Qua opbouw en stijl een echte Dali, maar dit ruige werk staat me emotief tegen en kan me niet bekoren...
Ik wacht op mildere tijden.

Tanne, wat een prachtige aflevering weer!
Deze formule... altijd hetzelfde en tegelijkertijd altijd weer nieuw. Zoals je honderd keer van een mooie zonsopkomst of -ondergang kunt genieten of bij een kampvuur zitten. Die heerlijke driehoek: jij, zusje en wat-maar-langs-komt. En wat een heerlijk joch kwam er deze afleveringen langs.
Ik kijk al weer uit naar die 'schapen' van Generazione Z! En realiseer me dan wel dat schapen zo dom lijken als de waarnemer zelf is. In werkelijkheid zijn schapen supersensibele dieren. Leid ze maar weer de hei op, of op z'n Italiaans de bergen in!

Gerrit Tonner 😍

Tanne, Super!!!
Wat is seks bij jou toch heerlijk ongecompliceerd en intens!
Nu zeg ik wel 'ongecompliceerd', maar dat is natuurlijk relatief. Je hebt een waanzinnig slimme setting met aan de ene kant de sprankelende broer-zusliefde, en aan de andere kant al dat beetje-onbezonnen-door-geld-verblinde-maar-lichamelijk-nog-'pure', jeugdige neukspul... Je bent in dit verhaal weer op je best. En ik zou zeggen: pakken jullie nog lekker door met dat joch...
Ik ben reuzeblij met je verhaal, en zelf al weer flink op dreef met een nieuw verhaal...

Heerlijk verhaal van zoete wraak, en dat ook nog tot genoegen van die nu-niet-meer-maagden...
Mooi gedaan, zoals uit de beoordeling tot nu toen ook wel blijkt - al is het gemiddelde 0.2 punt te laag 😃

Xaviera, Bee, Zazie en Tanne,
Dank voor jullie inlevende en vriendelijke lof.
Het was een genoegen om met de personages op tour te zijn, maar het stimuleert ook enorm te weten dat er lezers zijn die het waarderen!
Gerrit

Mooi verhaal met een mooie stijl.
Ik val Henk11209 bij: die witregels maken het lezen 'brokkelig'. Gebruik voor een nieuwe regel [shift + enter], Dat kun je ook achteraf doen nog...
Maar qua verhaal top!

Hallo Ruben en Xaviera,

Wat leuk dat jullie zo echt op de inhoud reageren.

Xaviera heeft gelijk, in die zin dat ik Anton niet als een slapjanus bedoel. Maar ja, zo kan hij misschien wel gezien worden. De lezer mag de personages langs z'n eigen maatstaf leggen.
Ik bedoel mijn personages trouwens allemaal positief... Mijn uitgangspunt is dat ieder mag zijn hoe-die is. De een uitgesproken, de ander twijfelend. En ja, er zit ook wel wat zelfportret in. Ik heb z'n leeftijd niet meer, maar Thijs voelt voor mij erg dichtbij, maar hij is wel succesvoller dan ik ooit was. (Ik durf nauwelijks te bedenken in welke categorie ik nu bij Ruben val...) En Stanzi is een type waar ik heel verliefd op zou worden...

Xaviera, je hebt ook gelijk met die seksles. Ik heb er over getwijfeld of deze aflevering wel de juiste verhaaltoon heeft. Maar in wezen is alle handeling in dit verhaal voor Thijs en Stanzi één grote seksles. 😊

Ha Ruben, dank voor je reactie.
Maar we kijken wel wat verschillend tegen de mannenrol aan. Volgens mij komt het in wel heel veel relaties voor dat vrouwen min of meer afhaken, omdat mannen zich te veel focussen op het behalen van hun eigen gerief. De mannen hier hebben een hoog libido maar zijn ook wat meer gericht op wat pussy-lief wil, al wordt ze dat wel wat afgedwongen door Stanzi en de moeders. Maar dat wat fluïde gedrag lijkt me op de lange baan een verdienend model. Geen van de partijen komt tekort, en ze houden er allemaal goed zin in.
Dé 'slappe zak' hier ben ik als schrijver: ik kan geen orde houden onder mijn personages!
Iedereen fietst door mijn voornemens die ik bij de start had heen. Ik kan het niet meer bijhouden...
Ik ga de serie dan ook afbouwen: moeten ze zichzelf maar redden. 😊

Maar ik ga de boel wel afhechten.
Heb ook ideeën voor nieuwe verhalen...

Ha Tanne,

Antwoord op je opmerkingen bij mijn verhaal Geen fuck te beleven - 19...
Dat blad herken je als halve Italiaan ongetwijfeld als vijgenblad, dat in de kunst vaak als verhullend attribuut gebruikt wordt. Herfstig vanwege mijn gevorderde leeftijd... de meeste seks ligt wel achter mij.

En wat die toestanden betreft: ja dat zijn er nogal wat. Daar rol ik dan min of meer ongewild in.
Dat is wat ik in jouw verhalen zo waardeer: die ongecompliceerde structuur en dan toch volstrekt geloofwaardig beregeile avonturen. Jij bent meester op de sprint, ik zwoeg op de lange afstand. Ognuno a modo suo. (Als dat maar echt Italiaans is...)

Ha Xaviera en Tanne,

Ja, aan ontwikkelingen geen gebrek... alleen, hoe brei ik hier ooit een eind aan?! En ik mag van mezelf niet meer dan 24 afleveringen maken. Maar maak je geen zorgen, Xaviera. Voor de lange termijn weet ik het niet. Voor de nabije toekomst komt het voor elkaar.

Tanne,
Het zijn eigenlijk wel heel veel toestanden, inderdaad. Daar rol ik dan min of meer ongewild in. Ik bewonder daarom jouw veel ongecompliceerdere settingen dan ook enorm. Heerlijke sprints, terwijl ik toch wel een beetje zwoeg op de lange afstand.
Wat dat blad betreft: als halve Italiaan herken je ongetwijfeld het vijgenblad dat in de kunst zo vaak als verhullend attribuut gebruikt wordt... en herfstachtig vanwege mijn gevorderde leeftijd. De meeste seks ligt achter me...