Kira

Zijn handen omklemden het halflege bierglas dat voor hem stond. Hij staarde naar het schuim dat langzaam naar beneden zakte, glimlachte en schudde zijn hoofd richting de serveerstertje dat kwam vragen of hij een nieuwe wilde. Het was een blond bier. Een product uit eigen brouwerij, had het meisje verteld. Het had uitstekend gesmaakt, maar hij hoefde er niet nog één.
“Ik heb besloten om het niet te doen,” zei hij.
Marja kreeg een zorgelijke frons over haar voorhoofd.
“Waarom niet?” vroeg ze. En er klonk onbegrip in haar stem. Ze leunde voorover met haar ellebogen op de houten tafel. Haar Vlaamse accent klonk net als al die jaren geleden.
“Ik heb er goed over nagedacht,” vervolgde hij. “En ik geloof dat ze beter af is zonder mij.”
Hij nam nog een slok.
De vrouw schudde haar hoofd.
“Dat denk ik dus niet.”
Ze was niet meer zo mooi als gedurende die zomer van 2002, maar ergens achter haar getekende gezicht ging nog het knappe meisje van weleer schuil.
Hij zweeg. Nadere toelichting leek hem niet nodig. Het antwoord op iedere vraag die Marja nog zou kunnen gaan stellen, werd beantwoord door zijn antwoord op de vorige: een vader die er van overtuigd moest worden zijn dochter voor het eerst te zien, was inderdaad een vader waar een dochter prima zonder kon.
“Ze heeft het recht om je te zien,” ging de vrouw door. “Ze heeft het recht om te weten wie je bent.”
Hij schudde zijn hoofd.
“Ben je soms vergeten hoe ik je destijds heb behandeld?” vroeg hij en hij liet een stilte vallen.
Marja keek van hem weg, aangegrepen door pijnlijke herinneringen. Nu was zij degene die niets zei.
“Ik heb je met haar laten zitten,” ging hij verder op begripvolle toon. “Ik heb die keuze met mijn volle verstand gemaakt en ik ben er volledig verantwoordelijk voor. Ik was een klootzak en in zekere zin ben ik dat nog steeds. Wat voor goeds kan er van komen als ik plotsklaps in haar leven verschijn?”
De vrouw leunde achterover en weer naar voren. Ze stak haar wijsvinger op haar het serveerstertje, wees naar haar lege wijnglas en knikte.
“Ze heeft het recht op een vaderfiguur, Rob,” zei ze haast op fluistertoon. Alsof ze hem een geheim vertelde. “Ze heeft er behoefte aan. Een man die er voor haar is. Een kind heeft een vader en een moeder nodig. Zij heeft dat eerste nooit gehad.”
Hij nam de laatste slok van zijn bier en schoof het glas met de toppen van zijn wijsvingers richting het midden van de tafel. Veegde zijn lippen af en schudde zijn hoofd.
Ze zwegen enkele minuten zonder dat ze elkaar aankeken. Marja's wijn werd gebracht door het knappe serveerstertje dat hij zonder dat ze het merkte nakeek. Ze had een donkerblonde, rossige paardenstaart hoog op haar knappe hoofdje. Haar schort zat stevig vastgeknoopt achter haar rug.
“Ze heeft u nodig,” zei Marja, nog zachter dan zojuist. “Zeker nu.”
Het “u”, voor haar als Vlaamse heel vanzelfsprekend, bleef hem vreemd in de oren klinken.
“Zeker nu?”
Marja knikte.
“Ze is geen kind meer, Rob. Ik denk dat ze naar jongens gaat kijken. Volgens mij heeft ze onlangs iemand ontmoet.”
Hij haalde zijn schouders op.
“Klinkt alsof een zeurende vader wel het laatste is waar ze op zit te wachten.”
Marja schudde haar hoofd en nam een sip van haar wijn.
“Ik denk dat hij haar heeft laten zitten. Volgens mij is ze er kapot van. Echt kapot. Het heeft haar gebroken.”
Hij voelde een steek door zijn ziel gaan.
“Volgens jou heeft ze iemand ontmoet, zei je?” vroeg hij.
De vrouw nam nog een slok.
“Ze praat niet met mij over dat soort dingen. Ze is niet zo'n moederskindje. Een schat van een meid, maar over dat soort dingen heeft ze het met mij niet.”
Hij zuchtte en voor een moment twijfelde hij oprecht. Vervolgens trok hij zijn jas van de stoelleuning en over zijn schouders. Hij stond op. Marja keek naar hem op.
“Weet je het zeker?”
Hij knikte.
“Het was leuk je weer eens gezien te hebben. Het spijt me dat ik niet meer voor je kan betekenen. Bel me gerust als je eens in Nederland bent.”
De vrouw keek hem zuur aan en nam een reusachtige slok van haar wijn.



