Gedeeld Scherm Gaat Fout

Ik krijg een uitnodiging voor een schermovername van Quintten Degrauwe.
Die naam ken ik niet. Het zal iemand nieuw zijn bij ‘support’.

Ik accepteer de sessie en meteen verschijnt zijn cursor op mijn scherm.

“Ok Jentel”,klinkt het zacht via mijn headset.

Zijn stem is verrassend warm.
“Ik kijk even mee, oké?”

“Natuurlijk,” zeg ik en probeer professioneel te klinken.
Dit heb ik al vaker gedaan.

Hij klikt razendsnel door m’n instellingen. Vlot, gefocust. Aan zijn bewegingen zie ik dat hij weet wat hij doet.
Terwijl hij aan het troubleshooting is, kan ik het niet laten. Ik open een nieuw tabblad op mijn tweede scherm en typ zijn naam in Google search balk: Q u i n t e n D e g r a u w e.

Nog voor ik mijn nieuwsgierigheid kan voeden, hoor ik in the headset:
“Het is met twee t’s”

Ik stop even met ademen en bevries. Mijn vingers blijven hangen boven het toetsenbord.
“Oh” zeg ik.

Meer komt er even niet uit en ik voel de grond onder me wegzakken.

“Ja…oh”. Herhaalt hij al grinnikend.
“Ik kan jouw tweede scherm ook zien, maar ik heb een vermoeden dat je dat niet wist.”

Ik voel hoe mijn wangen rood worden.

In de hoop dit genant incident zo goed mogelijk op te vangen, reageer ik op een zo professioneel mogelijke toon:
“Nee, dat wist ik dus niet”.

“Ik wou eens kijken wie je was, een beetje research want je bent nieuw volgens mij?!.”

Ik tik ondertussen snel herhaaldelijk op de backspace om de laatste sporen van mijn incident te wissen, alsof dit het probleem zou laten
verdwijnen.

“Research, hm?,” antwoordt hij bijna ondeugend, terwijl hij zijn microfoon iets dichter bij zijn mond brengt.

“Wat wil je weten van mij”?

“Misschien kan ik die nieuwsgierigheid een beetje stillen.”

Ik glimlach nerveus en voel hoe mijn handpalmen wat klef worden.

“Wat ik wil weten?” herhaal ik.

“Of jij vaker stiekem tweede schermen meevolgt,” vraag ik een tikkeltje uitdagend.

Hij lacht zacht.
“Alleen bij interessante profielen,” zegt hij.

Mijn ogen glijden vluchtig over mijn beide schermen. De cursor op mijn scherm beweegt even niet meer.

“Zie je alles van mijn tweede scherm?” vraag ik, voorzichtiger.

“Op dit moment wel ja” antwoordt hij. "Jouw cursor die zweeft nog steeds boven de search balk.”

“En verder?” vraag ik, schijnbaar nonchalant.

Hij aarzelt.
“Verder zie ik een lichtjes chaotisch bureaublad en een open browser tab waar ik heel veel vragen over heb.”

Shit, ik weet precies welke tab hij bedoelt.
Mijn maag trekt lichtjes samen.

“‘Erotic story, Verstrengeld met een takje.docx’,” leest hij luidop.

“Is dat een werkdocument? Of iets... creatievers?”

Mijn adem stokt.
Ik voel hoe mijn hartslag opschuift naar mijn keel.

“Dat is eh… iets persoonlijks,” zeg ik uiteindelijk.
“Een zelfgeschreven verhaal.”

Weer die korte, warme lach.
“Een erotisch verhaal?”

Zijn stem is nu lager, zachter en nieuwsgierig.
Een kort piepje onderbreekt de spanning, een systeemmelding. Hij zegt iets technischer nu, routineus bijna en eindigd met:
“Jouw bug is opgelost Jentel”

“Fijn, alvast bedankt voor de snelle service”

“Geen probleem, het was geen moeilijk probleem” antwoord hij.
Dan zegt hij, zachter: “Ik moet nu wel zeggen, voor iemand die iets wou Googelen,
heb je het snel opgegeven.”

Juist, natuurlijk ging hij dit niet zomaar loslaten dus ik besluit zijn naam te corrigeren in de zoekbalk en druk snel op ‘search’.
Mijn hart klopt sneller want ik weet dat hij meekijkt.
Snelle scan.
LinkedIn, Facebook, Intsta, Pintrest, Github, …

Hij zwijgt even. Dan zegt hij:
“Ik ben wel benieuwd wat je zoekt.”
“Je mag ook gewoon vragen wat je écht wil weten, hoor,” zegt hij dan.

“Ik wil weten wie mij helpt” antwoord ik.

