Dit verhaal is echt gebeurd. Soms zijn er van die ontmoetingen die je niet vergeet. Soms omdat je meteen voelt dat het geen gewone ontmoeting zal zijn.

We matchen op een app en herkennen elkaar meteen. Opgroeien in dezelfde stad laat zijn sporen achter. "Ben jij niet ooit bij ons thuis geweest om het internet te fixen?" stuurt Sofie, gevolgd door een lachende emoji. Ik grijns. Ik ben misschien zestien geweest, zenuwachtig en een beetje ongemakkelijk, terwijl ik haar woonkamer binnenstapte en deed alsof ik meer van routers wist dan ik eigenlijk deed. "Ja... jullie hadden toen een kleine puppy, weet je dat nog?" "Oh mijn god, ja!" stuurt ze terug. "Die blafte tegen alles en iedereen, behalve tegen jou." Op die leeftijd gebeurt er verder niets tussen ons; het blijft bij die ene ontmoeting en daarna zien we elkaar jarenlang niet meer.

Nu praten we wel. Dagen worden weken. Korte berichten veranderen in lange, plagerige gesprekken die net voorzichtig genoeg blijven, maar waarin de spanning steeds voelbaarder wordt. Geen van beiden haast zich. We zijn inmiddels allebei de dertig gepasseerd, wonen in verschillende steden en hebben allebei onze eigen levens. Tot dat ene weekend, waarin we toevallig allebei tegelijk bij onze ouders zijn. "Ik ben dit weekend in de buurt," stuurt ze. "Misschien moeten we elkaar eindelijk eens echt zien." "Tijd werd het," antwoord ik.

We spreken af op bekend terrein: het oude bos net buiten de stad, waar we als tieners ook vaak kwamen. Wanneer ik aankom, is ze er al. Ze spreidt een kleed uit vlakbij het water. Ze draait zich om als ze me hoort, en ik blijf even stilstaan om haar aan te kijken. Lang, slank, haar taille perfect gevormd in een simpele spijkerbroek die haar billen prachtig laat uitkomen. Haar topje laat net genoeg van haar borsten zien. Haar haar valt los over haar schouders en vangt het laatste licht van de middag. Haar glimlach is groot en echt. "Hey vreemde," zegt ze, terwijl ze opstaat om mij te omhelzen. Ik sla mijn armen om haar heen en voel haar lichaam kort tegen het mijne drukken, net een fractie langer dan nodig is.

We gaan zitten, openen een fles wijn en halen de snacks tevoorschijn die we samen hebben meegenomen. Aan de overkant van het meer horen we muziek, een bruiloft is volop aan de gang. We maken er grapjes over, over stiekem binnenlopen om taart of champagne te jatten. "Stel je hun gezichten eens voor als we gewoon naar binnen wandelen alsof we erbij horen," lach ik. Sofie grijnst. "Jij zou er nog mee wegkomen, je hebt nog steeds zo'n onschuldig gezicht." Ik trek mijn wenkbrauw op. "Onschuldig? Ik weet niet of je mij zo nog moet omschrijven." Ze lacht opnieuw, zachter deze keer. "Uiterlijk bedriegt," zegt ze, haar blik blijft net iets langer hangen dan nodig.

De eerste fles wijn is snel leeg. We beginnen aan de tweede. De sfeer wordt losser, de blikken intenser. Op een gegeven moment schuift ze dichterbij. "Het wordt wel fris," zegt ze bijna verontschuldigend. "Kom maar hier," zeg ik, mijn stem lager. Ze schuift nog dichterbij, haar been raakt het mijne. Zonder veel nadenken laat ik mijn hand door haar haar glijden, langzaam, rustig. Ze kijkt op naar mij, lacht verlegen en bijt zachtjes op haar onderlip. Ik zie het in haar ogen, die stille toestemming, maar ik laat haar nog even wachten. De lucht om ons heen wordt zwaarder, de geluiden van de bruiloft aan de overkant vervagen en de schemering valt in.

We blijven praten, maar het gaat allang niet meer om wat we zeggen. Elke opmerking wordt een kleine uitdaging, elke blik een uitnodiging. Mijn hand blijft rustig door haar haar glijden terwijl ik haar aankijk, het spel tussen ons wordt tastbaarder met elke seconde die voorbijgaat. Als het moment bijna onhoudbaar wordt, pak ik haar haar steviger vast, draai haar gezicht naar mij toe en kus haar. Haar lippen geven meteen mee, zacht en gretig. Terwijl we zoenen, glijden mijn handen over haar lichaam, langs haar taille omhoog naar haar borsten. Ik kneed ze zacht, voel haar tepel onder mijn vingers verstijven.

Ze kreunt zacht tegen mijn mond, haar ademhaling wordt zwaarder. Ik voel haar hand over mijn broek glijden, steeds hoger, steeds dichterbij. Wanneer haar hand uiteindelijk over mijn harde pik glijdt, ontsnapt er een zachte zucht uit haar mond. Ze pakt mij meteen stevig vast, zonder aarzeling. Ik grom zacht tegen haar lippen en voel mezelf nog harder worden in haar hand.