Drie weken eerder


Maandag 2 juli 2018 – haar eerste keer

Hij zat op het tweepersoonsbed. Rechterop, zijn benen gestrekt voor zich uit.
Het was het bed van haar moeder, had ze hem verteld. En dat bed had haar beter geleken, omdat ze zelf een twijfelaar had. Hoewel als zei het op haar Vlaamse manier uitsprak, het klonk als twèffelaar. Het klonk schattig.
En nu was ze schattig op hem geklommen in een variant van wat hij kende als het lotusstandje . Haar hamstrings schuurden tegen de voorkant van zijn bovenarmen, haar slanke kuitjes bungelden over zijn schouders. Hun gezichten vlak bij elkaar. Met zijn handen op haar rug ondersteunde hij haar, terwijl ze oprecht haar best deed in deze haast acrobatische houding in beweging te blijven.
Ze had dat standje natuurlijk niet zelf bedacht en het was ook onmogelijk gebleken als ze niet zo'n tenger figuurtje had gehad en hij haar geen aanwijzingen had gegeven.
Een intiemer standje had hij in zijn leven nog nooit gedaan. En het meisje had tot gisterenavond nog nooit een standje gedaan.
Zestien jaar was ze en dat was aanvankelijk te merken. Ze was verlegen geweest toen hij haar voor het eerst had gezien en dat was zeker niet minder geworden toen hij haar had ontkleed. Ze hadden gezoend. Dat had hij niet verwacht. Hij had wel eerder jonge meiden gehad, maar voor velen was zoenen met een man van zijn leeftijd een brug te ver. Wat hij gek vond, bedenken wat voor andere dingen ze wél allemaal met hem uithaalden.
Het verlegen meisje van zestien heette Kira en ze had hem gisterenavond zijn pizza geserveerd in een ecologisch verantwoorde pizzeria in het centrum van Gent. En dik vierentwintig uur na de eerste pizza pollo diabolo had hij haar naar huis gebracht en was hij mee naar binnen gegaan. Had hij haar uitgekleed en seks met haar gehad. De hele avond en de hele nacht welteverstaan. Het was haar ontmaagding, had hij haar weten te ontfutselen. Hij had daar de tijd voor willen nemen, maar had er geen rekening mee gehouden dat zo'n het uithoudingsvermogen had. En na enkele keren te zijn klaargekomen, begon hij zich zorgen te maken dat het meisje een aandoening had waardoor ze haar eigen uitputting niet aanvoelde, maar hij zou wel de laatste zijn die de rem er op zou gooien.
Ze was voorzichtig geweest in het begin, zoals je van een maagd zou verwachten. Het was een avontuur geweest. Een avontuur met een duidelijke lijn. Eerst het giechelen en het spelletje van vertwijfeling. Daarna het wennen aan de naaktheid. Aan haar eigen naaktheid en de naaktheid van een man in haar nabijheid. Daarna het wennen aan de naaktheid van die man tegen haar aan. Het giechelen bij de eerste aanraking van zijn geslacht. De spanning op haar knappe gezichtje toen hij haar op bed legde en de aanvankelijke schrik in haar ogen toen hij voor de allereerste keer bij haar naar binnen ging.
Ze was een schattig meisje om te zien. Met mooi, donkerblond haar tot net over haar schouders en donkere ogen met wenkbrauwen die van nature een beetje treurig leken te staan. Ze had tot dat moment niet veel gesproken en toen hij in haar was gegaan, had haar fraaie mondje wel bewogen, maar er was geen geluid gekomen. En hij was haar gaan neuken.
Hij deed iets nieuws met haar lijfje en na een minuut of twee verdween de aanvankelijke schrik uit haar donkere meisjesogen en had ze op haar onderlipje gebeten. Ze had zachte, kreunende geluidjes gemaakt terwijl ze hem zijn gang liet gaan met haar lichaam.
Hij had haar bescheiden, bleke borstjes gepakt en ze gemasseerd terwijl hij haar rustig nam. Ze waren warm en stevig. Rond als getrokken met een passer en zo groot als appeltjes.
Ze had hem even aangekeken en heel zachtjes en heel netjes bedankt, terwijl zijn schacht dieper en dieper in haar op en neer ging. Hij gniffelde bij het idee. Een zestienjarige die hem bedankt dat hij haar neukte. Nou, geen dank!
Hij voelde aan zijn erectie dat ze nat werd en wanneer hij met zijn hand voelde, werd dat bevestigd.
Opnieuw hadden ze gezoend. Een buitengewoon wonderlijke ervaring.
Hij beeldde zich in hoe dit meisje op school zou zijn. Dat het niet anders kon dan dat er legio jongens naar haar keken. Maar al te graag haar vriendje wilden zijn. Misschien waren er wel leraren die stiekem naar haar gluurden. Maar geen van deze leraren en geen van al die snotapen zag wat hij nu zag. Deed wat hij nu deed. Voelde wat hij nu voelde en proefde wat hij nu proefde.
Wat zou haar moeder er wel niet van vinden? Met een man van vijfenveertig, in háár bed. Ze zou het nooit weten.
Zijn geluk was dat hij tamelijk goed de controle had over zijn klaarkomen. Dat was altijd al zo geweest, maar deze keer was het lastiger dan anders.
