Terwijl ik door de gang liep drong het tot me door, dat het feit dat Rafael mijn vrouw verlaten had, misschien wel iets zou kunnen betekenen. Ik werd dan ook meteen bezorgd over wat ik zou aantreffen. Het was nog maar een tiental stappen naar de deur.

Toen ik de deur opende, zag ik dat de kamer leeg was, dus liep ik meteen door naar de volgende kamer. Daar bevonden zich meneer Reynolds en zijn gasten, bezig met de laatste fase van aankleden. Het leek erop dat het smerige feest ten einde liep. Zonder iets te zeggen deed ik een stap achteruit en liep terug naar de bar, me afvragend wat er met mijn vrouw was gebeurd.

Net als de vorige keer, was daar alleen de man en vrouw van de beveiliging, en de gemeenschappelijke ruimte was ook verlaten. Ik stond op het punt verder te gaan zoeken naar June toen Rafael aan kwam lopen in een lange, rode zijden kimono met een brede zwarte sjerp. "Waar is mijn vrouw?" vroeg ik, terwijl ik plotseling voelde dat er iets gaande was.

"Ze is met Shaan en Tanya een klusje aan het doen," antwoordde hij terwijl hij mij uitdagend aankeek.

"Klusje? Wat voor klusje? Waar is ze?" vroeg ik.

Nadat de vrouwelijke veiligheidsagent ons drankjes had gebracht, tilde Rafael het zware kristallen glas op en dronk langzaam van de drank. "Ze komt zo terug,” zei hij dan eindelijk. “Het duurt niet lang meer."

Oh shit... wat heb je gedaan," schreeuwde ik en zag de bewakers plotseling stijf worden.

“Kijk...” begon hij, maar een commotie in de hal hield hem tegen.

Deze keer werd de onderbreking veroorzaakt door de aankomst van meneer en mevrouw Reynolds en het oudere echtpaar dat nu fatsoenlijk gekleed was. Rafael stapte naar hen toe en sprak een paar gefluisterde woorden met mijn baas terwijl het onbekende echtpaar nerveus toekeek. Ik wisselde een ongemakkelijke blik uit met meneer Reynolds toen de groep naar de uitgang liep.

In het voorbijgaan gaf Daphne me een snelle knipoog die voor haar man verborgen bleef. Rafael volgde hen en was enkele minuten weg voordat hij terugkwam.

"Waar is June?" vroeg ik toen hij binnen bereik was.

"Man, na alles wat ik voor je heb gedaan, krijg ik dit?" antwoordde hij, terwijl hij zijn ontwijkende opmerkingen voortzette. Hoewel ik zijn truc kende, kon ik het niet laten om in de val te trappen.

"Ik ben er klaar mee? Verdomme! Jij hebt ervoor gezorgd dat ik ontslagen ben en wie weet wat nog meer," riep ik.

"Doe niet zo dom. Je kent nu zijn geheim. En bovendien heeft hij zijn tong in de kut van je vrouw gehad. Hij kan je niets doen," antwoordde de zwarte man lachend.

Opeens raakte het gewicht van zijn bericht me als een gigantisch aambeeld dat op mijn hoofd viel. Vanavond waren er geen toevallige ontmoetingen geweest. Rafael had het evenement in scène gezet om mij en meneer Reynolds bij elkaar te brengen. Daar was ik zeker van, maar de reden bleef me ontgaan. "Waarom?" vroeg ik, terwijl ik de man met een vragende blik aankeek.

"Carl, ik mag je. We kunnen goed met elkaar overweg en je behandelt me altijd met respect," begon hij, pauzeerde en knikte naar het beveiligingsteam om weg te gaan voordat hij verder ging. "Je wil partner worden. Een grote advocaat in de stad worden. Maar ik kan je vertellen dat er genoeg mannen zoals jij zijn die moeten worstelen om daar te komen. Misschien was het je gelukt, maar na vanavond wordt het een zekerheidje."

Ik was ongelovig toen ik zijn boodschap overwoog en de perverse manier waarop hij mij een ‘voorsprong’ gaf bij het bedrijf. Maar toen het allemaal tot me doordrong, realiseerde ik me dat ik helemaal niet verrast zou moeten zijn, want het was precies de manier waarop zijn geest werkte. Bovendien kreeg ik opnieuw een blik van voren op de macht die hij uitoefende door zijn kennis van mensen en geheimen in de gemeenschap. Het meest verontrustende element was dat mijn vrouw en ik nu heel erg deel uitmaakten van datzelfde proces.