“Dat begrijp ik, ik heb jou trouwens ook even gegoogled.”
“Ook voor research natuurlijk” grinnikt hij zacht.

Ik voel me gevleid, minder betrapt en ik klik het eerste zoekresultaat aan.
Zijn LinkedIn profiel verschijnt.

Kort bruin licht warrig haar, casual hemdje met los boven knoopje, lichte glimlach, dertiger. De typische IT’er look. 0 gemeenschappelijke connecties.

Ik durf niet verder te scrollen wetende dat hij meekijkt.

“Maar dus…als er nog problemen zijn, maak je maar terug een ticket aan ok?!”
“En trouwens, ik zou dat verhaal graag eens lezen,” zegt hij dan.

Ik voel een warme rilling langs mijn rug lopen.

Ondertussen verschijnen er de woorden ‘Session ended’ op mijn scherm, maar hij blijft aan de lijn. Ik kan kiezen: professioneel blijven of een spel spelen.
Diep vanbinnen wist ik dat ik het laatste wilde.

“Ik deel jou het bestand” en ik merk dat ik enthousiast klink.

Dan rinkelt zijn telefoon ergens in de verte. Hij excuseert zich.
“Ik moet even een andere lijn opnemen. Maar… we zijn nog niet klaar, Jentel.”

En dat was ook zo, want die vroege avond krijg ik een bericht via Whatsapp.

Quintten:
Dus… leid jij je support engineers altijd zo af?

Ik glimlach. Hij heeft het verhaal gelezen. Het voelt alsof mijn huid tintelt en ik stuur een bericht terug.

Jentel:
Alleen degene die me betrappen terwijl ik hen Google. 😏

Quintten:
Mmm. Dan moet ik me speciaal voelen.
Of… een beetje ‘violated’?!.

Jentel:
Je klonk niet erg ‘violated’ toen je me plaagde over dat bestand op mijn bureaublad.

Quintten:
Touché.
Die titel heeft me de hele avond niet losgelaten. Ik ben normaal niet zo snel van mijn stuk gebracht… maar je hebt me nu wel heel afgeleid. Misschien moet ik jou eens troubleshooting geven… maar dan zonder scherm ertussen.😁

Jentel:
☺️Is dat een voorstel om af te spreken?

Quintten:
Dat zou ik wel willen.

Jentel:
En waar zou je me dan willen ontmoeten, meneer “twee t’s”?

Quintten: "Bij mij. Vanavond. En dit keer neem ik niet alleen je scherm over.”

En zo sta ik drie uur later voor Quintten zijn deur, nerveus, maar nieuwsgierig. Met wat ben ik bezig, ik ken die kerel totaal niet, maar de aantrekking is onweerstaanbaar.

Hij neemt mijn jas aan en zijn vingers blijven nét iets te lang hangen rond de mijne. Warm, stevig, alsof hij test hoe ik reageer. Mijn huid tintelt.

“Kom binnen,” zegt hij zacht.

Zijn stem klinkt dieper dan door de headset, voller, intiemer.

De woonkamer is eenvoudig, ordelijk. Een laptop open op de salontafel, een lege koffiemok ernaast. Het voelt herkenbaar, maar ook gevaarlijk. Een plek waar ik niet langer veilig achter mijn scherm verscholen zit.

Hij sluit de deur achter me en ik hoor het zachte klikje van het slot. Mijn hart slaat sneller. En even gaat een gedachte door mijn hoofd. Is dit wel veilig?
Hij staat vlak achter me nu, zijn aanwezigheid vult de ruimte.

“Dus… Jentel,” fluistert hij, mijn naam traag uitgesproken.
“Heb je me nog verder Gegoogeld? Of kom je eindelijk zelf ontdekken?”


Ik draai me om. Zijn blik is intens, speels maar geladen. Geen headset, geen pixels, alleen zijn ogen die me vasthouden en zijn geur die me omgeeft.

De inkomhal is smal. Quintten wil mij voor leiden naar de woonkamer en probeert mij onaangeraakt te passeren.
Ik probeer hem ruimte te geven en doe dan een stapje naar achter, maar botst tegen de muur.
Zijn schouder strijkt rakelings langs de mijne terwijl hij passeert.nMijn lichaam reageert op zijn aanraking, zijn nabijheid, zijn warmte en zonder het te beseffen ontsnapt er een zachte zucht uit mij.

Hij maakt een kwartdraai en hij komt dichter, onze lichamen bijna tegen elkaar. We kijken intens naar elkaar.
Ik voel zijn adem tegen mijn huid. Zijn duim strijkt over de binnenkant van mijn pols, een klein gebaar, maar mijn hele lichaam reageert alsof ik al bloot voor hem sta.

