De zon gleed loom over de daken van het rustige wijkje aan de rand van de stad. In de kleine, beschutte tuinen bloeiden lavendel en rozen, en het zachte geritsel van bladeren mengde zich met het verre gelach van spelende kinderen. Op nummer 17 zat Linde, 42 jaar, met haar benen opgetrokken op het houten terrasbankje. Haar zomerse jurk plakte een beetje aan haar borsten van de hitte, een glas witte wijn in haar hand. Ze droeg geen ondergoed onder haar jurkje omdat ze het daar vandaag veel te warm voor had gevonden.

Tegenover haar zat Noor, 39, haar beste vriendin sinds jaren. Met haar warrige rode haar, sproetjes en altijd ondeugende lach was Noor een sprankeling in haar leven die ze maar moeilijk kon duiden. Linde bekeek haar vriendin die relaxed achterover zat, en het viel haar op dat ze Noor’s tepels door de stof van haar topje kon zien. Ze probeerde haar verlangen te verbergen, maar ondertussen voelde ze haar gladgeschoren kale kutje er stiekem vochtig van worden...

Het was een soort magnetisme. Onuitgesproken. Warm en zacht. Onschuldig. En toch… ook dat niet helemaal.

Ze praatten over alles — mannen, werk, dromen, het verlangen om eens uit te breken. Het gesprek kwam, zoals vaker, bijna als vanzelf bij het onderwerp dat hen steeds vaker deed blozen: elkaar. Wat als... Wat als zij elkaar durfden te voelen zoals ze zich soms voorstelden?

"Je hebt zulke mooie borsten," zei Noor opeens, haar vingers lichtjes strelend over de rand van haar glas. "Altijd al gevonden. Mooi gevormd. Supersexy"...

Linde voelde haar hart een slag overslaan. Ze lachte zacht, een beetje nerveus. "Jij zegt dat zo achteloos."

"Niet achteloos. Alleen… Ik weet niet. Soms denk ik dat ik ze wil aanraken. Gewoon, teder. Niet als vriendin. Begrijp je?"

De lucht tussen hen werd dikker. Warmer. Linde knikte nauwelijks zichtbaar, terwijl ze naar haar vingers keek die het voetje van haar wijnglas ronddraaiden.

Op dat moment klonk er een zachte klik van een hek. De buurman, Thomas, liep zijn tuin in. Zijn schaduw viel even over het hek heen. Thomas was halverwege de veertig, donkerblond, rustig. Een beetje mysterieus misschien. Hij groette altijd vriendelijk, met een diepe, zachte stem. Vandaag droeg hij een wit shirt dat strak om zijn schouders spande, zijn handen in de zakken van een korte linnen broek.

"Avond, dames," klonk zijn stem over de schutting. "Zulke zwoele avonden zijn gemaakt voor wijn en geheimen, nietwaar?"

Noor giechelde. "Misschien wel. Heb je zin om erbij te komen zitten?"

Linde keek haar vriendin verbaasd aan, maar ook met een glimlach. Noor had altijd dat tikje brutale lef. En Thomas, die hen met een opgetrokken wenkbrauw aankeek, haalde zijn schouders op.

"Alleen als jullie me erbij willen."

Noor stond op en liep heupwiegend naar het hek. Linde keek verlangend naar Noor’s prachtige billen, die heerlijk mee bewogen bij elke stap die ze zette. Als een volleerd model op de catwalk...

"Kom maar, buurman. De wijn is koud. De avond warm. En wij... wij zijn in een gekke bui."

Thomas keek Linde even aan, zoekend, bijna aftastend. Zij knikte, zachtjes. Een uitnodiging.

De glazen tikten zacht tegen elkaar terwijl de zon langzaam achter de daken verdween. Thomas zat nu tussen de twee vrouwen in aan de tuintafel, zijn elleboog losjes op het hout, zijn glas halfvol. De avond hing als een warme deken over hen heen, en het zachte schijnsel van een oude buitenlantaarn wierp gouden licht op hun gezichten. Linde merkte hoe dicht Noor naast hem zat. Hoe haar knie af en toe subtiel die van hem raakte. En hoe zijn hand soms even iets te lang rustte tegen de hare bij het doorgeven van de fles wijn.

Toch was het geen ongemakkelijk spel. Alles voelde vanzelfsprekend. Natuurlijk. Alsof dit moment al langer op hen had gewacht.

Thomas leunde iets naar voren, zijn blik rustig, intens. "Dus… wat zijn die geheimen waar jullie het net over hadden?" vroeg hij, met een speelse toon die net genoeg spanning in zich droeg.

Noor draaide haar glas tussen haar vingers. "Geheimen blijven geheim, Thomas," fluisterde ze.

Maar haar ogen — ze vertelden iets anders.

Linde voelde de kriebeling in haar onderbuik, zoals ze dat wel vaker had gevoeld bij Noor, maar die ze altijd had weggelachen, weggedrukt. Maar nu, met Thomas erbij, was het alsof er een brug was gebouwd over het water van onzekerheid. Zijn aanwezigheid vulde de ruimte op een manier die hen dichter bij elkaar bracht, zonder dat iemand iets hoefde te forceren.

Thomas draaide zich iets naar haar toe. "Ik denk dat sommige geheimen alleen maar geheim blijven omdat ze nooit het juiste gezelschap hebben gehad."

Zijn stem klonk zwoel, rokerig bijna.

Noor stond langzaam op. "Misschien moeten we ergens zitten waar het wat... intiemer is."

