We zijn vertrokken!
Langzaam en met veel vertoon maakt het cruisejacht zich los van de terminal in de haven van Singapore. Het is niet zo groot als die huge massaschepen maar het is wel schítterend, nog nooit zag ik zoveel luxe bij elkaar. Er zijn iets minder dan tweehonderd passagiers aan boord, allemaal multimiljonair of zelfs miljardair, en ook allemaal hebben ze een eigen suite, een compleet appartement bijna, het een nog groter en luxer dan het andere. Het is alles goud wat er blinkt, er is nergens op bezuinigd, blijkbaar is deze boot speciaal voor dit soort ultrarijken gebouwd, bizar.
Voor ons als beginnende modellen is er wat eenvoudigers bedacht, wij zijn ondergebracht in de personeelshutten. We kregen er allemaal een voor ons zelf, dat dan wel, maar heel veel groter dan een inloopkast zijn ze niet en ze hebben alleen maar een piepklein rond raampje met de buitenwereld. Tja, verschil moet er zijn. Nou ja, het weer is prachtig, dus we moeten maar veel aan dek zijn. Met ons elven liggen we al aan het zwembad, volgens de opdracht zo schaars mogelijk gekleed.


Terwijl het enorme jacht op een slakkengangetje de haven uitvaart, gaan wij na het uitzwaaien weer op onze zonnebedjes liggen en genietend hervat ik mijn activiteit, namelijk het bekijken van de mooie meiden die overbleven vanuit mijn modellenklasje. Stuk voor stuk zijn ze beauty’s, als jongen kan je gewoon niet om ze heen, zoals ze hun lijven in die piepkleine bikini’s hebben uitgestald. Enkelen hebben zelfs al hun topje uitgedaan, heerlijk om hun tietjes open en vrij te kunnen bekijken. Natassja deed dat natuurlijk niet, toch is ze wat mij betreft absoluut de mooiste van allemaal. Maar jammer genoeg speelt ze ook nu nog steeds het ongenaakbare prinsesje, hoewel, misschien ís ze dat ook wel écht, arrogant en onbereikbaar. Al een paar maanden probeer ik bij haar ‘aan boord’ te komen, ik zou haar zo graag eens neuken, maar no way, af en toe toont ze wel interesse maar al gauw gaan dan de luiken er weer voor.

Verwende types

Het duurt even, pas als we de haven helemaal uit zijn arriveren er wat miljonairs hier bij het zwembad. Blijkbaar is het beneden hun stand om enthousiast aan de railing te gaan staan om terug te zwaaien naar de ons uitwuivende mensen. Of misschien hadden ze het wel druk met het uitpakken en uitstallen van alle kleding uit hun bizarre hoeveelheden koffers. We keken onze ogen uit toen de ene na de andere limousine voorreed en daar niet alleen die miljonairs uitstapten maar er vervolgens ook reeksen koffers tevoorschijn kwamen.

Daarbij hoefden ze zelf natuurlijk niks te doen, als colonnes bezige mieren waren hun eigen medewerkers en die van het schip op en neer aan het rennen, om ervoor te zorgen dat ze maximaal in de watten werden gelegd. Dus hoefden ze alleen maar op hun paasbest over de met een rode loper bekleedde loopbrug te wandelen, er ondertussen natuurlijk wel goed voor zorgend dat ze door de aanwezige fotografen op hun voordeligst werden gezien, zo nodig even stilstaand, om pas daarna naar binnen te schrijden. Het belooft wat, met deze verwende types.

Naarmate er meer mensen op het zonnedek verschijnen valt het me op dat de mannen over het algemeen een stuk ouder zijn dan de vrouwen. Het ziet er daardoor allemaal heel traditioneel uit, de man die blijkbaar het geld bij elkaar harkt en de vrouwen, vooral jong en mooi, vaak dankzij allerlei kosmetische ingrepen, die het weer opmaken. Slechts enkele van die kerels hebben het blijkbaar al op heel jonge leeftijd gemaakt en dat willen ze weten ook, want ze lopen erbij als trotste pauwtjes. Ik vraag me af of ik zo’n leven zou willen leiden. Eigenlijk niet, denk ik, genoeg geld lijkt me handig maar verder kan me al die luxe niet echt boeien. Wat ik wél echt hoop te bereiken is dat ik ooit door zal breken als model.

