Ik ben opgegroeid in een niet zo florissante wijk. We woonden wel tegen het stadspark aan; onze achtertuin en het park werden slechts gescheiden door een manshoge schutting. Maar het park was nu niet bepaald een populair gezinsuitje: geen gemaaid gazon, geen fotogenieke bloembedden, geen vijver, geen aangeharkte paden. Het was eerder een stukje niet-onderhouden bos met hier en daar een open plek. Een ideale ontmoetingsplek, zogezegd. Zo stond het ook bekend. Het heette officieel Het Kanaalpark naar de afscheiding aan de Noordzijde, maar op het bordje bij de ingang was over de eerste ‘k’ een sticker geplakt.

Dat er ook echt bij het invallen van de duisternis dingen gebeurden die mensen liever niet in het zicht doen, wisten mijn broer en ik maar al te goed. Toen we er kwamen wonen, was de prachtige eik in de achtertuin al voorzien van een kleine boomhut. De hut had het meeste weg van een vogelspottershut. Een ladder leidde naar de vierkante ingang in de bodem van de hut. In de hut was plaats voor een bankje. Je kon er rechtop staan en er was aan de achterkant op ooghoogte een horizontale plank die weggenomen kon worden. Eenmaal weg bood de hut een riant uitzicht op het park.

* * *

En zo maakte ik op jonge leeftijd al kennis met wat blote of halfblote mensen wel niet allemaal met elkaar doen. Vrouwen of mannen leunden naar voren met hun handen op een half ingestorte bemoste picnic-tafel terwijl mannen hun stijve plasser tegen hun blote billen aanduwden. Zonder picnic-tafel kon het ook. Dan gingen ze met hun mond open op hun knieën zitten en ging er een stijve in hun mond. Of ze hielden gewoon elkaars plasser vast. Vaak deden er meer dan twee mensen mee of stonden er op een afstandje mannen te kijken, met hun gulp open, hun plasser in hun hand. Vooral zomers als het druk was in het park, brachten mijn broer en ik veel tijd in de hut door. ‘We gaan vogels spotten’, maakten we onze ouders wijs. En zoals het bij echte vogelspotters hoort, hingen er naast de losse plank twee verrekijkers.

Mijn broer was een jaar ouder dan ik en voor hem was na een tijdje kijken niet meer genoeg. En zo maakte ik kennis met aftrekken. Mijn broer wreef als we samen stonden te gluren steeds vaker met zijn hand over zijn gulp en maakte daarbij kreunende geluidjes. Op een hete dag, begin augustus, ik was net 16, trok hij onverwachts zijn rits omlaag en haalde zijn piemel uit zijn broek. Gebiologeerd keek ik naar wat hij deed. Terwijl hij met de verrekijker in zijn linkerhand bleef kijken naar twee zoenende vrouwen, die hun blote borsten tegen elkaar aanduwden, pakte hij met zijn rechterhand zijn stijve piemel vast en trok zijn eikel bloot. Daarna trok hij het vel weer terug over zijn eikel. Dit herhaalde hij steeds weer waarbij hij steeds harder ging zuchten. Ineens stopte hij ermee. Hij gromde ‘zo, kon je het zien?’, sloot zijn gulp en vluchtte de ladder af. Die avond kon ik niet slapen. De hele tijd kwam het beeld van mijn broer die aan zijn plasser trok terug in mijn gedachten. De volgende ochtend werd ik wakker met een kleverige piemel.

Ik was even bang dat mijn broer niet meer met me naar de hut wilde, maar dat viel mee. Een paar dagen later gingen we gewoon weer. Alleen vanaf dat moment trok mijn broer zich met grote regelmaat af, als we stonden te gluren naar de nietsvermoedende mannen en vrouwen in het park. Ik kreeg van het kijken inmiddels ook steevast een stijve piemel en werd zeker drie keer per week wakker met een plakkerig kruis. Het werd tijd om mijn broer te vragen hoe het allemaal zat.