Zonder nog iets te zeggen liep ze naar binnen, haar blote voeten zacht over de planken. Linde keek Thomas vragend aan, en terwijl hij opstond merkte ze de bult in zijn broek op. Hun gezelschap liet hem duidelijk niet koud. Nu stond ook zij op, en zwijgend liepen ze achter Noor aan ...

Binnen was het koeler. Het licht demper. Noor had de bank al vol gelegd met zachte kussens en wierook aangestoken die de kamer vulde met de geur van sandelhout en iets licht zoets, misschien ylang-ylang. Linde zakte neer op de bank, Thomas naast haar, Noor aan de andere kant.

De stilte werd niet ongemakkelijk — hij was geladen. Vol spanning. Vol mogelijkheden.

Noor reikte over Thomas heen en legde haar hand zachtjes op Lindes knie. Haar vingers bleven daar rusten. Warm. Open. Linde keek haar aan, haar ademhaling iets versneld. Ze voelde zich licht, alsof ze zweefde, gedragen door iets wat eindelijk loskwam.

Thomas sprak nauwelijks. Hij observeerde, zonder te oordelen, zonder te duwen. Zijn rol was niet dominant, maar essentieel. Hij was als een sleutel, geen hand die de deur opende — maar wel de deur mogelijk maakte.

Linde draaide zich langzaam naar Noor toe. Hun blikken vingen elkaar. Voor het eerst, zonder humor, zonder afleiding. Alleen het verlangen.

"Ik weet niet wat ik aan het doen ben," fluisterde Linde.

"Ik ook niet," zei Noor. "Maar ik weet dat ik het met jou wil ontdekken."

En op dat moment boog Noor zich langzaam voorover en drukte haar voorhoofd zacht tegen dat van haar vriendin. Hun neuzen raakten elkaar, hun lippen net niet. Linde voelde haar hart in haar borst kloppen alsof het tegen haar ribben beukte van verlangen.

Noor’s hand gleed over het bovenbeen van Thomas, langzaam richting zijn kruis. Toen haar vingertoppen de bult in zijn broek bereikten, glimlachte ze geil naar Linde terwijl ze zachtjes in Thomas' pik kneep...

Thomas legde een hand op Lindes onderrug. Niet opdringerig, maar geruststellend. Een gebaar dat zei: het is oké. Jullie zijn veilig.

En toen — voorzichtig, teder, alsof ze al jaren hadden geoefend in hun dromen — kusten de twee vrouwen elkaar. Zacht, met open ogen, eerst. Toen met gesloten, vol overgave. De warmte van hun lippen, de roes van de wijn, de smaak van hun tongen, de veiligheid van de avond: alles vloeide samen...

Thomas keek toe, met een zachte glimlach. Zijn aanwezigheid was geen stoorzender, geen afleider. Hij was de adem tussen hun blikken, de stilte tussen hun aanrakingen.

Noor boog zich daarna naar hem toe. Ze duwde haar lippen op de zijne, en toen hun tongen elkaar vonden voelde ze Linde’s vingers langs de hare over zijn hardgeworden pik wrijven. Noor duwde haar tong dieper in zijn mond, en terwijl Linde zijn broek openknoopte gleed Noor’s hand verder tot ze Linde’s been voelde. Tongend gleed haar hand omhoog over Linde’s huid, en terwijl deze haar hand in Thomas' broek liet glijden en daar zijn stijve vond, liet ze toe hoe Noor's hand tussen haar benen gleed...

De kamer ademde zachtheid. Buiten begon het zachtjes te regenen — druppels die tikten op het dak, als een ritmisch fluisteren. Binnen zaten ze dicht bij elkaar, de drieënigheid van verlangen. Geen van hen sprak. De woorden waren op. Alleen blikken, adem, aanrakingen.

Thomas had zich iets achterover laten zakken in de hoek van de bank, terwijl Noor ondertussen haar warme lippen rond zijn harde pik had gesloten. Linde zat op haar knieën op de grond tussen Noor’s gespreide benen, en ze trok Noor’s string een beetje opzij. Heel even keek ze hongerig naar het kale kutje van haar beste vriendin. Vanavond waren er geen grenzen, en zonder enige gene boog ze voorover en liet haar tong langzaam tussen de kutlipjes van haar vriendin glijden. Op het moment dat Noor de tong van haar vriendin langs haar kutje voelde bewegen, zoog ze Thomas' pik zo diep mogelijk in haar mond en liet zich kreunend beffen. Ze hadden het vaker door laten schemeren, naar elkaar. Maar dit was een moment waar ze beiden al jaren naar hadden verlangd zonder het zo duidelijk uit te durven spreken...

Niemand had verwachtingen, niemand had vragen en niemand stelde eisen. Ze gaven zich over aan de avond, en toen Thomas lag bij te komen van zijn daverende orgasme dankzij de behendige en gulzige mond van Noor, lagen Linde en Noor in 69 en genoten de twee vriendinnen van elkaar op een manier waarvan ze tot vanavond allebei alleen maar hadden durven dromen...

De kamer werd warmer, en gevuld met slurpende geluiden van twee vrouwen die elkaar na jaren eindelijk opnieuw hadden gevonden. De warmte van hun jarenlange vriendschap maakte de avond alleen maar heter en heter, en ze genoten intens van elkaar.

Thomas was hun opening gebleken, en daar was hij zojuist uitgebreid voor bedankt. Terwijl hij met een tevreden blik toekeek hoe de dames genoten van elkaars orgasmes, dronk hij zijn wijnglas leeg.

Noor en Linde lagen nu in elkaars armen op de bank en keken elkaar smoorverliefd aan.

“Ik wil dat dit geen eenmalige droom is,” fluisterde Linde.

Noor trok haar iets dichter tegen zich aan. “Dan laten we het gewoon ons verhaal worden"...