Wat jammer dat verhalen als deze - goed geschreven, traag opgebouwd met een onderhuidse spanning en enigszins literair - te weinig gewaardeerd worden. Die 8.2 zou eigenlijk een 9.2 moeten zijn.
Wat een intens verhaal. Eentje met een scherp kantje aan.
Door terug in de tijd te gaan denk je als lezer te weten wat er aan de hand is. Beter dan de personages. Het is pas tijdens het laatste stuk dat er een groot wtf-moment ontstaat. Je hebt ons even op een dwaalspoor gebracht.
Eigenlijk geef je het al in het begin van het verhaal prijs: "Ik was een klootzak en in zekere zin ben ik dat nog steeds."
Op een paar kleine tikfoutjes na (who cares) is dit verhaal perfect. Mooie zinsbouw, prachtig taalgebruik, goed doordachte structuur, een inhoud die tot nadenken aanzet.
