Klik hier voor meer...
Donkere Modus
Datum: 08-08-2025 | Cijfer: 9.4 | Gelezen: 1527
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 7 minuten | Lezers Online: 2
De Jachtopziener
1: In haar eentje, met een doel

Het was woensdagmiddag, tegen het einde van de dag. Het bos voelde stil, bijna verlaten, alsof het Leenderbos zelf in slaap was gevallen. Maar Lillian wist beter. De stilte van dit bos betekende niets. Want tussen die oude stammen en het mos lag altijd de mogelijkheid voor… iets. Ontdekking. Overgave. Pure en rauwe geilheid...

Haar huid tintelde bij elke stap, haar dijen licht vochtig. Ze was alleen. En dat was precies wat ze wilde.

Ze droeg zoals gewoonlijk niets onder haar wijdvallende roestbruine jurk. Haar voeten in stevige laarzen, haar rugzakje op haar rug. Geen speeltjes vandaag. Alleen zichzelf. Alleen haar verlangen.

Ze volgde een pad dat zelden werd gebruikt, richting een hoger gelegen deel van het bos. Dieper. Stillere grond. En ze wist: hoe stiller het werd, hoe meer ze zichzelf kon verliezen.

Ze vond een open plek. Overwoekerd met lage varens, een paar verwaaide boomstronken, en — middenin — een houten uitkijkplatform, op vier dikke poten, met een ladder naar boven.

Ze glimlachte.

Een plek om te spelen.

En dus klom ze de ladder op...

Boven aangekomen trok ze haar jurk langzaam omhoog, vouwde hem onder haar volle borsten, en ging op handen en knieën zitten. De wind streelde haar blote huid. Haar uitdagende billen. Haar gladgeschoren kale kutje. Ze wist dat ze zichtbaar was — van beneden, als iemand langs zou lopen. En juist dat gevoel maakte haar nat. Heel nat...

Ze liet haar vingers tussen haar lipjes glijden. Langzaam. Ze wist wat ze deed. Ze speelde zichzelf opgewonden, haar ademhaling zwaarder. Haar rug hol. Haar mond halfopen.

En toen — een stem.

Laag. Streng. Rustig.

‘Wat denk jij dat je daar aan het doen bent?’...


2: De jachtopziener

Lillian verstijfde. Haar hart sloeg over. Ze draaide haar hoofd langzaam om en keek naar beneden.

Een man.

In uniform.

Donkergroen. Leren riem om zijn middel. Zwarte laarzen tot aan zijn knieën. Hij droeg een pet, schuin op zijn hoofd, en een blik waar je geen tegenspraak in vond.

Zijn ogen waren strak op haar gericht.

‘Kom naar beneden,’ zei hij. Geen schreeuw. Geen woede. Alleen… commando.

Lillian slikte. Haar benen beefden terwijl ze de ladder afdaalde, haar jurk nog steeds omhoog. Ze kwam voor hem staan. Haar ademhaling hoog in haar borst.

Hij keek haar aan. Lang. Grondig.

‘Weet jij wel dat dit staatsbos is? Dat je je niet zomaar… kunt tentoonstellen?’

Lillian voelde haar wangen gloeien.

‘Ik—’ begon ze.

Maar hij tilde zijn hand op. Eén vinger.

‘Spreek als je aangesproken wordt.’

Iets in haar knakte. Niet uit angst. Maar uit een diep verlangen. Ze knikte.

‘Goed. Dan gaan we dit oplossen. Op mijn manier.’

Hij pakte haar bij de pols. Niet hard. Niet zacht. Gecontroleerd.

Ze volgde...


3: De uitkijkhut

Hij bracht haar naar een afgesloten houten hut, verderop in het bos. Van binnen was het sober, functioneel: een bureautje, een opklapbed, een houten stoel met brede armleuningen. Alles rook naar leer, dennenhars, zweet en mannelijkheid.

‘Kleren uit. Alles.’

Ze gehoorzaamde.

Langzaam liet ze haar jurk vallen, tot ze daar stond: naakt, blootgesteld, glinsterend van opwinding.

Hij liep om haar heen. Beoordeelde haar. Zijn laarzen tikten ritmisch op het hout. Zijn vinger gleed over haar schouder, haar rug, haar billen.

‘Wat heb jij een heerlijk geil klein kontje,’ zei hij. ‘Wist je dat?’

Ze kreunde zacht, haar tepels stijf, haar natte kutje kloppend van pure opwinding...

‘Op je knieën. Handen op de vloer. Rug hol.’

Ze gehoorzaamde.