De eerstvolgende keer in de hut greep ik mijn kans. Toen hij zijn gulp opende en zijn lul tevoorschijn trok, vroeg ik: ‘Hoe doe je dat?’ Hij keek me niet begrijpend aan en mompelde: ‘gewoon’. Dit hielp niet. Ik besloot om hem na te doen. Ik liet mijn korte broek op mijn knieën zakken en trok mijn piemel tevoorschijn. Mijn broer keek even opzij. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Hij ging dichterbij staan pakte mijn hand en legde die op zijn stijve lul. ‘Pak maar vast’, fluisterde hij. Ik vouwde mijn hand rond zijn piemel. Die was wel flink groter dan die van mij. Hij pakte mijn hand vast en begon hem heen en weer te bewegen. Het voelde machtig. Na een minuut zei hij: ‘Zo nu weet je het’ en liet mijn hand los. Tot zijn verbazing ging ik gewoon door met trekken. En hij hield me niet tegen. Binnen de kortste keren voelde ik de stuwing in zijn piemel en direct daarna zijn sperma over mijn hand. Toen hij bijgekomen was fluisterde hij: ‘Ok, nu jij’. Hij wachtte niet totdat ik zover was – ik was zijn goedje nog aan mijn broek aan het smeren – hij pakte gewoon mijn piemel vast en begon me af te trekken. Dit voelde echt geweldig. Mijn leven veranderde. Ik kwam als een razende klaar.

Vanaf dat moment stonden we een paar keer per week met zijn tweeën te rukken in de hut. Meestal zwijgzaam, ieder met zijn eigen pik, genietend van wat het park ons aan geile beelden voorschotelde. Soms trokken we elkaar af. Als mijn broer zei: ‘Zullen we...’, had ik voordat hij zijn zin kon afmaken zijn lul al in mijn hand en hij de mijne.

* * *

Ik was benieuwd hoe het verder zou gaan. Of we verder zouden gaan. Ik dacht als ik me aftrok in de hut steeds vaker aan de meisjes in mijn klas. En fantaseerde dat die met mij in de hut genoten van het geile uitzicht. En dat dat genieten van het gluren over zou gaan in het genieten van elkaar. Het zou gaan gebeuren, maar eerst had mijn broer nog één verrassing in petto.

Het was juni. Mijn broer stond op het punt om op kamers te gaan. Zijn bezoekjes aan de boomhut werden steeds schaarser. Zijn vriendin maakte dat de hut niet meer strikt noodzakelijk voor hem was om klaar te komen. Voor mij wel. Ik stond nog vaak naar de neukende en pijpende parkbezoekers te kijken met mijn piemel in mijn hand. Nu alleen.

Ik hoorde de ladder kraken en stond klaar om mijn broek op te hijsen, voor als het iemand anders was, maar werd gerustgesteld door een vertrouwd ‘Ik ben het’. ‘Leuk, nog één keer samen rukken’, dacht ik. Maar ineens voelde ik zijn warme eikel tegen mijn billen. ‘Alleen als jij het wilt’, fluisterde mijn broer schor. Ik wilde het. Net zoals de mannen en vrouwen, gebukt op de picnic-tafel. Ik had het zo vaak gezien en nu wilde ik het zelf. Ik knikte. Ik boog iets voorover, pakte mijn billen en trok ze uit elkaar. Ik voelde zijn eikel, hard en glibberig tegen mijn gaatje. En ik voelde hoe hij zijn eikel in mijn gat wurmde. Ik denk dat hij nog wel een stuk dieper kon, maar voor mijn broer was het zo genoeg. Hij begon als een gek te spuiten. Zijn warme sperma vulde me van achteren. Ik had mijn lul niet aangeraakt, maar was door zijn gewriemel in mijn gat wel superstijf geworden. Toen ik hem in mij voelde klaarkomen, kwam ik zelf, heftiger dan ooit.

Het bleek een afscheidskado. Hij trok zijn lul terug en stamelde: ‘Sorry, sorry. Ik wilde het een keer proberen, maar...’ ‘Geeft niet’, onderbrak ik hem, ‘je hoeft je niet te schamen, ik wilde het ook, maar het is toch niet mijn ding.’ ‘Ook niet mijn ding’, haastte hij te zeggen en weg was hij, de ladder af.

We zijn nooit meer samen in de boomhut geweest en hebben het er ook nooit meer over gehad.

* * *

Die zomer kwam mijn nichtje logeren. Ze was even oud als ik maar in alle opzichten verder. Ook verder dan de meisjes in mijn klas waarover ik fantaseerde. Ze had prachtige puntige tietjes, vrouwelijke heupen, volle billen en een vrolijk, ondeugend gezicht. Ze had een flinke bos rode krullen en groene ogen. En ze was teleurgesteld, dat mijn broer niet meer thuiswoonde. Toen ze hoorde dat hij de hele week niet zou komen, verlegde ze haar koers.

