Fantasie Of Werkelijkheid?

Ik ben Daan, 50 jaar, al meer dan 25 jaar samen met mijn Sandra. Al die tijd zijn we erin geslaagd trouw aan elkaar te blijven.

Het vaakst vrijen we ‘s ochtends, en dat is vooral omwille van Sandra. Als ze wakker wordt heeft ze denk ik meer rust in haar hoofd. Alleen als ze ontspannen is, is ze makkelijk te verleiden voor een lekker potje vrijen.

Vaak komt ze eerst tegen me aan liggen en streelt ze me wat over mijn borst, terwijl ik haar rug en billen aanpak. Dat eindigt meestal in eerst een tijdje lepeltje lepeltje neuken, gevolgd door wat ouderwets missionaris en/of (haar lievelingsstandje) zij plat op haar buik terwijl ik over haar benen zit en haar langs achter neuk.

Ik lees vaak over koppels hoe hun seksleven uitdooft, of hoe ze mekaar een beetje beu geraken. Bij ons is dat zeker niet het geval. Wij genieten nog steeds intens van elkaar. Maar ik merk dat me steeds vaker het gevoel bekruipt van ‘is dit alles’? De tol denk ik van 25 jaar monogamie.

Na 25 jaar is het natuurlijk moeilijk om origineel uit de hoek te komen. De seks is compleet voorstelbaar geworden. Daarnaast houdt Sandra niet zo van verandering. Ze is niet op zoek naar nieuwe dingen, en is er vaak niet voor te vinden dat ik iets nieuw probeer.

Misschien moet ik dat proberen open te breken. Moet ik er met Sandra over praten. Moet ik haar duidelijk maken dat ik heel graag eens wat avontuurlijke dingen zou doen met haar. Seks op andere plaatsen, seks in de auto…

Ze weet dat al lang van mij, dat ik zo’n dingen wil, maar misschien weet ze niet hoe belangrijk ik dat vind.

Ik lees op deze site spannende verhalen over mannen en vrouwen die vreemd gaan. Ook over mannen die hun vrouw, terwijl ze erbij zijn, door een andere man laten neuken. Geen cuckold ‘vernedering’ voor mij, ik ben een echte alfa-man, maar gewoon kijken hoe ze ervan geniet om door een andere man geneukt te worden. En ook verhalen over koppels die samen van seks genieten.

Anderzijds vergaap ik me dagelijks aan al het vrouwelijk schoon dat ik zie. Hou ouder je wordt, hoe meer je de schoonheid leert appreciëren in al die verschillende leeftijden, figuren en rondingen. Ik laat me daarbij niet leiden door klassieke schoonheidsidealen. Er zijn weinig vrouwen die niet sexy zijn.

Een tijdje geleden kreeg ik een mail van Paul. Hij had mijn ‘Mijn vrouw verloren?’ verhalen gelezen.

Paul had mijn profiel gelezen en herkende zich in mijn situatie. Hij zei dat hij gescheiden was omdat hij tegen de beperkingen van zijn huwelijk was aangelopen. Hij had ondertussen een nieuwe relatie, en deze keer was het meer ‘open’ dan tijdens zijn huwelijk.

Paul en zijn partner zijn beiden actief met erotiek bezig. Ze gaan naar beurzen en zijn geïnteresseerd in sex met anderen.

Paul vroeg me of ik het zag zitten om eens af te spreken. Met z’n drieën of met zijn vieren…

Ik heb niet meteen gereageerd. Ook al ging er heel veel emotie door me heen, alleen al door de suggestie. De vraag was duidelijk niet of we samen eens een koffietje konden drinken…

Van zijn vraag kreeg ik een knoop in mijn buik. Tegelijk voelde ik opwinding en angst. Opwinding natuurlijk omwille van het potentieel. Angst omdat ik mijn relatie niet in gevaar wil brengen, want ik hou van Sandra.

De mail kon natuurlijk ook gewoon een hoax zijn.

