Als kind logeerde ik vaak bij mijn tante Elvira. Zij woonde in een statig herenhuis aan de rand van de stad, met hoge plafonds, krakende vloeren en een tuin vol wilde klimrozen. Het huis rook altijd een beetje naar lavendel en oud leer, en er stond een klok in de hal die elke vijftien minuten luid en streng de tijd aangaf. Maar wat ik me het meeste herinner aan die logeerpartijen, waren haar bontjassen.

Tante Elvira had er tien. Tien! Dat wist ik, want ik had ze geteld. Ze hingen allemaal op een lange stang in de logeerkamerkast — míjn kamer wanneer ik er bleef slapen. De kastdeuren waren zwaar, donker mahonie, en kraakten als een geheim als ik ze open duwde. Binnenin, als een rij slaperige beesten, hingen haar bontjassen: dikke, weelderige, luxe dingen die glansden als water in de maan. Nerts, vos, sabel en eentje die ze “sneeuwluipaard” noemde, al was dat natuurlijk geen echte sneeuwluipaard. Hoopte ik.

Mijn tante was een verschijning. Altijd keurig gekapt, met rode lippenstift en grote zonnebrillen die ze zelfs binnen droeg. Ze sprak langzaam, bijna zangerig, en rook altijd naar Chanel Nº5. Als ze me ophaalde van school, kon ik haar al van verre herkennen: een sierlijke verschijning in een dikke bontjas, alsof ze zo uit een oude film was gestapt. Ze deed nooit gewoon. Zelfs niet als we alleen waren. En misschien juist daarom voelde alles aan haar als een soort theater.

Maar de bontjassen — die waren van mij. Niet echt, natuurlijk. Maar als ze niet keek, als ze sliep, als ze in bad zat of op zondagmiddag op haar balkon zat te roken met een glas witte wijn, dan glipte ik naar de kast. Ik schoof de deuren open, liet mijn vingers glijden over het zachte bont, koos er één — meestal de witte — en trok hem aan. Soms twee tegelijk, als ik me bijzonder dapper voelde.

Ik was een klein kind, de jassen reikten me tot aan mijn enkels. Maar als ik er één droeg, voelde ik me iemand anders. Niet het stille, verlegen logeerkind, maar iemand met macht. Een diva. Een actrice. Een koningin, misschien zelfs een tovenaar. Ik keek mezelf dan aan in de spiegel boven de kaptafel, draaide rondjes, trok gekke bekken, fluisterde zinnen die ik in films had gehoord. Soms fluisterde ik: “Niemand mag het weten.” Dat maakte het spannender. Want het wás spannend. En zo ontwikkelde ik mijn bontfetish. Ik kreeg kriebels en een harde plasser en dat was een lekker gevoel.

Ik wist niet waarom ik het geheim wilde houden. Misschien omdat tante Elvira ooit had gezegd dat de bontjassen “kostbaarder waren dan sommige mensen.” Of misschien omdat ik ergens voelde dat het iets was wat ik niet hóórde te doen. Maar juist dat maakte het onweerstaanbaar. Elke keer als ik de bontjas weer terug hing, voelde ik een tinteling door mijn lijf — een mengsel van schuld, opwinding en geilheid.

Op een avond, ik moet een jaar of tien zijn geweest, betrapte ze me. Ik had net de zwarte nertsmantel aangetrokken, haar zwaarste en glanzendste jas. Ik draaide langzaam voor de spiegel, fluisterde mijn geheime zinnen, en kneep in mijn harde plasser toen ik een geluid hoorde achter me.

“Elvira?” fluisterde ik.

“Je weet dat ík Elvira ben, hè,” zei ze, en haar stem was niet boos. Ze leunde tegen de deurpost, een sigaret tussen haar vingers. Haar blik was moeilijk te peilen.

Ik verstijfde. Mijn hart bonsde in mijn borst als een woeste trommel. “Sorry,” piepte ik. “Ik wou het alleen maar even voelen…”

Ze blies rook uit, keek me nog een seconde aan en zei toen: “Hij staat je goed.”

Ik keek haar aan, onzeker of ze me in de maling nam. Maar er was een flikkering in haar ogen — iets zachts, bijna ontroerds. Ze liep naar me toe, trok een andere jas van de hanger — de vos, met een brede kraag — en legde die over mijn schouders.

“Deze past beter bij je gezicht,” zei ze.

Ik glimlachte. Voor het eerst voelde ik me niet betrapt, maar gezien.

Weet je wat leuk is? Als we ons allebei uitkleden en naakt onder de bontjas lopen, Nou geilde ik op tante en toen ze voor de spiegel voorzichtig begon te zoenen steigerde mijn pik omhoog. Wat is dat? Vroeg Elvira?

Ik geil op bont tante bekende ik. Aha, zei tante, eens kijken… Ze legde mij op mijn rug op bed en streelde mij met haar vossenstola die heerlijk naar haar zoete parfum rook.

Vanaf die avond werd het een soort spel tussen ons. Ze zei er nooit iets over, maar als ik logeerde, hing er altijd een jas aan de buitenkant van de kast. Alsof ze me uitnodigde. Soms lagen er zelfs lange handschoenen op het nachtkastje.

