Nadat Mirjam met enige weemoed de Moezel achter zich had gelaten, Koblenz was gepasseerd en al flink wat kilometers op de Duitse A3 haar gaspedaal in had gedrukt, besefte ze zich dat ze zich in een bijzondere positie in haar leven bevond. Jarenlang had alles moeten wijken voor de viool en nu, tijdens deze reis, dacht ze niet eens aan haar viool, of violen. Bij vingeroefeningen dacht ze nu als eerste aan wat haar vingers tussen haar dijen konden bewerkstelligen in plaats van wat deze konden doen om te oefenen zonder dat er een viool in de buurt was.

Ze dacht na over de toch behoorlijk elegante wijnen, wit van stuk met mooie zuren erin. Ze verzon mooie combinaties om deze bij te serveren, waarbij ze zich afvroeg of juist dat lichte karakter en door dat zurige die Rieslings bijvoorbeeld ook goed bij Aziatisch eten zou passen, waarbij ze Aziatisch eten dan wel bedoelde als Thais, Maleisisch en Japans. De Alfa Duetto Spider ronkte ondertussen heerlijk door. Mirjam negeerde daarbij claxonnerende vrachtauto’s en personenauto’s die toch net wat langer naast haar bolide bleven rijden. Was dat voor de wagen geweest of voor haar? Het boeide haar niet, want dit was haar reis, haar genot en beleving. Haar focus lag bij de volgende bestemming, waarvoor een stuk zuidelijker zou gaan. De regio van Baden zou haar namelijk verwelkomen, Anna zou haar verwelkomen.

Anna had lang in Frankfurt geresideerd, wat ideaal was om de wereld rond te reizen, maar ze had nog niet zo lang geleden haar appartement achter zich gelaten om zich bij haar man te voegen. Mirjam had lang het idee gehad dat hij slechts een minnaar was, iemand met geld, wijn en alles wat een dame aantrekkelijk vond buiten het voorkomen om. Hij was twintig jaar ouder, toch? Hij was altijd goed gekleed en Anna had haar ooit met haar Russische deftigheid laten ontvallen dat ook hij goed vingerspel had, terwijl Mirjam toch echt begrepen had dat hij niet muzikaal was.

Toen ze tijdens een stop langs de snelweg een dubbele espresso genoot uit een aftands bekertje en wat voor zich uit staarde, kwam er een lijvige man, een kop groter naast haar staan. Zijn ongeschoren gezicht en zijn houthakkersblouse, waarvan de bovenste knoopjes best gesloten hadden mogen worden, gaf hem een woest, wat onfris voorkomen.

‘Waar gaan die fluwelen handjes na de koffie heen?’ zei hij in het Duits op een manier waarop Mirjam herkende dat hij ergens uit het noordwesten moest komen.

Ze keek hem strak aan. ‘Jammer dat manieren soms ver te zoeken zijn. Het is een dubbele espresso en nee, die fluwelen handen gaan niet met je mee.’

De man keek haar enigszins verbaasd en ook geïrriteerd aan. ‘Wie heeft dat gesteld?’

‘Sinds je ogen meer bij mijn boezem hangen dan bij mijn ogen.’ Demonstratief tikte ze het laatste beetje weg, keek hem strak aan en trok haar diepe inkijk van dit jurkje verder naar beneden. De greep liet los tot onder haar borsten, die nog wel door de stof grotendeels bedekt bleven. Hij wist nu wel dat ze geen beha droeg op dat moment. Ze trok haar wenkbrauwen op een beende weg. Toen ze niet veel later haar auto gestart had, zag ze die man lopen. Ze kon het niet laten om er even langs te rijden, naar hem te zwaaien met haar fluwelen hand en heb een overdreven kus toe te blazen. Vervolgens gas ze ongekend veel gas voor op een parkeerplaats, hem verstijfd achterlatend.

