Is dit wat je zoekt?
Groetjes Niels

De Roep van het Bos

Het was een zwoele lentedag, een van die dagen waarop de zon de huid streelt en de lucht zoet ruikt naar bloeiende bloemen en vers gras. Ik had de hele ochtend een kriebel in mijn onderbuik gevoeld, een onrust die me naar buiten dreef, naar avontuur. Met een ondeugende glimlach had ik mijn plan gesmeed: een rit naar de ontmoetingsplek, een afgelegen parkeerplaats aan de rand van een dicht bos, waar de wereld leek te zwijgen en geheimen fluisterden in de wind. In mijn tas zaten zelfgemaakte visitekaartjes, zorgvuldig voorbereid met een polaroid van mezelf – naakt, kwetsbaar, uitdagend – en een cryptische boodschap op de achterkant: *“Gevonden kledingstukken in het bos meenemen of stelen!”* Het was een uitnodiging, een lokroep voor wie durfde.

De rit ernaartoe voelde als voorspel. De motor van mijn auto bromde zachtjes, een ritmisch gebrom dat resoneerde met mijn eigen opwinding. Het zonlicht danste over mijn blote armen, die rustten op het stuur, en ik voelde hoe mijn ademhaling versnelde naarmate ik dichter bij mijn bestemming kwam. Toen ik aankwam, zag ik dat de parkeerplaats bijna verlaten was, op een paar auto’s na die nonchalant langs de rand stonden geparkeerd. De picknicktafel, verweerd maar uitnodigend, stond vrij in het midden. Perfect.

Ik stapte uit, mijn sneakers knerpten op het grind, en de warme bries speelde met mijn haar. Met een snelle blik om me heen – niemand leek me direct op te merken – liep ik naar de tafel en legde de stapel visitekaartjes neer. De naaktfoto erop glansde in het zonlicht, mijn lichaam vastgelegd in een moment van pure vrijheid. Ik stelde me voor hoe iemand ze zou vinden, hoe hun vingers over het papier zouden glijden, hoe hun ogen zouden verwijden bij het lezen van mijn woorden. Het idee alleen al deed mijn hart sneller kloppen.

Met een laatste blik op de parkeerplaats – een man stapte net uit een auto, maar keek nog niet mijn kant op – draaide ik me om en liep naar de klapdeur die het bos van de buitenwereld scheidde. Het hout kraakte toen ik erdoorheen stapte, en meteen werd ik opgeslokt door de koele schaduw van de bomen. De geur van mos en dennen vulde mijn longen, en het zachte geruis van bladeren boven me voelde als een fluisterend publiek dat mijn entree afwachtte.

Ik begon te lopen, mijn stappen vastberaden maar licht. Na een paar meter, nog in het zicht van de parkeerplaats, trok ik mijn shirt over mijn hoofd. De stof gleed langs mijn huid, een sensatie die me kippenvel bezorgde. Ik hield het even vast, voelde de warmte die mijn lichaam erin had achtergelaten, en drapeerde het toen over een lage struik. De wind streek langs mijn blote bovenlijf, en ik voelde mijn tepels hard worden onder de frisse aanraking. Ik keek achterom – de man bij de auto leek nu mijn kant op te kijken, zijn houding aarzelend maar nieuwsgierig. Goed zo.

Vijftig meter verder schopte ik mijn sneakers uit. Het gras onder mijn voeten was zacht, nog vochtig van de ochtenddauw, en ik voelde hoe de aarde me grondde terwijl mijn opwinding groeide. Mijn sokken volgden kort daarna, achteloos achtergelaten op een boomstronk. Met elke stap liet ik meer van mezelf achter, een spoor van kleding dat als een uitnodiging door het bos kronkelde. Mijn broek was de volgende. Ik trok de rits omlaag, liet de stof langs mijn benen glijden en hing hem over een lage tak. De zon speelde over mijn dijen, en ik voelde de ogen van onzichtbare toeschouwers, echt of ingebeeld, op mijn huid branden. In mijn slip liep ik verder, het laatste restje stof dat mijn naaktheid nog bedekte.

Diep in het speelbos, waar de paden smaller werden en de schaduwen dichter, bleef ik staan. Mijn hart bonsde in mijn borst, een wilde drum die mijn bloed liet zingen. Ik haakte mijn vingers in de rand van mijn slip, trok hem langzaam omlaag en liet hem langs mijn benen glijden. Met een speelse zwaai gooide ik hem in de struiken, waar hij verdween tussen het groen. Naakt. Volledig naakt. De wind kuste elke centimeter van mijn lichaam, en ik voelde me als een godin, een schepsel van het bos, vrij en ongetemd.

