Nu pas snap ik wat me zo mateloos intrigeert aan deze reeks.
Dat er constant over “jij” wordt gesproken, is een element dat me meestal tegenzit. Bij jou werkt het.
De gedachten van de ik-persoon zijn heel mooi verwerkt, maar er is een totaal gebrek aan gevoel. Dit geeft een vervreemdend effect.
De combinatie van deze twee dingen bepalen een sfeer die me doet blijven lezen.