In de eerste positie had hij haar minutenlang geneukt en daarna had hij zich uit haar teruggetrokken. Hij was tussen haar lange, slanke tienerbenen gekropen en had ze gespreid. Ze had onzeker geleken toen hij met zijn gezicht tussen haar benen ging. Ze had zelfs even gegiecheld toen hij zijn mond en neus tegen haar kutje had gedrukt. Hij had alles gelikt waar hij maar bij kon. Hij draaide zijn tong rond, stak die uit zo ver hij kon, zoog met zijn lippen en binnen de kortste keren was zijn hele gezicht nat van het vocht uit haar onontgonnen kutje.
Hij vermoedde dat ze het minstens net zo fijn had gevonden als het eerdere neuken, want haar kreunende en kirrende geluidjes werden langzaamaan luider. Maar hij was nog lang niet klaar met haar. Hij zou haar jonge onervarenheid wegblazen met een genadeloze en compromisloze golf aan seksualiteit. Hij wilde ieder stukje maagd uit haar wegneuken.
En hij neukte het weg. Ieder laatste stukje.
De verlegenheid en voorzichtigheid verdween beetje bij beetje en rond middernacht, dat was de derde keer, was ze zelfstandig op hem geklommen terwijl hij op zijn rug lag uit te rusten. Het had er onhandig uitgezien, maar daardoor ook juist weer schattig.
Ze had als een klusser met twee linkerhanden zijn lul naar de ingang van haar sneetje genavigeerd en was voorzichtig op hem gaan zitten. Haar lippen hadden een verbaasd rondje gevormd en ze had recht voor zich uit gekeken. Centimeter voor centimeter had ze zich laten zakken en hij had zijn handen aangeboden als steunen, die ze dankbaar accepteerde. Plagerig had hij haar enkele keren onverwacht met ineens enkele centimeters dieper laten zakken, waar ze telkens een gilletje om slaakte en dan verlegen lachte met de achterkant van haar handje voor haar mond.
Ze geneerde zich en ze geneerde zich voor het generen, maar met elke minuut die verstreek, elk uur dat passeerde en elk standje dat ze met meer of minder succes uitprobeerde, verdween een beetje maagd. Verdween een beetje naïef tienermeisje, wiste hij een beetje puberteit uit.
In cowgirlpositie had ze heb bereden. Aanvankelijk met twijfelende hupjes en wipjes, maar na enige begeleiding beter en beter. Haar ronde borstjes hupten en wipten met haar mee.
Hij plukte aan haar lichtroze tepeltjes, terwijl ze lenig op en neer wipte en beter en beter haar ritme begon te vinden. Hij had haar rechterhand van zijn borstkas genomen en die tegen haar kutje gelegd. Ze had hem aangekeken en hij had met zijn ogen gerold van genot toen hij haar vingers draaiende bewegingen zag maken.
Hij wilde dat deze tiener zichzelf klaarmaakte op zijn erectie. Hij wilde dat haar seksuele leven begon met een daverend orgasme op zijn stijve.
Hij vroeg zich af of zij ook over het leeftijdsverschil dacht nu ze hem neukte. Of zij er bij stilstond dat haar eerste keer met een man was van haast drie keer haar leeftijd. Dat het alleen al gek was omdat hij dit al zo vaak had gedaan en zij alles maar dan ook alles nog moest ontdekken. Hij vroeg zich af of het haar onzeker maakte. Of ze zich niet afvroeg wat zijn motieven waren. Of ze hem geen oude viezerik vond die emotioneel en sociaal met haar mogelijk geen enkel raakvlak had en haar had uitgekozen vanwege... ja, vanwege wat eigenlijk?
Maar niets wees er op dat ze die twijfels had. Haar perfecte lijfje stuiterde op en neer op zijn lul. Haar lieve gezichtje keek hem aan. Dan sloot ze haar ogen weer en legde ze haar hoofd in haar nek. En haar mooie vingers draaiden over haar sneetje.
Enkele keren ging ze zo diep dat ze er zelf van leek te schrikken. Ze gilde drie keer en daarna was het opeens gedaan. Hij zag haar grappige draaiende bewegingen maken met haar slanke tienerbenen en had haar beide handen weer op zijn borstkas gezet. Ze verkrampte over haar hele lichaam en hij voelde haar nagels in zijn borst. Ze maakte een gillend, jammerend geluidje dat haast zielig was en hij voelde de aandrang om haar te troosten, tot hij realiseerde dat ze haar eerste orgasme beleefde.
Dat had een volle dertig seconden geduurd, waarna ze op zijn buik in slaap was gevallen. Maar niet nadat ze sorry had gezegd voor de afdrukken van haar nagels in zijn borstkas.
Hij had zijn arm om haar heen geslagen en had nog uren stiekem met haar spleetje gespeeld terwijl ze sliep.
En die ochtend werkte hij weer naar een orgasme toe. Het zoveelste. In de aangepaste lotuspositie liet hij haar eerst even stuntelen, om haar daarna te sturen met de handen achter haar rug. Wat een geluk dat ze zo licht was als een veertje. De mogelijkheden van zo'n meisje met zo'n gewicht!

