Net op de valreep, helemaal aan het eind van dit verhaal, gebeurt waar ik op hoopte.
Ray schudt de onverschilligheid van zich af en maakt een moedige keuze.
Het maakt het wachten op het volgende deel des te moeilijker!
Een wat onverschillige Ray heeft veel moeite met de "regels" van de modewereld. (vreemde regels trouwens). Misschien komt dat ook door Trixy, die als lijfspreuk "Wen er maar aan" schijnt te hebben. Geen sympathieke ambiance. Maar... wel weer prima geschreven en ik ben benieuwd naar het verloop in de volgende aflevering(en).