Danny, heel mooi geschreven. Ja, de dood maakt nu een maal een deel uit van het leven. Je komt en gaat, beide staan vast, maar ook weer niet. En toch praten we meer over het begin, dan over het einde. Als of we voor het laatste bang moeten zijn, gek eigenlijk. Want zolang we over die persoon praten, zolang is die er nog. Je bent pas dood en weg als men niet meer over je praat. Klinkt misschien betweterig, maar zo voelt het voor mij. Oja, de 10+++ die is er weer.

Zoveel tristesse, maar dat hoort inderdaad ook bij het leven. Prachtig vervolg alweer.

Wat een emotionele aflevering. Je leeft al lezend naar het onvermijdelijke einde van Lars... Hoe triest voor Nick, die het al eens met zijn eigen moeder meemaakte en nu voor Kelly, die het nu van heel dichtbij gaat moeten verwertken.
Gevoelig geschreven. Complimenten.

Fuck man

Wow tranen in mijn ogen

Wat een mooie reeks is het toch en wat kun je ontzettend goed schrijven. Heb dit deel met tranen in de ogen gelezen.

Fijn dat je van het leven geniet!!

Een prima verhaal over de relatie tussen Danny en Mandy. Het blijft een bijzonder (sympathiek) stel. Maar ook een bijzonder verhaal omdat het bij deze aflevering niet doofblinden wat meer inzicht geeft in de wereld van de doofblinden. Danny is in het verhaal gehandicapt, maar dat is nauwelijks storend. Maar hier, waar veel ouderen rondliepen, las je veel over hun problemen op latere leeftijd.
In je voetnoot schrijf je wat over je privéleven. Je weet, ik ben daar altijd benieuwd naar. Ik ken graag de achtergrond van schrijvers. Jij bent duidelijk al veel verder dan de Danny in het verhaal, maar ik vind het knap hoe jij oplossingen bedenkt of van bedachte oplossingen gebruik weet te maken.
Leuk ook hoe collega-schrijvers op jouw verhaal reageren.
En... privé plezier is belangrijker dan het plezier van je lezers. Dat komt wel weer als ze een (verlaat) verhaal van je lezen.

Hoi Danny, geniet van de verre reizen. Schrijven doe je maar als je er zin in hebt, het mag geen verplichting zijn. En als ik je daarmee kan helpen, je weet me te vinden he. Ik doe dat dolgraag. Dikke kus, Leen

Mooi verhaal, in begin dacht ik waar gaat het heen maar daarna begreep ik je intenties. Ons inzicht geven in hoe jouw wereld is. ( iets wat je destijds met je uitdaging voor de auteurs op deze site ook al eens hebt gedaan. Ik weet nog hoe ik over zaken heb moeten nadenken in / met mijn verhaal ‘ wat een klap ‘ En je inzicht welke je me toen gaf) Mijn complimenten want dat is je weer wonderwel gelukt. Jongen geniet van het leven zolang je alles nog kunt doen en zien. Geniet van je vakanties je verhalen komen toch wel weer terug. Groetjes en lees gauw weer wat van jou Tdid.