Mijn Trouwring - 1

Het is weer zo'n typische zondag. Ik word wakker van het geluid van de kinderen. Jemig, wat maken ze weer een herrie. Op mijn wekker zie ik dat het pas acht uur is. Dennis staat op en dirigeert de kinderen naar beneden. Wat is het toch een schat. Nu het rustig is draai ik mij nog een keer om en doezel heerlijk weg. Om half tien word ik weer wakker. Dennis komt met de kinderen de slaapkamer op. Fleur draagt een bordje met een broodje. Roos heeft een glas met sinaasappelsap in haar handen. Heerlijk, ontbijt op bed. Natuurlijk weet ik dat Dennis dit geregeld heeft, maar ik bedank de meiden dat ze zo lief zijn om mij ontbijt op bed te brengen. Dennis en de meiden kruipen in ons bed. Met hun gestoei is het lastig om zonder te knoeien mijn ontbijt te nuttigen. Het lukt mij bovenwel goed, maar ja, ik ben tenslotte een moeder. Als ik mijn lege glas veilig op het nachtkastje heb gezet word ik ook in het gestoei betrokken. Ik kan altijd heerlijk genieten op zo'n moment van ons gezinnetje. Juist dan besef ik hoe gelukkig ik ben. Als de kinderen het gestoei moe zijn gaan ze weer naar beneden. Dennis en ik knuffelen nog even. Het voelt heerlijk om in de armen van mijn man te liggen. Dennis is echt een lot uit de loterij, en ik kan mij een leven zonder hem niet meer voorstellen.

Ik spring nog snel onder de douche terwijl Dennis naar beneden gaat om er voor te zorgen dat de kinderen geen te grote puinhoop maken van de woonkamer. Als ook ik beneden ben zijn de meiden buiten aan het spelen. Ik ga op de bank zitten en lees een boek. De laatste van Dan Brown. Dennis is bezig op de computer. Heerlijk zo'n rustige zondag. Voor mij mag deze dag eeuwig duren. Natuurlijk gaat ook deze dag voorbij. Om half zeven gaan de kinderen naar bed. Dennis leest ze nog een verhaaltje voor. Vlak voor zeven is hij terug beneden. Net op tijd voor studio voetbal. Hoewel ik zelf niets met voetbal heb, gun ik hem dit momentje. Hij heeft weer de hele dag voor ons gezorgd. De spaghetti die hij heeft klaargemaakt voor het avondeten was weer van vijf sterren kwaliteit. Terwijl hij voetbal kijkt check ik mijn facebook. Ik heb zelf niets te posten, maar lees de berichten van mijn vrienden. Hier en daar reageer ik ergens op. Als ook wij naar bed gaan heb ik als afsluiter van deze luie dag zin om mijn mannetje eens goed te verwennen.

Ik kruip tegen hem aan een laat mijn hand via zijn borst naar beneden zakken. Aan zijn zacht gekreun weet ik dat hij nu al geniet. Op zondagavond hebben we bijna altijd seks. Dat is een soort van onafgesproken afspraak. Op de een of andere manier is dat zo gegroeid. Door de week doen we het meestal ook nog een keer, maar de zondag is voor ons het vaste moment om intiem te zijn. Mijn hand heeft ondertussen een weg in zijn boxer gevonden. Ik speel met zijn voorhuid door deze over zijn eikel naar achter te trekken en weer terug. Het gegrom van Dennis geeft aan dat hij maximaal opgewonden is en dat hij ieder moment tot actie over zal gaan. Het is zover. Hij neemt een half zittende houding aan en schuift een hand onder mijn nachthemd. Iedere zondag vraag ik mij weer af waarom ik überhaupt een nachthemd heb aangetrokken, want ik weet dat ik het zodadelijk ergens anders op de slaapkamer terug zal vinden. Als zijn hand in de buurt van mijn borsten komt gaat er een heerlijk gevoel door mijn lichaam. Mijn grip op zijn harde pik verslapt en al snel laat ik hem los. Ik ben helemaal gefocust op dat prettige gevoel dat Dennis bij mij veroorzaakt. Het gevoel wordt alleen maar intenser als hij een van mijn harde tepels heeft bereikt. Hij knijpt, trekt en draait met het knopje. Mijn god, hij weet precies hoe hij met mij moet spelen.

