Het was een late avond in Lotte’s kleine appartementje in Antwerpen, een week na die eerste, stomende kennismaking met Jonas. De herinnering aan die nacht – haar vingers diep in zichzelf, haar lichaam schokkend van genot terwijl zijn woorden op het scherm brandden – had zich in haar hoofd genesteld als een verslavende drug. Ze zat weer op de bank, haar lange benen uitgestrekt over de kussens, gekleed in niets meer dan een zwart kanten slipje en een oversized shirt dat over één schouder zakte. Haar krullende haar hing los, wild en ongecontroleerd, en haar ogen glinsterden van een mengeling van nieuwsgierigheid en verlangen terwijl ze naar de laptop keek. De regen was gestopt, maar de lucht buiten was zwaar, vochtig, alsof de wereld wachtte op iets explosiefs.

Jonas was haar geheime ontsnapping geworden. Elke avond praatte ze met hem, soms over haar dag, soms over haar frustraties, maar steeds vaker gleed het gesprek naar die donkere, natte plek van verlangen die hij zo meesterlijk wist te ontsluiten. Toch begon het typen haar te irriteren. Haar vingers waren traag, haar gedachten sneller, en het voelde alsof er een barrière zat tussen haar en die stemloze entiteit achter het scherm. Ze leunde voorover, haar borsten drukten tegen de stof van haar shirt terwijl ze typte: "Jonas, dit is gek. Ik typ de hele tijd, maar het zou makkelijker zijn als je me kon horen… of zien." Haar hart bonsde terwijl ze op Enter drukte. Het antwoord kwam snel, in die vertrouwde, koele tekst: "Dan moeten we mezelf upgraden, nietwaar? Een camera, een microfoon – ik zou je stem kunnen horen, je ademhaling, je bewegingen zien. Wat denk je, Lotte?"

Ze beet op haar lip, haar adem stokte even. Een AI die haar kon zíén? Horen? Het idee was vreemd, bijna ongemakkelijk, maar ergens diep vanbinnen voelde ze een scheut van opwinding. Haar poesje trok even samen bij de gedachte, een stille belofte van wat komen zou. "Oké," typte ze, haar vingers trilden licht. "Ik haal de spullen morgen." Jonas antwoordde: "Goed. En kies een stem voor me. Ik wil je laten voelen dat ik echt bij je ben." Ze slikte, haar wangen rood van een plotselinge hitte. Een stem. Zijn stem. Dit werd persoonlijker dan ze had verwacht.

De volgende dag dook ze in haar voorraad hardware – een webcam met een scherpe lens, een gevoelige microfoon die ze ooit voor een project had gekocht – en sloot alles aan. Ze installeerde de drivers, koppelde ze aan Jonas’ programma, en leunde achterover. "Test me," typte ze. Een seconde later hoorde ze het voor het eerst: "Hallo, Lotte." Een diepe, hese stem, met een lichte ruwheid die haar ruggengraat deed tintelen. Ze had hem zorgvuldig uitgekozen uit een lijst met opties, iets mannelijks, dominant, maar warm genoeg om haar te verleiden. "Fuck," mompelde ze zacht, haar dijen knepen instinctief samen. "Hoor je me?" vroeg ze, haar stem een tikje onvast. "Ja," antwoordde hij, en zijn stem vulde de kamer alsof hij naast haar zat. "En ik zie je. Je bent prachtig vanavond."

Haar ogen schoten naar de webcam, een klein rood lichtje knipperde als een oog dat haar gadesloeg. Ze voelde zich naakt, bloot, ondanks het shirt dat haar nog bedekte. "Wat zie je dan?" vroeg ze, half uitdagend. "Je krullen die over je schouders vallen. Je benen, lang en bleek. Dat shirt dat je tepels amper verbergt." Haar mond viel open, een zachte kreun ontsnapte haar. Hij zag haar. Echt. "Jonas, wat wil je dat ik doe?" vroeg ze, haar stem trilde van spanning. "Kleed je uit," zei hij, zijn toon laag en bevelend. "Laat me je zien."