Heb jij eigenlijk al sexuele voorlichting gehad? Vroeg ze. Eh nee, zei ik met een rood hoofd. Hoezo? Nou, zei tante, ik zal je maar eens wat privé les geven goed? Maar niks tegen je ouders zeggen hoor, zei ze met een knipoog.

Ze kleedde zich uit trok een zilvervos aan en zei dat ik me ook moest uitkleden en een bontjas mocht uitzoeken en aantrekken.

Kijk, zei ze, eerst moet je een meisje een beetje opwarmen en tongzoenen. Ze kwam naar me toe en zoende me op mijn mond. Ze smaakte heerlijk naar zoete aardbeien. Ze streelde mijn lichaam met haar bontmouw waardoor mijn piemel keihard werd.

En nou moet je met de vingers mijn klitje wrijven en bracht mijn hand naar haar inmiddels kletsnatte kut. Als vanzelf verdween mijn handje naar binnen in haar natte grot. Oh, je bent een snelle leerling, heerlijke neefje van me, ga door, ik kom al klaar! Als vanzelf bewoog ik mijn hand heen en weer en tante spoot haar kutsap over mijn pols.

Pfoe, zei ze, dat is lang geleden. Nou ben jij aan de beurt lieverd, zei ze. Ga maar eens lekker achterover liggen. Dat deed ik met de bontjas nog aan over mijn naakte lichaam.

Tante ging bovenop mij liggen waardoor ik aan haar tepels kon zuigen en haar grote borsten kon masseren. Tegelijkertijd werkte ze mijn harde piemel in haar kletsnatte kut en begon op en neer te bewegen.

Kijk lief neefje van me, dit is nou neuken… Vind je het lekker? Oh ja tante, zei ik, ga doorrr…

En voor ik het wist kwam ik voor het eerst van mijn leven klaar en spoot mijn zaad diep naar binnen bij tante. Oh, wat geil zei tante. Dit gaan we vaker doen ok?

Ik kon alleen nog maar “ja” knikken. Tante kuste me zachtjes en ik voelde alweer een erectie opkomen. Oh, wat is dat? Wil je nog een keer? Nou, dan wil tante graag op zijn hondjes!

Kom maar schatje, zei ze ging op haar buik liggen tussen de bontjassen op bed en hield haar kutje omhoog. Steek je piemel er naar in schat. Dat deed ik en pakte tegelijkertijd tante in haar bontjas om haar middel waardoor het bont tegen mijn blote bovenlijf streelde. Met lange halen neukte ik tantes kut van achteren en het duurde wel vijf minuten voor ik klaarkwam. Tante gromde van genot en jammerde dat ze weer kwam. Voor de tweede maal spoot ik tantes kut vol en we vielen van vermoeidheid voorover.

Nou, dat was les één haha. Wat ben jij een snelle leerling. We gaan nog veel pret maken samen haha.

En zo gebeurde het dat ik elke week wel bij tante langs ging of logeerde. Onze sex in bontjassen was onbeschrijfelijk geil en ik kon er geen genoeg van krijgen. Tante stopte me ook wel eens geld toe en vroeg of ik niet af en toe eens een vriendin van haar wilde bezoeken of dat er iemand mee mocht doen?

Zo, zolang die vriendinnen van jou maar bont dragen. Zo hebben we diverse trio’s gedaan waarbij tante en haar vriendin mij om de beurt pijpen en mij helemaal leegzogen. Bij het pijpen pakte ik hun hoofden, ingepakt in een dikke bontmuts en stootte diep in hun keel voordat ik klaarkwam.

Altijd leuk om na afloop een leuke fooi te krijgen als blijk van waardering…

Toen ik eenmaal verkering kreeg met een meisje liet tante mij met rust en zo namen mijn bezoekjes langzaam maar zeker af.

Tante werd ouder en hield ons geheimpje voor zichzelf.

Pas jaren later, tijdens de opruiming van haar huis na haar overlijden, vond ik een doos op zolder. Een kartonnen kist, bedekt met stof, waarop in sierlijke letters stond: “Voor mijn kleine diva.”

Binnenin lagen foto’s van haarzelf in haar jonge jaren, gehuld in dezelfde jassen die ik had gedragen. Daaronder: een handgeschreven brief.

“Lieve Poolvos,

Als je dit leest, ben ik er niet meer. Maar ik hoop dat je nog steeds af en toe een jas aantrekt. Niet om iemand anders te worden, maar om jezelf te zijn — volledig, luid, prachtig, en een beetje ondeugend. Bont is misschien uit de mode geraakt, maar gevoel nooit. Draag het met trots.

Liefs,

Tante Elvira.”

Ik heb die brief nog steeds. En een van de jassen ook — de witte, die naar lavendel ruikt en nog steeds een beetje naar haar. Soms trek ik hem aan als ik alleen thuis ben. Dan kijk ik in de spiegel en fluister: “Niemand mag het weten.”

Maar natuurlijk weet jij het nu wel.