Amper liggen die mensen of er komen gedienstige stewards naast ze staan om ze te verwennen. Of ze een keuze willen maken uit een van de vele ingewikkelde cocktailmixen, of ze behoefte hebben aan deze of die verfijnde snack en of ze misschien nog op een andere manier in de watten gelegd willen worden. Ons hele groepje ligt het met interesse te bekijken, er ontvouwt zich hier een wereld voor ons die we tot nu toe alleen uit de blaadjes kennen. Ondertussen wordt er al ijverig door de dames en heren teruggekeken, ik zie hoe die mannen verlekkerd naar ‘onze’ mooie meiden kijken, vooral die met hun blote tieten. Maar ook de dames geven hun ogen de kost, regelmatig tref ik de blik van zo’n rijke tante, die de andere jongens en mij geïnteresseerd bekijkt. Het voelt onwennig, alsof we toch een soort bezit zijn voor die mensen, precies waar ik me van tevoren al druk over maakte. Ik ben namelijk helemaal van níemand, maar oké, we zitten nu letterlijk in het schuitje en dus maken we er maar het beste van.

Kijkgrage modeshows

Die avond start de dagelijkse reeks modeshows, als eerste is het de beurt aan ‘Gucci’. Hun ontwerper stapte in Singapore ook aan boord en wordt morgen teruggevlogen per helikopter, waarna er een van een ander modehuis mee terugkomt. Het blijkt vooral om badkleding te gaan, we moeten de meeste tijd in niemendalletjes lopen die bijna letterlijk niks om het lijf hebben. Pas tijdens het omkleden in de ruimte achter de runway werd ons dat duidelijk, dat dit waarschijnlijk het hoofdbestanddeel van deze show en misschien wel alle shows wordt, elf jongelui die bijna naakt voor de hongerige ogen van deze rijken paraderen.

En dat niet alleen, want dan zijn er ook nog de types die erbij zijn als we ons omkleden, precies zoals Nicholas al voorspelde. Het is totaal niet duidelijk wat al die mensen hier te zoeken hebben, maar zoveel is wel duidelijk dat, terwijl wij regelmatig in ons blootje staan om snel-snel dit of dat aan te trekken zij hijgerig toekijken. Als een van ons daarover klaagt is de enige reactie van Trixy, de projectmanager van ‘Universal Top Models’, dat dat er nu eenmaal bij hoort. Zij begeleidt ons en maakt ons die eerste keer al onverbiddelijk helder dat het slikken of nokken is. Als we nog even wat door-protesteren kapt ze het bitchy af met ‘wen er maar aan’. We zullen het dus gewoon moeten ondergaan.

Ondertussen valt me wel op dat ook op deze boot de meeste ogen steeds als vanzelf naar Natassja worden getrokken. Zij is zo’n pure schoonheid, ik ben natuurlijk niet de enige die dat ziet. Ik heb me best wel vaak afgevraagd wat dat nou is met haar, waarom ze mensen zo magnetiseert, en sinds ik een tijde terug een foto van de jonge Brigitte Bardot zag weet ik het eigenlijk wel.
BB had hetzelfde, dat onschuldige, die zwoele ogen en die volle lippen die altijd een beetje geopend waren, alsof ze je ieder moment zou kunnen gaan zoenen en wie weet wat nog meer. Dat onschuldige, zoals ze je op die foto aankijkt, alsof ze je voor het eerst ziet, open, verwonderd bijna. Volgens het artikeltje waar de foto bijstond was het allemaal schone schijn, want al op vrij jonge leeftijd stopte zij met het modellengedoe en ook met acteren. Alle drukte om haar heen was haar te veel geworden, waarna ze in afzondering ging leven, met alleen nog maar dieren om haar heen.

