Hoi Keith. Ik zag de laatste post van Cis en dacht, zo zeg, wat heb jij een trouwe fanclub! Tikje jaloers ben ik wel. maar ik gun het je want je bent hier al heel lang een héle goeie schrijver! Maar toch even, lieve Keith, heeft Thea misschien niet een héél klein puntje? Ik heb veel van je afleveringen gelezen maar al voordat je Mini weer oppakte raakte je me kwijt. Zou je niet eens een aantal kórte verhalen willen schrijven? Ik denk dat dan een heel andere kant van je talent naar boven komt. Please? Lieve groetjes. LIEVEKE
Beste Keith,
Ik hoop, dat je op vakantie bent en ik wens je in dat geval een zonnige tijd toe en hoop, dat je veel leuke dingen en mensen op je weg tegenkomt. Een mens heeft dat van tijd tot tijd nodig.
Hoewel die prettige vakantie je van harte gegund wordt, moet ik toch even opmerken, dat ik - en met mij je vele enthousiaste fans - met smart zit te wachten op "Mini-222". Maar tijdens een vakantie heb je natuurlijk wat anders aan je hoofd dan een ongeduldige fan.
Ik hoop in ieder geval, dat je je niet laat ontmoedigen door een ongefundeerde en vooral ondoordachte sneer van een willekeurige lezeres.
Ik hoop al snel in mijn postbus de mededeling "Zojuist is er een nieuw verhaal geplaatst door Keith getiteld 'Mini-222'" te vinden.
In geval van vakantie: geniet ervan en daarna: heel inspiratie!!!
Cis
Was weer een heerlijk verhaal, alleen wat mij tegen de borst stuit is de reactie van Thea maar nog meer de mensen die haar - punten geven je kan deze beter omzetten in + reacties nu geef je haar de negatieve aandacht en dat vind ik haar niet waard. Sta er gewoon boven ik reageer er totaal niet op!! Ik weet wie ze is ze is nml mijn ex en daar sta ik boven ik ga daar niet op reageren!!
Ik wilde even zeggen, dat ik mij helemaal kan vinden in het commentaar van Frans. Elk verhaal van jou is de moeite van het lezen waard. Bedankt weer Keith!
Alweer een nieuw deel en alweer een nieuwe verhaallijn in aantocht.
Eerlijk moet ik zeggen dat het eigenlijk niet uitmaakt wat je schrijft.
Ieder deel neemt je me mee in het leven van Kees en Joline.
Een verhaal waar ik in ben meegezogen vanaf deel 6.
Maar dat is dus eigenlijk al vanaf het begin nu we 215 delen verder zijn.
Wat mij zo aanspreekt zijn de kleine zinnetjes, in dit verhaal de liefde van iedereen voor de zusjes. Je laat me dit soort stukjes met tranen in de ogen lezen.
Zou iedereen een beetje naar elkaar omkijken, en minder oordelen over een ander dan zou de wereld nog een stuk leuker en beter zijn.
Tegelijkertijd kijk ik uit naar de volgende verhalen.
Laat Joline haar preutsheid achter in Noorwegen, komt er een missie naar de balkan, welke wendingen maken de zusjes nog mee?
Het woord is aan jou, ik absorbeer het graag
Gr Peter
Wederom een prachtig verhaal Keith, helemaal goed...
hier en daar weer flink gedetailleerd, blijkbaar heb je goed research gedaan,
want je kende Noorwegen toch nog niet zo goed..??
Mooi om ook weer eens wat uit Veldhoven en van de zussen Bongers te lezen.
En meteen ook maar weer een nieuwe opening gecreëerd met de evt.
concurrentie/samenwerking met Gerard...
