Spelletjes Van Jolijn - 4

Hierbij het vierde deel van mijn belevenissen met Jolijn. Een korte samenvatting van de vorige verhalen: nadat ik in het eerste deel de getrouwde Jolijn ontmoette en we samen op een project belandden, leek ze steeds vaker spelletjes (deel 2) met me te spelen. Toen ik haar hiermee confronteerde, leidde dat tot het eerste seksuele contact tussen ons. In het laatste deel (3) nam Jolijn me mee naar haar huis, waarbij ze bekende dat ze de spanning en opwinding van overspel af en toe nodig had, om vervolgens de daad bij het woord te voegen. Een uitgebreide vrijpartij in haar slaapkamer was het gevolg, waarbij Jolijn zichzelf en mij naar een hoogtepunt had gereden.

“Nou, ik heb nog wel een vraag ja,” antwoordde ik. Jolijn had me zojuist half gekscherend, nadat ze mij en zichzelf eerst naar een hoogtepunt had gereden, gevraagd of ik tevreden was met de antwoorden die ze me eerder die dag had gegeven. Ik vervolgde mijn zin: “Jouw relatie met Roel, daar hebben we het later wel eens over. Maar ik wil eigenlijk wel weten waarom je me de ene keer zo afstandelijk doet, en de andere keer me juist lijkt uit te dagen?”. Dat was eruit. Opluchting.

Jolijn lachte. “Ach gossie, wordt meneertje daar een beetje onzeker van?” Ik voelde me klein worden. Schoorvoetend gaf ik toe. “Nou…uhm…eigenlijk wel ja.” Jolijns gezicht vertoonde een grijns van oor tot oor. “Misschien hou ik wel gewoon van een man die daar een beetje gevoelig voor is. Die me begeert. En ik heb gewoon graag het initiatief.” Ze zei het op een toon waarmee ze duidelijk liet merken dat ik geen vervolgvragen moest stellen. Ik liet de woorden op me inwerken. Ze had me blijkbaar getest, en goedgekeurd. Waarschijnlijk juist omdat ik onzeker werd van haar. Het moest dus zo zijn, bedacht ik me. Maar ik wist nog niet of ik me in die rol ging schikken.

Loom zijn we de rest van de middag in haar bed blijven liggen, en we hebben daarna nog samen gedoucht. Onder de douche kwam de Jolijns lust nog eens flink naar boven, met als gevolg dat ik haar poesje na de douchebeurt nog eens uitgebreid “droog” heb gelikt. Wederom kwam Jolijn binnen schokkend en kreunend klaar.

Onderweg naar huis groeide mijn schuldgevoel weer richting Helen. Dat probeerde ik te relativeren met de woorden van Jolijn. Misschien moest ik dit ook maar los zien van mij relatie, en genieten van de spanning en de opwinding die dit met zich meebracht. Inclusief het feit dat Jolijn toch wel invulling leek te geven aan mijn heimwee naar de passie zoals Helen en ik die ‘in onze jonge jaren’ beleefden.

De volgende dagen moesten er op kantoor wat achterstanden weggewerkt te worden. Jolijn en ik hadden natuurlijk een zeer productieve dag gehad, maar niet echt werkgerelateerd. En het gevolg daarvan was dat er in de daaropvolgende dagen een paar uurtjes gecompenseerd moesten worden. Op woensdag ging Jolijn wederom verderop in de kantoorruimte zitten werken. Daar kon ik met haar uitleg van gisteren toch wat beter mee omgaan. En ik kon me nu ook maar beter even op mijn werk focussen, gezien de deadlines die we hadden. Halverwege de dag mailde ik haar en enkele andere collega’s met de vraag over iets inhoudelijks, werkgerelateerd dus. Op slag kreeg ik een mail terug van Jolijn. Daarin stond niet het antwoord op mijn vraag; sterker nog, ze leek mijn vraag te negeren:

“Hoe gaat het eigenlijk met mijn toyboy?”

Ik schoot in de lach. Strikt genomen was ik dan 3 jaar jonger dan Jolijn, maar dat maakte me nog niet tot haar toyboy. Dus ik stuurde haar een mail terug.