Twee keer was hij nog in haar klaargekomen. Het meisje moest nu ondertussen vol zitten met zijn zaad. Het bed van haar moeder zat in ieder geval óók helemaal onder. En toen het moment was aangebroken dat hij moest vertrekken en zij ook, had hij zich nog even afgevraagd of hij haar moest helpen met het beddengoed dat haast stijf stond van zijn sperma. Maar hij bedacht zich dat ze best zelf de was kon doen als ze hem zo kon neuken.


Zondag 1 juli 2018 – de eerste pizza

De burcht in de toeristische Belgische stad was, naast de sfeervolle straatjes, hetgeen de meeste indruk op hem had gemaakt. Het bouwwerk was uitstekend onderhouden, de audiotour was vermakelijk en informatief en zorgde er tevens voor dat hij even geen aandacht hoefde te besteden aan zijn vrouw.
Ze doorkruisten en bezichtigden de gehele burcht van binnen en van buiten en waren op de binnenplaats onder de indruk van de omvang van het bouwwerk.
Op de binnenplaats waren ook enkele figuranten geweest in middeleeuwse klederdracht. Hij had zich nieuwsgierig in hun nabijheid opgehouden en zijn oog was gevallen op een klein meisjesmeisje in een bordeauxrode, middeleeuws ogende jurk. Ze moest een jaar of zestien, zeventien zijn en haar donkerblonde haar was prachtig gevlochten vanaf haar haarlijn aan haar voorhoofd tot helemaal achteraan. Ze had prachtige, donkere ogen en haast onzichtbare sproetjes. Ze had even gehurkt gezeten bij enkele kinderen die kort daarna weg waren gesprint en was weer opgestaan, waardoor hun gangen elkaar kruisten.
“Fraaie jurk, jonkvrouwe!” had hij naar haar geglimlacht en zij had een verlegen glimlach teruggeworpen.
Zijn vrouw had zich bij hem vervoegd en had gevoeld aan de mouw van de jurk van het meisje. Hij vond dat nogal ongepast, maar toen ze informeerde naar de stof, viel het hem wel weer mee.
“In de latere middeleeuwen werd mode steeds belangrijker. Zeker voor de hogere klassen,” las het meisje leuk op vanuit haar geheugen. Ze rolde af en toe met haar ogen alsof de woorden ergens in de lucht geschreven stonden en ze ze daar enkel hoefde te vinden.
“De mode werd steeds meer een visitekaartje. Jongens kozen voor strakke kleren om hun spieren te laten uitkomen en de kleding van meisjes was er op gericht om hun charmes het best tot hun recht te laten komen. Er werden dure stoffen gebruikt zoals zijde en brokaat.”
Ze knikte als teken dat ze het ingestudeerde antwoord op de vraag goed had herinnerd.
Zijn vrouw had in haar handen geklapt en hem aangekeken.
“Wat een schatje.”
Hij schaamde zich kapot voor zijn vrouw. Wat een schatje? Dit was geen kind van tien! Hij negeerde haar en keek het meisje aan met een verontschuldigende blik. Hij meende zowaar dat ze die begreep en accepteerde.

Kort daarop zag hij het meisje opnieuw, toen hij haar overeind hielp nadat twee snotapen van enkele jaren jonger dan zijzelf haar aan haar jurk onderuit hadden getrokken. Hij had de knapen stevig bij de nek genomen, ze op de knieën gedwongen en vernietigend toegesproken. Ze hadden zich met de staart tussen de benen uit de voeten gemaakt toen hij het meisje overeind had geholpen. Ze had hem intens dankbaar aangekeken. Er lag zo veel waardering in haar blik dat het zijn hart haast deed smelten.
“Laat mij u helpen, jonkvrouwe...” zei hij, terwijl hij haar de hand reikte.
Ze nam die aan en liet zich overeind helpen. Ze glimlachte verlegen.
“... Kira,” antwoordde ze en ze veegde het zand van haar jurk.
Hij knikte.
“Aangenaam Kira. Ik ben Rob.”


