Een vriendin appt me: ze heeft een kerstdiner van werk en iedereen moet een ‘+1’ meenemen. Of ik zin heb om mee te gaan. “Wordt geinig, x Lisa”, voegt ze eraan toe. Het verbaast me dat ze mij vraagt. We kennen elkaar al jaren en vroeger hebben we wel eens wat samen gedaan, maar de laatste tijd hebben we amper contact gehad. Ik zal vast niet de eerste zijn die ze gevraagd heeft, maar eerlijk? Ik heb er wel zin in. Ik hou wel van dit soort ongemakkelijke sociale situaties.

Ik app terug dat ik mee ga. Binnen een paar minuten stuurt ze me meer details: het is in een hotel op de Veluwe, inclusief overnachting, en de dresscode is gala. Oké, dit wordt geen simpele kaasfondue bij het buurtrestaurant. En misschien ligt het aan mij, maar dit voelt ook een beetje als een halve booty call. Hoe dan ook: I’m in!

Na een paar weken is het zover. Ik heb een pak gehuurd. Niet echt mijn ding, maar eerlijk is eerlijk: het staat me belachelijk goed. Misschien moet ik dit vaker doen, zo’n pak aantrekken. Ik rijd naar Lisa’s huis, en zodra ze naar buiten komt, zie ik haar in een kort, glitterend jurkje. Ze ziet er nog steeds geweldig uit, dat moet ik toegeven. Die gedachte blijkt echter nogal zichtbaar te zijn in mijn gehuurde broek, want terwijl we elkaar begroeten, laat ze grijnzend haar hand even over mijn half stijve zaakje glijden. “Zo, lekker pakkie hoor!”, zegt ze met een knipoog.

We stappen in de auto, en onderweg brengt Lisa me op de hoogte van haar collega’s. Het klinkt als een vrij doorsnee IT-bedrijf, al zijn er wat pikante randverhalen. Ze vertelt bijvoorbeeld over collega’s die zijn betrapt tijdens schimmige escapades, zoals fozen achter het fietsenhok. Tegen de tijd dat we bij het hotel aankomen, heb ik van iedereen wel een sappig achtergrondverhaal gehoord.

We worden ontvangen met champagne. In de lobby staan al wat collega’s ongemakkelijk tegen statafels geleund, duidelijk zoekend naar de juiste balans tussen professioneel en gezellig.

We lopen naar een tafel waar al een stel staat. Het blijkt Gerard te zijn, een van de eigenaren van het bedrijf, samen met zijn vrouw Els. Hij komt een beetje timide over, terwijl zij straalt en het hele gebeuren enthousiast lijkt te omarmen. Het zou me niets verbazen als dit hele kerstdiner haar idee was. Beide zijn ergens achter in de vijftig.

We wisselen wat beleefde opmerkingen uit over hoe mooi de locatie is, en niet veel later duikt Lisa met Gerard in een gesprek over werk. Ondertussen richt Els haar aandacht op mij. Ze is oprecht geïnteresseerd, en ik vind haar een leuke vrouw om mee te praten. Terwijl ik haar vragen beantwoord, probeer ik een sociaal aanvaardbaar tempo aan te houden met mijn champagne – genoeg om ontspannen over te komen, maar niet zo veel dat ik straks rare dingen ga zeggen.

Langzaam druppelen meer collega’s binnen, en we stellen ons voor aan verschillende mensen. Naarmate de avond vordert, kan ik steeds meer gezichten koppelen aan de verhalen die Lisa onderweg met me heeft gedeeld. Zo raak ik op een gegeven moment in gesprek met Mike. Volgens Lisa heeft hij een camper waarmee hij vaak door Europa toert, wat op papier best interessant klinkt. In werkelijkheid blijkt Mike echter een ontstellend saaie gesprekspartner. Terwijl hij ons uitgebreid vertelt over de motortechniek van zijn Volkswagen, zie ik Lisa al subtiel rondkijken naar een ontsnappingsroute.

“Heee! Robert!” roept Lisa plotseling uit, en zonder pardon laat ze het gesprek met Mike achter zich. Ze loopt op een collega af die net is binnengekomen, omhelst hem en geeft hem een zoen. Ik volg haar voorbeeld en slenter erachteraan. Zodra ik aankom, geef ik Robert een hand en stel me netjes voor.

En dan zie ik jou.

Heel even staan we daar, verstijfd van verbazing, onze ogen vol vragen. “Wat doe JIJ hier in godsnaam?” schreeuwt het in mijn hoofd, en ik zie precies dezelfde gedachte op jouw gezicht. Maar voordat iemand iets kan zeggen, herpakken we onszelf. Een onuitgesproken pact wordt gesloten: we spelen het spel mee.

“Luuk,” zeg ik, mijn hand uitstrekkend alsof we vreemden zijn.

“Iris,” antwoord je, terwijl je mijn hand stevig schudt, een glimlach die net iets te strak is om echt ontspannen te zijn.

"Champagne!" roep ik ineens, en ik loop weg om een paar glazen te halen. Terwijl ik terugkom, glijden mijn ogen over de ruimte – en over jou. Het is me duidelijk dat je flink je best hebt gedaan op je outfit. Je jurk zit strak, je decolleté trekt de nodige aandacht, en de zoom is nét aan de korte kant. Perfect. Onder je jurk herken ik de kousen die ik al eens eerder van dichtbij heb gezien.