Ik ga zitten en steek mijn handen boven mijn hoofd. In no time heeft Dennis mijn nachthemd uitgetrokken, en inderdaad het vliegt door de slaapkamer. Meteen val ik weer terug op mijn rug. Zijn mond zoekt en vindt mijn andere, nog onaangeroerde tepel. Hij likt, zuigt en bijt. Zijn hand gaat ondertussen gewoon door met zijn routine bij mijn andere borst. Zoveel stimulatie is bijna te veel. Om het genot goed te kunnen verwerken kreun ik luid. Mijn gekreun is voor Dennis het teken om mijn borst los te laten. Zijn hand glijdt mijn slipje in en vindt mijn heiligdom. Ik ben zo nat dat twee vingers makkelijk naar binnen glijden. Werkelijk fantastisch hoe zijn vingers met mij spelen, terwijl de muis van zijn hand over mijn klitje schuurt. Ik ben helemaal klaar voor hem en smeek hem om mij te nemen. Met enig geweld stroopt hij mijn slipje naar beneden. Niet veel later vliegt ook deze door de slaapkamer. Zijn tong zoekt zijn weg tussen mijn schaamlippen. Hij plaagt mij, want hij weet dat ik hem in mij wil voelen. Mijn verlangen wordt alleen maar groter als hij zuigt en likt aan mijn klitje. Ondanks dat ik wil dat hij mij neukt is ook dit heerlijk. Ik duw zijn hoofd nog wat steviger tegen mijn kruis om hem nog beter te voelen Als de stimulatie zo hevig wordt dat het bijna pijn doet stopt hij.

Hij kruipt tussen mijn benen. Zijn stijve steekt fier door de gulp van zijn boxer naar buiten. Hij neemt niet eens de tijd om dat ding uit te trekken. Ik sla mijn benen om zijn rug als hij bij mij binnen dringt. Ja, hier was ik aan toe. Stevig laat Dennis zijn harde in mij op en neer gaan. Mijn lieve, zachtaardige man is verdwenen en veranderd in een beest. Ruw word ik genomen en ik vind het heerlijk. Zijn gegrom en mijn gekreun vechten om wie de meeste decibels kan produceren. Ik lijk te winnen totdat Dennis klaarkomt. Zijn schreeuw overstemt mijn "ja, spuit me vol." Zijn warme zaad dat bij mij binnen dringt geeft mij het gevoel van de verzegeling van onze liefde. Dit is het beste gevoel dat je kunt hebben als afsluiting van de week. Dennis houdt mij stevig vast. Pas als zijn gereedschap slap is en spontaan mijn heiligdom moet verlaten rolt hij van mij af. Ik sta snel op voordat ik ga lekken. Ik zoek mijn slipje en ga naar de badkamer. Na gebruik gemaakt te hebben van het toilet fris ik mij nog even op en trek mijn slipje aan. Op de slaapkamer vind ik mijn nachthemd en ook deze trek ik aan. Ik kruip tegen mijn mannetje aan en voel zijn warmte.

"Dank je schat, dat was heerlijk," vertel ik hem. Hij zegt niets, maar ik kan hem bijna horen grijnzen. Ik weet dat hij ook heeft genoten. Liggend in zijn armen val ik in slaap.

Ik word wakker van het geluid van mijn wekker. Ook de wekker van Dennis gaat af. Waarom zetten we in godsnaam twee wekkers, als we toch tegelijk opstaan. Zoals altijd heb ik weer veel werk nodig op de badkamer. Hoewel ik maar een gewone kantoorbaan heb, besteed ik veel tijd aan mijn uiterlijk en mijn kleding. Dennis heeft ondertussen de kinderen al uit bed gehaald. Ze zijn al gewassen en zitten aan het ontbijt als ook ik eindelijk beneden kom. Zonder Dennis kreeg ik dit allemaal niet geregeld. De kinderen krijgen nog een kus en ook Dennis geef ik nog een zoen voordat hij en de kinderen vertrekken. Hij heeft een auto van de zaak en rijdt nadat hij de meiden op school heeft afgezet door naar zijn werk. Als ook ik mijn ontbijt naar binnen heb, stap ik in mijn autootje en haast mij naar mijn werk.