Vanaf nu was ik degene die haar volle aandacht opeiste. Ze was niet bij me weg te slaan. Ze probeerde indruk op me te maken met slimme opmerkingen en grapjes. Toen mijn blik iets te lang op haar borsten bleef hangen, maakte ze snel de bovenste knoopjes van haar overhemd los. Ze droeg duidelijk geen bh. Ze ging tegenover me zitten, spreidde haar benen en trok haar rokje iets op. Zo gunde ze me een kijkje op haar roze slipje. En ook al was daar weinig te zien het effect mocht er zijn. Mijn piemel – inmiddels een riante stijve, glimmend van het voorvocht – kroop uit de pijp van mijn korte broek. Toen mijn nichtje ook nog eens ‘begrijpend’ knipoogde, vluchtte ik met een rood hoofd de kamer uit. ‘Wat is er ineens met hem?’ hoorde ik mijn moeder vragen. ‘Ik zou het niet weten’, loog mijn nichtje. Ik rende naar buiten en verstopte me in de boomhut.

Ik was van plan om af te koelen op het bankje maar geluiden van dichtbij uit het park lokten me naar de losse plank aan de achterkant van de hut. Ik verwijderde de plank en ja hoor, op nog geen vijf meter van de schutting leefden twee vrouwen zich uit op een man. De man lag op zijn rug op een kleedje en de vrouwen zaten met hun rok opgetrokken op hem te wippen; één op zijn piemel, de andere op zijn hoofd. Ik trok mijn broek omlaag en pakte mijn nog steeds keiharde piemel vast. En net op dat moment stak mijn nichtje haar vrolijke hoofd door het gat in de vloer. ‘O, ben je hier’, stelde ze onnodig vast. Voor de vorm hees ik snel mijn broek op. Mijn nichtje negeerde mijn paniek. Ze ging gewoon naast me staan en keek het park in. ‘Jemig, dit is de beste seksbioscoop ooit’, lachte ze. ‘Rechts onder, die drie’, wees ik. En zo stonden mijn nichtje en ik naast elkaar te genieten van het uitzicht.

Zou ik mijn broek weer durven laten zakken? Het idee alleen al bezorgde me hartkloppingen. En dus stond ik besluiteloos naar het park te kijken, jaloers op het trio, dat zo te zien geen enkele last had van fatsoen.

Ineens stond ze achter me. Ze trok met twee handen mijn broek naar beneden. Met één hand pakte ze mijn piemel vast en met haar andere hand pakte ze mijn hand en legde die op mijn piemel. ‘Toe maar’, zei ze, ‘Ik vind het lekker als je je aftrekt’. Daarna ging ze terug naar haar eigen plek. Alleen keek ze nu niet meer naar het trio, maar naar mij. ‘Niet kijken’, zei ik. Geschrokken keek ze weer naar buiten. Ik stapte uit mijn broek en ging achter haar staan. Ik gleed met twee handen onder haar blouse en pakte haar puntige tietjes vast. Ik voelde haar tepels in mijn handen stijf worden. Wat was dit spannend. Ze genoot van mijn aanraking. Overmoedig trok ik haar rok omhoog en haar slipje omlaag. Ik duwde mijn piemel tegen haar blote billen aan. Het was na de behulpzame hand van mijn broer het eerste contact van mijn piemel met een ander. En dit was zoveel spannender, zoveel beter. Meisjesbillen, wie wil daar niet met zijn piemel tegenaan staan?

Mijn nichtje beantwoordde mijn wellustige duwtjes tegen haar achterste met een goedkeurend kreuntje en door haar kontje wat steviger tegen me aan te drukken. Na een tijdje zo tegen elkaar aan gestaan te hebben, draaide ze zich om en zei: ‘Ik wil je in me. Ga jij maar op het bankje liggen, dan klim ik op je.’

* * *

En zo werd ik op mijn 16e in de boomhut op een oud bankje ontmaagd door mijn nichtje. Als in een droom zag ik hoe haar puntige tietjes in het halfduister van de boomhut op en neer dansten terwijl ze boven op me sprong, een knie aan elke kant. Eerst boog ze voorover en duwde brutaal haar tong in mijn mond. Zo bleef ze een tijdje op mij liggen. Ik voelde haar tepels stijf worden tegen mijn borst. Haar gezicht, met wel duizend lieve sproetjes, zweefde vlak boven het mijne. ‘Lief neefje, is dit echt de eerste keer dat je je piemel in een meisje steekt?’ Ik kreeg geen tijd om antwoord te geven. Ze ging rechtop zitten en leidde met haar rechterhand mijn pik naar de ingang. Voorzichtig liet ze zich een stukje zakken. En toen ik heel heftig ‘ja’ knikte, iets minder voorzichtig een stukje verder. En toen begon ik vanzelf te stoten. Zo diep als ik kon.