Precies zo lijkt het ook met Natassja te gaan, ze trekt altijd alle aandacht. En eerlijk gezegd ook best wel terecht, want het is bizar wat dat met haar is, echt álles wat ze aantrekt verandert in iets magisch. Zij showt iedere outfit alsof het de kroonjuwelen van Engeland zijn, ze krijgt het meeste applaus en wordt het langste nagekeken. En ook in de omkleedruimte gaat het zo, ze gedraagt zich van nature alsof ze een koningin is, die ervoor gaat staan en bij wie vervolgens alle kleding wordt afgenomen, waarna ze met nieuwe wordt omhangen.

Net als iedereen die daar omheen draait kan ik het ook niet laten om te gluren als haar bovenstukje uitgaat. Ik hoef maar een glimp van haar blote borsten op te vangen of mijn pik maakt een verheugd sprongetje in mijn broek. Ze zijn niet groot maar zo mooi rond en stevig, wat zou ik die graag eens in mijn handen willen nemen. Al dat gegluur lijkt van Natassja af te glijden, maar uitgerekend zij is degene die na afloop van die allereerste show bijna slaande ruzie krijgt met Trixy en huilend naar haar hut verdwijnt. Ik zie het voor mijn ogen gebeuren en kan wel raden wat er speelt. Al die permanent om haar heen hangende hongerig toekijkende mensen werden haar te veel, en op bescherming door onze manager hoeft ze niet te rekenen.

Break in Bangkok

Gelukkig voor mijn libido dient er zich na een paar dagen een bliksemafleider aan. Tijdens de nazit van de modeshow van gisteravond kwam ik in contact met een jonge vrouw, ik had haar al eerder gespot, aan de arm van een behoorlijk oude kerel. Ongeveer vijf jaar ouder dan ik, hooguit drie- of vierentwintig, schatte ik zo. Knap wel, kort donker krullend haar, sprekende bruine ogen, leuk gekleed in een rood jurkje, lekker sexy wel. We raakten aan de praat, kwamen samen in de lounge terecht en daar, rustig op een bank gezeten, hadden we leuke praat. Ik had eerlijk gezegd de indruk dat ze een golddigger was, maar ze vertelde dat ze de jongste dochter van die man is. Zo zie je maar weer, nooit te snel oordelen…

Ze bleek een hartstikke leuke meid te zijn. We hadden uiteindelijk een supergezelligeavond, ze wilde alles weten over mijn modellenleven, waar ik natuurlijk nog niet veel over kon vertellen, want ik was het ten slotte nog maar net. Ik vertelde haar over de opleiding in New York, en over het moeten wennen aan de omkleedsessies en het gegluur van iedereen. En over de ‘driehoek van treurnis’, die volgens onze coach in new York iedereen tussen de wenkbrauwen heeft zitten. De meeste mensen zijn er zich niet van bewust dat dat deel van je gezicht heel bepalend is voor de emoties die je laat zien, gewild of ongewild. Ivy wilde er alles van weten en met veel plezier toverden we daarna alles wat we aan uitdrukkingen konden verzinnen op onze gezichten. Om beurten noemden we een gemoedsstemming en af en toe was het echt lachen om elkaars smoelwerken.

Zij op haar beurt vertelde dat ze nog studeert, in Berkeley, vlakbij San Francisco. In die stad woont ze ook en wat haar betreft is het de fijnste stad van Amerika, ze heeft het er erg naar haar zin. Ze vertelde ook dat haar ouders gescheiden zijn, dat haar moeder niet meer tegen de levensstijl van haar vader kon. En dat ze zelf ook niet zo veel heeft met het patserige leven van daddy, dat ze zich voor éen keer heeft laten overhalen om met hem mee op cruise te gaan, maar dat ze er tot nu toe nog niet veel aan vond. Ze beleefde de cruise vooral als rondhangen, eten en drinken.

Terwijl de avond ten einde liep en er al steeds meer mensen terug naar hun suite gingen, zaten wij maar te kletsen en te geiten. Tot slot spraken we af dat we de volgende morgen samen Bangkok in zouden gaan, de eerste haven die we deze cruise aandoen.

