Spelletjes Van Jolijn - 3

Hierbij het tweede deel van mijn belevenissen met Jolijn. Een korte samenvatting van de vorige verhalen: nadat ik in het eerste deel Jolijn ontmoette en we samen op een project belandden, leek ze steeds vaker spelletjes (aantrekken en vervolgens afstoten) met me te spelen. Ik besloot ik haar in de auto hiermee te confronteren. Daarop zoende ze me, wat uiteindelijk uitmondde in een scène waarbij we elkaar verwendden…met een goed orgasme van zowel Jolijn als mij tot resultaat. Hier lagen we, nagenietend in mijn auto, ergens midden in de polder.

“Zo, dat was goed zeg,” verzuchtte Jolijn. De mooie blondine lag nog op haar rug bovenop me, bij te komen van haar climax. Ik had Jolijn in mijn armen, staarde voor me uit, en dacht na. In al die 8/9 jaren had ik nog nooit de neiging gehad om Helen te bedriegen, maar ik had het vanuit het niets toch gedaan. Oke, het was dan technisch gezien misschien nog geen keihard overspel (want ‘de’ daad was nog uitgebleven), maar achter die smoes mocht ik me niet verschuilen. Ik voelde me schuldig, en begreep ook niet hoe dit zo ver had kunnen komen, en zo snel. Was ik verliefd? Of was dit ‘gewoon’ een vlaag van verstandsverbijstering? Nog meer vragen…

Ik werd wakker geschud uit mijn gedachten door Jolijn, die me op mijn wang kuste en aanstalten maakte om terug op haar passagiersstoel te gaan zitten. Toen ze dat eenmaal gedaan had begon ze met het rechttrekken van haar kleding. Ik deed hetzelfde. Mijn erectie was inmiddels verdwenen. Toen Jolijn klaar was keek me triomfantelijk aan: “Ik heb wel genoeg gehad voor vandaag, ik ga niet meer werken hoor. Zet me maar op kantoor af, dan rijd ik daarna met die fiets naar huis.” Ik weigerde echter direct de motor te starten; ik wilde eerst wel eens weten hoe de vork nu eigenlijk in de steel zat. Jolijn keek me aan alsof ze me niet begreep. “Wat wil je weten dan?” vroeg ze. “Vooraan beginnen” dacht ik, mijn gedachten ordenend. Dus ik vroeg in eerste instantie in hoeverre dit een door haar opgezet plan was. En hoe met welk intentie had ze me aan boord van haar project gekregen? “Rijd nou maar,” eiste Jolijn. “Ik vertel het je onderweg wel”. En zo hervatte ik de terugweg naar kantoor, terwijl Jolijn haar verhaal begon.

“Ik heb onze werkzaamheden voor het project inderdaad wat groter doen voorkomen, dan ze in de praktijk zijn,” begon Jolijn haar verhaal. “Ik heb de workload vervolgens besproken met de projectmanager, en daarbij jouw naam laten vallen als de ideale kandidaat om dit samen met mij te doen, omdat jij ervaring had met soortgelijke klussen”. Dat laatste had ze dus verzonnen, maar ik liet haar haar verhaal voortzetten. “Het leek me leuk om met je samen te werken; ik vind je een aantrekkelijke man, kunnen prima met elkaar overweg en wilde je graag beter leren kennen. De projectmanager stelde voor dat hij een aanvraag zou indienen bij onze manager, en jouw naam zou noemen. Daarbij heb ik hem ook nog eens met klem gevraagd om jou in te zetten voor dit project. Ik heb gewoon een beetje mijn charmes gebruikt, gezegd dat ik goed met je overweg kon, en dat de samenwerking dus ook prima zou verlopen. Niks bijzonders dus eigenlijk”. Waarna Jolijn in haar verhaal weer afdwaalde naar hoe makkelijk mannen ‘om’ te krijgen zijn met behulp van een beetje charme. Ik liet het gaan; ik was nog steeds in de war en wilde nadenken over dat wat ze me zojuist vertelde. Ik had er dus meer achter gezocht dan Jolijn nu deed voorkomen. Maar het verklaarde nog niet de spelletjes die ze met me speelde, en het feit dat we nu sex hadden. Vorige week had Jolijn toch nog gezegd dat ze niets tussen haar huwelijk liet komen? Het voelde echter niet als het goede moment om daar nu naar te vragen. Ik besloot een afwachtende houding aan te nemen, ‘hard to get’ te spelen. Intussen vorderde de terugweg gestaag. Jolijn had wederom haar hand op mijn bovenbeen gelegd, en liet hem daar rusten. “Zet me hier maar af,” zei ze, toen we kantoor op een paar 100 meter genaderd waren. Ik zette de auto dan ook wat eerder dan gepland stil. “Ik loop het laatste stukje wel, en heb geen zin in collega’s die ons zoenend zien”. Waarna ze me een korte tongzoen gaf, en de auto uitstapte. Ik keek haar na, maar ze liep zonder omkijken weg. Ik had mijn portie vandaag ook wel gehad, en hoewel ik altijd plichtsgetrouw mijn uurtjes (en overuren, indien nodig) draaide, besloot ik naar huis te rijden.

