Het duurde even voor ik de juiste tekst had, maar uiteindelijk stuurde ik toch maar het berichtje, hopend dat het in goede aarde zou vallen. Het is ontzettend lastig om in deze beginfase de juiste woorden te kiezen.

Hoi Iris,

Het is inderdaad best wel een geil idee dat je alleen bent en dan mijn verhaaltjes leest. Ik vind het ook heel apart dat als ik een verhaaltje gepost heb, er tientallen mannen en vrouwen overal in het land geil worden en zich misschien wel vingeren of aftrekken.
Buitenseks is niet speciaal mijn ding, dat was gewoon een leuk idee voor een verhaal op die datingsite en uiteindelijk werkte het en zo gebeurde het met Jennifer.
Maar jij hebt een relatie... Is dat niet moeilijk voor je om dan zo met mij te mailen? Wat als je man er achter komt? Of neem je dat risico? Ben wel benieuwd hoe je daar over denkt...

XXX Tom de Boswachter

Ik twijfelde toch of het niet te direct was en bereidde me voor op geen antwoord meer. Dat had ik wel vaker meegemaakt. Ineens stopt een mailcontact en God weet waarom. Dat was dan weer een nadeel van die anonimiteit op het internet. Je hoeft aan niets of niemand verantwoording af te leggen. Waar het met Jennifer binnen een dag gepiept was, had ik het idee dat als Iris zou reageren het wel wat langer zou gaan duren. Als ze zou reageren. In de tussentijd begon ik weer te fantaseren over haar en haar man. Hij was veel in het buitenland. Ja ja, in ieder stadje een schatje. Wie weet hield hij er een dubbelleven op na waar zij niets van wist. En zij maar braaf thuis op de bank zitten wachten op zijn thuiskomst, compleet met thee en biscuitjes. Of was het gewoon een sukkel die braaf zijn douchegordijn-ringen verkocht en van beurs naar beurs trok? Gek was het dat ik benieuwd was naar háár, maar ook naar hèm. Hij was mijn concurrent en kon ik het van hem winnen? Had ik net dat ene te bieden wat zij bij hem miste?

Ik keek op m’n horloge en realiseerde me dat ik nog maar kort de tijd had voordat ik weg moest. Ik nam snel een douche en toen ik m’n pik waste merkte ik dat ik een beetje opgewonden werd. Opgewonden van die mysterieuze Iris daar in dat dorpje bij Arnhem. Ik had helaas de tijd niet om me af te trekken, hoewel ik dat best wel graag wilde. Ik beeldde me in hoe ze voor me stond en het wassen voor haar rekening nam. ‘Kom op Tom, dat doe je straks maar als je terug bent’ zei ik tegen mezelf en ik spoelde me af. Niet lang daarna zat ik in de auto richting het ziekenhuis. Ik ben bloeddonor en had een afspraak om half drie. Twee keer per jaar een zakje bloed voor het goede doel. Het nadeel was wel dat ik me na die ‘aderlating’ altijd een paar uur erg duf en slapjes voelde, maar dat had ik er wel voor over.

Eenmaal thuis plofte ik op de bank en pakte m’n laptop. Ik had een mailtje van Iris! Ik opende de mail en las:

Hihi Boswachter,

Je hebt gelijk.
Ik moet wel oppassen, maar ik heb alle geheimpjes veilig achter een pasword.
Doe dit ook niet dagelijks.
Maar jouw verhalen zijn zo opwindend dat ik besloot om een reactie te schrijven.
Ben de komende dagen alleen. Hij is in Duitsland.
Ben wel benieuwd hoe je eruit ziet. Heb je een foto voor me?

Kusje, Iris

De hemel zij geprezen! Ze mailde verder en was duidelijk van plan om een stapje verder te gaan. ‘Doe dit ook niet dagelijks’... Ik geloofde er niks van. Iris at volgens mij wel vaker buiten de deur. ‘Ben de komende dagen alleen’... Nog zo’n geile toespeling. Ze had ook gmail en ik bedacht me ineens dat we dan ook lekker konden chatten ipv steeds heen en weer te mailen. Maar eerst moest ik een goede foto vinden en er natuurlijk eentje terug vragen. Ik werd geil van die gedachte. Zou ze eruit zien zoals ik me had voorgesteld? Hoe oud zou ze eigenlijk zijn? Was die 69 in haar mailadres haar geboortejaar? Dan was ze nu 43, maar het kon ook haar favoriete standje zijn, of haar huisnummmer... Van zo’n truttig rijtjeshuis in een Vinex-wijk, waar saaiheid en middelmatigheid de boventoon voerde. Waar je wel vreemd móést gaan om wat te beleven. Volgens mij gebeurde dat in die wijken dan ook bovengemiddeld; het enige dat niet middelmaat was in die wijken...