En zo komt het dat ik nu met Ivy in een Tuk Tuk zit, tijdens een privétoer door Bangkok. We hebben het echt naar onze zin, het klikt tussen ons en met veel plezier wijzen we elkaar van alles aan, terwijl de chauffeur af en toe wat in moeilijk verstaanbaar Engels roept en zich ondertussen een weg zoekt door het drukke verkeer. Steeds vaker raken we elkaar even aan om ergens op te wijzen, al met al is er echt iets aan het ontstaan tussen ons. Na afloop belanden we bij een of andere grote markt, waar het exotisch kleurig maar ook veel te druk is. Al snel verlaten we weer de wirwar aan kraampjes en de er omheen wriemelende mensenmassa.

De Tuk Tuk laten we even voor wat het is, want als we teruglopen zien we niet ver van de standplaats een klein hotel. We kijken elkaar aan en blijkbaar zijn we twee zielen éen gedachte, want zonder een woord te wisselen lopen we er eensgezind naar binnen. Ivy stapt vastberaden naar de receptie, boekt er een kamer en niet veel later trekken we elkaar gretig de kleren van het lijf. Eenmaal naakt klampen we ons aan elkaar vast en vallen we op het bed. Zo liggen we lijf aan lijf, verstrengeld, onze gezichten naar elkaar toe gewend, haar borsten geplet tegen mijn borstkas, onze buiken ademend tegen elkaar, mijn pik ongeduldig aandringend tussen haar nog gesloten benen. Onze monden vinden elkaar en hongerig gaan we op elkaar los.

Het is alsof alles vonkt en stroomt door het intieme contact van onze lijven. Na een tijdje maak ik me los en vraag, haar aankijkend: ‘wil je al neuken?’ Ze kijkt me met haar donkere ogen een tikje grijnzend aan en vraagt: ‘wat dacht je waarom ik hier met jou lig?’ Haar antwoord maakt me nog geiler, vooral omdat Ivy mijn pik tussen haar benen kneedt. Ik duw haar op haar rug en dwaal kusjes gevend over haar lekkere lijf, waar ze duidelijk veel mee aan sport doet. Ik verwen een tijdje haar stevige borsten, net zo lang tot de donkere tepels er af lijken te willen springen en Ivy zich kronkelend tegen me op duwt. Dan daal ik over haar buik verder af tot tussen haar benen. Ivy spreidt ze zo ver als ze kan, waardoor haar roze kutlipjes en een klein donker driehoekje haartjes in mijn beeld komen. Vervolgens lik ik haar net zo lang tot ze helemaal zacht en glad en open is. Het is tijd voor stevige actie.

Ik beweeg me terug omhoog, waar ik opnieuw nog even haar tietjes verwen. Ze zijn heerlijk stevig, het is zo’n genot ze te strelen en te kneden. Als ik haar tepels om beurten in mijn mond neem en erop sabbel wordt Ivy helemaal gek en trekt ze me verder omhoog. Als mijn paal voor haar poesje is aangekomen, schuif ik zonder me te haasten mijn eikel in haar en ga er dan een paar keer mee op en neer, een klein stukje naar binnen en dan weer naar buiten. Ik merk aan haar zuchtjes en kreuntjes dat Ivy geniet en als ze na een paar minuten een keer haar bekken extra uitnodigend tegen me in kantelt glijd ik langzaam dieper bij haar naar binnen.

Strák is ze. En warm, zacht, omhullend, me een geil welkom gevend. Vanaf het moment dat ik helemaal in haar ben voel ik hoe ze haar buikspieren aanspant waardoor ze haar kutje naar me toe kantelt en ik nog net ietsje dieper in haar kan. Als mijn pik volledig in haar zit houd ik hem even daar enkele minuten, terwijl we elkaar aankijkend samen genieten van het contact. Dan ga ik haar met kleine beweginkjes neuken. Ik geef haar ondertussen over haar hele gezicht zoentjes en fluister ‘echt Ivy, jij bent vanaf nu mijn cruise-liefje, ik ga je deze reis nog vaak neuken.’

Ivy is het geloof ik wel met me eens, want ze antwoordt door haar benen om mijn heupen te vouwen en nodigt me zo uit haar steviger te neuken. En dát doe ik, steady en stevig neuk ik haar. En ik neuk haar vooral láng, het was alweer even geleden, ik ga dit eindeloos volhouden.