Ik werk vier dagen in de week als logistiek medewerkster op een kantoor in het centrum. De eigenlijke fabriek staat even buiten de stad. Ik moet er voor zorgen dat de grondstoffen op tijd worden aangeleverd. Daarvoor heb ik de hele dag contact met de leveranciers en de transporteurs. Wij werken volgens het just in time (jit) principe. Dat betekent dat de grondstoffen op het juiste moment moeten arriveren. Dat scheelt opslagruimte, en dus geld. Dit werk doe ik overigens niet in mijn eentje. Op mijn kantoor zitten nog twee gezellige meiden. Als we niet druk aan het werk zijn hebben we veel lol. De sfeer op kantoor is echt goed te noemen. Ook met onze baas kunnen we het goed vinden. Hij heeft een kantoor naast ons, maar wij zien hem alleen als het echt nodig is.

Als er één minpunt te noemen is, dan is het wel het koffie apparaat. De koffie die daar uit komt is echt bagger. Zo door de dag drinken we af en toe een cappuccino, die is nog enigszins af te krijgen. De andere smaken van dat apparaat worden door ons categorisch genegeerd. Als het uitkomt sprint een van ons tijdens de pauze naar de overkant van de straat. Daar ligt een broodjeszaak. Zij serveren overheerlijke koffie, ook voor mee te nemen. Daniëlle is vandaag het eerste klaar en pakt het doosje. Daarin passen precies drie kartonnen bekers met koffie. In het doosje zit een beursje waarin het geld zit dat wij bijeen leggen om de koffie te betalen. Karin en ik zitten al aan een boterham als Daniëlle terugkomt. Op zo'n moment kunnen wij echt genieten van echt lekkere koffie voordat we weer verder gaan met het werk. Zoals meestal is het druk. Dat is prettig, want zo vliegt de dag voorbij. Na het werk rijd ik eerst naar Daphne. Zij woont vlak bij ons in de buurt en is ondertussen een goede kennis geworden. Omdat zowel Dennis als ik niet op tijd kunnen zijn om de kinderen van school op te halen, neemt Daphne de meiden mee naar huis. Daar spelen ze een uurtje met de dochters van haar. Deze opvang is geheel kosteloos, maar uiteraard neem ik geregeld als dank een doosje merci mee voor Daphne. Ik weet dat ze van chocolade houdt, maar ja, welke vrouw doet dat nou niet.

Ik neem Fleur en Roos mee naar huis, en zoals altijd zijn we ongeveer gelijktijdig thuis als Dennis. Meestal hebben we geen van beide zin om te koken. Het moet echter wel gebeuren. Ik kijk op mijn zieligst naar Dennis. Meestal werkt dat. Ook nu trekt hij zijn schouders op en gaat naar de keuken. Wat is het toch een schat. Maar dan vragen de meiden om aandacht en vraag ik mij af wie er nu zojuist gewonnen heeft. Dennis zet weer een heerlijke maaltijd op tafel. Ik zal het nooit toegeven, maar hij kookt beter dan ik. Als Dennis de kinderen hun verhaaltje voor het slapen voorleest zit ik weer in mijn Dan Brown. Even later pakt ook mijn mannetje een boek. We zitten, of eigenlijk meer hangen, tegenover elkaar op de bank met onze benen gestrekt tegen elkaar. Hoewel we elk ons eigen boek lezen geeft dit contact een gevoel van geborgenheid. We kunnen elkaar vertrouwen en altijd op elkaar terugvallen. Ik weet dat Dennis altijd voor mij klaar staat. Op dit soort momenten ben ik mij daar zeer van bewust. In bed kruipt Dennis tegen mij aan en slaat een arm om mij heen. Ik val weer in een vredige slaap.

De dinsdag breekt aan. Het is alsof de film van gisteren wordt afgespeeld. Hetzelfde ritueel. Net als gisteren haast ik mij naar het werk. Ik parkeer op mijn vaste stek achter het kantoor. Alles loopt soepel en het is weer als vanouds gezellig zo met ons meiden onder elkaar. Vandaag heb ik net een telefoontje afgerond als ik zie dat het bijna pauze is. Ik pak het koffiedoosje en roep dat ik vandaag de koffie ga halen. Om gezond te doen neem ik de trap. Er is wel een lift, maar ik hoef maar drie etages naar beneden. Als ik de deur uit loop zie ik aan de overkant dat het nog niet zo druk is bij de broodjeszaak. Dat is mooi, want ik sta niet graag lang in de rij. Op het moment dat ik over wil steken gaat alles ineens heel snel. Ik voel dat ik hard naar achteren word getrokken en ik hoor een luid, scherp piepend geluid. Het moet even tot mij doordringen wat er precies is gebeurd. Ik ben in ieder geval achterover gevallen, maar niet hard geland. Er ligt iemand onder mij. Een auto staat stil op de straat. Dan zinkt het in. Blijkbaar heb ik niet op zitten letten en ben ik bijna overreden door die auto. Als ik niet naar achteren was getrokken had ik het waarschijnlijk niet overleeft.