Onderweg naar huis nam mijn schuldgevoel richting Helen steeds meer toe. Waarom was ik hier in mee gegaan? Ik was niet verliefd op Jolijn, concludeerde ik. Zo voelde het niet. Maar verliefdheid was min of meer nog een ‘valide’ excuus geweest voor mijn misstap. Maar wat was het dan wel? En waarom had ik er zo makkelijk aan toegegeven? Het gros van de antwoorden moest ik mezelf schuldig blijven. Thuis deed ik tegen Helen alsof het een dag als alle andere was. Ik had het idee dat er zowat ‘OVERSPEL’ op mijn voorhoofd geschreven stond, maar Helen merkte niks aan me.

Na een nacht van veel gepieker maar weinig slaap (maar daar mag ik niet over zeuren, ik was zelf de schuldige) ging ik de volgende dag gespannen aan het werk. Hoe moest ik reageren op Jolijn? En hoe zou zij op mij reageren? Wat kon ik vandaag weer van haar verwachten? Er spookte van alles door mijn hoofd, ik was behoorlijk zenuwachtig. Ik had me gisteren voorgenomen om maar even ‘hard to get’ te spelen. Afwachten hoe Jolijn zich zou gedragen. Zoals te doen gebruikelijk kwam Jolijn pas wat later binnen. Daar waar ik had verwacht dat ze weer naast me zou komen zitten, ging ze een stukje verderop in de kantoortuin zitten, terwijl ze ogenschijnlijk ongeroerd “goedemorgen” mompelde richting de collega’s. Ze deed net of ik niet bestond. Stom van me dat ik niet had zien aankomen dat Jolijn weer een rare actie zou uithalen. Ik liet het gaan, nam me voor er boven te staan. Hard to get dus. Maar het liet me maar niet los; ik kon het niet uitstaan dat ze mij en wat er gisteren gebeurde ogenschijnlijk moeiteloos opzij zette. Na een half uurtje besloot ik haar te mailen.

“Ga je goed zo?”

Over mijn scherm turend kon ik op haar monitor mijn mailtje in de rechterbenedenhoek zijn verschijnen. Maar tot mijn razernij ging Jolijn onverstoorbaar door met werken. Ik zat me werkelijk op te vreten, achter mijn computer. Een kwartier kon ik me inhouden, toen vond ik het welletjes. Ik stuurde haar in al mijn nijdigheid opnieuw een mail.

“Zit je me nu te negeren? Ook prima.”

Ik zag opnieuw dat ze de mail ontving, en tot mijn opluchting opende ze hem nu direct. Zonder op of om te kijken tikte ze een antwoord, wat vervolgens uitmondde in een mailwisseling over en weer.

“Sorry, ik wilde eerst even dit memo afmaken waar ik al zo ver mee was. Ook in jouw belang trouwens, projectgenootje ;-) “

“Fijn dat jij blijkbaar nog zo onverstoorbaar kan werken na gisteren. Doe je dit vaker zo, met collega’s?”

“Probeer je me nu uit voor slet??”

“Sorry, dat bedoelde ik niet. Ik vroeg me gewoon af hoe jij je voelde, zo na gisteren. Ik ben er geloof ik nogal van ondersteboven.”

“Ah, dus je wil meer van me?”

“Ik wilde gewoon weten hoe ik dit moet plaatsen, wat er gisteren gebeurde tussen jou en mij. En ik vraag me af of je ons overspel zo vooraf hebt bedacht.”

“11.00 uur, buiten. Wacht op me in je auto. We doen wel alsof we weer een afspraak op een kantoor elders hebben.”