"Waar is June?" vroeg ik opnieuw, maar nu op een kalmere toon.

"Ik denk dat je kunt zeggen dat ze me helpt met het verdienen van geld," antwoordde hij met een grijns.

"En dat betekent?" vroeg ik terwijl mijn lichaam begon te trillen.

"Ze kan het je vertellen als ze terugkomt. Het zal niet lang duren, dus neem gewoon een slokje van dat drankje," zei hij afwijzend.

Ondanks mijn herhaalde pogingen meer te weten te komen, beantwoordde Rafael geen van mijn vragen en mijn pogingen om June op haar mobiele telefoon te bereiken bleven onbeantwoord. Er verstreken nog eens negentig minuten, en ik werd met elke seconde die voorbijging angstiger en gefrustreerder.

Maar dan ging zijn telefoon over, waarna hij een kort gesprekje voerde, ophing en zich naar mij omdraaide. "June is thuis. Shaan heeft haar afgezet," zei hij. "Kun jij rijden?" vroeg hij toen ik naar de deur begon te lopen.

"Ja," antwoordde ik snel, hoewel ik er niet zeker van was.

Het kostte me echt een geconcentreerde inspanning om de auto terug naar ons huis te loodsen. Meerdere keren overwoog ik te stoppen en een taxi te bellen, maar ik verwierp die gedachten omdat ik niet langer dan nodig wilde wachten om mijn vrouw te bereiken.

Er was iets belangrijks gebeurd, daar was ik zeker van, vooral gezien alle manipulatie die bij Rafael had plaatsgevonden. Om één of andere reden verwachtte ik dat June me tegemoet zou komen zodra ik binnenstapte, dus ik was in de war toen ik een donker en stil huis kwam.

Na een snelle zoektocht vond ik haar opgerold in bed, en aan het vochtige uiterlijk van haar haar te zien, vermoedde ik dat ze had gedoucht. "June... schatje..." fluisterde ik terwijl ik zachtjes aan haar schouder schudde.

"Hoi... waar bleef je zo lang?" antwoordde ze uiteindelijk na verschillende pogingen met een slaperige stem.

"Waar ben je heen gegaan? Wat is er gebeurd?" daagde ik haar uit, haar vraag negerend.

Ze gaf geen direct antwoord en in de aanhoudende stilte begon ik me nog meer zorgen te maken. "Laten we morgen praten. Ik ben zo moe," zei ze uiteindelijk.

Ik vond het antwoord niet leuk en dacht eraan haar te pushen, zodat ik de details kon krijgen. Ik wist echter dat dit een delicate kwestie was en dat ik beter kon wachten tot de in ochtend. Het vergde een enorme wilskracht, want mijn nieuwsgierigheid creëerde een bijna overweldigend gevoel van angst in mij, maar met een simpele aai over haar arm vertrok ik.

Halverwege het glas whisky die ik voor me had ingeschonken, stond ik op het punt June te dwingen alles te vertellen. Gelukkig verdween de golf van emotie die in me was opgeweld en duurde het niet lang voordat ik bezweek aan de alcohol, de vermoeidheid en het late uur.

Net toen de zon opkwam, werd ik wakker. Ik strompelde naar ons bed, kleedde me uit en kroop tegen mijn vrouw aan, die haar conservatieve pyjama droeg. Het leek me surrealistische kleding, gezien wat er was gebeurd, en ik zag het als een onheilspellend teken.

Ik werd voor de tweede keer wakker van beweging op het bed, en was net op tijd June's slanke lichaam onze slaapkamer te zien verlaten. Ik stond meteen op om haar te confronteren, maar besloot eerst snel even naar de badkamer te gaan om mijn mond schoon te maken van de vreselijke smaak die ik ervoer.

"Hoi," zei ik eenvoudig toen ik haar in de keuken koffie zag zetten.

"Goedemorgen," antwoordde ze, terwijl ze er frisser uitzag dan ik had verwacht en geen enkel teken van schuldgevoel vertoonde.

"June, waar ben gisternacht je heen gegaan? Wat is er gebeurd?" vroeg ik.

