De volgende ochtend, de zon nog laag, haar bed fris van de nacht, vond Kiki een appje van Mirthe.
"Check je tas als je alleen bent 😇”
Een seconde later, nog een:
“Kleine verrassing. Voor het geval dat je hem jezelf ooit wil geven… 🍓”

Kiki beet op haar lip, hart iets te snel. Haar hand gleed naar haar rugzak, tussen haar deodorant, haar samenvatting voor bedrijfseconomie en haar Bijbelboekje.

Daar lag het.
Een klein, transparant flesje met roze dop.
Glijmiddel.
Waterbasis.
Aardbeiensmaak.

Ze hield het in haar hand alsof het kon ontploffen. Zacht, warm plastic. Een speelse tekst op het etiket. Ze voelde haar wangen gloeien en wist niet of ze moest giechelen of huilen.
"Voor het geval dat…”

Ze typte terug:
“Ehm. Dankje? 😂 Je bent echt gestoord.”

En daarna:
“Maar wel lief. Echt.”

Mirthe stuurde enkel een knipoog terug. 😘

---

Twee weken later.
Een kampeerboerderij aan de rand van een weiland. De lucht rook naar vochtige dennennaalden en warme jeugd.
Jeugdkamp.

Kiki was mee als leiding, samen met Sarah en nog wat meiden van haar kerk. Jongens en meisjes sliepen apart, natuurlijk. De leiding had een eigen slaapruimte, verdeeld in afdelingen, opgedeeld per kerk.

En daar, bij de eerste introductie, was ze: Maria.

Maria kwam van een iets vrijere evangelische gemeente. Niet héél anders, maar de sfeer om haar heen was anders. Vrijer. Gedurfd. Haar kapsel kort maar wel vrouwelijk, haar trui losjes, de knoopjes van haar blouse nét iets verder open dan nodig was. Ze had een zwoele, lage stem en lachte snel. Niet overdreven knap, maar… ja, iets had ze.

En de mannen, andere leiders, jongens van twintig, vijfentwintig, hingen rond haar als motten om een vlam.

Kiki fronste. “Wat heeft zij nou? Ik snap dat niet,” fluisterde ze tegen Sarah.

Sarah snoof zachtjes. “Ze schijnt makkelijk te zijn. Als in… ze wíllen allemaal met haar in een tent belanden.”

“Serieus?”

Sarah knikte. “Ik hoorde van iemand uit haar kring dat ze al seks had op haar zestiende. Dat ze zelfs anaal gewoon doet.”

Kiki voelde iets kouds langs haar ruggengraat kruipen. Verwarring. Afkeer? Misschien ook een steek van nieuwsgierigheid.

Maria was... zo anders. En toch leek iedereen haar vanzelf te volgen.

---

Het was nacht. De kinderen sliepen. De leiding lag verspreid.
Kiki was net wakker geworden, blaas te vol. Ze pakte haar jas, haar zaklamp en sloop stilletjes naar buiten.

Toen ze terugliep, hoorde ze iets. Geen stem. Meer… een ritme. Een vlezige klap. En zachte kreunen.

Ze bleef staan.

Het kwam van de andere leidingruimte. De deur stond op een kier. Het fletse licht van een bureaulamp gleed de gang in als een slap geheim.
Kiki kon zich niet bedwingen. Ze liep dichterbij. Haar adem zacht, haar ogen wijd.

Toen zag ze het.

Maria.
Voorovergebogen op het logeerbed.
Rok omhoog, onderbroek ergens rond haar enkel. Johannes, een leider van een andere kerk, zijn broek op zijn knieën, stootte hard tegen haar aan.
Zijn handen op haar heupen. Zijn gezicht schuin achterover.
Maria kreunde. Niet zacht. Niet beschaamd.
“Ja… ja… neuk me harder… mmm… dieper… fuck…”

Kiki kon niet bewegen.

De glans van zijn pik terwijl hij uit haar gleed. Zijn vuist om zijn lul. “Ik kom…”

Maria draaide zich om, zakte op haar knieën alsof ze dat al honderd keer had gedaan.
Johannes kreunde schor en leegde zich met trage stoten over haar tong, haar wangen. Ze slikte het alsof het niks was, keek hem aan met half gesloten ogen, lippen rood en nat.

Kiki slikte, haar keel kurkdroog.

Ze stapte achteruit. Eén, twee stappen, tot ze buiten adem pas durfde te ademen. De koude lucht beet in haar gezicht. Haar benen trilden.

De rest van de nacht lag ze wakker in haar slaapzak.
Ze dacht aan Maria’s blik. Aan Johannes’ lijf.
Aan Maarten.

Aan dat flesje met dat roze dopje.
Aardbei.
En aan haar eigen twijfel. Wat betekent maagd zijn… echt?

Ze had geen antwoorden. Alleen een kloppend gevoel tussen haar benen, en een honger die ze nog niet durfde te voeden.

---

De ochtend hing nog wazig over het kampterrein, alsof de lucht zelf nog niet helemaal wakker wilde worden. Kiki had nauwelijks geslapen. Haar hoofd tolde van beelden, geluiden, gedachten die ze niet meer kwijt kon. Haar benen leken lood, haar hart nog onrustiger dan haar ademhaling.