Ik vond een leuke foto van mezelf en stuurde die op en vol spanning wachtte ik op haar foto. Ik raakte behoorlijk opgewonden van het verlangen om haar gezicht te zien. Een ander nadeel van dat bloed geven was, dat ik niet echt een lekkere stijve kon krijgen; daar was nu gewoon even te weinig bloed voor. Morgen zou alles weer normaal functioneren wist ik uit ervaring, maar nu baalde ik er wel een beetje van. Wat gaat de tijd dan langzaam als je zit te wachten. Ik zette m’n laptop even op het tafeltje en liep naar de keuken om een glas wijn in te schenken. Het liep tegen vijven en ik vond het er wel weer tijd voor. Terug op de bank had ik nog geen reactie van Iris, maar wel een reactie op één van mijn verhalen. Was van Jan, één van mijn trouwe volgers, die blijkbaar mijn dieren-parodie niet echt kon waarderen. Ik zag dat ook hij er eerst was ingestonken. Ha ha, doel bereikt! En toch, ruim 2000 mensen hadden het gelezen. Ik gniffelde van plezier.

Toen kwam haar mail binnen en ik haastte me om de foto te openen, nog voordat ik haar verhaal had gelezen. Ik wist niet wat ik zag! Iris was een brunette, met halflang haar in twee vlechtjes achter haar oren. Op de foto stond ze in wat leek op een Alpenweide en ze had een parelwit bloesje aan. De foto reikte tot haar heupen en die waren erg slank! Wow, ik stond even met mijn mond open, wat een schoonheid! Zo te zien kleine borsten. Mijn God, wat was ze mooi! Ik schoof haar foto naar links en las haar verhaaltje erbij. Ze schreef dat de foto vorige zomer genomen was op vakantie in Noord Italië en dat ze voor de grap twee vlechtjes had ingedaan en vroeg zich af of ik dat leuk vond. Ook schreef ze dat ze mijn foto leuk vond en dat haar mijn ondeugende ogen waren opgevallen. Wow, volgens mij heb ik behoorlijk beet! Haar ogen waren bruin schreef ze, want door de zonnebril kon ik dat niet zien. Ze was 41 jaar, dus 69 was niet haar geboortejaar. Ze sloot af met dat ze onze mails wel heel erg spannend vond.

Ik zakte achterover en vergrootte de foto tot schermvullend. Noord Italië. Ze had niet gezegd hoe lang ze was, wat ze woog en wat haar cup-maat was. Ik fantaseerde over hoe ik voor haar stond en haar van top tot teen bekeek. Dat ze een pirouette maakte en met haar rug naar me toe bleef staan. Dat ze dan schalks over haar schouder naar me lonkte en me verleidde om haar billen te pakken. Maar zo ver was het nog lang niet. Ik moest nu snel een reactie sturen en kijken of ze ook een beetje van pikante praatjes hield. Ook was ik benieuwd naar de ontbrekende stats, dus ik schreef:

Goedemiddag schoonheid!

Tja, anders kan ik het niet omschrijven. Je bent echt oogverblindend mooi Iris! Vlechtjes... grrrrr! Ook heel leuk dat je mijn foto leuk vindt, dat zie ik als een mooi compliment. Mag ik vragen hoe lang je bent? Ik ben zelf 1 meter 96 en 84 kilo. Als ik je man zou zijn geweest, dan zou ik je niet zo vaak en zo lang alleen kunnen laten. Dan had ik echt wel een baantje in de buurt gezocht ;-)
Ik vind het ook best wel spannend om met een wildvreemde getrouwde vrouw te mailen, dit is voor mij de eerste keer. Ik heb nog een foto bijgevoegd, die twee jaar terug op een familiefeest is genomen. Zo zie ik er dus uit in pak!
Nu ga ik ongeduldig wachten op een spannend mailtje van jou...

XXX Boswachter Tommie

Zou ze erin trappen? Ik vertelde mijn lengte en gewicht, dus zou zij dat dan ook mailen? Net als mijn opmerking over dat ik voor het eerst met een getrouwde vrouw mailde. Zou zij nu bekennen dat ze dat wel vaker deed? Of zou het ook voor haar de eerste keer zijn? Zou ze ook weer een foto meesturen? De Vinex-wijk flitste weer door m’n hoofd en ik zag die huisvrouwtjes al rennen door de straten naar de buren van drie huizen verderop. Ik zag de humor er wel van in, hoe treurig het eigenlijk ook was. Vreemdgaan als je enige hoogtepunt in je leven. Wat een geestelijke armoede. Maar gek genoeg wond me de gedachte aan een heimelijke ontmoeting wel op.