Ik reageerde er niet op, maar gooide de mail impulsief in de ‘trash’. Een beetje tot mijn spijt, maar het zaadje was natuurlijk al geplant. Een paar weken later zag ik hem daar nog staan. Ik besloot toch te antwoorden, voorzichtig.

Ik schreef ‘Is dit echt?’

Paul antwoordde dezelfde avond. En zo startte een op- en neer spelletje van mails om mekaar beter te leren kennen. Uiteindelijk bleek dat Paul en z’n vriendin leeftijdsgenoten waren van Sandra en mezelf. We deelden wel wat interesses. We woonden in verschillende regio’s.

Er werd op die manier veel informatie gedeeld over onszelf, zonder evenwel onze identiteit vrij te geven. Er zat nog altijd een veiligheid op onze contacten.

Paul en zijn vriendin schreven soms samen, soms alleen, ik schreef altijd alleen. Sandra wist van niets.

Na verloop van tijd stuurde Paul een paar foto’s van zijn vriendin en zichzelf. Ik stuurde een paar foto’s van ons terug. En zo begon een nieuwe fase, het uitwisselen van eerst foto’s van de vrouwen en van onszelf, en daarna zelfs een paar filmpjes. Nog steeds redelijk onherkenbaar, dus veilig en soort van anoniem.

De vraag om eens af te spreken kwam steeds dichterbij. Dat was onvermijdelijk. Met Sandra erbij was dat natuurlijk niet mogelijk. Zij wist van niets, en dat kon voorlopig niet anders.

Maar er was de optie om eerst met z’n drieën af te spreken. Om mekaar live te leren kennen. Als het klikte met het koppel, en als die eerste afspraak meeviel, was er misschien een manier om een ‘toevallige’ ontmoeting in scène te zetten. Ik had daar al goed over nagedacht en had eigenlijk al een mogelijk plan bedacht. Dat plan was zeker geen gegarandeerd succes, maar het zou de gelegenheid kunnen scheppen. Daarna was er wat geluk nodig om ook Sandra te laten toehappen. Belangrijk was dat Sandra nooit mocht weten dat we mekaar al kenden.

Maar zover waren we nog lang niet…

Een eerste afspraak organiseren zou natuurlijk heel spannend zijn.

Spannend voor het koppel, omdat Paul zijn vriendin misschien ging delen, en hij daarbij met een andere man geconfronteerd ging worden. Niemand wist op voorhand wat er allemaal kon gebeuren tijdens die ontmoeting.

Spannend voor mezelf omdat ik nog nooit samen met een andere man een vrouw heb verwend. Spannend, omdat ik de laatste 25 jaar nooit met een andere vrouw dan Sandra seks heb gehad.

Het voelde voor mij aan alsof ik een afspraak ging maken om ontmaagd te worden.

Maar het was ook spannend omwille van mijn relatie met Sandra. Zelfs als de ontmoeting op niets uitliep, en daarmee bedoel ik als er geen seks volgde, zou ik Sandra in feite bedrogen hebben. Naar mijn gevoel kan ik met een andere vrouw vrijen zonder dat dit een impact heeft op de liefde die ik voor mijn Sandra voel. Maar zij zou dit niet zo zien. Als zij erachter kwam zou ze me nooit vergeven. Het zou het einde van mijn huwelijk zijn.

En als ik eerlijk moet zijn, mocht ik erachter komen dat zij achter mijn rug iets gelijkaardig deed, dan weet ik ook niet waar ons dat zou brengen. Eén van beide die iets achter de rug van de andere doet, dat is van een heel andere categorie dan een koppel dat van mekaar houdt, en een avontuur heeft met een ander koppel. Ook al was het laatste misschien het doel van het eerste.

Veel om over na te denken. Dagen, weken… draaide de molen in mijn hoofd. Mijn gedachten gingen alle kanten uit.

Ik denk dat Paul dat ook aanvoelde. Op een gegeven moment kwam dan toch de vraag:

‘Wil je eens afspreken? Gewoon onder ons drie. Mekaar leren kennen. Er hoeft niet perse meteen iets te gebeuren.’

Wat te doen? Hier moet ik nog wat over nadenken…