Zijn hand daalde neer. Eén ferme tik op haar billen. Toen nog een. En nog een. Ritmisch. Steeds harder. Zeggen deed hij niets. Maar alles sprak in zijn aanrakingen.

Toen voelde ze het: zijn hand op haar schaamheuvel. Zijn vingers tussen haar glibberige lipjes.

‘Nat als een geil sletje. Jij doet dit vaker, hè?’

‘Ja… meneer…’

‘Goedzo. Dan weet je wat je verdient.’


4: Zijn regels

Hij bond haar polsen vast met een leren riem aan de stoelpoten. Wijd. Haar rug krom. Haar verlangende geile kutje opengesperd. Haar kleine kontgaatje duidelijk zichtbaar. Ze voelde zich bekeken. Bespeeld. En ze genoot ervan...

Hij ging op de stoel zitten en keek haar aan.

‘Beweeg niet. Tenzij ik het zeg.’

Ze knikte.

Toen begon hij haar te strelen met de punt van een houten stok — een oude jachtstok. Niet pijnlijk. Maar gevoelig. De gladde punt gleed tussen haar schaamlippen, tikte tegen haar clit, streek over haar strakke anus. Ze kreunde, haar knieën trilden.

‘Hou je stil,’ zei hij.

Ze beet op haar lip.

Toen voelde ze het: de warme, dikke eikel van zijn keiharde dikke pik tegen haar druipende kutje. Groot. Hard. Onvermijdelijk.

‘Vraag erom,’ zei hij.

‘Alsjeblieft…’

‘Harder .’

‘Alsjeblieft neuk me, meneer. Ik ben zo geil en zo nat. Ik wil het zo graag'...

En hij gaf haar wat ze vroeg.

Hij gleed in haar. Diep. Langzaam. Beheerst.

Toen begon hij dieper in haar hete kutje te stoten...


5: Het strafspel

Elke stoot was raak. Diep. Hard. Stevig.

Hij greep haar heupen, trok haar naar zich toe. Zijn ballen kletsten tegen haar hongerige geile kut. Zijn ademhaling werd zwaarder. Zij gilde. Haar vingers grepen de stoelpoten. Haar rug spande zich.

‘Vuile slet,’ fluisterde hij. ‘Je zuigt me op.’

Ze kwam. Spuitend. Kreunend. Haar sappen spatten op de vloer. Maar hij hield niet op. Integendeel.

Hij trok zich terug en liet zijn duim over haar strakke kontgaatje glijden.

‘We gaan zien of jij echt gehoorzaam bent'...


6: De overgave

Met één goed geplaatste druk gleed zijn duim naar binnen. Niet te snel. Niet te langzaam. Haar kringspier ontspande zich. Haar ademhaling versnelde.

Toen kwam zijn lul terug — deze keer op haar kontgaatje gericht.

‘Adem in.’

Ze deed wat hij zei.

Hij duwde krachtig, maar ongedwongen. Hij voelde dat ze dit wilde. Dat ze dit nodig had...

Ze gilde hardop. Van pijn. Van genot. Van alles tegelijk.

En hij begon haar te neuken. Vamachteren in haar heerlijke warme kont. Hard. Onbeschaamd. Zijn handen om haar taille. Zijn woorden laag, vuil, precies goed.

‘Je kont is gemaakt voor mijn pik.’

‘Ja… ja meneer… neem me… gebruik me…neuk me in mijn kont'...

Ze kwam opnieuw. Haar hele lijf schokte.

Hij trok zich terug.

‘Op je rug. Benen wijd.’

Ze gehoorzaamde. Zonder aarzeling.

Zijn dikke stijve pik stond recht overeind. Hij richtte zich op haar kut. Gleed er moeiteloos in.

En toen neukte hij haar zoals niemand haar ooit geneukt had.

Hard.

Ritmisch.

Volledig...


7: De climax

‘Ik ga komen…’ gromde hij.

‘Doe het… in me… op me… ik wil alles…’

Hij trok zich terug, pakte zijn lul stevig vast, en kwam spuitend klaar.

Warm zaad spatte over haar buik, haar borsten, haar gezicht. Hij kreunde diep, zijn lichaam trillend.

Ze opende haar mond en ving de laatste druppels op haar tong.

Toen werd het stil.

Alleen hun ademhaling. En het zachte tikken van zijn laarzen op het hout toen hij opstond.

Hij maakte haar los.

‘Je mag je aankleden.’

Ze knikte. Trillend. Glimlachend.

‘Ik kom hier vast nog eens terug,’ zei ze.

Hij knikte.

‘Dan weet ik nog wel iets leuks voor je'...
Geef dit verhaal een cijfer:  
5   6   7   8   9   10  
Klik hier voor meer...
Klik hier voor meer...