Sven was lid geworden van een student-bergsport vereniging in Noorwegen waar hij studeert aan de openbare universiteit van Bergen. Het was hem vooral te doen om het rotsklimmen. Een sport die hij al van kinds af aan samen met zijn vader en oudere broers beoefent, en de hoge wanden in de Noorse fjorden zijn een uitdaging waar hij zich al jaren op verheugt. De vereniging heeft echter ook een afdeling die zich bezig houdt met bergwandelen. En om ook die leden alvast wat beter te leren kennen was Sven begin oktober een weekend met hun meegegaan naar Flåm, een toeristenplaatje aan het Aurlandsfjord. Er stond een bergoverschrijding naar Stalheim op het programma met een overnachting in de Grindaflethytta.

Op zaterdagmorgen begon de tocht al met vertraging bij de Brekkefossen waterval. Ze volgden een pad omhoog dat is gemarkeerd met rode stippen. Sven was nieuw in de kleine groep die uit 5 kerels en 3 meiden bestond. Onderweg en tijdens rustpauzes maakte hij kennis met de andere deelnemers. De meesten leken iets ouder dan hemzelf. Alleen een jongen, Dag-Olav, was duidelijk jonger. Het was droog weer, maar door de vele regen in de voorafgaande dagen was het pad nat en glad. Laaghangende bewolking beperkte het uitzicht op het dal. Sven bemoeide zich niet met de leiding, maar omdat hij regelmatig ook solo wandeltochten maakt, probeerde hij op zijn kaart wel precies hun route te volgen. Wellicht met het idee om er later nog eens terug te komen.

Na urenlang omhoog zwoegen kwamen ze op een plateauhoogte waar een bergmeertje door de vele regenval in omvang flink was toegenomen. Om droge voeten te houden waren ze gedwongen geweest om af te wijken van het markeerde pad en een omtrekkende beweging te maken. Nadat ze het meertje al geruime tijd gepasseerd waren, en weer een uitgesleten paadje volgden, was het Sven opgevallen dat ze allang geen routemarkeringen meer hadden gezien. Sven begon zich lichtjes ongerust te maken, maar vertrouwde op de leiding. Op een gegeven moment kwamen ze bij een steile afgrond waar ze niet verder konden. Overal werd gezocht naar een veilige manier om af te dalen. Na verschillende pogingen waarbij ze steeds weer moesten omkeren, drong Sven uiteindelijk naar voren; hij had ondertussen de kaart goed bestudeerd en geconcludeerd dat ze al ter plaatse van het meertje eerst een stukje in noordelijke richting hadden moeten lopen en daar beginnen met afdalen om onder aan de afgrond te komen waar ze nu boven op stonden. En nadat ze zijn advies hadden opgevolgd werden de routemarkeringen ook weer gevonden.

Door de omweg hadden ze wel veel tijd verloren en ook het laatste deel van de route ging langzamer dan gepland. Het werd stilaan donkerder en mistig. En toen ze op een punt kwamen waar ze volgens de routebeschrijving hun eindbestemming voor die dag in de verte op de alpenweide zouden moeten kunnen zien liggen, was hun zicht daar inmiddels beperkt tot hooguit vijftig meter. Op de weide wemelde het van kriskras door elkaar lopende geitenpaadjes die bovendien regelmatig door sneeuwveldjes bedekt waren. Maar gelukkig was er een bordje dat hun de juiste richting naar de Grindaflethytta wees.

Het werd later en later, iedereen was koud, nat en moe. Volgens hun tijdberekening hadden ze al lang bij de hut moeten zijn. Maar nog altijd was er niet meer te zien dan een dikke laag mist. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rotspartij waar ze pauze hielden om te overleggen met elkaar. Iemand maakte een grapje dat het een ideaal plekje was om een noodbivak te houden. Iets waar Noorse bergwandelaars op voorbereid zijn en hun hand niet voor omdraaien. Sven tuurde op zijn kaart. Vanaf hun laatst bekende positie volgde hij de kompasrichting waarin ze het laatste halfuur hadden gelopen. Volgens hem moesten ze de hut op korte afstand gepasseerd zijn. Terwijl de anderen pauzeerden, liep hij terug in een net iets andere richting dan ze gekomen waren. Hij ging zover totdat de stemmen van zijn tochtgenoten nog maar nauwelijks kon horen. Dat was natuurlijk een risico omdat ze elkaar makkelijk kwijt konden raken. Sven stond net op het punt om maar terug te keren, toen hij vaag de contour van een gebouw in de mist zag opdoeken. En zo had Sven de groep voor een tweede keer die dag uit een hachelijke situatie kunnen helpen. Al waren de leiders ervan overtuigd dat ze de hut toch ook zelf wel hadden gevonden.