“Wat ben je van plan dan?”

Maar Jolijn antwoordde niet meer. Ik ontving wel direct daarna een vergaderverzoek. ‘Projectoverleg in Arnhem’. Ik twijfelde. Moest ik accepteren, en nu als haar schoothondje over een half uurtje naar buiten lopen? Het zou de zoveelste keer zijn dat zij de zaken naar haar hand zet, en daar kon ik niet zo goed mee omgaan. Aan de andere kant intrigeerde haar manier van handelen me. Het had iets geheimzinnigs, ik vond het ook wel spannend om me door haar te laten leiden. En het had me gisteren iets heel fijns opgeleverd. Maar ook iets waarover ik me daarna wel heel schuldig voelde richting Helen. Ik bleef maar wikken en wegen. Inmiddels was het 10:50, en wist ik nog niet wat te doen. Ineens had ik het; laat ik om 11:00 uur gewoon even rustig blijven zitten, en kijken wat Jolijn doet. En zo geschiedde. Het werd 11:05, en later 11:10. En ik bleef zitten waar ik zat, stiekem over mijn monitor glurend of Jolijn al aanstalten maakte tot enige actie. Maar die zat nog steeds te typen aan datzelfde stomme memo, ogenschijnlijk rustig. Ze keek niet op of om. Ik hield mezelf niet meer in; ik moest en zou antwoorden krijgen van haar. In mezelf vloekend pakte ik mijn spullen, ik sloot mijn computer af en liep weg. “Godver Sven, zorg dat je antwoorden krijgt en maak hier dan direct een eind aan.” Buiten aangekomen ging ik in mijn auto zitten.

Twee minuten later stapte Jolijn in. “Rijden maar”, was haar enige tekst. Dus ik verliet de parkeerplaats. Ze gaf me aanwijzingen: “rechtsaf, rechtdoor bij de rotonde, linksaf”. Ik had nog geen idee waar we heen gingen, maar we bleven in de stad. 10 minuten later stopten we voor een ruime vrijstaande woning. Jolijn vertelde me op de oprit te parkeren. We stapten uit en Jolijn liep naar de voordeur. Ik volgde gedwee. Illustratief voor de situatie, bedacht ik me nog. Ineens wist ik waar we waren. Terwijl Jolijn een sleutel in de voordeur stak, zag ik een naambordje naast de deur hangen: “Jolijn & Roel”, stond erop. Mijn gedachten gingen alle kanten op: “Nee toch…?”. Jolijn had inmiddels de deur geopend, en zag mijn aarzeling. Alsof ze gedachten kon lezen spoorde ze me aan: “Kom nou maar, Roel is een paar dagen weg van huis voor zijn werk.” Ik stapte binnen. Dit voelde als het hol van de leeuw, ofzoiets. Ik was in ieder geval totaal niet op mijn gemak. Jolijn opende een deur verder, en wenkte me. “Ga lekker in de bank zitten, en ontspan alsjeblieft een beetje. Ik bijt niet hoor”. “Dat moest er nog bijkomen ook,” bedacht ik me, van binnen grinnikend. Ik vermande mezelf, en nam me voor niet weer met halve antwoorden genoegen te nemen. Ik ging zitten in een gemakkelijke fauteuil (ik zakte er half in weg, maar goed), terwijl Jolijn een glas frisdrank inschonk. Ik maakte me van de gelegenheid gebruik om rond te kijken, en zag een smaakvol ingerichte woonkamer. Niet echt verrassend: zo’n klusje kon je wel aan Jolijn overlaten, bedacht ik me. Het enige dat enigszins uit de toon viel was een babybox en speelgoed in de hoek van de kamer.