De kilometers brachten haar steeds zuidelijker. Het landschap veranderde en de weg ook. Hoe dichter ze bij de plaats van bestemming kwam, hoe duidelijker hadden de heuvels echt invloed op het getoonde land. De uitgestrekte velden vol wijnranken stemden haar tevreden. Terwijl ze tijdens de rit veelvuldig aan seks, wijn en natuur had gedacht, bemerkte ze dat ze bij het benaderen van Anna’s adres ook steeds meer aan haar viool moest denken. Had ze er wel goed aangedaan om die daar thuis achter te laten?

Ergens had ze gedacht dat het landgoed van Günther groots was, maar toen ze voor het hek van Anna stond, besefte ze dat de lange oprijlaan van wit grind zo lang was, dat een huis niet eens zichtbaar was. Nadat het massieve, zwartmetalen hek langzaam de toegang tot die oprijlaan had gegeven, gaf ze rustig gas. De wind blies rustig, wat de bomen langs de oprijlaan elegant liet dansen. Een flauwe bocht naar links en vervolgens naar rechts brachten het huis in beeld. Mirjam moest zich herstellen, want dit was geen huis, dit was zelfs voor een achttiende-eeuws kasteel nog groot.

‘Bekend met de Spätburgunder?’ vroeg Anna nadat ze Mirjam met alle egards had ontvangen, een korte rondleiding had gegeven en een plaats in de hoffelijke woonkamer met zicht op de wijnranken had geboden.

‘Pinot noir, toch?’

‘Madame!’ zei Anna met haar Russische accent welke alleen nog te horen was als zij iets fel aanzette. ‘Laat het geen mens hier in de buurt horen, want dat is als vloeken in de kerk. De Spätburgunder, onze trots!’

‘Jullie trots? Ik dacht dat hem in de viool zat?’ Mirjam keek vragend naar de beeldschone, elegante dame voor haar.

‘Ja, Heinrich heeft dit land geërfd. Het is al lang familiebezit en sinds de wijn er groeit, floreert het als geen ander veld in de buurt. Onze Spätburgunder krijgt de tijd om op hout te liggen, je weet wel, als een dame die haar tieneronschuldigheid te verliezen en te ontwaken in de volledige rijpe schoonheid.’

Mirjam knikte. ‘Graag, lekker. En dankjewel voor het ontvangst hier.’

‘Het is een kleine moeite om zo’n grootheid als jou hier te mogen verwelkomen.’

‘Speel je nog vaak?’

Anna stopte met het ontkurken van de fles. Haar ogen veranderden. ‘Passies in het leven verschuiven, mijn Mirjam. Soepelheid en fruitigheid zijn de grote troef.’

‘De wijn dus?’

‘Het leven!’

De dames hadden onder het genot van de hele fles flink bij gekletst, waarna Mirjam zich wel wilde wagen aan een wandeling. Anna zei dat Mirjam vrij door de velden mocht lopen en dat hun erf telkens eindigde bij de diepe sloten, maar dat ze dat wel zou zien. Anna had zelf nog wat zaken te doen, waardoor Mirjam in haar zwarte cocktailjurkje en gemakkelijke zwarte schoenen zonder hak kort daarna tussen de wijnranken liep. Waarom ze het jurkje aan had, wist ze niet en daarbij was het ook enigszins ongemakkelijk. Sommige stappen waren behoorlijk ongelijk, wat de stof deed opkruipen.

De middagzon en de genoten wijn, welke inderdaad mooi soepel en fruitig over de tong had gegleden, deden haar verlangens opspelen. Mirjam voelde zelfs de neiging om alles wat in het huis van Günther had afgespeeld nog even de revue te laten passeren, maar dan wel in bed, naakt en met haar handen zonder rem tussen haar dijen. Mirjam bloosde helemaal bij de gedachte aan die passionele masturbatie.

