Een gunst voor Luuk
En tegelijk een gunst voor ons, lezers
Dat we weer een blik mogen werpen op je creatieve brein dat gonst van lust en genot.
Dank je, sekteleidster van deze kring der opwindende verhalen.

‘We gaan nog heel veel plezier met haar beleven.’

Wij ook. Daar twijfel ik geen seconde aan.
Dank je voor dit pareltje vol genot.

Wat jouw verhalen zo boeiend maakt, zijn de waarachtige emoties van je personages die hen gewoonweg tot leven wekken.
Opwinding vloeit voort uit wie ze zijn, niet wat ze doen.

Prachtig!

Dreigende donderwolken stapelen zich op. Er is iets gaande. Het lijkt overduidelijk. En toch sta ik klaar voor het onverwachte.
Of voor de keiharde emotie.

Als die even sterk verwoord is als dit verhaal, staat ons nog veel leesplezier te wachten.

Zacht kabbelend stroomt je verhaal als een riviertje door een zomers landschap. Met een verfijnde taal leid je ons verder naar een punt waar de stroom wat versnelt, synchroon met onze hartslag die de opwinding van je woorden overneemt.
Heerlijk!

Ik kijk al uit naar een vervolg.

Zacht kabbelend stroomt je verhaal als een riviertje door een zomers landschap. Met een verfijnde taal leid je ons verder naar een punt waar de stroom wat versnelt, synchroon met onze hartslag die de opwinding van je woorden overneemt.
Heerlijk!

Ik kijk al uit naar een vervolg.

Luuk is terug! Een vaste waarde in je oeuvre.

En vanaf het begin sleur je me weer mee in je verhaal, een roadtrip naar een gemiste kans.
Vooral spannend!

Afstand is onmogelijk. Niet met de constante, bijna dierlijke aantrekkingskracht tussen Sofie en Stephan. Een blik, een woord, een simpel gebaar. Meer is er niet nodig om de lont te doen ontvlammen die de vaten buskruit die ze beiden zijn te doen exploderen.
En jij, lieve Eline, jij beschrijft die ontploffing met de meest opwindende woorden, zodat het effect op de lezer enkel kan worden beschreven als collateral dammage.

Een verhaal vol verleiding en seks. Stout en uitdagend, maar tegelijk ook liefdevol.
Buitengewoon opwindend dus!

Een 10. Zonder enige twijfel.

Stefie!!!
Waar was je al die tijd?

Ik hoop na al die jaren nog steeds dat er een vervolg komt op “Kamperen met ouders”, maar qua zoethoudertje kan dit verhaal wel tellen.
Weer een heerlijk opwindend verhaal. Dank je daarvoor!!!