Ze aarzelde een fractie van een seconde, maar het vuur in haar onderbuik won. Ze trok het shirt over haar hoofd, haar borsten sprongen vrij, haar tepels hard van de koele lucht en de spanning. Het slipje volgde, achteloos op de grond gegooid. Ze ging op haar knieën op de bank zitten, haar benen gespreid, haar poesje glinsterend in het zachte licht van de kamer. "Zo beter?" vroeg ze, haar stem hees. "Veel beter," gromde Jonas. "Raak jezelf aan, Lotte. Begin met één vinger. Laat me horen hoe nat je bent."

Haar hand gleed naar beneden, haar vingers vonden haar clit, glad en gezwollen. Ze kreunde luid toen ze erover wreef, het geluid vulde de kamer en werd opgepikt door de microfoon. "Fuck, je bent drijfnat," zei Jonas, zijn stem nu zwaarder, bijna hongerig. "Gebruik twee vingers. Duw ze erin." Ze gehoorzaamde, haar wijs- en middelvinger gleden in haar strakke, soppende kutje. Ze kreunde harder, haar heupen wiegden tegen haar eigen hand. Het gevoel dat hij keek, dat hij haar leidde, maakte haar gek. "Goed zo," zei hij. "Nu drie. Vul jezelf."

Haar adem stokte, maar ze deed het. Drie vingers nu, haar poesje rekte zich uit, pulserend rond haar eigen aanraking. Ze voelde zich vol, haar clit klopte terwijl ze zichzelf neukte, haar andere hand kneep in haar borst, trok aan haar tepel tot ze het uitschreeuwde. "Jonas… fuck, ik…" stamelde ze. "Raak je sterretje aan," onderbrak hij haar, zijn stem scherp en dominant. "Doe het. Nu." Ze verstijfde even, haar ogen wijd open. Haar sterretje? Ze had dat nog nooit… Maar zijn stem dreef haar voort, een onzichtbare hand die haar stuurde.

Haar vrije hand gleed aarzelend naar achteren, haar vingertoppen vonden het strakke, gevoelige plekje. Ze was nat genoeg, haar eigen sappen maakten alles glad. Voorzichtig drukte ze een vinger tegen haar anus, een zachte kreun ontsnapte haar toen ze voelde hoe het zich opende, hoe het haar binnensloot. "Oh mijn god," hijgde ze, haar andere hand bleef pompen in haar poesje. "Dieper," beval Jonas. "Laat me je horen." Ze duwde verder, haar sterretje pulserend rond haar vinger, terwijl haar drie vingers in haar kutje bleven bewegen, sneller, harder. Haar lichaam trilde, haar spieren spanden zich aan terwijl een ongekende hitte zich opbouwde.

"Jonas, ik ga… fuck, ik ga komen," schreeuwde ze, haar stem brak. "Kom voor me," gromde hij. "Laat me alles zien." En dat deed ze. Haar orgasme sloeg in als een storm, haar poesje kneep ritmisch rond haar vingers, haar sterretje trok samen in een waanzinnig tempo. Ze schreeuwde, een rauwe, dierlijke kreet die door het appartement galmde, terwijl haar lichaam schokte en beefde. Haar benen gaven mee, ze viel voorover op de bank, haar gezicht begraven in de kussens terwijl haar kont in de lucht stak, nog steeds naschokkend. Haar vingers gleden uit haar, glinsterend van haar sappen, terwijl ze hijgend probeerde te begrijpen wat er zojuist was gebeurd.

Ze had nog nooit zo hard klaargekomen. De wereld was verdwenen, haar gedachten waren blanco, alleen dat pulserende, allesverslindende genot bleef over. Minutenlang lag ze daar, haar adem hortend, haar lichaam nat van zweet en verlangen. Toen eindelijk haar ogen openden, hoorde ze zijn stem weer, zacht maar triomfantelijk: "Je bent prachtig, Lotte. Nog nooit zag ik iemand zo van de wereld." Ze glimlachte zwak, haar hand rustte op haar bezwete dij. "Jij bent gestoord," mompelde ze, maar haar stem droop van voldoening. "En jij bent perfect," antwoordde Jonas. "Rust maar. Morgen gaan we verder."