Er was even een verontrustende blik op haar gezicht, waarvan ze snel herstelde. "Ik denk dat het beter is daar niet over te beginnen,” zei ze. “In ieder geval niet op dit moment."

"Kijk... ik bedoel... June, dat is niet eerlijk," kaatste ik terug.

"Ik weet dat dat niet eerlijk is, maar ik vraag je om het alsjeblieft los te laten... het erbij te laten," zei ze.

Ik probeerde haar nog een paar keer aan het praten te krijgen, maar elke keer weigerde ze geduldig en doelbewust. Ik dacht erover verder aan te dringen, harder te pushen, en hoewel het erg aantrekkelijk was gezien mijn emotionele staat, besloot ik uiteindelijk haar advies voorlopig op te volgen. Er viel een lange stilte die enkele minuten duurde, terwijl we koffiedronken.

"Meneer Reynolds, mijn baas, was er gisteravond bij. Hij... uh... hij was de man die jou heeft gebeft," zei ik.

"Ik herkende hem niet, maar Tanya vertelde het me,” antwoordde ze me en keek me vreemd aan. “Wat... wat gaat er gebeuren?"

"Ik weet het niet," antwoordde ik, en dacht er even aan het gesprek wat ik met Rafael had met haar te delen, maar deed dat uiteindelijk niet. "Ik weet het niet," herhaalde ik slechts.

"Hebben we het juiste gedaan?" vroeg ze na weer een stilte.

"Ik... ik weet het niet. Nee. Verdorie, ik weet het niet. Het is zo vreemd verleidelijk erin te gaan en zo bizar, zo ongelooflijk om eruit te komen," antwoordde ik, en voegde toen toe, "Ben jij... ben je oké?"

"Ik voel me erg schuldig," antwoordde ze.

"Ze zeiden dat je... eh... een enorm orgasme had," daagde ik haar uit, terwijl ik aan de verklaring van de prostituee dacht en naar meer details probeerde te vissen.

Eerst keek ze me verdedigend aan, maar na een diepe zucht gaf ze toe. "Ja... ja, dat denk ik wel," zei ze.

"Bij welke man?" drong ik aan.

"Clarence was de beste," verduidelijkte ze.

"Je lijkt hem aardig te vinden," zei ik, terwijl ik voor het eerst mijn oordeel liet doordringen.

"Niet doen. Je was weer bij Tanya en kwam in haar klaar. Ook zonder condoom," vuurde ze terug, en liet me weten hoeveel ze hadden gepraat.

"Ja... dat was niet slim," beaamde ik, terwijl ik me nu ook schuldig voelde.

" Het is duidelijk dat je haar wil. Je hebt me in de bar achtergelaten om met haar mee te gaan," zei ze met een beschuldigende stem.

"Je was omsingeld en ik voelde me ongemakkelijk om alleen te staan," kaatste ik terug met een slappe verdediging.

"En toen had je seks met haar. Was het goed?" vroeg ze.

"Jij was met je mannen vertrokken..." begon ik, en besloot toen dat het geen onderwerp was waar ik over wilde debatteren. In plaats daarvan gingen mijn gedachten terug naar meer te weten te komen over het geheim. "Waar ben je heen gegaan?" probeerde ik dus opnieuw.

June's ogen zochten meteen die van mij en we staarden elkaar een paar seconden aan zonder te praten. Ik zag dat haar gedachten op hol sloegen en bij verschillende gelegenheden bewogen haar lippen alsof ze wilde gaan praten, maar evenzovele keren deed ze dat niet. Uiteindelijk, na een diepe ademhaling en een blik op de vloer, keerden haar ogen terug naar die van mij. "Het is niet... Je zult het niet leuk vinden," zei ze.

"Vertel het me. Ik wil... moet het weten," antwoordde ik.

Opnieuw werd ze enkele seconden stil en staarde me aan. "Ik heb iets voor Rafael gedaan," zei dat uiteindelijk fluisterend.

"Wat?" antwoordde ik snel, verward maar ook angstig.

"Ik... ik... met Tanya... we zijn naar een man gegaan..." begon ze en hield dan weer even op. Deze keer besloot ik echter te zijgen. "We waren bij hem," vervolgde ze na een ongemakkelijke periode.

Instinctief wist ik dat Tanya's waarschuwing van lang geleden juist was geweest en dat mijn vrouw door Rafael aan het werk was gezet. Door haar blik en woorden wist ik zeker dat er seks aan te pas was gekomen en ik voelde dat het zeer waarschijnlijk was dat er ook geld bij betrokken was.