Jolijn zette me een glas voor, en nam pal tegenover me plaats. Ik wilde nogmaals beginnen met mijn vragen, maar Jolijn maakte aanstalten om iets te zeggen. Volledig in de verhouding zoals we die inmiddels hadden, wachtte ik af. “Ik vond het fijn gisteren Sven. Echt heel fijn. En ik heb het echt niet allemaal zo van te voren bedacht. Het leek me oprecht leuk om met je samen te werken, en toen ik merkte dat het zo ontzettend goed klikte tussen ons tijdens die autoritjes, kreeg ik behoefte aan meer. Je bent echt het type man waar ik voor val. Ik werd verrast door hoe leuk je was, en je ziet er ook goed uit. Dus ik kreeg zin in je, vorige week eigenlijk al. Ik wilde je aanraken, je voelen en je proeven. Je lekkere lichaam tegen het mijne. En misschien ben ik wel wat verwend, maar dan zorg ik ervoor dat ik krijg wat ik hebben wil. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen”. Even zweeg ze. “Ja, vertel mij wat,” mompelde ik. Ongestoord ging ze verder. “Ik ben gelukkig met Roel, maar dit gebeurt ook niet voor niets. Ik had gewoon behoefte aan je, gisteren. En dan laat ik me niet in de weg staan door mijn huwelijk. Ik zorg er zelf wel voor dat mijn huwelijk hier niet onder lijdt. Roel staat hier buiten, hoeft dit ook niet te weten. Maar hij kan me gewoon niet altijd voor 100% voorzien. Ik wil soms meer. Niet dat ik van het ene slippertje in het andere val, maar het overkomt me gewoon, zo eens in de paar jaar. Ongepland, zoals dat gisteren ook gebeurde. Misschien is het ook wel gewoon zo dat ik de spanning nodig heb. Maar daarmee zou ik jou dan weer tekort doen. Je bent niet zo maar iemand voor me, Sven.”

Ik was ondersteboven van haar relaas. Jolijn kon dus blijkbaar vrij makkelijk vreemdgaan, en haar gevoel uitschakelen ofzo? Het kwam op mij nogal zakelijk en koel over…maar blijkbaar stelde het haar in staat om met de situatie om te gaan. Jolijn stond op, en ging verder met haar verhaal. “Zoals ik al zei: ik heb genoten van je gisteren Sven. Je smaakt naar meer”. Ze kwam op me afgelopen, en ik kreeg een bijzonder gevoel. Hetzelfde gevoel als gisteren bij dat tankstation. Opwinding. En ik leek nog verder weg te zakken in mijn fauteuil. Jolijn stond inmiddels voor me. “Ik wil je weer voelen vandaag Sven. Ongehinderd door mensen die ons kunnen betrappen, ongehinderd door de ongemakken van een auto”. Ze boog voorover, en met dezelfde finesse als gisteren trok ze mijn riem open. Intussen ging ze rustig door met haar verhaal. “Laat me weer eens kijken wat je daar hebt, die bult in je pantalon. Het lijkt wel of hij schreeuwt om bevrijding. Dat moeten we hem dan maar geven, vind je ook niet?” Niet wachtend op mijn antwoord opende ze mijn pantalon. Gehoorzaam tilde ik mijn billen op voor haar. Dat is een buitenkansje, moet Jolijn gedacht hebben, want in dezelfde beweging ontdeed ze mijn onderlichaam ook van de boxer. Mijn geslachtsdeel veerde op, en wees recht omhoog. Jolijn reikte met beide handen naar mijn kruis. Ze begon met een hand mijn paal te masseren. Met de andere streelde ze mijn buik, mijn overhemd steeds iets verder omhoog schuivend. “ Je hebt echt een lekkere pik Sven, maar dat zei ik gisteren al. Tijd om eens te zien of hij ook zo lekker smaakt”. En ze voegde daad bij woord. Jolijn ging op haar knieën zitten en boog voorover, en nam mijn eikel in haar mond. Met haar tong draaide ze er rondjes om, haar lippen net achter mijn eikel klemmend. Dit was hemels, ik kon een paar lichte kreuntjes niet onderdrukken. Haar hand verdween van mijn buik, naar ergens tussen mijn benen. “Zat ze nu tegelijkertijd zichzelf te strelen?” schoot me te binnen. Maar ik concentreerde me vervolgens weer op mezelf. En dat was nodig ook, want Jolijn maakte inmiddels om beurten trekkende bewegingen met haar hand om mijn paal, terwijl ze op mijn eikel sabbelde. Om vervolgens mijn hele geslacht in haar mond te nemen, mijn strakgespannen teelballen te strelen en me op steeds hoger tempo te pijpen. Ik realiseerde me dat dit te lekker was, dit ging ik zo niet lang volhouden. “J-j-j-o-lijn, ik ga komen”, bracht ik haperend uit. Jolijn gaf echter geen kik. Sterker nog, ze verhoogde het tempo. Het enige wat ik kon, was genieten van het orgasme dat binnen een paar tellen ging komen. En daar was het. Nog intenser dan gisteren, en onder een luide kreun doneerde ik mijn lading in Jolijns mond. Dat was voor haar het teken om het tempo af te bouwen, en slikkend en smakkend keek ze even later op.