“Je toyboy? Over wie heb je het?”

Jolijns antwoord liet niet lang op zich wachten, en vervolgens mailden we over en weer.

“Jij bent mijn toyboy, want je bent een stukje jonger. Of wil wat je gisteren allemaal met me hebt uitgespookt?”

“Prima, ik ben met alle liefde je toyboy. Wanneer had mevrouw gedacht weer gebruik te maken van mijn diensten?”

“Liefst nu, maar dat gaat niet. Roel komt vandaag thuis. Ik pas ervoor om me ergens op een parkeerplaats of een godverlaten oord te laten nemen. Je moet het goed doen, of niet. Had ik al gezegd dat je het gisteren heel goed deed?”

“Nee, maar toch bedankt. Ik heb ook ontzettend genoten.”

“Fijn. Ik ga zo trouwens huiswaarts. Even vieren dat Roel weer thuis is, voor we de kleine van de opvang gaan halen.”

Daar werd ik toch even geraakt door een steek van jaloezie. Zo met de neus op de feiten gedrukt worden deed toch een beetje pijn, ook al was ik dan niet verliefd op Jolijn. Ik verlangde weer naar haar, en de gedachte dat zij vanmiddag misschien met Roel hetzelfde deed als gisteren met mij, liet me niet koud. Ik hield me in mijn antwoord echter op de vlakte:

“Oke, veel plezier. Vergeet je niet dat we morgen eind van de dag die presentatie in elkaar gedraaid moeten hebben voor die sessies in Arnhem, Utrecht, Amersfoort, Den Haag en Assen?”

“Prima, wil jij alvast een conceptje opstellen? Kijk we er morgen samen wel naar. Thanks! X”

Duidelijk dus. Ik had me handig voor het karretje laten spannen door Jolijn. Plichtsgetrouw begon ik aan de presentatie, en een uurtje later al verliet Jolijn kantoor. Terwijl ik tot 7 uur ’s avonds doorwerkte, en Jolijn vervolgens het concept doormailde. Benieuwd wat haar reactie was, als ze zou zien dat ik er tot zo laat aan gewerkt had.

De volgende dag kwam Jolijn warempel weer naast me zitten, en reageerde ze vrij snel en poeslief per mail op het feit dat ik die presentatie zo laat nog had doorgestuurd. Ik zat dan wel naast haar, maar ons contact verliep bijzonder genoeg per mail.

“Och Sven, ik zie nu pas dat het je zoveel tijd heeft gekost. Sorry voor het ongemak. Vanmiddag kijken we er even naar, goed?”

Ik stuurde haar terug:

“Prima. Hoop dat je het gisteren nog leuk hebt gehad?”

“Ja, was wel aardig. Maar niet zo spetterend als eergisteren.”

Ik kon een lachje en gevoel van trots niet onderdrukken. De rest van de dag verliep rustig. Jolijn nam ’s middags de presentatie door, en kwam er bij me op terug: “Sven, die presentatie ziet er netjes uit. Maar ik wil nog wat kleine dingen wijzigen, en een paar slides toevoegen. Zullen we straks even achter jouw computer samen de aanpassingen doorvoeren?” Ik antwoordde dat dat prima was. Rond half 5 verschoof ze haar stoel een paar meter, en zaten we samen aan mijn bureau. We namen de sheets stuk voor stuk door. Soms hadden we discussie over een voorstel van Jolijn, en steeds als dat gebeurde dacht Jolijn me te kunnen overtuigen door buiten het zicht van de andere collega’s haar hand op mijn bovenbeen te leggen, en me richting mijn kruis te strelen. De eerste keer wist ik niet wat ik meemaakte, en was ik te verbaasd om weerstand te bieden. Bij de volgende sheets en de discussies die we daarover hadden had ik me toch enigszins herpakt, en kon ik haar ook enkele keren van mijn ‘gelijk’ overtuigen.