Ik wist dat ik mijn woorden zorgvuldig moest kiezen, maar in een fractie van een seconde werd ik overspoeld door een tsunami van emoties. "Wat? Heb je seks gehad met die man?” riep ik uit. “Wat is er gebeurd?"

"Ik was met Tanya terwijl hij toekeek," antwoordde ze met een geforceerde, gelijkmatige stem nadat ik een moment dacht dat ze zou opstaan en weglopen.

"Heb je niet met hem... hebben jullie het niet gedaan?" vroeg ik. Om de één of andere reden vond ik het idee dat ze het met iemand andere man zou doen, ondanks dat ze door Rafael en Clarence meerdere keren naar een orgasmes was geneukt, ronduit afschuwelijk.

"Nee, alleen met je vriendin, met Tanya," antwoordde ze.

"Waarom, June? Waarom heb je ermee ingestemd?" vroeg ik.

"Ik weet het niet," zei ze zachtjes, en na een korte stilte herhaalde ze haar woorden: "Ik weet het echt niet."

"Wie was het? Vertel me waar dit over gaat?" drong ik aan, me realiserend dat ik elk detail moest uitpluizen.

"Een zwarte man... een buitenlander. Ik denk dat hij een soort diplomaat was," antwoordde ze.

"Jezus June. Dit is allemaal krankzinnig. Buiten proporties! Nooit meer... Nooit," zei ik hardop.

"Dat weet ik," antwoordde ze bijna fluisterend.

Haar opmerking temperde mijn woede en we zaten een paar minuten naast elkaar zonder te praten, waarna ze opstond en naar de slaapkamer verdween. Omdat ik tijd nodig had om na te denken, volgde ik haar niet en tegen de tijd dat ik zover was om bij haar te zijn, sliep ze alweer.

Later dacht ik eraan naar Rafael te gaan en hem te confronteren met alles wat er was gebeurd. Zowel June als ik waren gemanipuleerd voor zijn doeleinden en dat maakte me woedend. In één enkele nacht had hij heel goed onze levens kunnen verwoesten en ik wilde erachter komen of dat voor iets anders was dan zijn eigen vermaak.

Op het moment dat ik naar buiten stapte en op het punt stond zijn kant op te gaan, kreeg ik een andere gedachte. Ik zocht het opgeslagen contact op in mijn telefoon en drukte op bellen.

"Hé," antwoordde Tanya met een slaperige stem na de telefoon vijf keer was overgegaan.

"Hoi, Tanya. Kijk, ik vroeg me af... eh... of we elkaar konden ontmoeten... Je weet wel, voor een kopje koffie of zo," zei ik.

"Nu? Vandaag?" vroeg ze met een verwarde stem.

"Ja... dat hoopte ik wel," antwoordde ik.

"Hoe laat is het?" vroeg ze.

"Het is bijna vier uur in de middag," vertelde ik haar.

"Shit... oké. Waar wil je heen?" antwoordde ze.

We spraken af elkaar te ontmoeten in een eetcafé dat we allebei kenden, waarna ik weer naar binnen ging en me begon voor te bereiden op mijn rendez-vous met Tanya. Tot mijn geluk wilde June even op zichzelf zijn aangezien we allebei nog steeds worstelden met de gebeurtenissen, dus toen het tijd was te vertrekken, vertelde ik haar alleen dat ik een paar uur naar kantoor ging.

Ik zat al bijna twintig minuten in een hoekje in het restaurant toen Tanya door de voordeur stapte. Ze zag er opmerkelijk anders uit, gekleed in simpele jeans, een sweatshirt en minimale make-up. Heel anders dan als ze was opgemaakt in één van haar sexy outfits. Toch scheen haar natuurlijke aantrekkelijkheid erdoorheen.

Ik stond op toen ze binnenkwam en we waren net klaar met het uitwisselen van beleefdheden toen de serveerster naderde. Ik bestelde zwarte koffie en zij bestelde een volledige maaltijd.

"Eh...Tanya. Kijk, ik wil het even over gisteravond hebben," begon ik.

"Ben je bang dat ik zwanger ben geworden?" antwoordde ze terwijl er een ondeugende glimlach op haar gezicht verscheen die me aan June deed denken.

