Wat kan ik over je verhalen nog zeggen dat ik in het verleden nog niet eerder deed? Niets.
Ook dit verhaal is weer een voorbeeld van wat ik ooit hoop te kunnen schrijven.
Puur gevoel dat je meetrekt naar plaatsen waar lust en
verlangen een hoofdrol spelen. Maar nooit is het vanzelfsprekend. Steeds is er een “maar” die zorgt voor spanning. En dat alles wordt door jou in beeldende zinnen gebeeldhouwd.
Ook nu voel je het verdriet, de leegheid, de stijgende hoop, het heen en weer geslingerd worden. En dan de durf ongeacht de consequenties.
Literatuur. Een 10.