Door de discussies die we hadden vorderden we minder snel dan ik had gedacht, en we waren inmiddels al anderhalf uur bezig met de presentatie, en nog niet klaar. Steeds frequenter legde Jolijn haar hand op mijn been, en ook steeds hoger. Daarvoor hoefde ze niet meer zo stiekem te doen: de meeste collega’s waren al naar huis, zeker degenen die in onze nabijheid zaten. “Even naar het toilet”, zei Jolijn. Intussen werkte ik nog een stukje door aan de slides. Een paar minuten later was Jolijn terug, en gingen we verder. Opnieuw raakten we in discussie over enkele aanpassingen, en toen Jolijn die niet leek te kunnen winnen (ondanks dat haar hand af en toe mijn kruis leek te raken), toverde ze ineens vanuit het niets een bordeauxrood stukje textiel op mijn bureau, pontificaal op mijn toetsenbord. Onze discussie stokte. Was dit wat ik dacht dat het was? “Kijk maar even,” fluisterde Jolijn. Ik pakte het stukje stof van mijn toetsenbord, en hield het in mijn handpalm. Ik keek eerst om me heen, me ervan vergewissend dat er geen collega’s in de buurt waren. Die waren er niet; het leek inmiddels wel uitgestorven op kantoor.

Ik ontvouwde de inhoud van mijn handpalm; een string. Inclusief een nat plekje, daar waar de string zich om Jolijns kutje had gespannen. “Ruik eens,” commandeerde Jolijn me. Ik verborg mijn neus in de string, ademde diep in, en wist genoeg; onmiskenbaar de geur van Jolijns geil. Ik keek haar gespannen aan. “Als we nu even snel die presentatie afmaken, ga ik je dadelijk royaal belonen voor je overuurtjes gisteren” zei Jolijn, terwijl ze met haar hand mijn aanzwellende erectie kneedde. Een grotere stimulans had ik niet nodig; binnen een kwartier had ik de slides volledig aangepast, op aanwijzingen van Jolijn. Daarbij gebruikte ze het kneden van mijn stuurknuppel af en toe om haar woorden extra kracht bij te zetten. “Fijn, dat was dat. Nu het echte werk,” concludeerde Jolijn toen ik de presentatie had opgeslagen. Jolijn stond op, en liep heupwiegend naar een uithoek van kantoor. Haar gezicht sprak boekdelen, ik moest haar volgen. Jolijn liep rechtstreeks naar een bureau dat enigszins ‘beschut’ was gepositioneerd, nietsvermoedende collega’s (als die er nog waren) zouden ons hier niet makkelijk kunnen zien. Bij het bureau aangekomen stroopte ze haar rokje op tot haar middel, en ging voorover gebogen staan met haar handen op het bureau. “Kom je beloning maar halen meneertje, je hebt het verdiend.” Dat zag er ontzettend geil uit; Jolijn met haar prachtige kontje dat verleidelijk lonkte. Ik ging achter haar staan, mijn kruis tegen haar prachtige billen drukkend knoopte ik haar blouse open en fluisterde in haar oor: “Ik dacht dat jij ervoor paste om je te laten nemen op een plaats als deze?”. Intussen vouwde ik haar BH-cups naar beneden, en nam ik haar beide borsten in mijn handen. “Kom op, neem me alsjeblieft Sven, ik heb het zo nodig,” bracht Jolijn kreunend uit. Eindelijk had ik eens de touwtjes in handen, maar mijn geilheid won het van het idee dat ik Jolijn nu eens zou kunnen laten boeten voor haar spelletjes. Ik liep nu al met al bijna een uur rond met een erectie, en ik kon mezelf niet langer beheersen. Opnieuw kreeg Jolijn dus haar zin.

In no-time hing mijn pantalon op mijn enkels. Ik plantte mijn paal achterlangs tegen Jolijns hete kutje. Haar lipjes waren kletsnat. Jolijn boog nog iets verder, met als resultaat dat haar kontje nog iets verder naar achter drukte. Haar kutje werd langzaam gevuld, te beginnen met mijn dikke eikel. Een kreuntje ontsnapte aan de mond van Jolijn. Ik pakte haar bij haar billen, en duwde mijn knots verder in haar schede. Jolijn kreunde opnieuw, nu iets luider. Ik trok mijn pik iets terug uit haar kutje, opnieuw alleen mijn eikel in Jolijns poesje achter latend.