Hij leunt naar voor, plaatst zijn handen op de muur rond mijn lichaam alsof hij mij gevangen houdt. De spanning snijdt tussen ons.

Beheerst, raken zijn lippen aarzelend, bijna verkennend de mijne.
Ik antwoord gretig.
Ik denk niet na, volg mijn gevoel. Mijn handen grijpen naar zijn hemd, trekken hem dichterbij. Zijn tong glijdt langs de mijne en zijn kus wordt dieper, bezitterig.

Hij lacht zacht. Die zelfde warme lage lach die ik al door de microfoon voelde. Zijn hand schuift langs mijn arm naar beneden. Zijn vingers laten een spoor van hitte achter.

“Je bent wel een bijzonder geval…”

Zijn handen glijden naar mijn heupen en hij drukt me langzaam opzij richting de ruime sofa. Ik voel, hoe de professionaliteit volledig afbrokkelt en enkel het onvermijdelijke overblijft: lust.
Mijn benen raken de sofa. Ik zak neer, half zittend, half liggend, terwijl hij boven me blijft hangen. Zijn knieën tussen de mijne, zijn handen stevig aan weerszijden van mijn lichaam, alsof hij me insluit.
Ik trek ongeduldig aan zijn hemd en voel de knopen losschieten onder mijn vingers. Zijn borst verschijnt, warm, strak gespannen onder mijn handen. Ik glijd eroverheen, voel de lichte haargroei, de hitte van zijn huid.
Hij zoent mij gretiger nu en zijn hand schuift onder mijn blouse omhoog, langs mijn buik tot hij mijn bh vindt. Zijn vingers knijpen zacht in mijn borst. Hij duwt, streelt terwijl hij mijn tepel tussen duim en wijsvinger vangt. Ik kreun tegen zijn lippen en voel hoe mijn heupen automatisch omhoog schuiven zoekend naar wrijving.
Hij merkt het. Zijn hand verlaat mijn borst, trekt met een snelle beweging mijn blouse los en gooit hem naast ons neer. Mijn bh volgt.

“Damn… je maakt me gek,” mompelt hij.

Zijn tong cirkelt om mijn tepel, zuigend, likkend. Het voelt warm en nat en ik krom mijn rug. Mijn vingers grijpend door zijn warrige haar. Ondertussen voel ik zijn erectie hard tegen mijn dij drukken..
Ik duw hem iets naar achteren en begin zijn broek los te maken. Zijn rits schuift open en dan voel ik hem eindelijk in mijn hand. Hard, zwaar, gloeiend van warmte. Ik masseer hem door de stof heen en hij vloekt zacht.

“Fuck, Jentel…”ontsnapt er rauw uit zijn keel..

Ik trek zijn broek naar beneden, zijn boxershort volgt en zijn lengte springt vrij. Mijn ogen volgen de beweging. Een indrukwekkende lengte, een stevige dikte die bijna onwerkelijk lijkt. Een korte flits van paniek en bewondering verraadt zich in mijn blik, maar hij vangt het meteen op en glimlacht met die duivelse zelfverzekerdheid.

"Genetically blessed,” antwoordt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen.
Ik kijk hem even aan, lik mijn lippen en buig dan voorover. Mijn tong glijdt langs zijn top en proef de eerste druppel voorvocht. Langzaam cirkelend neem ik hem diep in mijn mond. Ik haal de volledige lengte ver van niet. Zijn heupen schokken en zijn handen grijpen zich vast in de sofa.

“Oh dat voelt…” Hij krijgt de zin niet af.

Ik zuig hem langzaam, ritmisch en laat mijn tong langs zijn aderen glijden. Zijn adem versnelt, zijn vingers trekken wat harder aan mijn haar. Net wanneer ik voel dat hij bijna te ver gaat, trek ik me terug en lik traag mijn lippen af. Uitdagend glimlachend kijk ik hem aan.

“Niet zo snel,” fluister ik.

“Ik wil je in me voelen.”

Hij vloekt zacht, grijpt mijn heupen en trekt mijn rok omhoog tot over mijn middel. Zijn vingers vinden mijn slip, voelen hoe nat ik al ben. Hij lacht zacht.

“Meer voorbereiding heb je niet nodig.”

Met één ruk trekt hij mijn onderbroek naar beneden, gooit hem op de grond. Hij gaat tussen mijn benen zitten, spreidt me wijd open en kijkt. Zijn ogen glinsteren terwijl hij met zijn duim langs mijn natte lippen strijkt.

“Nice,” zegt hij zacht, bijna eerbiedig en dan buigt hij zijn hoofd.