Ik deel de glazen uit aan de groep, en als ik bij jou aankom, buig ik me iets naar voren. Mijn stem is zacht, bijna een fluistering, als ik in je oor zeg: "Vieze slet."

Je gezicht verraadt niets, behalve een subtiele trek om je mond terwijl je probeert je lachen in te houden. De moeite die je doet om niet in je champagne te stikken, is prachtig om te zien. Ik kan het niet zeker weten, maar ik ben er bijna van overtuigd dat jij in de afgelopen drie minuten aan het woord ‘invalidentoilet’ hebt gedacht, de plek waar we in een ver verleden heel wat avonturen hebben meegemaakt.

Er komen steeds meer collega’s binnen, en we mengen ons opnieuw in verschillende groepsgesprekken. Het duurt niet lang voordat ik mijn telefoon pak en je een appje stuur: "Wat draag je daar onder?" In mijn ooghoek zie ik je scherm oplichten. Je leest het bericht en zonder aarzeling maak je je los uit het groepje waar je bij staat. Nonchalant verdwijn je richting het toilet.

Enkele minuten later ontvang ik een bericht van jou. Het is een foto: je zit op het toilet, je benen licht gespreid, en je slipje – rood kant – hangt rond je knieën. Even knijp ik mijn ogen dicht, je maakt het me niet bepaald makkelijk. “Lekker!” denk ik bij mezelf.

Wanneer je weer terugkomt, sta ik bij de hapjes te doen alsof ik het buffet aan het inspecteren ben.

In een rechte lijn loop je naar me toe. Terwijl je achter me langs schuurt, voel ik kort je borsten tegen mijn rug. Je bewegingen zijn subtiel, bijna onopvallend, maar ik merk hoe je hand in mijn broekzak verdwijnt. Heel even masseer je door de stof heen mijn pik, voordat je je hand terugtrekt en achteloos weer naar je groepje loopt.

Ik merk dat je iets in mijn broekzak hebt achtergelaten. Voorzichtig, afgeschermd door mijn jasje, haal ik het tevoorschijn. Het is je broekje, opgevouwen en onmiskenbaar vochtig. Mijn blik gaat naar jou, en op datzelfde moment kijk je over je schouder naar mij. Je mondhoeken krullen in een kleine, uitdagende glimlach, gevolgd door een knipoog.

Jij weet mij altijd als geen ander op te geilen, en met een harde paal in mijn broek geniet ik ervan hoe je daar zo ontspannen staat te praten met Peter van administratie, in je blote poes onder dat nét te korte rokje.

Een paar glazen champagne verder stuur je me een berichtje: “Ik verveel me dood met deze mensen, geef eens een opdracht”. “Ok”, antwoord ik, en eigenlijk als een soort grap stuur ik: “Zuig Robert af op het toilet en stuur mij de video”. Ik zie dat je het leest, en van de andere kant van de zaal kijk je me met een blik vol ongeloof aan. Je stuurt alleen een doodshoofdje terug. Terwijl ik met anderen praat, houd ik je een beetje in de gaten, maar er gebeurt niets. Ik begin te twijfelen of deze opdracht misschien te veel was, en eerlijk gezegd weet ik ook helemaal niet wie of wat die Robert van jou is. Na een tijdje zie ik hem richting het toilet lopen. Twee minuten later volg jij hem. Het kan toeval zijn, maar ik houd mijn telefoon in de gaten.

Na een kwartier heb ik nog niks ontvangen. Na twintig minuten zie ik Robert terugkomen. Twintig minuten! Nu ben ik wel benieuwd. Je appt me een video. Zou je deze opdracht echt braaf hebben uitgevoerd? Ik zie nu ook jou terugkomen en je gaat weer ergens bij een tafel staan. Ik zoek even een hoekje op, zet mijn telefoon op stil en start de video. Ik zie meteen al dat het top is. Je zit op je knieën in een toilethokje, precies zoals ik jou graag zie. Het topje van je jurk is half naar beneden getrokken. Terwijl je onafgebroken recht in de camera kijkt, pak je de flinke lul van Robert vast en begint hem langzaam te pijpen. Je hoofd gaat op en neer terwijl je zijn pik steeds dieper in je keel pakt. Soms haal je even zijn van jouw speeksel druipende pik uit je mond en laat je je tong langs zijn ballen en de hele lengte van zijn paal glijden om hem daarna weer verder af te zuigen.

Ik zet het geluid net ietsje harder en ik hoor Robert kreunen op de achtergrond. Hij pakt je bij je haar en neemt het initiatief over, hij begint je nu in je mond te neuken. Het meest geile van de video is nog wel dat je al die tijd strak in de camera kijkt. “Ik ga komen”, kreunt Robert zacht. Hij pakt zijn lul en begint zich af te trekken terwijl jij je tieten vastpakt en met je mond open op zijn zaad wacht. Drie seconden later kreunt hij gesmoord en spuit hij in je mond en over je gezicht. Het is een flinke lading en het sperma druipt van je kin over je tieten. Je kijkt weer recht in de camera terwijl je het als een volleerde pornoster met je vingers opveegt, in je mond stopt en doorslikt.

Holy shit! Zo geil had ik het niet verwacht. De broek die ik aan heb is niet echt geschikt om een knalharde erectie te krijgen. Met mijn hand in mijn broekzak pak ik mijn pik vast om een al te grote tent te voorkomen.

Met mijn andere hand app ik je. “10/10 op de Schaal van Slet”. In een andere hoek van de zaal zie ik je typen, dan kijk je naar me. “Dat smaakte naar meer..”.