Vier uur later, waarvan een uur was opgegaan aan ruziën en een ander uur aan het zoeken van een restaurant dat hen allebei tevreden stemde, belandden ze in een boven verwachting gezellige ecologisch verantwoorde pizzatent. Het was er druk, maar toevallig genoeg was er nog één hoge tafel met krukken vrij bij het raam aan de voorzijde.
Hij bestelde een soep en een pizza diabolo en kon niet verstaan wat zijn vrouw wilde.
Zo'n twintig minuten later hoorde hij een verontschuldigend “sorry” achter zich en keek hij om en zag jonkvrouwe Kira met een enorme pizza in haar handen.
Het duurde hooguit een seconde voor de verraste glimlach op haar gezicht verscheen.
“Hé... oh hoi!”
Ze lachte om haar eigen stem en hij draaide naar haar toe.
“Jonkvrouw...”
“... Kira,” knikte ze, net zoals ze had geknikt na het opdreunen van haar ingestudeerde tekst.
Ze was in het zwarte schort van de pizzatent precies even schattig om te zien als in de middeleeuwse jurk die ze vanmiddag had gedragen.
“Jij werkt ook overal!” grapte hij. “Of ben je de achter- achter- achter- achter- achterkleindochter van de Kira van vanmiddag?”
Ze gniffelde.
“Nope,” antwoordde ze. “Zelfde Kira.”
Hij nam de pizza van haar over en bedankte haar en zij hem, maar dan voor vanmiddag.
Hij keek naar haar ronde billetjes in haar zwarte spijkerbroek toen ze bij hen vandaan liep en het kon hem niets schelen of zijn vrouw dat in de gaten had.
Halverwege zijn pizza verontschuldigde hij zich richting zijn vrouw om naar het toilet te gaan. Maar in plaats van naar het toilet te gaan, verliet hij de pizzatent en opende de toegangsdeur van het restaurant. Zijn blik speurde de gevel van het pand af, maar vond niet wat hij zocht. Hij snelde naar links en weer naar rechts, behoedzaam zodat hij buiten het zicht van zijn vrouw bleef. Hij ging de hoek om en zag daar een felgroene omafiets met verweerde kralen over de spaken. Hij haastte zich er naartoe, keek naar links en naar rechts, hurkte neer en brak het voorste en achterste ventiel af.


Die avond was hij minder chagrijnig dan hij had gehoopt. Dat was niet te danken aan zijn vrouw, maar mogelijk wel door het jonkvrouwtje van vanmiddag.
De hele avond had hij op zijn horloge gekeken tot het moment waarop de klok half elf had aangegeven. Hij had een ruzie geforceerd om niks. Het was niet alsof die ruzie onverdiend was. Zijn vrouw was de hele avond slecht te hebben geweest, maar het kon niet anders dan zijn reactie haar deze keer had verrast.
Desondanks had hij haar gezegd dat hij een luchtje zou gaan scheppen en hij had de deur van de hotelkamer achter zich dichtgetrokken, de autosleutel in zijn broekzak.

Op de hoek van de straat had hij zijn sedan geparkeerd en had hij de lichten gedoofd. Hij had op zijn horloge gekeken. Ondertussen was het al bijna tien over elf en hij hoopte dat hij niet te laat was. Hij tuurde naar de toegangsdeur van het pand in de hoop dat dat ook de personeelsuitgang was.
Kwart over elf al. Zeventien over.
En plotseling ging de deur open. Ze kwam naar buiten. Maar in het gezelschap van een jongen van halverwege de twintig. Hij kreeg een wrange blik op zijn gezicht. Ze zal toch geen vriendje hebben?
Het meisje en de jongen bewogen hun gezichten naar elkaar toe en gaven elkaar twee zoenen. Eén op elke wang. Gelukkig. Ze zwaaide naar hem en keek tot hij de hoek om was.
Ze keerde zich in de richting van zijn auto, maar hij stond op voldoende afstand om niet op te vallen. Ze liep in de richting van de felgroene fiets met de verweerde kralen op de spaken.
Hij zag haar de fiets van het slot halen, het stuur pakken, opstappen en weer afstappen. Hij zag hoe ze haar fiets inspecteerde en hoe haar ranke schouders en hoofdje gingen hangen toen ze de ventieltjes op de grond zag liggen.
Zijn moment.
Hij startte zijn auto, bracht deze in beweging en liet deze uitrollen ter hoogte van haar fiets.
Hij opende het raampje aan de bijrijderskant en hing in haar richting.
“Jonkvrouw?”
“... Kira,” antwoordde ze nog voor ze had omgekeken. Toen ze door haar knieën ging en door het autoraam naar binnen keek, zag hij herkenning en enige opluchting op haar knappe gezichtje.
“Problems?” vroeg hij.
Ze knikte sip. Het was oprecht, maar toch ook weer gespeeld. Het pruillipje maakte dat wel duidelijk.
“Lekke band,” antwoordde ze.
“Ban-dén geloof ik zelfs,” zei hij.
Ze draaide zich om en bekeek haar fiets.
“Shit!” riep ze. “Da's expres!”
Hij knikte, maar ging er verder niet op in.
“In de middeleeuwen hadden ze ook geen fietsen, dus dat is wel passend,” zei hij grappig bedoeld.
Ze lachte niet.
“Maar misschien kan deze stalen ros je naar huis brengen?”
Nu verscheen er wel een voorzichtig glimlachje op haar gezicht.
“Ik denk ook niet dat er auto's waren in de middeleeuwen.”
Hij leunde net wat verder naar haar toe.
“Misschien ben ik wel uit een andere tijd dan jij.”
Ze glimlachte wat duidelijker.
“Als een tijdreiziger?”
Hij knikte.
“Wel handig dat je je auto mee kon nemen tijdens je tijdreis,” gniffelde ze.
“Misschien is deze auto wel de tijdmachine,” zei hij.
Ze lachte grappig en boog naar hem toe.
“Mag ik dat uitproberen?”
Hij ontgrendelde het portier.