De hut was verlaten en er was geen elektriciteit. De groep van acht personen bestond uit drie stelletjes die elkaar van buiten de vereniging al kenden. Tijdens de tocht omhoog had Sven veel contact gehad met Dag-Olav. Ook een einzelgänger. En sinds hun aankomst in de hut waren ze onafscheidelijk geweest. De blauwogige, blonde jongen was een leuk en beleefd gezelschap waarmee hij interessante gesprekken voerde over het heelal. Het klikte wel tussen hun twee. Maar ook met de andere deelnemers was het gezellig. Na het koffie drinken, toen Sven twee liter water warm maakte om zich mee te gaan wassen, volgde Dag-Olav zijn voorbeeld en togen ze samen naar de herenwasruimte.

Dag-Olav was een mooie slanke jongen om te zien in zijn Puma boxershort. Sven merkte dat de jongen naar hem keek toen hij zich naakt waste aan een wastafel. En Sven op zijn beurt genoot stiekem van de prachtige blote billen op het moment dat Dag-Olav zich discreet had omgekeerd om hetzelfde te doen. Hij overwoog om de jongen aan te bieden om zijn rug te wassen, maar deed dat toch maar niet. Dat Sven niet de enige was geweest die zijn ogen goed de kost had gegeven daar in de wasruimte, werd later die avond, toen ze weer in de huiskamer van de hut zaten, nog maar eens duidelijk toen Dag-Olav hem een complimentje gaf over zijn body. En in de Noorse aantekening die Dag-Olaf in het huttenboek had geschreven las Sven dat hij als een held werd beschouwd die de groep die dag tot twee keer had gered. Een held, ‘toe maar’.

De hut bestaat uit twee gebouwen en heeft meerdere slaapkamers. Al snel na aankomst was duidelijk geworden dat de stelletjes een ruimte voor zich alleen claimden. Sven had daarom willekeurig een onderste stapelbed gekozen in een van de overgebleven slaapkamers. Er waren verder geen andere bezoekers in de hut en dus had Dag-Olav ook een kamer helemaal voor zich alleen kunnen nemen. Maar hij legde zijn rugzak op een tegenoverstaand stapelbed in dezelfde slaapkamer als die van Sven. Blijkbaar wilde de jongen ’s nachts niet graag alleen zijn in de enge, donkere hut.

Na een avond met z’n allen gezellig bij elkaar, splitste de groep zich af om vroeg te gaan slapen. Tijdens het uitkleden bij het licht van hun zaklampen werd Sven opnieuw geconfronteerd met het mooie, sexy lichaam van zijn kamergenoot. Dit keer keek hij niet weg. En ondanks de bewegende schaduwbeelden kon het Sven niet ontgaan dat er in de boxershort van Dag-Olav sprake moest zijn van enige opwinding. Een opzij liggende pik tekende een tentje af in het opgerekte stof. De schuchtere jongen deed nu ook nauwelijks moeite het te verbergen. Iets dat hem duidelijk niet makkelijk afging. Hij bloosde. Door dit alles begon bij Sven de spanning ook wat op te lopen. Maar omdat hij een droog T-shirt had aangetrokken voor de nacht, was dit bij hem niet te zien. Sven stond op het punt om zijn bed op te zoeken en had zijn zaklamp al uitgedaan. Alleen die van Dag-Olav verlichtte nog de kamer.