Ik realiseer mij meteen dat degene waar ik op ben geland waarschijnlijk mijn leven heeft gered. Ik rol van mijn redder af en probeer op te staan. Tegelijk staat deze persoon ook op, pakt mij onder mijn arm en helpt mij met opstaan. Terwijl ik dank je wel wil zeggen kijk ik hem aan. Er komt niets uit mijn mond. Ik staar in de mooiste staalblauwe ogen die ik ooit heb gezien. Vaag zie ik zijn lippen bewegen, maar ik verdrink in die oneindig diepe ogen.

"Alsjeblieft, zeg wat. Gaat het een beetje." Eindelijk dringt zijn stem tot mij door. Het is een warme stem.

"Euh, ik, euh, ja het gaat wel," weet ik te stamelen. Mijn god wat een mooie man. Ik dwing mij weg te kijken van zijn ogen en bekijk het totaal beeld. Hij is lang, breed en hij straalt een en al mannelijkheid uit. Waarschijnlijk is hij goed gespierd, maar ik kan natuurlijk niet zien wat er onder zijn kleren zit. Wat mij wel duidelijk is, dat toen god de man schiep hij dit plaatje in zijn hoofd moet hebben gehad. Alle prototypes ten spijt, maar hier heeft hij perfect werk afgeleverd. Een andere schreeuwerige stem haalt mij weer uit mijn gedachte. De automobilist is uitgestapt en komt verhaal halen. Wat ik wel niet dacht en nu was hij bijna tegen een geparkeerde auto gebotst.

Adonis gaat voor mij staan alsof hij mij wil beschermen.

"Deze mevrouw is meer geschrokken dan jij en had wel dood kunnen zijn. Dus zeur niet dat je bijna een krasje op je auto had. Stap maar snel in je dure bolide en maak dat je weg komt." De man lijkt aanstalten te maken om iets terug te zeggen, maar is blijkbaar ook onder de indruk van de verschijning die pal voor mij staat. Hij kiest eieren voor zijn geld, stapt in zijn wagen en rijdt weg. Vervolgens raapt mijn held het koffiedoosje op. Ook het beursje, dat blijkbaar uit de doos is gevlogen, pakt hij van de grond. Beide geeft hij aan mij.

"Ik was eigenlijk op weg om te gaan lunchen, loop je met mij mee?” Ik knik alleen, en loop gedwee met hem mee naar de broodjeszaak.

"Ik ben overigens Ardin." Wat een vreemde naam denk ik, maar hij past wel helemaal bij hem. Voor het eerst zie ik iets buitenlands in hem, maar ik kan het niet plaatsen.

"Maaike," zeg ik. "Ik heet Maaike." Mijn stem klinkt vreemd en slaat over. Doe toch normaal meid, denk ik nog.

Als we de broodjeszaak binnengaan komt de eigenaresse meteen naar ons toe.

"Meid, gaat het een beetje. Je zult wel geschrokken zijn." Ze stopt drie bekers koffie in het doosje.

"Ik ben oké," zeg ik, blij dat mijn stem weer normaal klinkt. Ik wil het beursje pakken.

"Nee laat maar, die zijn van het huis vandaag." Ze kijkt mij nog eens bezorgd aan. Ze wrijft met haar hand over mijn arm om haar bezorgdheid kracht bij te zetten en loopt daarna weer terug naar de toonbank.

"Zullen we ergens gaan zitten?" Ardin's stem klink zoet, en ik wil al met hem mee lopen op zoek naar een vrij tafeltje. Dan realiseer ik mij dat er mensen zitten te wachten op de koffie die ik in mijn handen heb.

"Dat gaat niet, ik moet terug naar mijn werk." Ik schrik van de teleurstelling die ik hoor mijn stem.

"Dat is jammer," zegt hij. "Dan moeten we een andere keer afspreken. Wanneer heb je tijd om met mij te gaan lunchen?” Woensdag is mijn vrije dag en voor ik er zelf erg in heb zeg ik: "Morgen, zullen we morgen afspreken." "Mooi," zegt Ardin. "Dan zie ik je morgen hier om, wat zullen we zeggen, kwart over twaalf."

