De enige reden dat ik “mijn vrouw” schreef, was dat ik nergens haar naam vond. Zonder de aanhalingstekens kon mijn reactie over mijn eigen vrouw gaan. 😉

Dank voor je complimenten.
Ik twijfelde al even over "mijn vrouw". Misschien bedoelde je het niet zo, maar k ga haar toch een naam geven. 😊

In dit deel vallen de puzzelstukjes langzaam op hun plaats.

In tegenstelling tot de vorige delen wordt er heel veel duidelijk uitgesproken.
Door Robert, door Karen en door "mijn vrouw". Ook Marloes wordt wat opener.
Wat opvalt, is dat net deze openheid opwinding creëert bij alle betrokkenen. Niet in het minst bij mezelf als lezer. Je verhaal maakt het eenvoudig om jezelf in Roberts plaats te stellen. Het is de combinatie van de gesproken woorden en wat er tussen de lijntjes zou kunnen worden gezegd, die een spanning creëren die je vol aandacht doet verder lezen.
Knap verhaal!

Deel 3 is in de maak. Ik ben benieuwd hoe het deze 2 vergaat

Net zoals ik jouw woorden op mijn manier interpreteerde, zo interpreteerde jij de mijne anders dan ik bedoelde. 🙂

Ik zie de 2 protagonisten niet als seksdieren. Integendeel.

Wat hier (volgens mij) gebeurt, is dat er in het eerste deel per ongeluk een vonk ontstaat door de ontdekking van de foto’s. Die vonk wordt gevoed door niet direct open te communiceren hoewel beide het weten. Hierdoor krijgt dit vonkje een eigen leven in het hoofd van Robert (en Marloes?).

Mijn bemerking over de ondoordringbare jungle heeft te maken met het feit dat we niets te weten komen over de echte gedachten van haar. Ze sluit zichzelf een beetje af, geeft de indruk iets meer voor haar vriendin te voelen en ze geeft zich ook aan haar oom.

Mijn uitdrukking van de vogel en de kat, was niet gebruikt om iets te zeggen over Marlies, vooral over de man in het algemeen, en jawel, Robert toch ook wel in dit verhaal. Hij zou de verstandige volwassene moeten/kunnen zijn. Toch laat hij zich door de verleiding en de lust leiden (vogel voor de kat dus). Als Robert alles echt onder controle had, was dit niet gebeurd.
Dit alles maakt hen inderdaad heel menselijk. Dit maakt beide delen ook zo goed. Mijn diervergelijking was dus niet van toepassing op hen, maar wel op de situatie.

Ik ben er zeker van dat Marloes allesbehalve de bedoeling had om dit uit te lokken. Toch was dit niet plotseling. Ook bij haar zat het vonkje uit het eerste deel reeds in haar hoofd. Ook zij zal er in haar gewachten al mee bezig zijn geweest.

In mijn reacties gebruik ik soms wat overdrijving om duidelijk te maken wat ik bedoel.
Wat ik nu bedoel, is dat ik je verhaal heel goed vind. ☺️

Ik probeer mijn karakters zo menselijk mogelijk te maken en niet alleen weg te zetten als sex-dieren. Uiteraard is het aan de lezer helemaal vrij zijn eigen interpretatie aan te geven. En als dat gebeurt zie ik dat zeer zeker als compliment. Ik waardeer je reactie dan ook zeer, als eigenlijk elke reactie :-)

Zo zie je maar hoe een lezer een eigen interpretatie aan woorden kan geven. 😁
Misschien wordt er in de volgende delen meer duidelijk. Ik kijk er in elk geval erg naar uit.

Mijn reactie was heel positief bedoeld. Hopelijk is dit ook zo overgekomen. Ik had in elk geval een 10 gegeven.

Ik denk niet dat Robert zich de vogel voelt, evenmin dat Marloes zich de kat voelt. Robert heeft alles nog onder controle en kan elk moment stoppen met de toch wel foute verhouding waar hij zich in bevind. Marloes is zich in ieder geval niet bewust dat zij de kat is in dit verhaal. Ze heeft het moeilijk en Ome Robert blijkt een vertrouwd persoon waarbij ze zich kan blootgeven ( hier dus ook letterlijk)

Waar gebeurd? Ten dele; de personen bestaan echt, de situaties zijn in mindere mate ook wel daadwerkelijk gebeurd, ik heb het een beetje aangedikt. De namen zijn uiteraard verzonnen

3 dingen heb ik onthouden uit dit verhaal:

1. De gedachtenwereld van pubermeisjes is als ondoordringbare jungle.

2. Mannen zijn een vogel voor de kat.

3. Net als in het eerste deel eindig je een mooi geschreven ik-denk-mezelf-de-verleiding-in-verhaal met een uiterst relevante vraag die net te laat komt, want het kwaad is geschied.

Echt gebeurd of niet? In elk geval vermoed ik dat het stilzwijgen bij het appen meer met oom dan met vriendin te maken zou kunnen hebben.
Hoe dan ook: je bent een vogel voor de kat. Wel een genietende vogel.

Ik ken zelf een Marloes, geen familie maar een onwijs lekker ding.
21 Jaartjes jong, asblond haar, kleine tietjes, prachtige gespierde dijen van het paardrijden en een kontje waarvan je gaat kwijlen.
Met haar zou ik wel eens een role play willen doen.

Marloes, als je toevallig meeleest... ;)