Ze hadden de deur van hun slaapkamer expres open gelaten voor het geval een van hen ’s nachts naar het toilet moest. Plots was Dag-Olav er naar toegelopen om deze toch dicht te doen. Dit verhoogde de al snijdende spanning nog eens extra. Op zijn weg terug, bij het passeren, had hij de voorovergebogen Sven kort even met een strelende hand op zijn onderrug aangeraakt. Het stelde niet veel voor. Maar het was voor Sven voldoende om zich verbaasd op te richten en om te draaien. Weer keken ze elkaar nerveus glimlachend aan. In de onderbroek van Dag-Olav priemde nu duidelijk een erectie waarvoor hij zich zichtbaar geneerde. Een lief, rimpelloos gezicht keek Sven enigszins bang aan. Je kon een speld horen vallen toen Sven eerst de wang en daarna de lippen van de jongen beroerde. En toen gebeurde het gewoon: Sven nam de zaklamp van Dag-Olav over, deed deze uit en legde hem boven op een van de stapelbedden. Alleen het nagloeien van hun horloges was nu nog zichtbaar. Het volgende moment hielden de twee jongens elkaar voorzichtig vast en vonden hun lippen elkaar in het donker van de slaapkamer.

Lang had dat zoenen geduurd, met teder strelende handen over elkaars bovenlijven. En dit ondanks de kou in de slaapkamer. Het leek even of het hierbij zou blijven, maar toen, op de tast in het absoluut donker, zocht Sven zijn slaapplek op en trok Dag-Olav met zich mee. De jongen kwam pal naast hem te liggen en het lukte Sven om een deken over hun heen te trekken. Hun benen verstrengeld. Dat was het moment dat Dag-Olav het initiatief over nam. Sven liet het gebeuren. Al strelend werd zijn T-shirt omhoog gewrongen en uitgetrokken en rolde Dag-Olav half bovenop hem. Twee harde pikken, gescheiden door evenzoveel dunne laagjes stof drukten nu heerlijk tegen elkaar. Al gauw gleden Svens handen achter in de onderbroek van zijn nieuwe vriend om daar de zachte billen te kneden en duurde het niet lang totdat een vingertop op zoek ging naar de gladde anus. Het bleef bij voorzichtig aftasten. Ondertussen ging het hartstochtelijk zoenen ononderbroken verder. Met goedkeurig binnensmonds grommen liet Dag-Olav weten wat hij er van vond.

Dat Sven op de goede weg zat, werd helemaal duidelijk toen Dag-Olav vervolgens met wat onhandige bewegingen zijn laatste kledingstuk wist uit te schoppen. Het masseren van de anus werd met meer inzet en durf voortgezet. En toen Sven even later wat geil van de jongen op zijn buik voelde lekken, gebruikte hij die druppels om het gaatje te smeren zodat zijn vingertopje binnen kon dringen. Het maakte dat Dag-Olav het zoenen hijgend moest onderbreken. ‘You like that?’ vroeg hij onzeker fluisterend in het donker.

Met gezamenlijk inspanning werd ook de onderbroek van Sven verwijderd en kwam Dag-Olav nu onder, op zijn rug op bed te liggen. Sven kwam knielend tussen zijn gespreide benen terecht. Teder gleden zijn handen masserend over het naakte, strakke bovenlijf van de jongen. ‘You are so sexy’ fluisterde hij. Daarbij stootte Sven in het donker tegen de stijve pik van Dag-Olav en begon die af te trekken. Dag-Olav kreunde van genot en Sven moest hem tot tweemaal toe sussend tot rust manen. Hun geile pikken frotten nu heerlijk tegen elkaar. Op een gegeven moment besloot Sven om al dit geil te verzamelen en hiermee de anus van Dag-Olav opnieuw in te smeren. Het ging allemaal heel rustig en relaxt op de tast in het donker. Al kronkelend genoot Dag-Olav van de masserende vingers. Hij realiseerde drommelsgoed wat Sven van plan was, en dat maakte hem toch wel een beetje onzeker. Dit was voor hem namelijk de eerste keer dat zoiets ging gebeuren en wilde hij niet laten merken dat hij onervaren was. Hij deed zijn best om zich er zo goed mogelijk op voor te bereiden. Geconcentreerd volgde hij elke beweging aan zijn lijf. Terwijl Sven zijn eigen pik in het donker nat maakte met spuug, kon Dag-Olav niet langer wachten en was alvast begonnen met het masturberen van zichzelf.

