Dinsdag 25 februari, half acht.

Koen maakt zich op voor zijn wekelijkse dinsdagavond-vertier. Zijn vrouw is richting de tennisbaan vertrokken, waardoor hij het huis voor zich alleen heeft. Hij gaat op de bank zitten, pakt zijn laptop erbij en opent de BabyObserver-website. Als hij heeft ingelogd, ontvouwen de vakjes met opnames zich voor zijn neus. Hij klikt op de oudste, van afgelopen woensdag, en begint te kijken.

Toen hij drie jaar geleden besloot een huisje op het vakantiepark in een niet nader te noemen plaats op de Veluwe te kopen, had hij nooit verwacht dat dat deze wending zou nemen. De reden van de koop was een zekerheidje voor later, als aanvulling op zijn pensioen, maar zeker in het begin bleek het veel meer werk dan gedacht. Ieder weekend moest hij naar zijn nieuwe belegging toe om te klussen en toen het klaar was, bleken er met regelmaat spullen te verdwijnen of te worden vernield.

Gelukkig maar, denkt hij nu, anders was hij nooit op dit idee gekomen, maar aanvankelijk was het een fikse tegenvaller.

Daarom had hij, na de zoveelste keer, besloten een camera in de woonkamer van het huisje te verstoppen, zodat hij kon zien wat er nou toch steeds gebeurde en hoe al die schade ontstond. Het was bedoeld als proef en de camerabeelden lieten eigenlijk helemaal niks geks zien – grappig genoeg was er sindsdien bijna niks meer verkeerd gegaan, alsof de gasten voelden dat de camera er hing – maar het bekijken van zijn gasten die zich nietsvermoedend in het huisje bewogen, sprak hem meer aan dan hij had gedacht. En dan met name de vrouwelijke gasten.

Natuurlijk wist hij wel dat het verkeerd was om mensen ongevraagd en stiekem te bespieden, maar hij hield zichzelf (zeker in het begin) stug voor dat het er echt om ging om schade te voorkomen. Toen hij op een avond echter een half uur had zitten kijken naar ingezoomd beeld van een vrouw die op de bank televisie zat te kijken, met haar benen opgetrokken, waardoor hij steeds maar nét aan niet tussen haar benen kon kijken, moest hij wel toegeven dat dit geen onschuldige 'zekerheid' was. Maar het zaadje was geplant en hij kon zich er niet toe zetten de camera weer weg te halen; wie weet wat voor spannends er nog zou kunnen worden opgenomen!

Niet lang na de ingezoomde bankscène was dat inderdaad gebeurt: een jong stel had het huisje gehuurd voor een weekend weg en dat weekend speelde zich vooral binnenskamers af en met heel weinig (of liever: geen) kleding. Hij had het meisje van het stel, hij schatte haar een jaar of 25, al meermaals in slechts een t-shirt voorbij zien komen, en op een gegeven moment was het raak geweest: toen de twee terugkwamen van een middag bij het zwembad trok de jongen vlak voor de camera de bikini van zijn vriendin naar beneden en ontvouwde zich op de bank een ruige vrijpartij, waarbij het meisje achtereenvolgens op de bank, op de tafel en tegen de muur werd genomen. Toen Koen dat met een hoop zoomen zo goed als hij kon had bekeken, wist hij het zeker: dit smaakte naar meer. Véél meer.

Het was maar goed dat hij zijn vrouw niet over de camera had verteld, want dit zou ze vast en zeker afkeuren. Ze zou het stiekem ophangen van de camera sowieso al afkeuren, daarom had hij het haar ook niet verteld, maar dit soort van gluren nog veel sterker. Een geluk bij een ongeluk dus dat hij de beelden altijd bekeek als ze niet thuis was. Sinds het zien van de sexy scène in de woonkamer was het met de camera's van kwaad tot erger (of, zoals Koen liever dacht: van goed naar beter) gegaan. Hij had telkens als hij iets in het huisje ging klussen een nieuwe camera opgehangen, steeds handig verstopt in één van de hoge hoeken van een kamer, zodat de gasten er niets van in de gaten zouden hebben. Er hingen er nu tien: drie in de woonkamer, waarvan één in de keuken, één in de badkamer, vermomd als luchtverfrisser, twee in beide slaapkamers, één in het halletje bij de voordeur en één in een vogelhuisje in de tuin (voor als iemand in het tuintje zou gaan zonnen). Afgezien van de camera in het vogelhuisje konden ze niet draaien, maar hij had gekozen voor modellen met een hoge kwaliteit, zodat hij op alle hoeken goed kan inzoomen. De camera's waren aan elkaar gekoppeld via BabyObserver, een website die eigenlijk bedoeld was voor babyfoons en -camera's, waardoor hij de beelden op afstand kon bekijken en de camera's alleen opnames opsloegen waarop beweging te zien was. Omdat hij het niet kon laten stelde hij de camera's in bezette slaapkamers meestal zo in dat ook de hele nacht werd opgenomen, gewoon om zeker te weten dat hij niks kon missen.

