hem op. “Draai je om, schatje,” zei hij.

Met een opgewonden blik kwam ze van het bureau af, draaide zich om en leunde voorover. Stephan legde zijn handen op haar billen en drukte zijn pik tegen haar kutje aan. Ze leunde op haar ellebogen en beet op haar onderlip.

“Ik kan je ook nog even laten wachten,” zei hij plagend. “Dan ben je lekker nat en heet tijdens het eten. Dan maken we het later af.”

Sofie draaide met haar heupen. “Ik wil niet wachten,” klaagde ze. “Ik wil je zaad eruit voelen lopen tijdens het eten.”

Stephan kreunde bij het idee. “En dan lekker op die stoel lekken als verrassing voor degene die na ons komt,” zei hij. “Wat een vieze gedachtes heb je.”

Sofie probeerde zijn pik in haar kutje te krijgen door met haar lipjes tegen hem aan te drukken. “Ik heb geen andere keus, jij hebt mijn slipje.”

“Die heb je me zelf gegeven,” merkte hij op en hij kneedde zachtjes haar billen. “Maar je mag hem straks wel uit mijn bureau halen.” Hij drukte zijn pik diep in haar.

Ze kreunde van dit onverwachte genot. “Oh shit, wat is dit lekker,” zei ze genietend.

Stephan bewoog rustig in haar. “Verdomd lekker,” was hij het met haar eens. Hij verplaatste zijn handen naar haar middel en hield haar vast. “Probeer stil te zijn,” waarschuwde hij, waarop hij hard in haar begon te stoten.

Sofie greep de rand van het bureau. Er viel iets om en ze hoorde iets over zijn bureaublad rollen - waarschijnlijk zijn pennenbak. Ze drukte zich plat op het bureau, trok haar been op en liet die op het bureau rusten. “Oh ja schat,” bracht ze uit. Ze voelde zijn ballen tegen haar benen slaan. “Laat me komen,” spoorde ze hem aan.

Hij stootte flink door en voelde dat hij bijna zou komen. “Fuck, wat ben je lekker,” zei hij. Hij voelde haar kutje zich samentrekken om zijn pik. Ze probeerde een gil te onderdrukken en greep om zich heen, waardoor er iets op de grond kletterde.

Na nog twee harde stoten kwam ook Stephan klaar. Hij zette zijn handen naast haar zij op het bureau en hield zich stil, diep in haar kutje.

“Jezus, Stephan, ik blijf er nog eens in,” merkte ze buiten adem op.

Stephan deed een stap achteruit en leunde tegen de muur. “Ik wou dat ik erin kon blijven. Je kutje is echt fantastisch.” Ze glimlachte ondeugend en ging op de rand van zijn bureau zitten.

Stephan haalde een slipje uit zijn bureaulade en hurkte voor haar neer om haar te helpen die aan te trekken. “Over een paar minuten moeten we weg om te lunchen,” hielp hij haar te herinneren. “Fris je op, je ziet er wat verhit uit.”

Sofie trok haar rok naar beneden. “Ja, vind je dat gek? Mijn werkgever gooide me net over zijn bureau en heeft me compleet uitgewoond.”

“Ik zou ermee naar personeelszaken gaan als ik jou was,” merkte hij op. “Anders heb je vanavond geen energie meer voor mij.” Hij fatsoeneerde zijn broek.

Sofie liet zich van het bureau zakken. “Ik zal straks de klacht indienen bij Simone.”

Stephan kuste haar teder op haar lippen. “Ik zie je zo, schatje.” Hij kneep speels in haar borst toen hij langs haar heen liep. Hij raapte zijn pennenbakje van de grond en zette het terug op zijn bureau voor hij zijn kantoor verliet.

Terug in de werkruimte liep hij naar Simones bureau. “Hoe gaat het hier?” vroeg hij.

Simone haalde nonchalant haar schouders op. “Z'n gangetje. We zijn aan het afronden voor de lunchpauze.”

Stephan knikte en keek naar een papier op haar bureau. “Nieuwe sollicitant?” vroeg hij en hij pakte het papier op.

Simone keek op. “Ja, er zijn er drie binnengekomen. Morgen komen ze op gesprek.”

Stephan was zich zeer bewust van Sofie, die vlak achter hem was komen staan. “Leuke meid,” merkte hij op. “Ik denk dat ik die zelf op gesprek laat komen.”

Sofie fronste haar wenkbrauwen. “Doe dat en je zult wat beleven als je morgenochtend wakker wordt.”

Stephan grijnsde, legde het papier weer neer en draaide zich naar haar om. “Ik vind het heerlijk als je jaloers bent.”

“Slijmbal,” mopperde ze plagend. “Gaan we?”

Jeffrey hield zijn aandacht bij zijn laptop. “Gaan jullie maar, ik maak nog even wat af terwijl ik op mijn vriendin wacht.” Hij werkte rustig door terwijl de rest hun spullen bij elkaar pakten en vertrokken. Hij was bezig met een programma om de dossiers voor de buitenwereld beter af te schermen, maar toegankelijker te maken binnen het eigen netwerk.