Zoveel dingen gebeurde tegelijkertijd. Het bed kraakte, dekens gleden op de grond en grommende kreunen echode zachtjes door de slaapkamer toen Svens pik langzaam het strakke kontje binnengleed. Het ging soepel. Relatief moeiteloos. Dag-Olav hapte naar adem en genoot van het binnendringen van de pik in zijn lijf. Voor het eerst ondervond hijzelf hoe sommige jongens hier zo intens van kunnen genieten. Zijn vingernagels grepen zich vast in Svens rug. Toen de pik er maximaal diep in zat kwam Sven op Dag-Olav liggen en begonnen ze weer te zoenen. In een langzaam tempo neukte Sven het krappe kontje met lange halen. Het zoenen doofde het heftig zuchten van de jongen. Na een minuut of vijf was Sven zo opgewonden geraakt dat hij zich moest oprichten om het tempo te kunnen verhogen. Met beide handen in zijn middel werd Dag-Olav in de matras gedrukt. ‘Oh herregud, fuck meg! Jeg liker dette,’ kreunde hij. Onzichtbaar voor Sven was hij weer begonnen om zichzelf te masturberen en met zijn andere hand had hij Sven in de hals vastgepakt. Steeds opnieuw trok hij Svens hoofd omlaag om te zoenen. Die had echter alle zuurstof nodig voor de inspanning die hij verrichtte.

Dag-Olav kwam als eerste klaar. Zijn sperma spetterde heftig rond. Ook tegen Svens buik. Hun lijven plakten en kletsten ritmisch tegen elkaar en Svens hoofd bonkte tegen het bovenste stapelbed. Ineens was aan het afnemende tempo op te maken dat het stond te gebeuren; Sven kwam geweldig klaar in de jongen. Meerdere golven sperma werden naar binnen gepompt wat direct merkbaar was aan de afnemende inwendige weerstand. Pas nu drong het tot Sven door dat ze onbeschermd bezig waren. Maar het voelde zo goed. Zo vertrouwd. Langzaam, met grote bewegingen neukte hij het super gladde kontje nog even na. Toen kroop Sven op zijn knieën naar voren en liet Dag-Olav zijn pik schoon zuigen. De zachte lippen op de nu extra gevoelige eikelrand voelde geweldig.

‘Ah, you’re so good’ moedigde Sven hem aan en streelde de volle bos haren. Uiteindelijk kwamen de lovers gearmd naast elkaar op bed te liggen. Beide hijgden nog van inspanning en opwinding. Fluisterende complimentjes vlogen over en weer. Hun lijven werden met een T-shirt schoon gewreven en de dekens werden weer opgedoekt. Zoenend en gearmd verwarmde ze elkaar totdat ze moe en zielsgelukkig vetrokken naar dromenland.

Het werd een korte nacht; de volgende ochtend, nog voordat het ingestelde wekkeralarm op hun telefoons de aanwezigen in de hut ontwaakten, werd Sven wakker met het diffuse ochtendlicht dat via het raam binnen viel. Dag-Olav lag op zijn buik naast hem. Voorzichtig schoof hij de deken opzij om te genieten van het prachtige jonge lichaam. Met strelen over de rug en zachte billen werd ook deze langzaam wakker. Zachtjes fluisterden ze lief met elkaar waarbij Dag-Olav onophoudelijk glimlachte. Dag-Olav draaide zich op zijn zij waarmee zijn ochtenderectie tevoorschijn kwam. Sven nam de pik vast en trok hem langzaam een paar slagen af. Sven was van mening dat hij nog wat had goed te maken, kroop omlaag en begon de jonge pik te pijpen. Sven nam de tijd en speelde met de jongen. Het duurde dan ook lang totdat de jongen schokkend klaar kwam in Svens mond. Even kwamen ze weer tevreden zoenend naast elkaar te liggen. In de hut was inmiddels gestommel van de andere deelnemers te horen. Zij zouden nu ook moeten opstaan. Maar omdat Dag-Olav weer met gespreide benen op zijn buik was gerold werd Sven opnieuw uitgedaagd. Iets waaraan hij geen weerstand kon bieden. Dag-Olav werd nogmaals, nu van achteren, diep gepaald. Bijtend in een kussen genoot Dag-Olav opnieuw van de dikke pik in zijn kontje. Twee kerelss die perfect bij elkaar passen, hadden elkaar gevonden. Dat belooft nog wat te worden.