“Kom Sven, we gaan het ons gemakkelijk maken”. Ze stond op, en reikte me de hand. Eigenlijk wilde ik nog even bijkomen, maar ze bleef vastbesloten haar hand uitsteken. Pas nu zag ik dat haar rokje een aardig eind opgestroopt was. Ze had dus ook zichzelf verwend in de tussentijd, bedacht ik me. Hete Jolijn.

Ik pakte haar hand vast, en stond op. Ik trok even snel mijn boxer en broek op. Ze leidde me mee de gang in, de trap op, naar haar slaapkamer. “Ga maar lekker liggen”, en ze wees naar haar bed. Dat deed ik. Ze stroopte haar rokje nog verder op. Ze had geen slipje aan. “De geile donder”, dacht ik, “ze is gewoon zonder slipje naar haar werk vertrokken”. Ik zag haar kutje glinsteren van vochtigheid. Steeds dichterbij ook, want ze plantte haar benen aan weerszijden van mijn hoofd. Zonder iets te zeggen duwde ze haar kutje op mijn mond. Ik probeerde nog om eerst haar venusheuvel te likken, maar daar dacht Jolijn blijkbaar anders over. Geen omtrekkende bewegingen nu, direct ter zake. Dus ik deed wat ze van me verlangde, en sabbelde op haar lipjes. Jolijn reageerde met een zacht gekreun. “Oeehh Sven, dat is precies wat ik nodig heb.” Ik pakte haar bij beide billen, en begon ze te kneden, terwijl ik met mijn tong en lippen Jolijns lipjes verwende. Ik bedacht me hoe Jolijn gisteren had gereageerd toen ik mijn vinger diep in haar stak, en stak mijn tong zo diep mogelijk in Jolijn. “Ooh-ohh, zo ja” zuchtte Jolijn goedkeurend. Zachtjes begon ze mijn mond te berijden. Ze streelde intussen door mijn haar. Wilder pulseerde ik met mijn tong Jolijns kutje, en ik draaide rondjes met mijn tong. Jolijn kreunde steeds harder, en ik voelde dat haar spieren zich aanspanden. Voor mij het teken dat haar climax aanstaande was, dus ik zette nog even alles op alles. En mijn vermoeden bleek te kloppen: onder een luide kreet kwam Jolijn klaar, zich vervolgens volledig ontspannend. Ze liet zich opzij vallen, en lag zo even na te genieten met haar ogen dicht. Ik lag naast haar, het schouwspel bekijkend.

Ze opende haar ogen, keek me aan en lachtte. “Wauw”, was het enige wat ze zei. We lagen elkaar zo een paar minuten aan te kijken, elkaar strelend. “Mag ik bij je komen liggen?” Ik knikte goedkeurend. Ze plantte haar hoofd op mijn borst, en zonder iets te zeggen lagen we daar, voor minstens een uur lang. Ik streelde liefkozend door haar haar. Jolijn streelde mijn buik, en mijn navel. Haar aanrakingen gaven me langzaam maar zeker weer een tintelend gevoel. Jolijn was zich blijkbaar bewust van haar effect op mij, want vervolgens glipte ze met haar hand mijn boxershort in, en kroelde ze met haar hand door mijn bijgeschoren schaamhaar, waarbij ze soms met mijn pik streelde. Het resultaat was dat die langzaam maar zeker weer toenam in volume. Zo ging ze even door, met een boxershort in de vorm van een wigwam tot gevolg.

