Ik vind voor alle drie de vorige reacties wel wat te zeggen. Niettemin word ik, bij wijze van spreken een beetje zenuwachtig van het quasi liefhebbende gedoe van Maaike ten aanzien van haar Lars. Ze mag dat dan zelf misschien geloven, de ervaren lezer weet wel beter. En laten we eerlijk zijn, hoezeer die Marck ook een mispunt is, het is en blijft een voorbijganger. Evenals Lars eigenlijk, die ik overigens niet als cuckold zie, maar als mentaal enigszinds onnozel. Voor de rest een aardige gast, die druk bezig is zijn leven emotioneel te vergooien...Maaike is in de grond overigens ook niet echt slecht, maar stiekem toch onbetrouwbaar, zoals deze aflevering weer eens aantoont. Ze weet niet beter en daarom heet het verhaal ook terecht Borderline.
De afloop kan ik als niet-auteur natuurlijk niet beïinvloeden, maar een happy end lijkt mij niet mogelijk. Dat dacht ik overigens na de eerste aflevering al.
Desondanks fascineert het verhaal me nog steeds, ofschoon de sensatie in de eerste 10(?) afleveringen zat. Nu is het nog steeds onderhoudend. Waarvoor: petje af.

Het lijkt op het eerste gezicht alsof er binnen de grote verhaallijn niet veel gebeurt. Toch is dat volgens mij niet waar.
Maaike denkt de situatie onder controle te hebben. Toch verschijnen er minuscuul kleine barstjes: het uitlaten van het ondergoed en erover liegen, het drinken na de match, de verjaardagsplannen met Naomi die ook niet helemaal eerlijk verlopen.
De paralellen tussen Maaikes en Bibi’s verhaal zijn er ook. Zal Maaike ze zien?

Weer heel goed geschreven. Ik blijf geboeid wachten op het vervolg.