Ze was leuk. Grappig, vrolijk en had een fijne manier van vertellen. Ze zei precies genoeg om het gesprek vloeiend te laten verlopen en niet opdringerig te zijn. Zelden had hij een eerste contact gehad dat zo soepel verliep.
Ze had hem in de auto al bedankt voor de lift en aangegeven dat het dubbel gelukkig was, omdat de batterij van haar telefoon leeg was en ze haar moeder niet had kunnen bellen.
Hij had haar zien schrikken van haar eigen woorden. Waarom vertelde ze een man bij wie ze zojuist in de auto was gestapt dat haar batterij leeg was? Hallo? Veiligheid?
Maar hij keek haar aan met een blik die eerst leek te zeggen dat hij haar gedachtegang begreep en ze zich echt geen zorgen hoefde te maken om haar veiligheid. En zij begreep die blik en leek gerustgesteld.
“Moeder?” vroeg hij toen. “Kan het je vader niet schelen dan?”
Ze keek uit het raam van de auto en schudde haar knappe hoofdje.
“Heb ik niet,” zei ze toen. En ze was even stil. “Of ja, ik heb wel een vader,” ze gniffelde weer even, “maar ik heb hem nooit gekend. Hij is weggegaan toen mijn moeder zwanger was.”
Hij luisterde even naar de stilte die tussen hen in hing.
“Ben je boos op hem?”
Ze wachtte even en haalde toen haar schouders op.
“Weet niet,” zei ze. “Ik ben niet anders gewend. Ik weet niet zo goed wat ik mis. Maar wat ik wel weet, is...”
Ze hield even in. Hij liet haar.
“Wat ik weet, is dat er momenten zijn dat hij er wel zou zijn. Zoals vanmiddag. Dat een stoere vader me komt helpen in plaats van...”
Hij zag dat ze er helemaal niets mee bedoelde, maar vreesde dat haar zin onvriendelijk over zou kunnen komen.
“... iemand die niet je vader is,” knipoogde hij naar haar.
“Ja precies!”
Hij glimlachte.
“Of gewoon het soort vader dat je komt helpen als je pech hebt met de fiets,” vulde ze zachtjes aan. Ze leek te dagdromen. “Gewoon dat soort kleine dingen.”
Hij keek naar haar en voelde medelijden. Maar als hij dan naar haar lijfje keek, voelde hij iets heel anders.
Hij legde zijn hand in haar nek en streelde bemoedigend door haar lange haar.
Ze keek hem dankbaar aan en liet het hem zowaar doen.
Het gebrek aan angstvallige spanning of op je hoede zijn tussen hun tweeën was wonderlijk.
De rest van de rit zweeg ze en keek ze met een lege blik voor zich uit. Het enige waar ze nog woorden aan vuil maakte, waren de instructies om bij haar huis te komen.


Er brandde geen licht en hij vroeg haar of haar moeder nog niet thuis was.
Het meisje schudde haar hoofd.
“Nee, niet thuis. Die is er pas over anderhalve week weer. Vakanties.”
Hij knikte. Deze keer schrok ze niet van het prijsgeven van informatie over moeders die niet gealarmeerd konden worden.
“Dan had je je haar niet eens kunnen bellen over je fiets,” zei hij en ze glimlachte.
“Nee klopt. Ik wilde het idee geven dat ik haar zou kunnen bellen. Voor mijn veiligheid, bij jou in de auto. Maar die zin ging een beetje fout.”
Ze glimlachten allebei en hij legde zijn hand weer in haar nek. Ze omklemde haar lege telefoon op haar schoot en hij voelde zich even een ontzettende vuilak.
Maar toen was het wonderwel Kira zelf die heel vlucht naar hem toe bewoog en hem een kusje gaf. Heel snel. Wel op zijn lippen, maar met een haastigheid van een kind op de basisschool dat voor het eerst haar basisschoolvriendje een kusje durft te geven.
Hij keek naar haar en zij keek terug met haar prachtige donkere ogen. Zijn duim streelde haar nek. Hij was haast ontroerd door haar. Nee, niet eens háást. Hij wás ontroerd. En heel teder bewoog hij haar in zijn richting, terwijl hij naar haar toe bewoog.
Heel zacht raakten hun lippen elkaar.
Zijn duim streelde over haar zachte wang. Zijn lippen vonden elkaar. Zachtjes zoende hij de prachtige puber. Het jonkvrouwtje van vanmiddag. Het pizzameisje met de lekke band. Hij voelde hoe ze voorzichtig haar mond opende toen zijn tong toegang zocht. Zijn hand door haar donkerblonde haar. Zijn tong in haar mond. Haar hand op de zijne.
Ze hielden even in en slikten. Keken elkaar aan en lachten op hetzelfde moment.
Dit was het moment waarop hij moest zeggen dat wat hij gedaan had niet oké was. Dat hij te oud was en geen misbruik wilde maken van de situatie. Maar zij gaf hem weer een kus op zijn onderlip. En daarna zijn bovenlip en daarna zoenden ze weer en nu ook met haar tong.
Hij vroeg zich af of het haar eerste zoen was. Hij kon het zich nauwelijks voorstellen, zo'n mooi meisje als zij. Het kón. Maar dan had ze wel talent.
Er lag zo veel tederheid, zo veel opgeslagen liefde in haar gezoen dat hij haast overmand werd door emotie. Het was alsof ze een minuut geleden had besloten dat dit het moment was om alle vaderliefde die ze haar hele leven niet kwijt had gekund, dan maar over hem uit te storten op een manier waarvan zij dacht dat een man dat zou willen.
Ze zoende met pure liefde. Puur houden van.


