@Lieke
Voor de rechter slepen? Het is wel haar vader en ondanks dat hij te ver is gegaan, snapt Marloes ook wel dat ze niet geheel onschuldig is. Ze wil wraak die alleen haar vader zal treffen en niet het hele gezin ten gronde richt.

Hoe zou jij Arend een lesje leren, Lieke?

Dit verhaal gaat plots een heel andere kant op. Waar de verwardheid bij Robert en Marloes een intiem moment creëerde, waar Karen gretig mee op ingegaan is, wordt het nu allemaal onschuldiger. Het eerste seksueel contact met Arend kan je nog zien als het gevolg van een gezamenlijke geilheid.

Het einde toont echter een minder onschuldige en harde kant.
Ik ben heel nieuwsgierig naar het vervolg.

Je geeft ons twee verhalen voor de prijs van één.

Het eerste verhaal is het kortste, maar heeft voor mij het meeste spanning. Er gebeurt ook het meest in.
Marloes doet aan introspectie en ontdekt haar lichamelijke geilheid voor mannen en vrouwen.
Kitty betrapt Marloes, zonder te weten waarmee precies. is haar kwaadheid omdat het vlakbij Arend gebeurt?
Arend heeft een wel heel openhartig gesprek met Marloes. Hij bekent dat Karen hem wel iets doet. Hoe groot is de stap om ook zo over Marloes te denken?
Allemaal onderhuidse spanning.

Het tweede verhaal dient voor ons als lezer als ontlading van die opgebouwde spanning. Heel opwindend beschreven. De bijna logische stap na de verleiding uit het vierde verhaal in deze reeks.

Vanaf hier kan je veel richtingen uit. Ik ben benieuwd wat jij zal kiezen. Een 10 van mij.

Wat een super geil verhaal , de hele serie maakt me helemaal nat.
Graag snel een vervolg xxxx Inge

...dank voor de complimenten 😎

Onverwacht opgewekte opwinding leidt tot een ongekend intiem moment. Even niet nadenken. Overgave aan het verlangen van het lichaam. En genieten.
Duidelijkheid van Karen. Eerlijkheid van Marloes? Wat doet dit met haar? Ze zegt dat ze het begrijpt. Volgt haar hart haar hoofd?

Writer, dit is zo mooi en ingetogen. Het voelde als een eer om hiervan getuige te mogen zijn.

De enige reden dat ik “mijn vrouw” schreef, was dat ik nergens haar naam vond. Zonder de aanhalingstekens kon mijn reactie over mijn eigen vrouw gaan. 😉

Dank voor je complimenten.
Ik twijfelde al even over "mijn vrouw". Misschien bedoelde je het niet zo, maar k ga haar toch een naam geven. 😊

In dit deel vallen de puzzelstukjes langzaam op hun plaats.

In tegenstelling tot de vorige delen wordt er heel veel duidelijk uitgesproken.
Door Robert, door Karen en door "mijn vrouw". Ook Marloes wordt wat opener.
Wat opvalt, is dat net deze openheid opwinding creëert bij alle betrokkenen. Niet in het minst bij mezelf als lezer. Je verhaal maakt het eenvoudig om jezelf in Roberts plaats te stellen. Het is de combinatie van de gesproken woorden en wat er tussen de lijntjes zou kunnen worden gezegd, die een spanning creëren die je vol aandacht doet verder lezen.
Knap verhaal!