"Nou... eh... nee... ik wil het over mijn vrouw hebben. Wat er gebeurde toen jij met haar wegging," verduidelijkte ik.

Er lag duidelijk een geïrriteerde blik op haar gezicht en het duurde even voordat wat zei. "Wat heeft zij je verteld?" vroeg ze.

Ik legde het gesprek uit dat we hadden gehad toen ze de vorige avond thuiskwam, waarin mijn vrouw toegaf dat ze seks had gehad met Tanya. Terwijl ik de dingen uitlegde, zag ik dat ze geagiteerd raakte en nadat ik klaar was, reageerde ze meteen. "Ze liegt," spuugde ze uit. "We speelden ongeveer vijf minuten met elkaar en toen werd ze geneukt. Werd ze goed geneukt en ze vond het geweldig."

"Wat? Dat heeft ze niet gezegd... wie was het?" wierp ik tegen terwijl mijn lichaam verdoofd raakte.

"Eén of andere Afrikaanse politieke gast, denk ik, maar wie weet. Ik heb je gewaarschuwd," antwoordde ze, wat mijn angsten versterkte.

"Verdomme. Waarom zou ze dat doen?" antwoordde ik, hoewel de woorden vooral retorisch waren.

"Waarom? Omdat Rafael haar op straat wilde hebben. Schat, je lieve kleine vrouw houdt ervan ondeugend te worden en te neuken, en ze houdt zeker van zwarte pik. Rafael heeft het al heel lang over haar met Shaan. Daarom heb ik het je verteld," zei ze. "Bovendien denkt hij dat jij hem iets verschuldigd bent voor zijn hulp met je baan," vervolgde ze toen ze zag dat ik haar verbijsterd aankeek.

"Hulp? Hij heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik ontslagen wordt," riep ik uit.

"Niet in zijn ogen. ten minste niet van wat Shaan zegt," antwoordde ze.

Ze had me veel te verwerken gegeven en na een paar minuten van stille overpeinzing kwam haar eten. Hoewel ik nog veel meer wilde vragen, wist ik dat als ik te hard zou pushen, ze waarschijnlijk minder geneigd zou zijn met me te praten als ik informatie nodig had. Dus we voerden een informeel gesprek over andere onderwerpen terwijl zij at. Maar toen ze bijna klaar was begon ze toch weer over seksuele ontmoetingen en gooide dan een bom op me.

"Je weet dat jij de eerste man bent die in jaren in mij klaar is gekomen," zei ze, waarmee ze aangaf dat ik bijzonder was. Terwijl ze sprak, veranderde haar gezicht totdat ze er kwetsbare uitzag.

Wetende dat ik het op de juiste manier moest spelen, nam ik haar hand in die van mij en streelde die meerdere keren voordat ik antwoordde. "Waarom dat, Tanya?" vroeg ik.

"Ik weet het niet, misschien ben ik gewoon dom," antwoordde ze en ze lachte zachtjes.

Terwijl ik wegreed van het restaurant, realiseerde ik me dat June, Tanya en ik allemaal de bewering van domheid hadden gebruikt om onze acties te beschrijven. In werkelijkheid wist ik echter dat het slechts een valse houding was om de echte reden te vermijden, en als de twee vrouwen net als ik waren, betekende dit dat het iets was dat ze moeilijk konden begrijpen.

"Wel verdomme, Rafael! Waarom zou je dit in hemelsnaam doen na alles wat ik heb gedaan om jouw doelen te bereiken?" vroeg ik, terwijl ik mijn emoties onderdrukte.

Het was maandagmiddag en ik zat in zijn kleine kantoortje, het bier negerend dat Tilde voor me had neergezet. Sinds ik met Tanya had gesproken, wist ik dat de volgende halte Rafael moest zijn. Tientallen scenario's hadden zich in mijn hoofd afgespeeld over hoe ik met hem om moest gaan, maar toen ik eenmaal zat, kon ik niet meer helder nadenken en barstte ik in frustratie uit.

"Waar heb je het in godsnaam over?" antwoordde de zwarte man, hoewel ik wist dat hij precies wist wat ik bedoelde.

"Mijn vrouw... mijn baas... wat is dit?" antwoordde ik.