Ze wist wat ze moest doen. Niet uit roddelzucht. Niet uit jaloezie. Maar gewoon… om het te begrijpen.

Ze zocht Maria op.

Die zat, verrassend fris, aan de houten picknicktafel bij het keukentje. Grote mok thee in haar hand, haar haar slordig opgestoken, een paar plukjes los tegen haar wangen. Ze keek op, glimlachte.

“Goeiemorgen lieverd, wat brengt eem braaf meisje als jij bij mij?” zei ze speels, zonder venijn.

Kiki grinnikte. “Mogen brave meisjes ook thee?”

Maria schoof haar thermoskan naar haar toe. “Alleen als ze beloven minstens één keer per dag iets stouts te denken.”

Ze zaten even in stilte. Slurpten. Lieten de wereld langzaam helder worden.

“Je zag het, hè,” zei Maria plots, zonder omweg. Haar blik op de bomen gericht.

Kiki slikte. “Ik… ik liep naar de wc. De deur stond open.”

Maria knikte. “Geen stress. Niks om je voor te schamen. Het was geen misdaad. En ik vond het eerlijk gezegd best geil. Het idee dat iemand keek.”

Kiki bloosde diep. Maar ze voelde ook iets warms. Geen afkeuring. Geen vijandigheid. Alleen openheid.

“Je bent niet boos?” vroeg ze voorzichtig.

Maria haalde haar schouders op. “Lieverd… als ik niet bekeken wil worden, dan moet ik het gordijn dichtdoen en de deur op slot.”

Kiki lachte onzeker. “Je bent… anders dan ik dacht.”

“Da’s meestal zo. Mensen denken altijd dat vrouwen zoals ik dom zijn, of wanhopig. Maar ik weet gewoon wat ik wil. En ik schaam me er niet voor.” Ze draaide haar hoofd en keek Kiki aan. “En jij? Jij hebt een vriend, toch?”

Kiki knikte. “Maarten. We zijn net een maand samen.”

“Oeh. En? Al een beetje aan elkaar gesnuffeld?”

Kiki lachte schamper. “We… zoenen. Veel. En ik… nou ja. Hij likt mij. Ik pijp hem. Graag.”

Maria grijnsde. “Kijk aan. Meid, daar hoef je echt niet schuchter over te zijn. Er zijn vrouwen die d’r man al vijf jaar niet meer in de mond durven nemen. Voor sommigen onder ons is zelfs dat onrein.” Maria tuurde naar het veld over naar een groep meiden van de reformatorische gemeenschap.

Kiki glimlachte schuin. “Ik vind het gewoon fijn hem zo te plezieren.”

“Precies,” zei Maria. “Dat is het mooie van seks als je weet wat je wilt. Je geeft iets, maar je krijgt er ook iets voor terug. En soms… is het gewoon geil om geil te zijn. Klaar.”

Ze nam nog een slok thee.

“En jij? Is dat altijd zo vanzelfsprekend voor je geweest?” vroeg Kiki zacht.

Maria knikte langzaam. “Vrij snel wel, ja. Ik merkte al vroeg dat ik het fijn vond om dingen te ontdekken. En dat je niet alles letterlijk uit de Bijbel hoeft te halen. Daar staat ook dat je je hand moet afhakken als je zondigt. Of dat vrouwen hun hoofden moeten bedekken. Gij zonder zonde werpe de eerste steen, weet je nog?” Ze gaf haar een knipoog. “Dat doet ook niemand meer. Dus waarom zou je geen partijtje mogen seksen als iedereen het wil?”

Kiki lachte, ondanks zichzelf. “Je weet het wel mooi te brengen.”

Maria leunde wat dichter naar haar toe, stem zachter. “Ik zeg je eerlijk: anaal is lekker. Als je ontspannen bent, als het goed gaat, is het een heel intens gevoel. Intiem ook. Niet iets om zomaar met jan en alleman te doen, johannes en ik gaan way back. Maar ik zeg je... het is het zeker waard.”

Kiki keek haar aan, oprecht geïnteresseerd. “En daarna… pijp je hem daarna of doe je dat niet? Is dat niet… vies?”

Maria haalde haar schouders op. “Seks is sowieso vies als je te veel gaat nadenken. Speeksel, zweet, zaad, slijm, weet ik veel. Als je daar niet tegen kunt, moet je een schildercursus nemen.” Ze glimlachte. “Maar ik pijp hem daarna niet nee. In het verleden wel eens gedaan, maar niets voor mij. Gelukkig is johannes meegaand en vind ie het al geweldig als ik me omdraai met mijn mond open. Zo simpel is het.”

Kiki dacht aan het flesje met aardbeigeur. Aan Maartens adem in haar nek. Aan haar eigen hand die soms, 's avonds laat, twijfelend, tastend tussen haar billen gleed.

Ze wist dat ze nog niet klaar was. Maar iets in haar verschoof. Iets wat altijd stil was geweest, had ineens een stem gekregen.

Maria stond op, rekte zich uit. “Je mag me alles vragen, hè. Echt. Geen oordeel. En je hoeft ook nergens haast mee te maken.”

Kiki knikte, haar stem hees. “Dank je. Echt.”

En ergens, diep vanbinnen, begon iets te gloeien dat niet meer zou doven.