De avond viel als een warme deken over het huis. Buiten tikte een zomerregen zachtjes tegen het raam, het ritme kalm en geruststellend. Binnen was het stil, op het zachte gezoem van een ventilator na. Lotte zat op de rand van het bed, haar hand rustend op haar ronde buik, waar hun kindje rustig leek te slapen.

Ze was zeven maanden zwanger, en haar lichaam voelde zwaarder, voller, gevoeliger—maar ook krachtiger. Haar huid straalde, haar borsten waren voller, haar zintuigen scherper. En de laatste dagen had ze iets opmerkelijks gemerkt: haar verlangen was terug. Sterker nog, het brandde.

De slaapkamerdeur piepte zachtjes open. Thomas kwam binnen met twee kopjes kruidenthee, zijn blik gleed meteen naar haar, zoals altijd. Hij glimlachte—die warme, hongerige blik die ze herkende van vroeger, maar die de laatste tijd intenser was geworden. Haar zwangerschap had iets in hem wakker gemaakt. Hij keek naar haar alsof ze het centrum van zijn universum was.

"Je ziet er prachtig uit," zei hij, terwijl hij de thee neerzette. "Alsof je licht geeft."

Lotte lachte zacht. "Je bent bevooroordeeld."

Hij knielde voor haar, zijn handen rustend op haar dijen. "Misschien. Maar ik ben ook bloedserieus."

Ze voelde zijn handen langzaam omhoog glijden, tot hij haar buik omvatte. Hij boog zich voorover, drukte een kus op haar navel, zijn lippen warm en zacht. Zijn adem kriebelde over haar huid.

“Ik mis je,” fluisterde hij.

“Ik ben hier,” zei ze.

“Niet alleen zo.” Zijn blik werd donkerder, intenser. “Ik mis je daar.”

Ze voelde hoe haar ademhaling versnelde. Iets tintelde in haar onderbuik, en haar tepels werden gevoelig onder de dunne stof van haar nachthemd. Ze had er ook naar verlangd—naar hem, naar zijn huid, zijn honger. Maar ze had getwijfeld, bang dat haar veranderde lichaam hem zou afschrikken.

“Wil je me nog zo?” vroeg ze, zacht.

Hij keek haar aan, met die blik die door haar heen sneed. “Lotte… je maakt me gek. Elke dag.”

Zonder iets te zeggen schoof hij haar nachthemd langzaam omhoog. Zijn vingers streelden haar bovenbenen, verkenden elke ronding, elke zachte lijn. Zijn aanraking was teder, maar met een onderliggende honger.

Ze leunde achterover op haar ellebogen, haar benen langzaam van elkaar, terwijl hij tussen haar knieën ging zitten. Hij liet zijn mond over haar dij glijden, likte zacht langs haar huid, dichter en dichter bij waar ze hem het hardst wilde.

“Zeg me wat je voelt,” fluisterde hij.

“Ik voel…” Ze slikte. “Warmte. Zenuwen. Verlangen.”

Zijn tong streek over haar slipje, net lang genoeg om haar adem te laten haperen. Toen trok hij het voorzichtig uit, zijn ogen geen moment van haar af. “Ik wil dat je je alleen maar voelt,” zei hij. “Niets anders.”

Hij boog zich voorover en zijn mond vond haar precies daar. Ze kreunde zacht, haar hoofd viel achterover op het kussen. Hij kende haar lichaam—zwanger of niet—als geen ander. Zijn tong bewoog langzaam, cirkelend, en zijn handen hielden haar heupen stevig vast.

Ze voelde hoe haar lichaam zich opende, nat en gretig, haar buik zacht bewegend op zijn ademhaling. Haar ene hand greep het laken vast, de andere rustte op haar buik, waar hun baby stil leek te slapen, gedragen in het ritme van hun liefde.

Toen hij omhoog kwam, kuste hij haar buik nogmaals, en daarna haar lippen. Ze proefde zichzelf op zijn mond, haar ademhaling zwaar en gejaagd.

"Ik wil je in me," fluisterde ze.

Thomas keek haar aan, alsof hij wilde zeker zijn dat ze het echt meende. Toen knikte hij langzaam, trok zijn shirt uit en liet zijn broek vallen. Zijn lichaam was gespierd, mannelijk, maar wat haar het meest opwond was de manier waarop hij haar aankeek: alsof zij alles was wat hij ooit had gewenst.

Hij ging voorzichtig boven haar liggen, ondersteunde haar lichaam met kussens, zijn handen op haar gezicht. “Laat me het rustig doen,” zei hij. “Ik wil je voelen. Alles van je.”

Ze knikte en spreidde haar benen verder. Hij gleed langzaam in haar—warm, stevig, volledig. Ze hapte naar adem, niet van pijn, maar van verrukking. Zijn bewegingen waren traag, sensueel. Elk stoten voelde als een belofte. Zijn hand rustte op haar buik terwijl hij haar kuste, diep en vol verlangen.

Ze kronkelde onder hem, haar lichaam nat, zwanger en open. Elke aanraking, elke duw, bracht haar dichter bij de rand. Ze voelde zich prachtig, begeerd, levend. En toen het kwam—de climax—golfde het als een warme storm door haar heen, zacht en krachtig tegelijk. Ze kreunde zijn naam tegen zijn schouder, haar nagels in zijn rug.

Even later kwam hij ook, met een diepe zucht, zijn gezicht begraven in haar hals. Zijn lichaam sidderde boven het hare, en hij bleef daar nog lang liggen, zacht ademend, hun lichamen nog verbonden.

Toen hij zich naast haar liet zakken, trok hij haar voorzichtig tegen zich aan, zijn hand rustend op haar buik.

"Je bent mooier dan ooit," fluisterde hij.

Lotte glimlachte, haar ogen half gesloten. “En jij maakt me compleet gek.”

Buiten tikte de regen nog steeds. Binnen lagen ze samen, naakt, zwanger van liefde, verlangend naar meer.