Diep haalde ze adem en keek rond. In de verste velden was niemand te bekennen. De wijnranken leken eindeloos de wereld te bedekken, waardoor haar hand al langs haar hals ging. Mirjam wist niet of ze helemaal zichzelf was, maar had ergens de neiging om haar jurkje uit te trekken. Die gedachte alleen al vond te bijna te schunnig voor woorden. Dat kon ze toch niet doen? Als elegante, gecultiveerde vrouw met een internationaal aanzien door haar vioolspel diende ze zich te gedragen als de dame die ze altijd was. Twee stappen verder corrigeerde ze zichzelf. Die dame die ze altijd al was geweest, had ze al thuisgelaten. De gedachte dat die dame door Ronald eruit was geneukt, typeerde de kentering in het zijn van Mirjam. Ze verfoeide die gedachte, maar kon het eigenlijk ook niet ontkennen. Mirjam kon zichzelf niet geloven, maar even zo goed ook niet beheersen. Ze pakte gekruist de zoom van haar jurkje beet, trok deze naar haar taille en juist op het moment dat ze hem over wilde pakken om de stof zo over haar hoofd te trekken, hoorde ze een stem achter zich.

Snel draaide ze zich om en stond oog in oog met een jong ogende, donkere man. Mirjam stond perplex en daardoor deed ze haar jurk niet omlaag. Met open mond staarde ze hem aan, terwijl hij maar wat tevreden uit zijn donkere ogen keek. Hoe had ze hem niet op kunnen merken?

‘Wie ben je?’

‘Isaac, ik werk hier op het terrein.’ Zijn Duits was duidelijk niet pas geleerd. ‘Mijn dag is al goed.’

Hij liep op haar af en nog voordat Mirjam besefte wat er gebeurde, waren zijn grote handen in haar zij. Pas toen besefte ze dat haar jurk niet eens meer naar beneden was gegaan toen ze zich had omgedraaid evenals dat ze bij zichzelf geen weerstand voelde tegen zijn aanrakingen. Sterker nog, ze bewoog haar hoofd richting de zijne omdat ze aan alles voelde dat hier een uniek moment niet onbenut gelaten mocht worden.

Er spookte veel door Mirjams hoofd. Hij was duidelijk een stuk jonger, zijn huid was donkerder dan de meest pure chocolade die ooit over haar tong was gegleden en ze stonden hier samen terwijl ze elkaar niet kenden al in elkaars armen en hun monden weigerden inmiddels nog afstand van elkaar te nemen. Nog voor ze goed en wel haar gedachtes overzien had, was zijn grote tong al speels met de hare aan het spelen terwijl zijn grote, machtige handen haar billen al aan het kneden waren. Hij moest wel hebben geweten dat ze geil was!

Zijn krachtige, grote vingers reikten al met hun magische toppen tot verder onder haar kanten slipje. Mirjam had in elke andere situatie licht gekreund, maar nu was haar mond gevuld met zijn tong en had ze die kans niet. Voorzichtig pakte ze met haar handen zijn rug beet en voelde dat het werken op deze wijngaard zijn lichaam veel goeds had gebracht.

Steviger begon hij haar billen te kneden, waarbij zijn vingerstoppen haar natte vagina telkens op een haar na niet raakten. Mirjam lukte het niet meer om haar fatsoenlijk in het geile spel te houden, waarop hij zijn hoofd in haar hals bewoog. Met een ruk draaide hij haar om, trok haar met haar billen tegen hem aan, waarop ze zijn opwinding in haar onderrug voelde. Meende hij dat nu? Zijn handen gingen op een machtige, dominante wijze over alles wat ze aan de voorkant te bieden had, wat ze gewillig toeliet. Haar jurkje en haar slipje gingen snel uit, waarbij hij haar borsten heerlijk begon te kneden. Haar harde tepels priemden telkens tussen zijn vingers door. Terwijl haar hoofd achterover lag, lispelde hij iets wat zij begreep dat hij het geil vond dat ze geen beha aan had gehad.

