De kamer voelde alsof hij los stond van de wereld. Buiten tikte zachte regen tegen het raam, binnen flakkerde het warme licht van drie kaarsen die op het houten dressoir stonden. Alles rook naar katoen, naar versgewassen lakens en iets zachts — misschien de huidcrème van Noor, misschien Elena’s haar.

Noor zat op de rand van het bed. Eén knie opgetrokken, haar arm losjes over haar schoot, terwijl ze Elena aankeek met dat typische mengsel van nieuwsgierigheid en durf. Elena stond nog bij de kast, in een los shirt dat nét over haar bovenbenen viel, het licht ving de lijn van haar sleutelbeenderen.

“Je blijft maar kijken,” fluisterde Elena met een scheve glimlach.

“Ik wil het in me opnemen,” zei Noor. Haar stem klonk stroef van verlangen. “Voordat ik je aanraak.”

Elena stapte langzaam naar haar toe, liet haar vingertoppen even over Noors knie glijden. “Je mag me meer dan aanraken.”

Een kort moment was er niets dan stilte — het soort stilte dat brandt, vol verwachting. Noor stond op, haar vingers vonden Elena’s gezicht. Een zachte kus. Dan een tweede, die net iets langer duurde. En dan een derde, die de bodem onder hun voeten leek weg te trekken.

Toen Noor zich losmaakte, liep ze zonder woorden naar het kastje naast het bed en haalde daar de strap-on tevoorschijn. Haar blik bleef op Elena gericht terwijl ze het harnas omdeed — soepel, alsof ze dit vaker had gedaan. Elena ging liggen op het bed, haar ogen op Noor gericht, haar ademhaling langzaam zwaarder.

“Laat me voelen dat je me kent,” fluisterde ze.

Noor knielde tussen haar benen, haar handen zacht op haar dijen. Ze nam haar tijd. Eerst strelingen over de huid, kussen op haar buik, haar ribben, net onder haar borst. Elena’s rug boog licht omhoog, haar vingers gleden over de lakens. En toen — heel langzaam — bracht Noor haar heupen naar voren, liet het siliconen speeltje glijden tot ze de weerstand voelde verdwijnen.

Elena’s adem stokte. Haar ogen sloten zich. De bewegingen waren rustig, diep, ritmisch — met elke stoot drukte Noor een beetje dichter tegen haar aan, met haar borst zacht op Elena’s bovenlichaam, hun adem synchroon.

“Je voelt zo warm,” fluisterde Noor bij haar oor.

Elena kreunde zacht. “Niet stoppen… nog niet…”

Het tempo verschoof, niet sneller, maar voller. Elena’s vingers grepen naar Noors schouderbladen, haar benen kromden zich rond haar. En dan — met één ademloze schok door haar lichaam — kwam ze. Zacht, maar onmiskenbaar. Haar rug trok hol, haar nagels krasten licht over Noors huid, en alles leek even stil te vallen in haar hoofd.

Ze bleef liggen, uitgeput en heerlijk leeg, en voelde Noors handen haar gezicht strelen.

“El,” fluisterde Noor. “Ben je oké?”

Elena glimlachte lui. “Ik ben fantastisch. Maar jij nog niet.”

Noor lachte zachtjes, maar net toen ze zich wilde terugtrekken, hield Elena haar tegen. Ze duwde haar zacht maar beslist op haar rug en liet haar handen door het harnas glijden.

“Mijn beurt,” zei ze zacht.

Noor keek haar aan met een mengsel van verlangen en verrassing. Elena nam haar tijd met het afdoen en omdoen van de strap-on, haar vingers teder en doelgericht tegelijk. Ze leunde voorover, haar lippen raakten Noors kaaklijn.

“Ik wil zien hoe jij ontspant,” fluisterde Elena. “Hoe jij het loslaat.”

Noor zuchtte toen Elena langzaam tussen haar benen kwam zitten. Haar vingers gleden over Noors dijen, haar buik, haar borsten — elke aanraking meer bedoeld om te plagen dan om direct te bevredigen. Noor kronkelde licht onder haar.

“Jij bent de ergste tease die ik ken,” fluisterde Noor met een glimlach.

“En toch blijf je liggen.”

Toen drong Elena langzaam binnen. Noor kromde haar rug en hapte naar adem. Het gevoel van controleverlies, de warmte van Elena’s lichaam tegen het hare, maakte haar lichaam haast gevoelig tot aan haar vingertoppen. Elena bewoog langzaam maar krachtig, haar blik strak op Noor gericht.

“Ik wil dat je me aankijkt als je komt,” zei Elena zacht.

En Noor deed precies dat.

Het duurde niet lang. De opbouw van eerder, de zwoelheid van Elena’s aanrakingen en de intensiteit van haar bewegingen — het dreef Noor al snel naar de rand. Ze greep de lakens, haar hoofd gleed achterover, maar haar ogen bleven op Elena gericht tot het moment haar overspoelde.

Een diepe kreun. Haar lichaam verstijfde, en daarna: ontspanning.

Elena boog zich over haar heen, trok haar dicht tegen zich aan. Hun voorhoofden raakten. Ze lagen zwijgend in elkaars ademhaling, harten die nog nagalmden van wat net was geweest.

“Dat was…” begon Noor.

“…het begin,” vulde Elena aan.

Noor grijnsde, haar vingers door Elena’s haar.

“Denk je dat we dit vaker gaan doen?”

Elena kuste haar zacht. “Alleen als jij het harnas volgende keer weer als eerste omdoet.”