In haar ouderlijk huis had ze kaarsjes aangestoken. Ze hadden gezoend en hij had de te grote blouse met het logo van het restaurant losgeknoopt.
“Ze hadden geen kleinere,” had ze verontschuldigend gezegd en hij had haar een kus op het voorhoofd gedrukt.
Hij had alle knoopjes losgemaakt en de blouse opengeslagen. Ze droeg een zwarte beha. Een bescheiden cupmaat voor haar bescheiden, bleke borstjes.
Ze had gesidderd toen hij de sluiting los had gemaakt en haar bovenlijf volledig had ontbloot. Twee huidkleurige appeltjes met heerlijke lichtroze tepeltjes stuiterden hem tegemoet. Hij had aan ze gezogen. Zij had een kleurtje gekregen en weggekeken en hij had gevraagd of ze dit echt wel wilde. Alsof er nu nog een weg terug was.
Ze had niets gezegd, maar enkele ogenblikken later waren ze allebei naakt geweest en daar had zij het belangrijkste aandeel in gehad.
Hij had haar warme, naakte lijfje tegen zijn opgerichte penis geduwd en ze hadden daar minutenlang in een zwijgzame omhelzing gestaan tot zijn voorvocht op haar bovenlijfje haar aan het lachen maakte.
En toen was de seks begonnen. De hele avond en de hele nacht tot ze de volgende ochtend in de lotuspositie eindigden.
En daarna was het moment dat ze weg moesten. Zij omdat ze moest werken als jonkvrouwe en hij omdat zijn vrouw zich nu toch wel flinke zorgen zou maken.
Ze had zich gedoucht en hij had zijn vrouw een bericht gestuurd dat hij weldra terug zou komen.
Toen Kira uit de douche kwam, zag hij haar voor het eerst in haar gewone kleren. Die stonden haar toch leuker dan de middeleeuwse jurk en de kleding van de pizzatent.
Ze vroeg of ze met hem mee wilde naar het haar werk en tot zijn eigen verrassing zei hij ja.


Ze had gezegd dat hij mee moest komen. Ze had hem gewenkt en hij was achter de sleep van haar bordeauxrode, middeleeuwse jurk de wenteltrap op gelopen.
Ze had een brede glimlach op haar gezicht gehad. Ze leek zo gelukkig. Ze kon hem niet vaak genoeg wenken en ze openden poortjes die zeiden dat de toegang verboden was, behalve voor personeel en kwamen in gangen die minder goed onderhouden leken dan de rest van de burcht.
Toen ze op een gegeven moment al minutenlang niemand meer hadden gezien, kwamen ze bij een zware, houten deur waar ze haar oor tegenaan legde. Ze keek hem vanuit haar ooghoeken aan toen ze op de deur klopte.
Er volgde geen reactie.
Ze opende de deur en wenkte hem het achtergelegen vertrek in. Ze sloot de deur achter hem.
Het was een kamer met smalle raampjes en toen ze in de richting van één ervan wees, vroeg ze hem ervoor te gaan staan met zijn armen om haar middel.
Ze wees met haar wijsvinger door het smalle raampje, van links naar rechts.
Het uitzicht was geweldig. Ze hadden zicht over de hele Gentse binnenstad en ze hadden het uitzicht voor hen alleen.
Ze zweeg even, terwijl ze rustte in zijn armen. Haar donkerblonde lokjes bewogen zachtjes in de wind.
“Dit is de plek waar ik mijn vader mee naartoe zou nemen als hij ooit nog terugkomt,” zei ze zachtjes en ze sloot haar ogen.
Hij gaf haar een liefdevol kusje op haar kaaklijn en voor een moment overwoog hij alles op te biechten. Om te vertellen dat híj die vader was. Dat ze had bereikt wat ze wilde. Maar hij realiseerde zich gelijktijdig dat Kira dichterbij dan ooit was, maar tegelijkertijd onbereikbaar ver als dochter.
Hij had haar gevraagd of hij haar nog eens mocht neuken en ze had enthousiast ja geknikt. Hij had het kleine jonkvrouwtje opgetild en haar naar een middeleeuwse tafel gedragen. Hij had haar middeleeuwse jurk omgeslagen en haar felgroene stringetje uitgetrokken en in zijn broekzak gestoken. Die zou hij bewaren.
Hij had haar slanke beentjes gespreid, had zijn lul tevoorschijn gehaald en was haar kale spleetje binnengedrongen, zoals hij afgelopen nacht ook talloze keren had gedaan. Hij had haar geneukt. Liefdevol, maar ook vervuld van ongelooflijk veel lust. Van alle meiden had gehad, was zijn dochter de lekkerste.

