Emo verandert
De stilte wordt doorbroken
Tijd voor emotie


Ik smul van de romantiek, zacht en teder, het opleven van het hart, het gevoel thuis te komen… heerlijk!

De toenadering blijft groeien, en deze oude volkman leert veel van het nieuwe volkmeisje!
Ik blijf dit uitermate boeiend vinden.

Heel mooi debuut. Ik las het met veel plezier. Het verbale spel van Patrick is mooi uitgewerkt.

Toch een kleine bedenking. Met één zin haal je het probleem onderuit. Als er een klasgenoot is die “ontzettend gay is”, kan Josien toch met hem een kamer delen?

Los van dit detail is het een pracht van een verhaal!

Alles klopt. De details, de argumenten, het totale plaatje. Dit blijft een heerlijke, prachtig geschreven reeks.
De menselijkheid die hen verheft boven het nieuwvolk en oudvolk zijn. Hartverwarmend is het.
Dit verhaal verdient meer dan een 10!

Plots, tijdens het lezen van dit verhaal met een van mijn favoriete personages, dacht ik: dit had even goed een verhaal van Lieveke kunnen zijn.
Niet verwonderlijk: Anna is ook een lieveke, en beide schrijvers weten hoe ze de opwinding in hoofd en lichaam van de lezer kunnen opwekken met hun woorden.

Dit is een compliment. Voor allebei.

Heerlijk, Danny. Alweer een topverhaal!

Ik was deze reeks even uit het oog verloren. Snel wat delen ingehaald. Blijf doorgaan. Het is mooi!

Met enkele rake vragen, ontdaan van de westerse ethiek, ontzenuw je de kern van een taboe. Zonder belerend te zijn. Zonder uit te dagen. Maar kijkend vanuit de onschuld die niet is opgezadeld met enige zondebesef.
In de context van dit verhaal klopt het helemaal.
Weer prachtig geschreven.

Twijfel, opluchting, ongeloof, angst, een boeketje vol emoties. Maar vooral de connectie. Het gevoel dat het zo hoort. En de dankbaarheid.
Je beschrijft het allemaal alsof het niets is. Maar dat is het niet. Dit is schrijfkunst!

Ook ditmaal neem je me vanaf de eerste zin mee in het avontuur. We ontdekken meer over de wereld en haar vooroordelen.
Zit hier een Romeo en Juliaverhaal in?

Er komt toch een vervolg, he?