Eindelijk na een paar dagen kwamen de timmerlui uit Ter-Apel er stapten 4 mannen uit de auto ik schrok er was ook een jonge kleurling bij, ik zag ze niet eerder weer toen zij schaft hadden en ik had een pot snert gekook en kregen dat in onze keuken, wat waren zij blij verrast dat zij binnen mochten ook komen en ook nog warme snert kregen.

Ik lette steeds op de kleurling hij praatte net als de anderen ook het dialect Gronings , wat toch anders klonk als bij ons, verbeelde mij dat hij trekken had van de jongen die mij toen zwanger gemaakt , en het werd nog erger de anderen noemden hem John .

Ben jij hier geboren John vroeg ik dan ook aan hem, ben hier geboren , mijn ouders hebben mij geadapteerd als baby van en jong meisje die niet voor mij kon zorgen , en zij hebben mij liefdevol opgenomen in huis.

Toen de mannen weer aan het werk gingen vroeg ik aan John kan je even blijven , mag ik vragen wanneer je geboren 1 november 1962 mevr, ik trok nog bleker weg dan ik al was, moment zei ik, en liep naar mijn slaapkamer en onder in een koffer pakte ik de fotos, ik liet hem de foto zien en hij keek mij vreemd aan, en ik draaide de foto om , en liet hem de achterkant lezen , nu trok hij wit weg zover het mogelijk is, hij stamelde dit kan niet waar zijn ik ben al een poos op zoek naar de naam Eleveld op het postkantoor heb ik al diverse telefoonboeken doorgeworsteld , dan ben jij mijn moeder hoe is het mogelijk , en wij omhelsden elkaar en huilden en snikten het uit, dit zullen mijn ouders ook mooi vinden zij geloven mij vast niet als ik het verhaal vertel, en weet zeker dat ze jouw graag willen ontmoeten.

En dat vertelde hij mij gelijk de volgende dag en kreeg hun telefoonnummer, mijn man Harm was ook verrast hij en zijn zus wisten namelijk niet dat mijn baby donker was.

Wat vond ik het jammer dat zij de 2e dag klaar waren met de klus, de aannemer vertelde nog dat hij blij was voor hem , hij is serieus

hoor en gaat met de bus naar de kweekschool in Windschoten, hij wil ook graag schoolmeester worden net als zijn ouders ..

De volgende dag belde ik met de ouders van mijn zoon, zij waren heel blij voor hem omdat hij ook al een poos aan het zoeken is, en ik moest maar op bezoek komen voor kennismaking.

Zondag reed ik naar Ter-Ape om kennis te maken met de ouders die mijn zoon geadopteerd hadden als baby, ik vertelde wat mij overkomen was toen bleek dat ik zwanger was, dat mijn ouders mij nooit wilden zien in het christelijk dorp waar ik woonde, en via de dominee kwam ik in het noorden van Groningen terecht, zonder afscheid te te mogen nemen van mijn werk en van vriendinnen, en ook niet van de buren waar ik vaak op hun kleine kinderen paste.

Ik zorgde voor boerin die meestal op bed lag , toen ik bevallen was zorgde de zus van de boer voor zijn vrouw, toen Bertha overleed dacht ik nu moet ik ook weg maar waar heen ,Annie zijn zus vroeg wil jij hier niet huishoudster, blijven voor dezelfde betaling wat ik al kreeg, ik kon goed met de boer Harm overweg, en het duurde niet lang of leefden als man en vrouw, later zijn wij getrouwd.

Och zeg hoe kunnen ouders zo harteloos jij was nog geen 18 he toen jij moest bevallen ,onvoorstelbaar dat hebt jij helemaal geen jeugd gehad zoals ieder normaal kind het moet hebben, wij schrokken ook eerst hoor toen wij je kind voor het eerst zagen, maar het was een schattige baby en hebben er geen moment spijt van gehad.

Wij hebben er niets op tegen dat jullie regelmatig contact hebben , dat wil John ook het liefst , hij aarzelde of had jij wat anders in gedachten, wat zal ik mijn zoon graag iedere dag bij hebben, nee hoor hij heeft hier zijn toekomst, jullie hebben hem gegeven wat ik nooit gekend had, en zoiets liefdevol pak ik jullie niet af.

Maar John wil ook graag contact met zijn vader natuurlijk, vinden jullie het goed dat ik probeer om er achter te komen waar hij nu is, het was een collega van een getrouwde vriendin van mij, maar dat betekend dat ik na zoveel jaar weer eens naar mijn oude dorp moet.