Jolijn tilde haar hoofd op, en keek me lachend aan. “Meneertje wil nog een keertje?” vroeg ze me. Ik knikte. Ze kwam naast me liggen, maar bleef mijn pik strelen. Ik streelde haar borsten, door haar blouse heen. Tijd om die open te knopen, bedacht ik me. Dat was voor Jolijn het teken om mij ook van mijn kleding te ontdoen; mijn overhemd en shirt gingen uit, net als mijn pantalon en boxershort. Ik was al naakt, terwijl Jolijn daar nog lag in haar rokje, en opengeknoopte blouse. De zwarte kanten BH stond haar enorm sexy, maar ik wilde meer zien. Ik trok haar blouse uit, en ontdeed Jolijn van haar BH. Jolijn was op haar rokje na naakt. Wat was ze prachtig, wat een heerlijk lichaam. Twee volle, rechtopstaande borsten met priemende tepels staarden me aan. Cup C, schatte ik zo. Wat een geil gezicht. Ik kon het niet laten om er een in mijn mond te nemen, en er zacht op te sabbelen. Een goedkeurend kreuntje van Jolijn tot gevolg. Ik wilde haar rokje ook uittrekken, en maakte een beweging in die richting. “Laat maar zitten,” fluisterde Jolijn. Ze duwde me achterover, plat op mijn rug, en ging weer bovenop me zitten. Ik voelde mijn paal achterlangs tegen haar billen schuren. Jolijn haar hand verdween achter haar rug, en omklemde mijn paal. Ze masseerde hem even, en moet iets gedacht hebben als “hard en groot genoeg”. Vervolgens richtte ze zich op, en ging met haar kutje boven mijn pik hangen. Ik voelde haar natte lipjes mijn paal raken. Jolijn keek me diep in de ogen, en tilde haar rokje een beetje op, alsof ze zei: “Kijk toe Sven, hoe ik nu met mijn kutje over je paal heen zak”. En dat deed ze. Heel langzaam zag ik mijn pik verdwijnen in haar onderlichaam, een magisch schouwspel in combinatie met het warme en vochtige gevoel dat mijn erectie omklemde. Jolijn zuchtte toen haar bekken zich zover mogelijk naar beneden had bewogen.

Vervolgens trok ze de elastische zoom van haar rokje iets verder omhoog, en begon ze me te berijden. Weer te berijden, moet ik eigenlijk zeggen. Als ik niet beter wist zou ik denken dat Jolijn in het dagelijks leven als een volleerd amazone de kost verdiende, want rijden kon ze. Ik wilde half rechtop gaan zitten om haar billen stevig vast te pakken, maar met een hand op mijn borst dirigeerde ze me terug op mijn rug. “Pak mijn borsten, speel met mijn tepels,” was het commando van Jolijn. Met beide handen omsloot ik haar borsten, en ik kneedde ze. “Oew,” zuchtte Jolijn, “wat heerlijk zo Sven. Je paal zit zo diep in mijn kutje, het voelt zo perfect. Ik zou zo wel de hele dag met je kunnen neuken. Vind je me lekker?” “J-j-ja” hijgde ik, “je hebt echt een heerlijk kutje Jolijn, en prachttieten”. Inmiddels hadden ik mijn vingers om haar tepels, en om beurten streelde ik ze, kneep ik erin, en trok er zachtjes aan. Intussen probeerde ik met mijn bekken nog mee te werken, door als het ware in haar te stoten. Jolijn ging alleen maar harder rijden, en haar adem (of meer: gehijg) versnelde in hetzelfde tempo. “Ik ga zo klaarkomen Sven. Ik voel het komen. Die paal van jou is gemaakt om mij te neuken, dat kan niet anders. Oh, ga door Sven, kijk in mijn ogen en spuit je zaad in me. Ik wil dat je je ballen leegspuit in mijn poesje, daar zijn we voor op aarde.”

Ik keek in Jolijn’s ogen, kneep nog harder in haar tepels. Haar kutje leek te verkrampen, en een fractie later draaide Jolijn’s ogen weg, naar het plafond van de slaapkamer. Alles gebeurde nu in een paar seconden. Ik hield het zelf ook niet meer, de aanblik van dat prachtige lichaam met die heerlijke borsten boven me, haar wegdraaiende ogen en de gedachte dat ze klaar ging komen, in combinatie met Jolijn’s hete praatjes en natuurlijk het heerlijke gevoel van haar kutje dat mijn pik omsloot…het werd me teveel. Ik zette me nu schrap en voelde ik mijn pik de tweede lading zaad van de dag lozen, deze keer in Jolijn’s onderbuik. Jolijn kwam ook klaar met een “ooh ooh oooooh…” gevolgd door een kreun die de hele slaapkamer vulde…en daar was het. Haar climax. Ze liet zich voorover vallen, met haar lichaam op mijn borst en haar hoofd op mijn schouder. Beiden lagen we nog een paar minuten na te hijgen, maar Jolijn leek als eerste bij haar positieven: “Zo meneertje, had je nog meer antwoorden waar je naar op zoek was?”