Hij neukte haar tot hij bijna klaarkwam.
Daarna tilde hij haar op en droeg hij haar naar de smalle opening in de muur waar ze zojuist door over de stad hadden uitgekeken.
Hij liet haar voorover buigen en ging achterlangs in haar kutje. Hij begon te stoten en hoorde zachte kirretjes terwijl hij haar opnieuw nam.
Hij zag het huis van haar en haar moeder. Hij zag het hotel waar zijn vrouw nu waarschijnlijk weer ongerust zou zijn, terwijl hij hier hartstikke leuk zijn dochter aan het neuken was.
Misschien keek ze wel zijn kant op, terwijl hij het tienermeisje omploegde in de kasteeltoren.
Hij had haar lang en hard geneukt, tot hij kreunend tot een hoogtepunt kwam. Nog eens kwam hij in haar klaar. Hij drukte haar fragiele lichaam stevig tegen zich aan.
En toen had hij zich teruggetrokken.
Letterlijk, maar ook figuurlijk.
Hij had gezegd dat hij echt moest gaan. Dat er mensen op hem wachtten die nu wel erg ongerust zouden zijn en ze leek het oprecht te begrijpen.
Ze had haar jurk weer gladgestreken en hem vragend aangekeken.
“Kom je nog terug?” had ze gevraagd.
Hij keek naar haar lieve gezichtje en haar mooie lijfje. Hij wilde maar al te graag.
“We zullen zien,” antwoordde hij.
En vóór ze nog iets kon zeggen, had hij met pijn in het hart de houten deur dichtgetrokken en daald hij af langs de treden van de wenteltrap.



Zes weken eerder


Het was voor het eerst in zestien jaar dat hij Marja weer zag. Ze had op een onnavolgbare manier zijn contactgegevens weten te achterhalen en hem gebeld. Of ze elkaar eens konden ontmoeten als hij in Gent was.
Hij had schoorvoetend ingestemd en toen de dag van de afspraak was aangebroken, had hij nog getwijfeld om af te bellen.
Uiteindelijk ging het door en had hij haar gesproken.
Ze was niet meer zo mooi als destijds, maar geenszins lelijk. Hij had een frisdrank en een bier gedronken en zij een koffie.
Het ging over hun dochter.
Hún dochter, had ze nadrukkelijk gezegd. Dat had hij niet meer verwacht nadat hij haar meer dan zestien jaar geleden geleden zwanger had achtergelaten.
Of hij wilde nadenken of hij haar niet wilde ontmoeten. Geen bijzondere reden, gewoon om Kira ook een vader te geven.
Het was een luchtig gesprek geweest en hij had luchtig gevraagd dat áls hij het zou overwegen, hij het niet in een formele setting bij haar thuis zou willen. Dan moest het spontaan zijn. Een leuke ontmoeting.
En dus informeerde hij gewoon zomaar naar waar hij haar tegen kon komen als hij daar inderdaad voor open zou staan. En hoe hij haar zou kunnen herkennen.
Marja had een slok van haar koffie genomen.
“Ze werkt waar wij elkaar hebben ontmoet. Als figurant,” zei ze. “Daar is ze makkelijk te herkennen. Ze draagt middeleeuwse kledij. Dat zullen de meeste mensen daar niet kunnen zeggen.”
Hij knikte.
“En ze werkt in een restaurant.” Ze schreef het precieze adres op een bierviltje.
Hij fronste zijn wenkbrauwen.
“Twee baantjes?”
Marja knikte.
“Ze is best op zichzelf gericht,” verhelderde ze.
Hij steunde op zijn ellebogen.
“Weet ze van ons gesprek?”
Ze schudde haar hoofd.
“Hoe herken ik haar?”
Marja's pen kraste willekeurige tekens in het bierviltje met het adres.
“Ze heeft donkerblond haar. Ik vlecht dat soms als ze werkt. Heel soms laat ze het door een ander doen als ik er niet ben. Ze heeft donkere ogen. Donkerbruin. Haar wenkbrauwen, daar moet je haar aan herkennen. Die staan altijd een beetje treurig, zelfs als ze dat niet is. Ze is klein van stuk en slank.”
Hij knikte. Hij zou het dan toch vooral van de middeleeuwse klederdracht moeten hebben.
Ze stopte haar pen weg.
“Oh,” zei ze, voordat hij de rekening wilde gaan vragen. “Haar fiets. Die valt sowieso op. Die is felgroen met kralen rond de spaken. Die fiets heeft ze al jaren, dus die kralen zijn wel hun kleur verloren. Als je die één ziet, dan kan het haast niet missen.”
Hij stak zijn vinger op richting de serveerster. Ze schoof hem het bierviltje toe.
“Ik denk echt dat ze het leuk zal vinden om je te zien.”