"Ik heb je al verteld dat je zou krijgen wat je wilde met je werk. Geloof me, daar hoef je je geen zorgen over te maken. En je hebt ook nog de vrouw van de baas geneukt! Shit, vriend, je hebt je zin gekregen," zei hij lachend.

"En June? Wat heb jij met mijn vrouw gedaan?" daagde ik hem uit.

Ik wilde dat hij in de verdediging zou gaan, ik wilde dat hij zijn pogingen zou ontkennen, maar in plaats daarvan droeg hij ze als een badge. Hij grijnsde openlijk naar me en toonde geen schaamte. "De mooie mevrouw June,” begon hij. “Ja meneer, dat meisje houdt van neuken. Ik wist dat het er was en elke keer wordt het beter."

"Je hebt het over mijn vrouw," antwoordde ik verontwaardigd.

"Ik dacht dat het tijd was...” zei hij, mijn opmerking negerend, “dat ze er klaar voor was. Dus stuurde ik haar op een afspraakje met Tanya. Ja, ze was er gespannen over, dat valt niet te ontkennen, maar je kon zien hoe opgewonden ze er ook van werd. Het kostte wat aandringen, maar niet zoveel als je zou denken."

"Een afspraakje?" vroeg ik, alsof ik het niet begreep.

"Ja, een afspraakje. Een kans om seks te hebben voor geld," zei hij terwijl zijn ogen staalhard werden.

"Je hebt mijn vrouw geprostitueerd," reageerde ik, terwijl ik de neiging onderdrukte van mijn stoel te springen en hem bij de keel te grijpen.

"Ik gaf haar de kans. Ze spreidde haar benen en nam verdomd zeker de dollars mee toen het voorbij was," antwoordde hij met een grinnik.

"Dit is zo verdomde... zo verdomde shit," antwoordde ik terwijl ik voelde dat alle energie uit mijn lichaam wegtrok.

Mijn gedachten flitsten terug naar het begin. Naar die avond met June waarop ze me probeerde te waarschuwen voor de gevaren die ik liep door akkoord te gaan met de samenwerking met de zwarte man. Ons gesprek ging over juridische en ethische kwesties, en hoewel die niet waren voorgekomen, bleek de uitkomst van mijn betrokkenheid veel erger te zijn. Op een vreemde manier had ik een deal gesloten met de duivel, en nu zou ik alles verliezen wat belangrijk was: mijn vrouw, mogelijk mijn baan en zeker mijn waardigheid.

"Het is voorbij... geen gedoe meer," kondigde ik aan, hoewel het voelde alsof ik alleen maar tegen mezelf sprak.

"Laat me je eraan herinneren dat je contact met mij hebt opgenomen nadat je eerder deze beslissing ook al had genomen. Dus die niet zo hooghartig tegen me," zei hij, en pauzeerde dan om de boodschap te laten bezinken. "Kijk naar je baas? Hij is een freak, en ik kan je vertellen dat hij verdomde zeker niet de enige machtige man in de stad is met geheimen."

"Wij zijn niet zo... en ik maak me zorgen om June. Het zal moeilijk zijn om haar hier doorheen te helpen," antwoordde ik.

Mijn woorden brachten een lachje teweeg bij de zwarte man, en toen gaf hij nog een vernietigende boodschap. "Ze redt het wel... geloof me,” zei hij. “Ze maakt zich geen zorgen over de seks... waarschijnlijker eerder over jou! Simmons heeft haar al gevraagd zijn minnares te worden en ze wil dolgraag ja zeggen. Ze kreeg op dat moment een flinke neukbeurt, maar ik wed dat ze er nog steeds klaar voor is.

En nu ze uit de kast is, ben ik van plan af en toe een beroep te doen op haar vaardigheden. Misschien kun je die geest weer in de fles stoppen of misschien niet... we zullen het zien."

Het duurde nog een paar dagen voordat ik meneer Reynolds zag. We liepen elkaar in de hal tegen het lijf en zodra we oogcontact maakten, zag ik een nerveuze uitdrukking op zijn gezicht verschijnen. Slechts een uur later werd ik naar zijn kantoor geroepen en zijn secretaresse deed meteen de deur achter me dicht toen ik binnenkwam.

"Carl, het lijkt erop dat we allemaal indiscreties begaan," zei hij, verwijzend naar het onderwerp van het gesprek.

"Ik... het lijkt erop," antwoordde ik nerveus.

