Disclaimer: dit verhaal bevat dwang en verkrachting elementen. Als dit niet je ding is raad ik je aan dit verhaal over te slaan en zie ik je graag bij mijn volgende fantasietje!

Disclaimer: een van mijn zeldzame uitstapjes naar de Fantasy topic. Een vriend van mij heeft me laatst uitgenodigd voor mijn eerste sessie Dungeons and Dragons en het leek me leuk dit te combineren met erotic. Wie weet iets nieuws, wie weet eenmalig. Feedback welkom!

Als jonge, volbloed elf had Zahlia nu eindelijk de kans het dorp te verlaten. Altijd al had ze buiten de wouden willen kijken maar haar ouders hadden het haar verboden. Slechts strijders en verkenners hadden toestemming van de dorps oudste het bekende terrein van Marionara te verlaten maar nu was het haar beurt.

Jaren lang had ze gestreden voor een plek tussen de Flacon Rijders. Een elite groep met elven die vijanden van het woud en dorp in de gaten hielden. Nu had ze haar eerste missie gekregen. Een training missie wel eens waar maar toch. Dit was het eerste deel van het toe treden tot de elite en het kunnen gaan en staan waar ze wilde.

Haar reis was nu 3 dagen onderweg en eindelijk had ze zich verlost van het bos terrein en verruilde de bomen zich steeds meer voor open velden. Nu met de zonsondergang onderweg besloot ze in de bosrand haar kamp te maken. Ze haalde de tas van haar rug en gooide de bedroll die ze bij had ernaast. Haar groene mantel hing ze aan een tak ernaast. Haar donker groene lange broek en bruin/groen shirt werden afgetekend door de strakke bruine leren riemen die haar wapens op zijn plek hielden. Haar overviel je niet zomaar.

Ze besteden het volgende uur aan het vinden van brandhout en het maken van een vuurkuil. De duisternis begon nu in te zetten en de sterren gaven zich steeds meer bloot. Met haar mes maakte ze de kleine takken kleiner en met een vuursteen en de achterkant van het lemmet maakte ze een vonk. Nadat het vuur groot genoeg was om zichzelf in stand te houden pakte ze een stukje elven brood. De smaak was ze wel zat maar het vulde zo goed. Een stuk was genoeg voor een hele maaltijd. Net toen ze zich op haar gemak begon te voelen hoorde ze geritsel in de struiken.

————————————————————————————————

Arón Danthé Da’fo was een ridder van de eerste orde. Vele succesvolle missies stonden op naam van hem en zijn ridders van Ni’valeer. Dat was het leven dat hij had. Zij laatste missie had hem veranderd! Het had zijn geest aangetast. Er woekerde een duisternis in zijn hart en in zijn hoofd. Deze had gemaakt dat arón zijn eed gebroken had en dat had de Paladin , het hoofd van de orde , hem niet in dank afgenomen.

Nu was Arón een verbannene. Uit zijn orde gezet en nooit meer instaat het zwaard met de blauwe diamant op te pakken. Een geblakerde scimitar was ervoor in de plaats gekomen.

Zijn reizen hadden hem al over het hele continent gebracht. Altijd was hij wel instaat om een taverne of hostel te vinden waar hij een nacht kon doorbrengen. Het huurlingen werk was goed genoeg betaald om dit te kunnen doen maar nu was het wel heel erg afgelegen. Hij was opweg naar de hoofdstad om te reageren op een brief van een clan huurlingen en hij had gehoopte een kortere weg door de bossen van Marionara te kunnen pakken. Dit moest echter maar tot morgen wachten. De nacht was gevallen en de sterren werden steeds duidelijker zichtbaar.

Na de eerste lichte bebossing te hebben gehad wilde hij kamp op slaan op een veld aan de rand voor dat de begroeiing te dicht werd. Toen rook hij vuur. Iemand had hier al kamp gemaakt. Met zijn hand op zijn zwaard baande hij zich voorzichtig een weg door de bebossing voor hij bij het open veld kwam.

“ Maak je kenbaar!” Riep Zahlia, haar rechter hand op haar boog en haar linker op een peil.