Ik hoorde het toen – het zachte kraken van takken, het schuifelen van voeten. Ik was niet alleen. Mijn adem stokte even, maar ik draaide me niet meteen om. Laat ze maar kijken, dacht ik. Laat ze maar komen. Toen ik eindelijk mijn hoofd draaide, zag ik ze: mannen, drie of vier, verspreid tussen de bomen. Hun ogen glinsterden in het gefilterde licht, hun houdingen een mix van aarzeling en verlangen. Een van hen, een lange man met donkere ogen en een stoppelbaard, stapte naar voren. Zijn shirt spande om zijn schouders, en zijn blik was hongerig, maar niet dreigend.

“Jij bent… iets anders,” zei hij, zijn stem laag en schor. Ik glimlachte, mijn lippen licht geopend, en liet mijn ogen over hem heen glijden. “Dat hoopte ik,” antwoordde ik, mijn stem zacht maar zelfverzekerd. Hij kwam dichterbij, en ik voelde de hitte van zijn lichaam zelfs op een meter afstand. De anderen bleven staan, toekijkend, hun ademhaling hoorbaar in de stilte van het bos.

Ik zakte op mijn knieën, het mos koel en zacht onder me, en keek naar hem op. “Wat wil je?” vroeg ik, mijn toon uitdagend. Hij slikte, zijn adamsappel bewoog zichtbaar. “Wat jij aanbiedt,” zei hij uiteindelijk. Ik lachte zachtjes, een geluid dat door de bomen echode, en reikte naar zijn broek. Mijn vingers vonden de rits, en met een trage, bewuste beweging trok ik hem omlaag. Zijn adem stokte toen ik hem bevrijdde, zijn erectie warm en zwaar in mijn hand.

“Ik slik,” fluisterde ik, mijn ogen in de zijne geboord. “Dat beloof ik je.” Zijn kreun was het startsein. Ik nam hem in mijn mond, mijn lippen sloten zich om hem heen, en ik proefde de zoute smaak van zijn opwinding. Hij smaakte naar lust, naar het bos, naar de spanning van dit moment. Mijn tong danste over hem heen, en ik voelde hoe hij zijn handen in mijn haar begroef, niet dwingend maar smekend. De anderen keken toe, hun ademhaling versnelde, en ik voelde hun ogen als een fysieke aanraking over mijn naakte lichaam glijden. Ik was een attractie, een levend kunstwerk, en ik genoot van elke seconde.

Het duurde niet lang voor hij zijn hoogtepunt bereikte. Zijn kreunen vulden de lucht, en ik hield mijn belofte, slikte alles door terwijl ik naar hem opkeek. Toen hij zich terugtrok, trilde hij, zijn ogen glazig van genot. “Jezus,” mompelde hij, en ik glimlachte alleen maar, mijn lippen nog vochtig.

Maar het was nog niet voorbij. Een tweede man stapte naar voren, jonger, met een jongensachtige grijns en een lichaam dat getraind leek onder zijn strakke shirt. “Mijn beurt?” vroeg hij, bijna plagend. Ik leunde achterover op mijn handen, mijn benen licht gespreid, en keek hem aan. “Als je durft,” zei ik. Hij lachte, een geluid dat de spanning even brak, en knielde voor me neer. Zijn handen vonden mijn dijen, warm en stevig, en hij trok me dichterbij. De anderen kwamen nu ook dichterbij, een kring van lichamen die me omsloot, en ik voelde de energie van hun verlangen als een elektrische lading door me heen gaan.

Zijn mond vond mijn huid, eerst mijn buik, dan lager. Ik hapte naar adem toen zijn tong me raakte, een warme, natte streling die mijn zenuwen in vuur en vlam zette. Mijn hoofd viel achterover, en ik keek naar de boomtoppen, waar het zonlicht doorheen scheen in gouden stralen. De wereld vervaagde tot een waas van sensaties – zijn lippen, zijn vingers, de wind op mijn borsten, de ogen van de anderen die elke beweging volgden. Ik liet me gaan, mijn kreunen vermengden zich met het geruis van het bos, en toen mijn climax kwam, was het als een golf die me overspoelde, wild en onvermijdelijk.

Toen ik weer bij zinnen kwam, zaten ze om me heen, hun gezichten rood en hun ademhaling zwaar. Een van hen, een oudere man met grijs in zijn haar, hield mijn slip in zijn handen. “Mag ik deze houden?” vroeg hij, zijn stem hees. Ik lachte, nog na hijgend. “Dat stond op het kaartje, toch?” zei ik. Hij grijnsde en stopte de stof in zijn zak, een trofee van dit moment.

Het bos leek te pulseren om ons heen, levend met de echo’s van wat er gebeurd was. Ik stond op, mijn benen nog zwak, en keek naar de mannen. “Wie nog?” vroeg ik, mijn stem een zachte uitdaging. Ze keken elkaar aan, en ik wist dat dit nog maar het begin was van mijn avontuur.