De vertaling voor Ein Zückerbonbon mit Holzangriff dat is misschien letterlijk vertaalt Lolly maar volgens Google Translate
Is het 'Een suikerspin met een houten handvat' dat is heel wat anders dan een lolly!! Een lolly is 'ein Lutscher' dan hebben we het dus over het snoepgoed de mannelijke lolly is wat anders!! Ook die andere vertaling klopte niet, mijn vriendin heeft Duitse Taal op de Universiteit gestudeerd en die zei al dat is anders maar dit was de vertaling rond 1951 toe leefden we beide nog niet. Maar even over die concentratiekampen, ik zou er graag naar toe willen maar ik denk ook dat dit zeer aangrijpend is en gevoelsmatig er flink zal in hakken!!
Maar Keith in iedergeval bedankt weer voor een hoop Duitse geschiedenis tja er kleeft een heel naar 'randje' aan die geschiedenis en dat zal jaren na dato nog steeds niet vergeten zijn dat mag ook niet we moeten de doden herdenken die voor onze vrijheid zijn gestorven. Groet Ron
Mooie afsluiting van de verhalenserie over de huwelijksreis. Gelukkig zijn nog lang niet alle losse eindjes uit de rest van het verhaal opgelost. Je zult nog een flink aantal afleveringen nodig hebben om dit allemaal te vertellen. Ik ben er blij mee. Bedankt weer Keith!
Zo dat was ff een verrassing zo snel een volgend deel er aanvast. Net zoals mijn voorganger al zei over Maxine ook 1 van mijn vaforiete schrijfers die al een hele lange tijd niet meer van zich laten horen heeft!! Tja tis niet anders, maar ook ik ben geïnteresseerd in de concentratie kampen wat daar gebeurt is en hoe het daar uit ziet. Op YouTube is een hoop ter vinden hier over. Maar ik en vele anderen genieten van je schrijven dus weer een vette 10 op de lijst! Gr. Ron
Hi Keith,
zo snel alweer een nieuw deel.
Ik heb het in een stuk uitgelezen en wederom van een tien voorien.
In het begin dacht bij Kees en de tweeling in bed de liefde vieren, met Joline erbij.
Wordt een variant op de Tre systrar van Maxine ( wiens inspiratie al enige helaas op is)
Ik zie meerdere overeenkomsten tussen jullie verhalen en lees ze graag.
Daarna weer een srukje militaire geschiedenis gevolgd door het bezoek aan Bergen Belsen.
Ik kreeg spontaan tranen in mijn ogen. Iedereen zou een concentratiekamp eens moeten bezoeken om deze waanzin te zien.
Kan in Nederland ook.
Kijk alweer uit naar de gesprekken met Rob en Tony en de hereniging met de rest.
Samenvattend ik ben klaar voor de volgende 200 afleveringen 😃