‘ Goed volk!’ riep Arón. ‘Ik meen je geen kwaad te doen. Ik ben slechts opzoeken naar een slaap plek voordat ik Marionara doorkruis!’

Een mede reiziger! Net als zij! Dat was een geruststellende gedachten voor de soms iets wat Naïve Zahlia. “ Haal je hand van je wapen dan kun je nader komen!” Riep ze. Arón hief zijn handen en draaide de scimitar buiten zijn hand bereik op zijn rug

. ‘ Mijn naam is Arón Da’fo oud ridder van de eerste orde. Wie ben jij?’ zei hij

Even dacht Zahlia er overna om te liegen maar na dit gebaar van vrede kon ze wel eerlijk zijn toch. Hij was ten slotte ooit van de eerste orde! Dit waren nobele krijgsheren had ze ooit geleerd van de magiër. “ Zahlia Moonveil. Dochter van Afrida en Leonardus Moonveil, bewoners van Marionara . Fijn kennis te maken.”

Bijde lieten hun houding nu iets zakken. Zodra de ene merkte dat de ander meer ontspannen was lief die gene ook zijn of haar wantrouwen steeds meer varen. ‘ wat doet een bewoner van het mooiste woud van het continent aan de rand van haar thuis?’ vroeg Arón.

Zahlia vertelde over de Flacon Rijders en de missie die ze nu helemaal alleen moest uitvoeren om toegang te krijgen tot hun rangen. Ze vroeg hem op haar beurt naar de orde. Arón die graag vertelde over zijn avonturen maakte gebruik van de mogelijkheid zoveel mogelijk verhalen te vertellen. Zahlia bood hem een stuk elven brood aan die arón graag verruilde tegen een net geschoten konijn. Zahlia was helemaal blij een andere smaakt te kunnen proeven dan het droge deeg van haar ondertussen 3 dagen oude voorraad.

a een aantal uur naast elkaar bij het vuur door te hebben gebracht leken de twee al een wat meer vriendschappelijke band te krijgen. Arón had zijn bedroll neer gelegd en zijn tentdoek gespannen. Ook hij had zich nu naast het vuur gelegd. Zahlia was ondertussen ook in haar slaapzak gekropen. De twee wenste elkaar een fijne nacht.

Halverwege de nacht sprongen Arón zijn ogen ineens weid open! Inkt zwart als de duistere nacht keken ze naar boven. Hij stond op en liep naar de slaapzak van Zahlia. Met knieën aan weerszijden van haar ging hij op haar buik zitten. Zahlia schoot wakker. “ What the fuck!” Riep ze uit maar hij snoerde haar snel de mond met een hand op haar keel. ‘ Dien hem. Bied je lichaam aan aan hem. Maak jezelf beschikbaar!’ zei Arón. Vraagtekens gemengd met angst vormde zich in Zahlia haar ogen. “ Waar heb je het over?’ vroeg ze hees. Ze probeerden hem ondertussen van zich af te duwen maar zonder succes. Het gespierde lijf van de getrainde man was te veel voor haar. Met zijn vrije hand pakte hij nu de rand van haar shirt vast en trok hem omlaag.

Het was alsof de schaduwen zich mede aan haar lijf klemde. De kou van de nacht drong door aan haar nu bloot liggende buik en boezem. Het werd haar nu pijnlijk duidelijk wat de man van plan was. Hij vergreep zich meteen aan haar borsten. Hij trok aan haar tepels en kneden haar vlees. “ Pleas …. Pleas stop hier mee …. Wat is dittt……”

Arón keek haar nu aan met zijn lege zwarte blik. Nu besefte Zahlia zich dat hier krachten aan het werk waren die ze niet kenden. Ze draaide haar hoofd weg naar de zijkant en keek recht in de rode ogen van Arón zijn schaduw.