Zijn tong raakt me, warm, langzaam cirkelend rond mijn clit. Hij zet wat meer druk en ik gil zacht. Mijn handen grijpen in de kussens, mijn benen trillen. Hij zuigt, likt, speelt met zijn tong ritmisch en kundig alsof hij mijn lichaam al jaren kent.


“Quintten…” stoot ik uit, mijn stem brekend.

Hij stopt, kijkt op, zijn mond glanzend van mijn vocht.

“Ik wil dat je om me smeekt,” zegt hij, zijn stem laag en ruw.

Mijn wangen gloeien en ik kijk hem onderdanig aan. Gaan we het zo spelen? Ok.

“Alsjeblieft, Quintten,” hijg ik.
“Ik wil je in me.”

Hij glimlacht alsof hij zich machtig voelt en zonder nog langer te wachten schuift hij zichzelf naar voren. Ik voel zijn harde, dikke lengte tegen me drukken, terwijl hij langzaam over mijn opening glijdt. Hij plaagt me…ik wil niet toegeven hoe graag ik het wil… ik hef mijn heupen met de nodige hoop, maar hij trekt zich terug. Fuck,ik wil niet bedelen.

“Quintten”, hijg ik smachtend, geïrriteerd.
“Vul mij alstublieft”

En dan geeft hij me waar ik om hunker.
“Ontspan je", beveelt hij me, alsof hij me wilt waarschuwen.


Zijn intimiderend formaat zoekt de ingang en met één diepe stoot vult hij me volledig. Ik smelt, kreun.
“Fuck, je bent zo strak,” gromt hij, zijn voorhoofd tegen het mijne.
Hij begint eerst langzaam te bewegen. Lange diepe stoten die me helemaal openrekken. Elke keer dat hij zich terugtrekt, voel ik een leegte, nagloeiend met een prikkel van pijn.
Elke keer dat hij diep in me duwt schreeuwt mijn lichaam van genot. Hij past beter in me dan ik dacht. Alsof het daar altijd behoorde.
Het tempo versnelt, zijn heupen slaan tegen de mijne, de sofa kraakt onder ons.
Hij houdt zich nog in, met een beheersing die verraadt dat dit niet zijn eerste keer is. Hij duwt niet helemaal tot het uiterste… tot ik mijn benen om zijn middel sla. Geleid door pure lust, trek ik hem dieper, harder in me. De pijn flikkert kortstondig op, maar lost meteen op in pure wellust. Onze huid slaat nat tegen elkaar, onze adem vult de kamer, woorden smelten weg tot enkel kreunen overblijven.

“Harder,” smeek ik, en hij gehoorzaamt.

Zijn stoten worden ruw, meedogenloos en mijn orgasme bouwt snel op.
Een kreun ontsnapt, mijn hele lichaam schokt onder de ritmische samentrekkingen en hij komt vlak daarna diep in me klaar. Zijn gezicht ligt begraven in mijn hals glinsterend van zweet.
We blijven ineengestrengeld liggen, uitgeput. Zijn adem tegen mijn nek, mijn hartslag torenhoog.
Hij rolt van mij af, maar trekt me tegen zich aan op de sofa alsof hij me niet meer wil loslaten. Onze klamme huiden plakken aan elkaar, maar het voelt heerlijk.
Hij streelt met zijn vingertoppen langs mijn rug, traag, alsof hij de lijnen van mijn lichaam uittekent.


“Je weet dat dit officieel of standaard support-opvolging is, hè?” fluistert hij met dat scheve glimlachje.

Ik grinnik zacht leunend met mijn hoofd tegen zijn schouder.

“Wel”, stel ik voor, “misschien best laten opnemen in het support contract als ‘Optionele feature’?!”
Zijn borst trilt van een korte lach. Hij tilt mijn kin op en kust me, traag deze keer, zonder haast.
Wanneer we loskomen kijkt hij me onderzoekend aan.

“Jij hebt me echt compleet uit mijn flow gehaald daarnet." Ik had nog drie andere tickets openstaan.”

Ik rol met mijn ogen, maar glimlach.

“Arme jij. Denk je dat je klanten gaan klagen?”

“Alleen als ze ontdekken dat ik een priority-case op jou heb gezet.”

Zijn hand rust op mijn dij, duim zacht cirkelend.


“En eerlijk gezegd… ik denk niet dat ik jouw ticket al ga sluiten.”

Ik bijt op mijn lip en voel hoe een warme gloed zich opnieuw verspreidt, maar deze keer rustiger. Ik nestel me dichter tegen hem aan.

“Dan hoop ik dat je veel overuren doet.”

Hij grijnst breed, kust mijn slaap en zucht tevreden.

“Voor jou? Altijd.”