Nu zijn vrouw vertrokken was, kon hij beginnen met de beelden van deze week. In het huisje zat een stel van rond de vijftig, iets ouder dan hijzelf, maar hij had al lang geleerd om daar doorheen te kijken. Ook van oudere dames kon hij prima genieten. Ze hadden geboekt van zaterdag tot vrijdag, dus er waren nog een paar dagen te gaan. Hij klikte de eerste opname aan, gemaakt in de slaapkamer. De man, Theo, ging altijd eerder op dan zijn vrouw Maartje, maar Koen bleef uiteraard bij het beeld van de vrouw. Na wat doorspoelen ging ook zij het bed uit. Ze had een keurige pyjama waar hij af en toe haar tepels doorheen kon zien prikken, en als ze rondliep schudden haar borsten vrolijk mee met haar tred. Het ontbijt spoelde hij door, want hij wist dat Maartje iedere ochtend een douche nam en dat wilde hij natuurlijk graag zien. Hij schakelde naar de badkamer en zag haar ronde borsten tevoorschijn komen. Hij zoomde even in op de grote knoppen van tepels en voelde zijn broek al opbollen. Hij vond deze vrouw niet eens bijzonder aantrekkelijk, maar het idee om iemand helemaal naakt te zien wond hem iedere keer weer op. Toen ze haar broek en onderbroek uitdeed en hij haar inderdaad helemaal naakt kon bekijken, kon hij zijn hand niet in bedwang houden en begon hij zachtjes over zijn broek te aaien.

Maartje stapte in de douchecabine, waardoor hij het zich op haar verloor en het filmpje moest doorspoelen. Toen ze de cabine weer uitkwam, drukte hij op 'play' en verdween zijn hand weer in zijn broek. Hij geniet altijd van het afdrogen: de handdoek die alle delen van het lichaam aanraakt en waardoor alles even lekker heen en weer schudt. Hij raakte al goed opgewonden en Maartje begaf zich ook nog eens zonder kleren richting de slaapkamer om zich om te kleden (hij had sowieso niet kunnen verwachten hoe veel mensen dat doen als ze gewoon met z'n tweeën in het huisje zijn), waar ze haar blauwe badpak aantrok. Hij slaat de filmpjes op in de mappen 'Douchen' en 'Omkleden' en tagt ze allebei met 50-60 – hij houdt er inmiddels een heel systeem op na om alle filmpjes te kunnen onderscheiden.

Na een uur heeft hij alle filmpjes van (Theo en) Maartje bekeken en gecategoriseerd. Helaas hebben ze geen echt opwindende dingen gedaan, maar het lichaam van Maartje heeft hem toch wel opgewonden, dus hij heeft een paar filmpjes naar zijn mobiel gekopieerd om zich even lekker op de wc mee te gaan vermaken. Hij sluit de website af en wil de computer uitzetten, als er een e-mail binnenkomt op het e-mailadres van het huisje. Een nieuwe aanvraag tot reservering. Hij opent de e-mail en leest:

"beste heer mevrouw,

wij zijn 3 meiden die graag een lang weekend weg willen boeken in uw huis op het park *** (weggelaten)

We willen graag komen 6 maart tm 10 maart (donderdag tot maandag). is dat nog mogelijk?

Heeft u nog informatie van ons nodig en hoe veel kost het om zo lang te blijven. Het is kort dag maar we hopen toch heeel erg dat we nog kunnen komen!!

groetjes van Kim Meijers"

Koen kan een glimlach tijdens het lezen niet onderdrukken. Dit klinkt als de hoofdprijs: drie jonge meiden die hij straks uitgebreid kan gaan bekijken op zijn camera! Hij checkt de agenda en het huisje is gelukkig nog vrij. Hij stuurt snel de standaardmail terug met een bevestiging van de reservering en de vraag om van iedere gast een kopie van een ID-bewijs te sturen en een formulier in te vullen om de reservering compleet te maken en sluit daarna de laptop af. Hij kan nu al niet wachten tot zijn nieuwe gasten in het huisje arriveren!