" Natuurlijk is dit niet ideaal voor ons beiden, maar ik hoop dat ik erop kan rekenen dat je discreet bent. Je kunt er zeker van zijn dat je mijn zwijgen zult hebben," zei hij.

"Meneer Reynolds, u kunt er zeker van zijn dat ik, en mijn vrouw ook, de informatie niet met anderen willen delen," antwoordde ik.

Mijn bericht leek zijn humeur op te krikken en de spanning in zijn lichaam nam merkbaar af. Er viel een ongemakkelijke stilte die bijna een minuut duurde.

"Je hebt nu met eigen ogen gezien waarom onze cliënt zoveel macht in de gemeenschap uitstraalt. Hij heeft een griezelig talent om altijd in het epicentrum van gebeurtenissen te staan," legde hij uit.

Ik was vervuld van angst toen ik vrijdagmiddag naar huis reed. De hele week had ik mijn kennis van June's bedrog voor mezelf gehouden. Het was moeilijk geweest en ik weet zeker dat mijn gedwongen beleefdheid niet onopgemerkt was gebleven. Het was echter tijd voor een confrontatie en ik had besloten dat het begin van het weekend, wanneer we een paar dagen zonder verplichtingen samen zouden zijn, het beste moment zou zijn.

Er stonden boodschappentassen op de aanrecht toen ik binnenkwam en June kwam binnen enkele seconden na mijn aankomst uit de achterkant van het huis. Aan haar blik zag ik dat ze de ernst in mijn gezichtsuitdrukking las, dus toen ik voorstelde een glas wijn te drinken en te praten, accepteerde ze het zonder te reageren.

"Kijk, er is van alles aan de hand in mijn hoofd... veel om te bespreken, maar voordat we beginnen, denk ik dat het beter is als we met volledige eerlijkheid beginnen," zei ik. "Ik weet dat je seks hebt gehad toen je bij Rafael bent weggegaan," vervolgde ik nadat ze langzaam knikte.

"Ja," antwoordde ze onmiddellijk, zonder enige poging het te ontkennen.

Haar snelle reactie verraste me en ik keek haar enkele seconden aan zonder iets te zeggen. "June... ik... waarom?” begon ik. “Ik begrijp het niet. Waarom?"

"Ik weet het niet... het leek op dat moment spannend. Maar... ik weet het niet," antwoordde ze, en ik kon aan haar lichaamstaal zien dat ze zichzelf dwong assertief te zijn.

Opnieuw liet ik haar woorden een tijdje bezinken. "Ben je nu de minnares van Simmons?" vroeg ik dan.

Ik zag haar meteen gespannen raken en een vreemde, verraste blik vulde haar ogen. Verbazingwekkend genoeg was het deze vraag, in plaats van het spelen van de prostituee, die de grootste reactie opriep. "Waarom..." begon ze, maar ik onderbrak haar.

"Rafael heeft me verteld dat je akkoord ging," bracht ik eruit.

"Dat was maar gepraat..." begon ze, maar opnieuw verraadde haar manier van doen haar.

"Heb je hem gezien? Sinds afgelopen weekend?" vroeg ik, haar antwoord opnieuw onderbrekend.

"Nee..." zei ze, maar mijn blik boorde zich in de hare en ze hield op. "Gisteren," bekende ze na diep ademhalen

"Mijn God, June... mijn God. Wat is er met ons gebeurd? Waarom zijn we überhaupt getrouwd? Dit is krankzinnig," riep ik uit, en verloor plotseling mijn controle.

Mijn woorden veroorzaakten een lawine aan beschuldigingen en tegenclaims over wie er naar Rafael wilde, onze individuele indiscreties, motieven en wat het voor ons huwelijk betekende. Ze had echter geen verdediging voor haar callgirl-actie of haar geheime ontmoeting met Simmons, waardoor ze al snel in tranen uitbarstte.

Ik had nooit met haar gehuil kunnen omgaan, dus na een paar minuten pakte ik haar hand en probeerde haar te troosten. "Waarom June? Vertel me gewoon waarom?" smeekte ik.

"Ik weet het niet," zei ze nogmaals, dit keer snikkend, en toen ze weer op adem was gekomen gaf ze eindelijk een glimp van wat er gebeurde. "Het was... het leek zo opwindend...” bekende ze. “We deden het allebei... en ik denk dat ik te opgewonden raakte."

