Je laat me achter met een dubbel gevoel.
Enerzijds is er een stem in mijn hoofd dat net luid “Neeeeeeeeeeeee!” riep, teleurgesteld in het zwakke vlees, waarschuwend dat Lies zichzelf in het ongeluk zal storten.
Aan de andere kant is er dat duiveltje dat opmerkt dat de begeerte en de passie die wordt beleefd van zo’n niveau is dat het geen twijfel leidt dat ze zichzelf niet helemaal kan zijn bij haar man. Verdient niet iedereen deze overgave aan het genot? Is deze stem misschien toch een engeltje dat het beste wil?
Ik weet het niet. Enkel jij, Brechtje, weet hoe dit zal eindigen. Ik wacht vol ongeduld af op het vervolg op deze schitterende reeks.
Eén dingetje: “een preutse Hollandse meid”? Gezegd door een Belg? 🙃
Topverhaal! Verscheurd door
verlangen!