Ik voelde dat Jolijn zich schrap zette. Ik wist mijn laatste beetje zelfbeheersing op te brengen, en wachtte een tweetal seconden. Tot Jolijns ergernis: “pak me nu Sven, ik heb dit zo nodig.” En direct duwde ik mijn paal tot aan mijn ballen in haar, en begon haar te neuken. “Aaahh…zo lekker dit. Neem me Sven, doe het.” De aanmoedigingen van Jolijn waren feitelijk overbodig: ik ramde mijn paal in Jolijns drijfnatte kutje. En eruit. En erin. Steeds opnieuw. Jolijn moest er alles aan doen om zich goed vast te houden. Eindelijk was ik in control, bedacht ik me. Maar ik deed nog steeds wat Jolijn me opdroeg. “Rag me af Sven, dieper dieper!” schreeuwde ze uit. “Ik kom Sven, oooh…ik kom!” Dat was sneller dan ik verwacht had. Blijkbaar had ze dit nog meer nodig dan ik zelf? Deze keer schreeuwde ze het niet uit (bang dat ze ons zo verraden wellicht?), maar Jolijns lichaam schokte opnieuw alle kanten op. Ik bleef mijn pik in haar rammen, totdat Jolijn, enigszins bekomen van haar orgasme, haar onderlichaam onder me vandaan haalde. “Wat doe je?” vroeg ik gefrustreerd. Ik was bijna zover dat ik in trance mijn ballen leegde in haar tunneltje, maar dat werd abrupt verstoord. Jolijn had blijkbaar andere plannen. “Ik wil dat je mijn kontje neukt Sven.”

Meer zei ze niet. Jolijn boog voorover, masseerde kort mijn pik, en stopte hem eventjes in haar mond. Ze trok haar mond terug, mijn pik en eikel achterlatend met een enorme dosis speeksel. Wederom boog ze voorover, nog verder dan de vorige keer. Ze zei niets, maar de boodschap was duidelijk. Ik was te verbouwereerd om iets uit te brengen. In geen 10 jaar had ik meer aan anale seks gedaan, maar zonder aarzelen plantte ik deze keer mijn pik tegen Jolijns achterste. Jolijn duwde met flinke kracht naar achter, en mijn paal verdween langzaam tussen haar billen. Het ging iets moeizamer, maar Jolijn leek er weinig tot geen moeite mee te hebben. “Ooooh, wat lekker Sven. Pak me maar. Ik wil je zaad tussen mijn billen”. Opnieuw begon ik te stoten. Eerst langzaam, maar steeds een beetje harder. “Oh heerlijk Sven, zo geil, je kletsende teelballen tegen mijn kontje.” Toen ik het tempo weer verhoogde ging Jolijn nog meer voorover hangen, met haar ellebogen op het bureau rustend. Met een hand hield ik haar middel stevig vast, de andere bracht ik voorlangs naar haar kutje. Ik speelde met haar klit, en af en toe penetreerde ik haar met een vinger. “Ooooh…Je moet me nu volspuiten Sven…oooohh…vul me helemaal,” moedigde Jolijn me hijgend aan. Ik bleef maar doorgaan, alles om ons heen vergetend. Ik moest en zou haar kontje vullen met mijn zaad, zoals Jolijn me opdroeg. En ik voelde het al borrelen, ik ging binnen enkele ogenblikken aan haar verzoek voldoen. Onder me lag Jolijn te genieten, kermend en kreunend. Ik voelde mijn orgasme aankomen, en met een luide kreun spoot ik Jolijns kontje vol met mijn zaad. Tegelijk met mijn climax duwde ik twee vingers zo diep in Jolijns kutje als ik kon, met het gewenste effect. Jolijn had niet heel veel bewegingsvrijheid onder me, maar ik voelde hoe haar lichaam zich aanspande en vervolgens langzaam maar volledig leegliep, onder begeleiding van de haar zo kenmerkende kreunen. Wat was dit lekker, wat was Jolijn toch ontzettend lekker. Dit wordt een verslaving, realiseerde ik me.

Ik hoop dat jullie van mijn vierde deel hebben genoten. Vragen of opmerkingen? Mail me,of laat een reactie achter.