Deel 2 – Celine is gearriveerd in het vakantiehuisje, en Loreen en Maarten hebben al stiekem genoten van een spannend moment in het water

De avondzon was nog net zichtbaar door de dennenbomen, en gooide lange schaduwen over het houten terras van het huisje. Ze zaten met z’n drieën buiten op goedkope plastic stoelen, elk met een glas witte wijn in de hand. De sfeer was loom, ontspannen. Celine had een grote trui over haar bikini aangetrokken, Loreen droeg een loszittend jurkje, en Maarten zat in een korte broek met een halfopen overhemd, zijn huid nog warm van het zwemmen.

“Deze wijn is gevaarlijk lekker,” zei Celine terwijl ze haar glas ronddraaide.

“Voor je het weet praat je te veel,” lachte Loreen.

“Of zeg je iets wat je normaal niet zou zeggen,” voegde Maarten toe.

“Zullen we dan maar meteen een spelletje doen?” stelde Loreen voor. “Waarheid of durven. Of gewoon: wat zou je altijd nog wel eens willen doen?”

“Zonder het meteen te *doen*,” zei Maarten met een knipoog.

“Voor nu…” grijnsde Loreen.

Ze gingen wat verzitten, pakten een tweede glas wijn, en lieten de stilte even vallen terwijl de lucht langzaam donkerder werd.

“Oké,” zei Celine. “Loreen begint.”

Loreen beet kort op haar lip, keek naar Maarten en toen naar haar zus. “Ik vind het spannend... als er iemand meekijkt. Niet dat ik het ooit echt gedaan heb. Maar soms fantaseer ik daar wel over.”

Celine trok haar wenkbrauwen op. “Als in... tijdens seks?”

Loreen knikte, nonchalant. “Ja. Niet per se dat iemand meedoet. Gewoon... kijken.”

Maarten voelde een tinteling over zijn ruggengraat. Haar woorden deden iets met hem, en hij wist dat ze hem tegelijk voor de gek hield én verleidde.

“Jij dan?” vroeg Loreen aan hem.

Maarten haalde zijn schouders op. “Eerlijk? Ik zou wel eens anaal willen proberen. Met jou,” voegde hij eraan toe, zonder naar Celine te kijken. “Maar ja, dat weet je.”

Loreen keek kort weg, maar haar blik was niet afkeurend. “Ja, dat weet ik.”

“Heb je het wel eens gedaan?” vroeg Celine nieuwsgierig.

Loreen schudde haar hoofd. “Nee. Wel over nagedacht. Ik vind het idee spannend. Maar ook... een beetje eng.”

“Bang dat het vies is of pijn doet?” vroeg Celine voorzichtig.

Loreen knikte langzaam.

De stilte die volgde was niet ongemakkelijk, eerder geladen.

“En jij dan?” vroeg Maarten, zijn stem iets lager.

Celine keek in haar glas, draaide het nog eens rond en zei toen: “Ik heb eigenlijk nog niet zoveel gedaan. Een beetje gezoend. En, nou ja, handwerk… met m’n ex. Maar ik weet niet wat ik leuk vind. Ik zou het gewoon willen... ontdekken. Alles. Dan pas kan ik het echt weten, toch?”

Loreen glimlachte warm. “Ja. Dat snap ik wel.”

“Dus je staat open voor van alles?” vroeg Maarten speels.

“Bijna alles,” antwoordde Celine met een schouderophaal. “Zolang het niet tegen m’n zin is.”

Er werd gelachen, geproost, nog een keer ingeschonken. De sfeer werd losser. Het spel verwaterde, maar de woorden bleven een beetje in de lucht hangen, als zwevende gedachten in de avondwarmte.

---

Later die avond, binnen in het huisje, was het licht zacht en warm. Ze hadden zich omgekleed in loungewear, tanden gepoetst, en langzaam verplaatste iedereen zich richting de slaapkamers.

Celine stond nog in de badkamer, haar haar los, gezicht nat van het wassen, terwijl ze in haar toilettas rommelde. Loreen lag al in bed met Maarten. De kamer was donker op een klein nachtlampje na. Loreen droeg een simpel hemdje en een slipje, haar blonde haar los over het kussen. Maarten lag naast haar, zijn hand op haar heup.

“Zat je echt niet te fantaseren toen je dat zei, over bekeken worden?” fluisterde hij.

Ze lachte zacht. “Misschien een klein beetje.”

“Je wist dat ze er was, vanmiddag.”

“Ik wist dat ze eraan kwam...”

“Je bent ondeugend.”

“Ik weet het.”

Ze draaide zich naar hem toe, haar hand gleed langzaam over zijn borst naar beneden. Maarten reageerde meteen, zijn lijf nog altijd gevoelig van de prikkels van eerder. Ze trok zachtjes zijn pyjamabroek naar beneden en bracht haar mond naar hem toe.

In de badkamer poetste Celine haar haar nog door, hoorde het zachte murmelgeluid van haar zus uit de slaapkamer. Ze opende de deur, liep naar haar kamer en riep door de muur: “Loreen, weet jij waar mijn slaapshirt ligt?”

Loreen trok haar hoofd even op van onder het dekbed en antwoordde — met iets schorre stem: “In je... tas… denk ik?”

“Hij lag er niet in.”

Loreen was even stil. Haar hand was bezig. Maarten beet zacht op zijn lip en gaf aanklaar te komen. Loreen klom onder de dekens. Toen kwam haar stem weer een beetje bedomd: “Misschien in de badkamer?” Loreen drukte haar lippen rondom de eikel van Maarten.

“Daar keek ik net.”

Het bleef weer stil, net iets te lang.

“Ben je nog wakker of val je al bijna in slaap?” klonk Celine’s stem zacht.

Loreen liet Maarten zijn pik uit haar mondje glijden en schraapte haar keel. “Misschien... misschien word ik al een beetje moe, ja.”

Op dat moment kwam Celine zachtjes de slaapkamer binnen. Ze hield haar slaapshirt in de hand, en zag haar zus onder de deken liggen met haar dekens tot aan haar nek, Maarten naast haar. Ze glimlachte.

“Welterusten dan,” zei ze, terwijl ze vooroverboog en zowel Loreen als Maarten een vluchtige zoen op de mond gaf.

Loreen had net op dat moment doorgeslikt.

Maarten lag roerloos, de deken was net iets te snel over hem heen getrokken. Er was nog een lichte bobbel zichtbaar, nauwelijks te verbergen.

Celine leek het niet op te merken, of ze deed alsof. Ze draaide zich om, slofte naar haar kamer, en deed de deur zacht dicht.

In het duister keek Loreen Maarten aan. Ze fluisterde: “Denk je dat ze het wist?”

Maarten glimlachte. “Als ze het niet wist, voelt ze het. Dat meisje is nieuwsgierig.”

Loreen grinnikte zacht. “Dan moeten we haar nog nieuwsgieriger maken.”