Zeeziek

Na Bangkok zet het schip koers naar Vietnam, waar we Ho Chi Minh-stad aandoen. De daaropvolgende haven is die van Manilla, in de Filipijnen. Ivy en ik zoeken zo vaak mogelijk elkaars gezelschap en duiken regelmatig haar kamer in, om te neuken. De eerste keer keek ik mijn ogen uit, hoe je op een schip zulke grote luxe appartementen kunt maken, ik wil er gewoon niet over nadenken wat dit per dag moet kosten. De suite heeft behalve een living twee ruime slaapkamers en in die van hem is haar vader zelf ook voortdurend met dames in de weer. Af en toe komt het zelfs voor dat er in de aangrenzende kamer naast ons simultane seks te horen is, wat aan de ene kant best wel een beetje gênant maar tegelijk toch ook aardig opwindend is.

Hoewel ik dus veel bij Ivy ben wil dat absoluut niet zeggen dat Natassja uit mijn gedachten is. Mijn crush op haar is onverminderd groot, en ook omdat ik vind dat ze het niet echt goed maakt houd ik haar voortdurend wat in de gaten. Ze huilt steeds vaker om het minste of het geringste en al enkele keren heb ik geprobeerd er met haar over te praten. Ik denk namelijk dat ze gebukt gaat onder alle oppervlakkige aandacht voor haar schoonheid, terwijl zijzelf als persoon nauwelijks wordt gezien. Maar eerlijk is eerlijk, ze láat zich ook niet zien, ik heb nog nooit zo’n gesloten meid gezien.

Tot verbazing van bijna iedereen vertrekt het schip rond het middaguur op de geplande tijd uit de haven van Manilla, terwijl er toch een flinke storm is aangekondigd. Het is mij al enkele keren opgevallen dat de kapitein tijdens de maaltijden flink wat drank inneemt, zo ook vandaag tijdens de lunch. Daardoor betwijfel ik of hij er wel helemaal zijn hoofd bij heeft. Ik zag hoe hij tijdens het eten van tafel werd weggeroepen door een andere officier en dat ze vervolgens buiten een stevige woordenwisseling hadden. Misschien ging dat wel over wel of niet vertrekken. Maar wat er ook werd besproken, op het vastgelegde tijdstip varen we uit. Amper zijn we de haven uit of het schip pikt al een stevige deining op. Gaandeweg de middag wordt die steeds heftiger en tijdens het diner moeten mensen soms al hun glazen vasthouden, om te voorkomen dat ze gaan schuiven.

Een uur later begint de modeshow en opnieuw heeft het modehuis dat vandaag de show verzorgt ervoor gekozen ons bijna alleen maar te laten paraderen in bijna niets verhullende badkleding. De jongens krijgen niet veel meer te dragen dan strings met een veter door onze billen en de meiden hebben de meeste tijd een piepkleine bikini aan, waarvan de topjes maar net de tepels bedekken. Maar dit keer houden onze bijna blote lijven de ogen van de toeschouwers niet vast, nog voor het einde daarvan is de helft van hen al naar hun appartement verdwenen, zeeziek door de flink toegenomen bewegingen van het schip.

Ook met mij gaat het niet best, mijn maag protesteert stevig. En niet alleen bij mij blijkbaar, twee meisjes en een jongen zijn al overhaast verdwenen en halverwege een van haar beurten op de runway rent ineens ook Natassja naar buiten. Als ik haar bezorgd achterna ga zie ik nog net hoe ze over de railing hangt en haar eten eruit kotst. Precies op het moment dat ze dubbelgevouwen voorover hangt helt het schip met een abrupte beweging ineens ver over naar onze kant. Voor ik ook maar iets kan doen zie ik dat Natassja haar grip verliest, waarna ze overboord valt.

Het schip vaart snel, we zijn meteen al een stuk verder als ik haar weer boven zie komen, roepend om hulp. In een reflex schreeuw ik ‘passagier overboord!!’, maar ik kom niet eens boven het geraas van de golven uit. Als ik paniekerig rondkijkend de reddingsboeien zie hangen, weet ik niks anders te verzinnen dan er twee overboord te gooien en met de werplijnen in de hand Natassja achterna te springen…


Liefs.
Zazie