Toen zijn hand tussen haar dijen was, vonden twee vingers snel de weg naar binnen. Kronkelend bewoog ze zich tegen hem aan. Ergens kon ze het niet geloven dat zijn vingers op die leeftijd al zulk goed werk daar binnen verrichtten. Het was geweldig. De diepte en de bewegingen die hij daar benutte, maakte haar gek. Zijn andere hand vond opnieuw haar borst. Mirjam dacht er niet eens bij na dat ze alleen nog wat aan haar voeten had en dat hij weelderige lichaam verder naakt was. Zijn intens donkere kleur stond in een schril contrast met haar inmiddels licht gekleurde teint. Wat ging hij diep! Mirjam kreunde. Ze moest wel kreunen. Haar zuchten van geilheid zou daar tussen de druiven blijven en ooit misschien vast worden gelegd in een fles Spätburgunder.

Haar hand reikte ondertussen naar achteren. Tussen hun hete lichamen in wilde ze voelen wat ze al zo nadrukkelijk voelde. Ze wilde het zonder kleren ervaren. Zoiets kende ze niet. Zwoel reed hij tegen haar op terwijl zijn vingers nog nadrukkelijker haar binnenste bewerkten. Mirjam zette haar benen wat verder uiteen, hing haar hoofd maximaal achterover naar hem en trok zijn shorts met één hand tot onder zijn ballen. Wat was het fijn dat zijn bermuda slechts een elastieken band genoot als ophanging. Mirjam kreunde toen ze zijn paal, zo groot en zo dik, beetpakte. Haar frêle vingers konden er niet eens helemaal omheen.

Terwijl de Spätburgunder in spé hen uit het zicht hielden van de wijde omgeving, ging het tweetal bijna ordinair geil in elkaar op. Wanneer was Mirjam zo snel in de handen van een onbekende geraakt? Wanneer had ze überhaupt eerder vingerwerk tussen haar dijen ervaren dan dat haar handwerk daar was? Ze duwde haar billen naar achteren en kreunde. Wat deed hij met haar? Het was alsof er een intens donkere engel was neergestreken speciaal voor haar, een engel van de lust.

Mirjam voelde zijn pik kloppen in haar hand. Ze bewoog zijn voorhuid machtig over zijn eikel en droomde er al van dat die niet alleen in haar hand was. Dat ze zijn machtige fallus zo voelde, deed haar ook twijfelen. Zou zoiets passen? Mirjam begon luider te kreunen. Ze had het niet meer onder controle wat hij deed. Zijn vingerwerk was gewoonweg te goed om haar geilheid wat te kunnen temperen. Haar hele lichaam deed mee met het spel van zijn twee vingers, diep in haar kutje. Ze zette zich schrap en leek achter zich ook wat te voelen. ‘Oh mevrouw,’ gromde hij. Precies op dat moment kwam Mirjam trillend op haar benen op zijn heftig penetrerende vingers klaar. Terwijl zijn zaad haar rug gebruikte als welkome onderlegger, kwam Mirjam met zoveel vocht klaar, dat ze zich later die dag nog afvroeg of die wijnrank nu ook extra smaak met zich mee zou brengen.

Nadat ze enigszins in zijn armen was bijgekomen en zijn lul had losgelaten, draaide ze zich om. Hun monden vonden elkaar kort, waarna ze elkaar aankeken. ‘Blijf je hier lang?’

‘Eén nacht.’

‘En dan?’

‘Door naar Oostenrijk en Italië.’

‘Mocht je me voor die tijd zoeken, ik ben eigenlijk altijd in de wijngaard te vinden.’

‘Mocht jij me zoeken, je weet vast waar de logeerkamer is.’

Een kus vol op de mond volgde, waarna hij zich omdraaide en terwijl hij wegliep zijn lul opborg. Mirjam keek hem kort na, bukte en pakte haar jurkje. Ze besefte maar al te goed dat het sperma niet heel handig was, maar dat deerde haar niet. Ze trok ze stof over haar hoofd en liep terug naar de majestueuze woning, om zo ongezien naar haar kamer voor één nacht te glippen en daar de douche te vinden. Dit was nog maar het begin van haar tweede stop in Duitsland.