Ik reageer eigenlijk nooit, maar na het lezen van dit verhaal een keer wel.
Ik raakte geëmotioneerd omdat mijn zus een aantal jaren geleden op vrijwel dezelfde manier uit het leven is gestapt. Ook met een afscheidsfeest en bij haar begrafenis geen koffie en cake, maar een borrel.
Dit soort verhalen moeten worden gelezen door de politici die het mensen met ondraaglijk lijden nog steeds zo moeilijk maken om over hun eigen leven (en het einde ervan) te kunnen beslissen.
Dank Danny voor deze mooie aflevering.