Iedereen handelt vanuit verwachtingen. Het leuke aan jouw verhalen (en deze is absoluut niet anders) is dat je de verwachtingen vaak niet inlost. Je zet ons als schrijfster vaak op het verkeerde been zodat we telkens weer (aangenaam) verrast worden.
De enige wiens verwachtingen (bijna) altijd uitkomen, is Julia. Als het al niet is door haar “gave” die haar een enorme mensenkennis oplevert, dan is het omdat ze verwachtingen uit de weg gaat.
Ik stortte me weer in je verbeeldingswereld, en kwam er met een zalig gevoel weer uit.
Al was het maar om de wijze zin “Niemand is te oud om kind te zijn”, waarna we even later worden platgeslagen met de wonderlijke kindswijsheden van Emma.