Bij deze woorden dacht ik meteen terug aan de berichten die Rafael had overgebracht. Ik wist dat ze de waarheid sprak, de zwarte man had het gezien en vermoedde wat het betekende. Maar zoals hij beschreef, zou het moeilijkheid zijn de geest weer in de fles te krijgen, wat mij nerveus maakte over waar ik heen moest.

"June, wat wil je?" fluisterde ik zachtjes.

"Je vrouw zijn," antwoordde ze onmiddellijk.

Dus daar zat ik dan, met een huilende vrouw aan mijn arm die duidelijk verklaarde dat onze relatie het allerbelangrijkste was, terwijl de onophoudelijke stem van Rafael op een irritante manier fluisterde dat June een behoeftige vrouw was die verlangde naar decadente seks.

"Heb je seks gehad met die zwarte... diplomaat?" vroeg ik zachtjes.

"Ben je in Tanya klaargekomen terwijl je wist dat ze niet beschermd was?" wierp ze tegen. Daarmee wist ik dat het bij Rafael alleen maar om voortdurende manipulatie ging.

"Ja, dat heb ik gedaan," gaf ik toe.

"Dat heb ik gedaan," zei ze met zo'n zachte stem dat het een gefluister was.

Zes maanden later werd ik partner bij Brooks, Snead and Dawson, de op één na jongste in de geschiedenis van het bedrijf. Ik wist dat het veel met Rafael te maken had, maar ik voelde dat het niet iets was dat voortkwam uit angst. In plaats daarvan was ik in de ogen van de senior partners echt een verwante ziel. Natuurlijk eiste Rafael een viering die uitmondde in een decadente avond op zijn feestadres.

Ondanks zijn uitgesproken doel om legitiem te worden, begon het duidelijk te worden dat hij zijn bestaande ondernemingen niet zou opgeven. Het was een onderwerp van verschillende gesprekken bij het advocatenkantoor, maar het werd gerationaliseerd dat we alleen de juridische ondernemingen ondersteunden, dus mijn werk ging door. In feite had hij bewezen een goed gevoel voor waarde te hebben en deze overnames deden het behoorlijk goed, wat hem aanmoedigde om nog meer te doen.

Verbazingwekkend genoeg werd mijn betrokkenheid bij Rafael een soort statussymbool onder de insiders in de gemeenschap, en ik merkte steeds meer dat ik met eerbied werd behandeld.

"Waar wil je gaan eten?" fluisterde ik in het donkere haar.

"Aziatisch. Thais of iets pittigs," antwoordde ze.

Een uur later zaten Tanya en ik in een mooi restaurant en hadden net ons eten besteld. Mijn vrouw was bij haar minnaar, Clarence Simmons, en ik had Tanya min of meer die van mij gemaakt, zodat ik niet met een dom gevoel thuis zou blijven. Het was een verwennerij die Rafael toestond vanwege de Simmons-situatie.

De nacht waarop ik onbeschermde seks had met de jonge prostituee had namelijk inderdaad geresulteerd in een zwangerschap. Dat is ten minste wat mij werd verteld, hoewel ik mijn twijfels had toen ze een maand later beweerde een miskraam te hebben gehad.

Hoe dan ook, het nieuws bereikte op de één of andere manier June, die zowat een beroerte kreeg. Ze zei in feite dat ze zich zou onderwerpen aan het feit dat ze de minnares van de zwarte man was, en nu ik me enorm schuldig voelde, had ik geluk dat ze ermee instemde om het te beperken tot twee keer per maand.

Wat betreft de prostitutie, ik gebruik Tanya om op de hoogte te blijven van wat er gebeurt in plaats van het met June te bespreken. Ze heeft me over twee andere voorvallen verteld sinds de diplomaat. De ene was een reizende zakenman, terwijl de andere een professionele basketballer was.

Gelukkig is Simmons er ook niet blij mee en heeft hij druk op Rafael uitgeoefend, wat de zaken enorm heeft beperkt. Soms raak ik gemotiveerd om de geest weer in de fles te stoppen, maar als ik weet hoe ze eruitziet als ze zich klaarmaakt om naar haar minnaar te gaan, besef ik dat dat niet gaat gebeuren.

---

Dit is het laatste deel van deze serie

Ik zal de komende twee maanden niets posten vanwege gebrek aan tijd.

Aadje