"Dat is prima," zeg ik. Ik moet terug naar het werk maar ik weet niet goed hoe ik afscheid moet nemen. Weer begin ik te stamelen.

"Euh, nou, tot morgen dan." Een lach verschijnt op zijn mooie gezicht. Ik kan niet goed plaatsen of hij blij is omdat we hebben afgesproken, of omdat hij mij amusant vindt om mijn onbeholpen gedrag.

Als ik uiteindelijk terug loop naar het werk heb ik een raar, prettig gevoel in mijn buik. Ik realiseer mij dat ik dit niet meer gevoeld heb sinds ik Dennis heb leren kennen. Shit, Dennis. Als een mokerslag dringt het tot mij door. Ik heb vlinders in mijn buik vanwege een man die ik net heb ontmoet en ik heb ook nog met hem afgesproken. Hoe moet ik dat thuis gaan uitleggen? Daar kan ik mij beter later zorgen over maken. Ik besluit geheel tegen mijn gewoonte in om de lift te nemen. In de lift besef ik mij weer dat ik bijna dood had kunnen zijn. plotseling begint mijn hele lichaam te beven. Alle emoties komen los. Het bijna ongeluk en de ontmoeting met die fascinerend mooie man. Tranen maken zich los van mijn ogen en kruipen traag over mijn wangen naar beneden. Voordat ik het kantoor in ga wrijf ik ze snel weg. Karin komt net het kantoor uit.

"Waar bleef je zo lang, we zaten te…” Ze maakt haar zin niet af.

"Mijn god schat, wat is er gebeurd?” Snikkend leg ik uit dat ik bijna overreden ben. Het gedeelte waar Ardin in voor komt laat ik veiligheidshalve maar achterwege.

Ik eet mijn boterhammen en drink de heerlijke koffie. Ik knap er zienderogen van op. Gelukkig gaat het werk daarna goed. De afleiding is wat ik nodig heb, al zie ik regelmatig weer die staalblauwe ogen voor mij. Gelukkig kan ik ze morgen weer in het echt zien. Nadat ik de kinderen bij Daphne heb opgehaald ben ik vlak voor Dennis thuis. Hij geeft mij een kus en merkt meteen dat er iets met mij aan de hand is. Ik vertel over het bijna ongeluk en dat ik erg geschrokken ben. Hij dirigeert mij de badkamer op en zegt dat ik een bad moet nemen. Terwijl ik mij uitkleedt laat hij het bad vol lopen en doet er badzout in. Ik ruik de lavendel al, mijn favoriet. Voordat ik in het bad stap krijg ik nog een kus.

"Ik roep je wel als het eten klaar is. Ik zorg ervoor dat we een half uurtje later eten, dus doe maar vooral rustig aan." Ik geef hem nog een knuffel en zeg "Dank je wel." Wat is het toch een lieve schat, en weer ben ik dankbaar dat ik Dennis heb leren kennen. De lavendelgeur zorgt ervoor dat ik helemaal ontspan en mijn hersenen leeg raken. Ik doezel zelfs even weg, en geen moment denk ik aan diepe staalblauwe ogen.

Ik word wakker omdat het water is afgekoeld. Het eten zal zo wel klaar zijn, dus droog ik mij af en doe mijn ondergoed aan. Een badjas erover en ik kan naar beneden. Het eten is inderdaad klaar en ik voel mij weer een stuk beter. Wonderlijk hoe een bad en heerlijk eten een mens op kunnen knappen. Als Dennis de meiden naar bed heeft gebracht kruipen we weer op de bank. Geen boek deze keer, maar een zoetsappige romantische komedie. Ik weet dat hij liever naar een of andere champions league wedstrijd had gekeken, maar mijn lieve schat houdt weer eens rekening met mij. Het gaat al lang weer prima met mij, maar maak toch misbruik van de situatie. We zitten weer languit op de bank, maar nu zit ik tussen zijn benen met mijn rug tegen zijn borst. Zijn armen zijn om mij heen geslagen en zijn handen liggen tegen de onderkant van mijn borsten. Ondanks de dikke badjas voelt het heerlijk om zo in zijn armen te liggen. Na de film kijken we nog naar een of andere crime scene investigation serie voordat we naar bed gaan. Gelukkig val ik snel in slaap. Ik heb een mooie droom over staalblauwe ogen..