“Sorry dat ik zo laat ben!” zei een vrolijke stem. Hij keek op en zag Wendy binnen komen. Hij rolde zijn rolstoel naar achteren om haar te begroeten. “Ik heb je gemist!” Ze kwam op zijn schoot zitten, sloeg haar armen om zijn hals en kuste hem. “Zullen we snel gaan?”

Jeffrey lachte om haar onuitputtelijke enthousiasme. “Ik heb eigenlijk wel zin in een voorafje,” antwoordde hij dubbelzinnig.

“Schei uit,” lachte ze. “Die verhalen van Sofie zijn al erg genoeg.”

Jeffrey legde zijn handen op haar borsten. “Zullen we ervoor zorgen dat jij die verhalen ook krijgt?”

Wendy lachte ondeugend. “Ja dag, wat als er iemand binnen komt?”

Jeffrey liet zijn handen onder haar shirt glijden. “Iedereen is weg,” stelde hij haar gerust en hij kuste zachtjes haar hals.

Wendy keek naar de rolstoel. “Lukt dat met die armleuningen?”

Jeffrey klopte op haar been en ze stond op. In een handomdraai had hij de armleuningen losgemaakt en op zijn bureau gelegd. “Deze dingen kunnen meer dan je denkt,” zei hij. “Ik kan ook de rugleuning inklappen, maar ik ben bang dat ik dan achterover lazer.”

Wendy lachte. “Dat bewaren we voor de volgende keer.” Ze maakte de knoop van haar broek los en trok de rits naar beneden. Jeffrey maakte zijn eigen broek los en bevrijdde zijn pik.

Wendy trok haar broek uit, hopend dat niemand iets vergeten was. Ze kwam op Jeffreys schoot zitten en sloeg haar armen om zijn nek.

Jeffrey pakte zijn pik en hield die omhoog gericht vast. Hem aankijkend liet ze zich een stukje over hem heen zakken. Ze voelde hoe zijn eikel haar lipjes uit elkaar drukte.

Zachtjes kreunde Wendy toen hij haar kutje open drukte. Haar zenuwen werden verdreven door haar verlangen. Ze kon zich goed voorstellen dat Sofie en Stephan dit zo opwindend vonden.

Ze kwam een stukje omhoog, om zich vervolgens verder over zijn pik te laten zakken. Jeffrey legde zijn handen op haar heupen. “Je bent geweldig, lekker ding.”

Wendy kreunde zacht toen ze zijn pik volledig in zich had. “Dat komt omdat ik met goed materiaal werk,” antwoordde ze hees. Ze bewoog haar heupen, waardoor zijn pik diep in haar bewoog.

“Jammer dat ik je niet kan nemen,” gaf Jeffrey toe. “Maar je doet het verdomd lekker, liefje.”

Wendy grijnsde ondeugend. “Ik vind dit eigenlijk wel wat hebben,” antwoordde ze plagend. “Bovendien kun jij niet weglopen als ik zin heb. Ik doe gewoon een stok tussen je spaken en je bent van mij.”

Jeffrey grijnsde en genoot van haar kutje. Ze was heerlijk warm en verdomd nat. “Ik zal je dit nooit weigeren, daar ben je veel te lekker voor.”

Wende kuste hem en bewoog haar heupen wat sneller.

Jeffrey kreunde zacht. “Ik hou dit niet lang meer vol,” waarschuwde hij. “Je bent zo verdomd lekker.”

Wendy kreunde en hield haar armen om zijn nek. “Spuit me maar vol,” spoorde ze hem aan. “Ik kom ook.”

Jeffrey hield haar heupen vast, maar lette erop haar bewegingen niet te stoppen. “Wendy,” bracht hij kreunend uit toen hij klaarkwam.

Ze gooide haar hoofd achterover en kreunde van genot. Haar kutje trok zich samen rond zijn pik en leek hem helemaal leeg te willen melken. Ze vond het heerlijk als hij haar naam zei tijdens de seks. Genietend keek ze hem aan. “Je bent verslavend,” merkte ze buiten adem op.

Jeffrey lachte en kuste haar zacht. “Van hetzelfde. Trek je broek aan, we moeten gaan.”

Terwijl ze zich aankleedde, fatsoeneerde Jeffrey zijn eigen broek en klikte hij de armleuningen terug.

“Morgen weer?” vroeg hij plagend.

“Volgende keer doe ik een rok aan,” mopperde ze plagend.

Jeffrey grinnikte. “Doe maar een kort jurkje, dan kan ik je lange benen beter zien.” Hij trok haar op zijn schoot en kuste haar teder. Vervolgens reed hij de gang op.

Wendy lachte en leunde een beetje opzij, zodat hij om haar heen kon kijken. “Wat lief dat je me een lift geeft.”

Jeffrey grijnsde ondeugend. “Vanavond op bed geef ik je wat anders. Mijn tong en vingers werken nog prima.”

Wendy keek over haar schouder. “Ik hou van je.”

Jeffrey kuste haar schouder. “Ik hou ook van jou.”

Note van de auteur:

Na meerdere verzoekjes heb ik me laten overhalen toch een epiloog te schrijven.

Er waren inderdaad wat losse eindjes, ik hoop die een beetje te hebben samengeknoopt.

Heel erg bedankt voor de vele lieve en motiverende reacties!