Hij pakt van zijn riem een stel metalen handboeien. Met een snelle draai ligt Zahlia op haar buik en zijn haar handen achter haar rug geboeid. Haar blonden elven haar zit nu rommelig en hangt in haar gezicht. De blauwe smekende ogen die omhoog kijken hopen op medelijden maar in haar hart weet ze wel dat dat er niet in gaat zitten. Deze Demon zal moeilijk, zo niet onmogelijk te stoppen zijn. Arón bevrijd zijn geslacht van zijn gewaad en houd het voor haar gezicht. ‘ open je mond en maak je klaar zijn kinderen tot je te nemen’ zegt hij. Zijn stem klinkt nu steeds zwaarder en meer dubbel. Alsof iemand hem als buikspreekpop gebruikt.

“ Doe dit nu niet… jij bent sterker…..verzet jehhglll….”

Op het laatste woord kreeg ze nu een gigantische mensen pik in haar mond geduwd. Zahlia was nog onervaren op dit gebied en zeker met iemand van een ander ras. Met diepen halen begon de man tot in haar keel te stoten. ‘ voel zijn macht, voel zijn aantrekkingskracht, neem hem tot je! Dien hem! Schenk hem je lijf!’

Wie was toch doe ‘ hem ‘ waar hij het steeds over had. Arón had haar nu bij haar haren gepakt en stoten dieper en dieper. Haar neus raakte nu zijn buik. Zuurstof werd een schaars goed voor de jonge elf. Net toen de dacht dat ze flauw zou vallen duwde hij zijn apparaat tot diep in haar keel en hield hem daar. Een ziltige smaak vulde haar mond. Ze verslikte zich in de hoeveelheid en het kwam nu ook uit haar neus.

Arón duwde haar plat op haar bedroll en kwam weer boven staan. Twee handen als uit de schaduw verschenen trokken aan haar onder kleding. Haar vrouwelijke opening en benen waren nu ook ontbloot. Tot Zahlia haar schrik zag ze dat zijn piemel nog geen moment kracht had verloren. ‘ Dien hem. Neem hem tot je. Ontvang zijn kinderen!’

“ Pleas je hoeft dit niet te doen….” Smeekte ze hem. “ Verzet je nu….ik kan niet meer…..ik wil niet meer…..” het was tegen dovemansoren. Hij drukte haar benen omhoog en tot achter haar oren. Toen zetten hij zijn pik voor haar opening. ‘ neem zijn volle macht tot je’. En hij penetreerde haar.

Even dacht ze dat hij haar de kans gaf om aan zijn formaat te wennen maar helaas. Hij stoten meteen diep en hard. Haar maagdelijkheid ontnomen door een vreemde man, bezeten door een wezen van de duisternis. Hard en snel ging hij op en neer. “ Pleas…ahh….heer…. Arón…zoek …ehhh…het ..light…eeaahhh…”

Geen reactie. Hij liet zijn hoofd nu hangen alsof hij in een soort van trans verkeerde. Woorden in een taal die ze niet kenden werden besproken door de duistere stem die zich nu meer en meer los aan het maken was van die van Arón. Hij zetten nu twee vingers op haar clit en begon deze heen en weer te bewegen. Tot nu toe was het vooral eenzijdig plezier geweest maar dit zond een schok door Zahlia haar lijf. Een mix van genot en afschuw voegde zich bij de angst en horror die ze al voelde. Hij draaide rondjes over het plekje en een kreun was voor haar nu niet meer te onderdrukken.

‘ zie je wel dat je wil…..jullie bovenwereld sletten zijn ervoor gemaakt…..gebruik….genot….dienen….zonder wil! Geef je over!’

Het werd Zahlia nu te veel. Ze liet de opgebouwde spanning in haar lijf los en kwam tot een gigantische orgasme. Arón voegde zich al snel bij haar. Met een enorme kracht spoot hij het zaad van de heer in zijn jonge slachtoffer. Haar buik leek op te bollen van de kracht.

Uitgeput zakte ze in elkaar. Haar benen nu slap onder haar lijf. Arón stond nog steeds boven haar. Zijn schaduw leek nu van hem los te komen en voegde zich bij de haren. Alsof er een grote plas van duisternis ontstond werd Zahlia nu omgeven door het donker. Alsof ze door hadden werd vast gegrepen verdween haar lichaam in de duisternis.